Moeite met lichaam.

Herkenbaar, maar dit kan idd goedkomen. Heb een aantal voorbeelden gezien. