Is dit normaal?

Denk dat het niet met het ziekzijn te maken heeft maar meer met de leeftijd. Hier ook een dochter van bijna 19 maanden en die doet dit sinds een week ook opeens terwijl ze het daar voor nooit had. Echt helemaal woest, vandeweek ging ze zelfs gewoon op de grond liggen krijsen. Eerst probeerde ik haar te troosten maar dat hielp gewoon echt niet, ook streng toespreken heeft geen zin. Nu laat ik haar maar even en als het ergste voorbij is probeer ik haar af te leiden met iets. Dat lijkt voor nu het beste te werken.

Is wel fijn dat er nog iemand is die het herkent haha. Het is alleen wel echt zwaar dat doet zij dus ook echt helemaal op de grond liggen wij laten d'r nu ook maar even uitrazen maar soms duurt het echt wel ff.

Hier ook al een peuter van 19 maanden die al last heeft van de peuterpubertijd ! Het is sowieso niet gek dat onze kindje nu meer strijd kunnen geven. Ze hebben nu door dat ze zelf iets willen. De emoties zijn nog heel sterk, dus als ze dan iets niet mogen of iets gaat anders dan ze verwacht hadden, kunnen ze dat even moeilijk verwerken. Een keuze geven helpt vaak. Bv je gaat wandelen, je pakt de schoenen van je kind en het is brullen. Het helpt om vooraf al aan te geven dat je na deze activiteit gaat wandelen. Daarna geef je je kind de keuze: eerst de jas aan of de schoenen eerst? Zo geef je keuzes binnen jouw grenzen. Daarnaast heb je je kleine ook al voorbereid dat jullie dit gaan doen. Uiteraard zal de kleine echt nog momenten hebben, die zijn niet helemaal te voorkomen. Zeker bij kindjes met sterke willetjes.

Hier heeft ze t vandeweek een uur volgehouden😱. Echt niets hielp.

Ja hier ook! Echt niks helpt dan. Ze strekt haar armen wel uit maar willen we haar oppakken gaat ze nog harder gillen en spartelen. Wat we nu doen is haar op de grond laten liggen en even negeren. Wanneer ze rustiger is gaan we er naartoe om te knuffelen (als ze er al aan toe is). Duur verschilt hier tot nu toe van 10min tot een half uur. Uit laten razen is hier het enige wat werkt maar vind het wel zielig als ze zo overstuur is...

Vandaag is mijn dochter 19 maanden ze heeft ook van die kuren als ze haar willetje niet heeft zo wel met het eten dat ze wil en da we nee zeggen al met haar speelgoed dat ze niet wil opruimen of dat ze begint te smijten met spullen dan gaat ze op de grond liggen maar meestal duurt dat niet zo lang omdat ze weet als het nee is dat het nee blijft of soms begint ze te roepen val te zien wat voor kuren ze op dat moment heeft anders is het een zeer lieve dochtertje ze knuffelt graag ze speelt met iedereen ze lacht veel en ze helpt met paar klusjes

Oh ja hier ook hoor! Echt dik 2.5week was dit zo en ineens halverwege deze week niet meer zo heftig 🤷🏻‍♀️ geen idee wat er is veranderd .. maar peuterpuber is hier VOL aanwezig 🥲👍🏼

Als onze dreumes boos is dan pak ik hem op, zeg 1x wat vervelend dat je pijn hebt/boos bent ect. Daarna stop ik met praten en wandelen rustig met hem door het huis. Meestal lopen we naar een raam en dan zeg ik heel verwonderd. Zie je de kat buiten/kijk de maan is fel schijnen/kijk die mevrouw is aan het fietsen, zullen we dag zeggen? 9 van de 10 keer gaat hij de kat zoeken of de mevrouw dag zeggen en verdwijnt zijn boosheid. Ik ben rustig en heb mezelf aangeleerd om veel minder te praten en het lijkt echt te werken. Oppakken, knuffel en je "verwonderd" over iets buiten het huis. Klinkt stom, maar ik zat even met mijn handen in het haar over zijn woede uitbarsting en hoe minder ik praat maar wel bij hem ben. Hoe eerder hij rustig wordt. Dan hoeft hij het niet alleen te doen en ik voel me minder schuldig...

Hier ook van die periodes. Echt heel vermoeiend!! Ze gaat zelfs met haar hoofd ergens tegenaan staan bonken. Afgelopen week op cb besproken en schijnt echt de peuterpuberteit te zijn. Kindjes op deze leeftijd kunnen nog geen woorden geven aan hun emoties enz. Ze gaf aan dat het goed is om tegen je kind te zeggen dat je ziet dat het boos is en tijd te geven om uit te razen. Las ook ergens dat ze in zo'n fase behoefte hebben aan geborgenheid. Dus vaak na zo'n uitbarsting een dikke knuffel en weer door.... naar de volgende uitbarsting 😅

Oh heel herkenbaar! Die van mij in gillen! Laatst door heel Monkeytown heen niet normaal. En boos en slaan en toch ook wanhopig kijken omdat hij ook wordt overrompeld door al die emoties 😍 Ik benoem zijn boosheid, doe hem soms na, sta altijd open voor knuffels en idd afleiden helpt hier ook goed 💙

Je bent geen slechte moeder en de kans dat dit met het ziekzijn te maken heeft is heel erg klein. Klinkt inderdaad als peuterpuberteit en is heel herkenbaar. Wat voor ons werkt: 1. Zoveel mogelijk betrekken bij wat ik doe. Ze helpt met de was, afwassen, kat eten geven, stofzuigen, boodschappen uitpakken, noem maar op. Sinds kort oefent ze met het snijden van tomaten (bijna 19 maanden nu). Ze willen er graag bij horen en een volwaardig gezinslid zijn. Ze willen leren van wat jij allemaal doet en helpen. Zeg met dat in je achterhoofd nog maar eens tegen je kind: "Nee, ga maar even zelf spelen, mama/papa moet koken/stofzuigen/etc." Best naar om zo te worden afgewezen, zou ik ook om kunnen huilen. 2. Keuzes geven. Wil je een jurk aan of een trui? Wil je een banaan of een peer? Wil je mama helpen of zelf spelen? Geeft haar een gevoel van controle, terwijl jij alleen opties geeft waar jij het mee eens bent. Kiest ze niet? Dan kies ik. 3. Voorspelbaarheid. Ik kondig alles aan wat er gaat gebeuren. "Als je klaar bent met eten, gaan we naar de opvang." "Je krijgt nu één koekje, dat is de laatste, hierna is het opperdepop." 4. Toch een driftbui? Blijf kalm! Jij geeft het voorbeeld. Ga jij stressen of word je boos? Dan gaat je kind ook stressen en boos worden. Blijf je kalm en liefdevol, dan ben jij de rots in de branding voor je kind. 5. Zoek contact met zo min mogelijk woorden. In een driftbui zijn de hersenen van je kind overgeschakeld op vechten/vluchten/bevriezen. Rationeel nadenken kan dan niet en omdat taal nog niet geautomatiseerd is, is het heel verwarrend als je op zo'n moment veel praat. Dus houd je mond, maar zorg dat je dichtbij bent. 6. Als het ergste voorbij is of ze neemt even een adempauze: emoties benoemen. Ze hebben zelf de woorden nog niet om te zeggen hoe ze zich voelen en waarom. Het kan helpen als wij dat doen. "Zo, wat ben je boos/verdrietig/gefrustreerd/teleurgesteld." 7. Emoties erkennen. Hoe onbenullig de redenen voor ons ook lijken, voor een peuter is het echt heel erg dat de yoghurt op is/ze hun sok niet aan krijgen/mama hun luier weggooit ("wou ik zelluf doen!"). Ze zijn vollop aan het leren hoe de wereld werkt en als dat niet past bij wat ze denken/verwachten/hopen dan is dat soms een heftige ervaring. Dus gewoon troosten. 8. Wil ze niet getroost worden? Dan laten we haar even uitrazen en proberen haar na 1 of 2 minuten opnieuw te troosten. 9. Werkt echt helemaal niks en blijft ze erin? Dan helpt het nog wel eens als één van ons met haar favoriete speelgoed gaat spelen zonder haar aandacht te geven. Meestal wil ze dan binnen 2 minuten meedoen en is de driftbui over. Al dit pedagogisch geneuzel geeft natuurlijk geen garanties. Mijn dochter lag laatst ook nog languit in het winkelcentrum nadat ze haar tas had weggesmeten. Ik moest er eigenlijk wel een beetje om gniffelen, heb haar getroost en na hooguit 2 minuten was het over.

