Moeilijke babytijd

Je hoeft je niet te verdedigen hoor. Zoals ik zei je bent goed bezig door je gevoelens te delen, blijf dit doen, ook met proffesionals. Kinderen hebben is soms gewoon moeilijk en al helemaal als je een zware start hebt gehad.

Wat is het moederschap soms pittig hè? Het weinig slapen, gehuil en gekrijs, vaders die anders denken, niemand die ziet dat je een dikke knuffel kunt gebruiken. Misschien is er iets wat jij leuk vindt en waarbij je kindje stil is? Zelf heb ik net fietsen ontdekten, heerlijk. Even in alle rust. Super goed dat je dit deelt en hulp hebt. Een vriendin van me had veel baat bij home-start. Dat is een soort buurvrouw die elke week langs komt om je te steunen. Iemand die zelf er ervaring als ouder heeft. Gratis. Het zijn getrainde vrijwilligers. Misschien is home-start bij je in de buurt? Dat is laagdrempelige preventieve hulp en kan je misschien net weer dat steuntje in de rug geven dat je nodig hebt. Zet hem op mama. Dikke knuffel

1x in de 2 maanden is meer dan niets. En volgens mij zei ik ook dat deze hulp wel wat meer opgeschroefd mag worden. Maar goed ik ben blij dat jij geen wanhopige momenten lijkt te kennen als moeder zijnde.

Sorry maar ik begrijp je 'jeuk' nog steeds niet. Met empathie kun je mensen helpen de juiste wegen in te slaan, met afkeer niet. Wat denk je dat psychologen en andere hulpverleners doen in dit soort gevallen?

Als je instagram hebt zou je eens een bericht van @k2im kunnen lezen. Die heeft pas een hele mooie tekst geplaatst. Het lijkt haast wel een taboe namelijk om dergelijke frustratie en wanhoop te delen en hier over te communiceren terwijl dit juist zou kunnen helpen om grotere problemen te voorkomen 🤷🏻‍♀️. Trek je ajb niet te veel aan die zich geen voorstelling kunnen maken van hoe jij je voelt. Ze weten het gewoon niet en hopelijk hoeven ze zich nooit te voelen zoals jij je nu voelt 😘

Hi allemaal ik heb even de woorden met *** aangepast.. Leek me wel zo netjes. En zo kunnen we het ook netjes houden, het probleem van daphnepindakaas bespreken en het daarbij houden. Liefs Jaleesa |Moderator

Volgens mij heb ik helemaal niet gezegd dat ik geen wanhopige momenten heb als moeder want dat heb ik net zo goed. Maar het gaat erom hoe je ermee omgaat. Het ging er mij meer om hoe ze d'r baby noemde en wat ze zei over iets aandoen. Verder heb ik ook gezegd dat ik hoop dat ze goeie hulp kan krijgen en ik denk oprecht dat emdr goed zal zijn.

Dankjewel voor het aanpassen vd titel moderator. @daphnepindakaas ik heb me suf zitten piekeren hoe ik op een nette behulpzame manier kon reageren. Want het gevoel van radeloosheid begrijp ik absoluut maar het is de kunst om je baby niet te veroordelen op zijn gedrag. Als je je baby zo noemt , zoals je in je titel eerst deed, klinkt dat wel zo. En nu snapt ze dat nog niet maar bij het opgroeien ga je dit soort momenten vaker krijgen en daarom is het goed je nu al te oefenen om dit gedrag misschien te veroordelen maar de persoon niet. En echt..het is soms tergend zwaar.. er is professionele hulp. Of misschien iemand in je omgeving die een dag of nachtje op kan passen. Misschien lijkt of voelt het of je omgeving alleen de leuke dingen maar ziet en jij de zware klussen op moet knappen. Kan je een keer wat leuks doen met je kleintje? Rondje fietsen of wandelen. Keer zwemmen. Je kunt het! Veel liefs!

Gevoel van een hekel aan je kind hebben mag er zijn. Dat hoort ook bij het ouderschap, die gevoelens wegstoppen zorgt alleen maar voor opkroppen. Dus super goed dat je het deelt. Omdat je het beste wil voor je kind deel je dit ook. Als je dat gevoel er laat zijn dan besef je dat je kind beter verdient vanuit je verantwoordelijkheidsgevoel en dan gaat het vaak beter. Hulp vragen om je te ontlasten kan zeker helpen om je emoties even aan de kant te zetten en rustig na te denken over situaties en zo weer met frisse moed verder te gaan.

Klopt, ik voel me vandaag weer een stuk lichter. En dan zie ik ook echt weer hoe leuk ze is en smelt ik bij elke lach, maar soms wordt het me te veel ofzo. Ik zou dan echt heel graag altijd haar leuk vinden maar zo werkt mijn hoofd blijkbaar niet… Dank je voor je reactie

Lieve Daphne, hopelijk trek je je niks aan van de judgers die met opmerkingen komen die jou helemaal niet helpen. Zo te lezen ervaar je een gebrek aan emotionele steun en voel je je daardoor gefrustreerd. En slaaptekort is dan helemaal funest. Daar ga je van schelden op zijn minst ;) Ik heb het zelf ook mogen ervaren de afgelopen maanden. Ik hoop dat je snel hulp kunt inschakelen van de mensen om je heen en een professional. Zodat je je weer stabiel en sterk voelt elke dag, dan stroomt de liefde en blijheid vanzelf.

Wat rot om je verhaal zo te lezen 😣 Ik merk aan je dat je te weinig steun krijgt en dan ook op emotioneel vlak. Je gaat alles dan opkroppen en en dan de gebroken nachten. Dat breekt je compleet op. Heel lastig je situatie 😣 Misschien kun je bij het CB of bij je HA dit aankaarten? Dat ne bijvoorbeeld iemand over de vloer komt waar je jouw verhaal kwijt kunt. Want geloof me, dat scheelt zoveel! Ik heb de 1ste periode toen onze kleine geboren was tot een aantal maandjes ook hulp gekregen van het CB. Dat heette 'Stevig Ouderschap'. Het is geheel gratis en dan komt er een maatschappelijk persoon langs en daar kun je je ei kwijt. Er worden onderwerpen besproken waar jij het graag over zou willen hebben. Mij heeft het echt geholpen. Ik begon meer te begrijpen dat ouderschap niet gemakkelijk is en dat heel je leven compleet op z'n kop gezet word door allerlei factoren. Zowel bij jezelf als van buitenaf. Het gaf me veel rust om gewoon mijn kant van het verhaal te kunnen vertellen aan 'iemand'. Die ruimte daarvoor was zo fijn. Ik doe dat namelijk niet snel in privé sfeer.. Misschien dat dit iets voor je is? Volg je gevoel en hou je taai! 😘

Mega goed dat je dit deelt! Ik herken dit gevoel helemaal in bepaalde slechte fases die we hebben gehad. Ik heb zelfs gedacht, waarom ben ik hier in vredesnaam aan begonnen en gevoelens van spijt gehad. Maar zodra de slaapjes weer beter gingen, verdween dat gevoel ook. Het is niet zo gek dat je op bent, als ik het zo lees heb je het hartstikke pittig. Tips heb ik niet, vaak ging het hier vanzelf beter en klaarde dus ook mijn stemming op. Ik hoop dat ook voor jou. Kleine tip misschien toch, neem tijd voor jezelf!

Mijn tip voor jou is om wat tijd voor jezelf te nemen, laat je man een avondje even alles overnemen. En probeer er niet zo negatief naar te kijken. Je dochtertje gaat vanzelf dingen doen. Het is niet dat er een bepaalde tijd aan zit. En dat ze wat meer op haar vader lijkt, ja dat kan, maar dat kan ook nog veranderen. Wees trots op hoe knap je dochtertje is en wees trots op de dingen die ze al wel kan. Moeder zijn is absoluut niet makkelijk, maar geniet van de mooie momenten, ze groeien zo snel dat je over een tijdje dit allemaal vergeten bent. En ga vooral door met delen hoe je je voelt, ook vooral naar je man toe. Ik weet het, het is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan. Maar het komt vast allemaal goed! Succes💕

Hi Daphne, hoe gaat het nu met jou en met de gevoelens naar je dochter toe?

Hoi Lesley, ik vond je reactie destijds niet bepaald aardig of bemoedigend en voelde me alleen maar juist eenzamer door je woorden. Ik voel dus ook niet de behoefte je te vertellen hoe het gaat. Voelt eigenlijk zelfs een beetje ramptoeristerig

Hi, vervelend dat je mijn reactie zo ervaren hebt. Prima als je er niks over wil delen verder dat snap ik wel. Je moet ook snappen dat de titel die je het topic had gegeven nogal een indruk achter laat bij moeders die zich hier totaal niet in herkennen hierin, ook van die moeders kan je een reactie verwachten… Mijn reactie was niet vervelend bedoeld, je had er niks aan gehad als iedereen maar gereageerd had dat het een normale gedachte is. Ja er zijn meer moeders die zulke gedachtes hebben, maar dat neemt niet weg dat het geen normale gedachte is, ondanks dat je niet de enige moeder bent die er regelmatig zo over denkt blijkbaar want sommige vinden het normaal en het er bij horen. Ik hoop dat je baat hebt bij de hulp die krijgt en dat de vervelende gedachtes naar je kindje toe niet zijn blijven overheersen.

Ben je fulltime mama? Ik werk parrtime (wilde eerst thuisblijven) maar ik merk toch dat het werken mij even goed doet. Doe jij daarnaast ook wel eens iets voor jezelf zonder baby? Mss een tip dat je partner het even overneemt een week lang zodat jij even kunt bijtanken. Of iemand anders in jouw omgeving?

Oops had de reacties niet gelezen. Heb al deels antwoord op mijn vragen hihi 😅

Oooh lieve Daphne🥺 Ik zie dit topic nu pas! Ik miste je al een hele poos in ons topic met al ons gekwebbel😊 Wat onwijs naar dat je je zo voelt en dat jullie het zo moeilijk hebben! Hopelijk gaat het inmiddels iets beter. Ik begrijp volkomen dat je niet wil reageren in dit topic, maar mocht je de behoefte voelen er over te praten, ik denk dat ik namens de hele club praat, dat je van harte welkom bent om terug bij ons aan te sluiten. Jullie kunnen dit, powervrouw 💪🏽😘❤