Mijn zoontje van 19 maanden heeft dit nu ookal ruim een maand. Ik laat hem dan gwn op de grond liggen en negeer het. Hier is het dan al vrij snel weer over, omdat hij weet dat ik hem toch niet zijn zin ga geven en hem negeer. Hij komt daarna vanzelf naar mij toe voor een knuffel. Ik betrek hem eigenlijk overal bij en geef hem zoveel mogelijk keuzes. En dat helpt wel. De buien zijn al een heel stuk minder. Bijvoorbeeld met het aankleden pak ik 2 broeken en laat ik hem kiezen welke hij aan wil. Ik pak dan 2 truitjes die erbij passen en laat hem weer kiezen. Als we gaan wandelen laat ik hem zelf zijn schoentjes pakken. Dan zeg ik pak maar je schoentjes dan gaan we even weg. Dan rent hij zelf al naar de gang om zijn schoentjes te pakken en wil dan ook naar zijn jas grijpen als hij ze aan heeft. Als ik aan het koken ben wil hij altijd aandacht en als ik dat niet geef krijgt hij ook een driftbui. Dus wij hebben nu zon opstapkrukje en die pakt hij al zelf en zet deze bij het aanrecht. Gaat er dan op staan om mee te kijken. Ik benoem dan wat ik aan het doen en dan is het goed. Maar ik kan hem natuurlijk niet altijd zijn zin geven en dan heeft hij nog wel eens zon bui, maar dan laat ik hem gewoon weer uitrazen.

Hi TS! Ik herken je verhaal zó goed. Onze dochter doet precies hetzelfde en is de afgelopen weken dit aan het doen en vooral aan het zeuren/mekkeren, voor mijn gevoel de hele dag door. Gelukkig zijn er ook dagen (zijn schaars maar toch) waarop ze weer helemaal zichzelf is (super lief, vrolijk en tevreden). Het hoort bij de leeftijd denk ik. Soms ben ik bang dat dat vrolijke, altijd gezellige meisje niet meer terugkomt en we het hiermee moeten doen. Maar voorlopig denk ik maar ‘het is een fase en gaat wel weer over’! Wat ik soms wel lastig vind is de keuze wat je ermee doet. Geven we haar te snel/veel haar zin? Dat ze daarom nu telkens zo aan het zeuren/mekkeren is?

Ik gok dat dit niks te maken heeft met dat je kindje ziek is geweest. Maar eerder de peuterpubertijd die ingezet gaat worden denk ik. Onze kleine gaat richting de 20 maanden en ook hij heeft sinds kort dit soort gedrag. En het gaat vaak over helemaal niks ook lol...

Gisteren was de warme maaltijd van mijn zoontje wat te warm. Dus ik blies om het kouder te maken. Wordt meneer helemaal boos daarom hahaha... Het is een fase, het is een fase!!

Haha ja ik herken het😂 hier ook om elke klein ding boos. Maarja het wordt vanzelf minder! Ze moeten nou eenmaal ook leren dat ze niet altijd alles zelf kunnen bepalen😅

Bedankt voor alle reacties ben blij met de herkenning ook al is het voor iedereen lastig. Een nieuwe fase is dus duidelijk aangebroken nu nog een manier vinden om er mee om te gaan en hopelijk duurt ie niet lang.

Ja echt precies dit. Dat is hier dus hetzelfde wij negeren het meeste van de tijd maja of dat de beste manier is geen idee

Yess!! Hier ook zo peuterpuber😅 meneer mocht niet overal op gaan klimmen, gevolg.... een boos kind 🤣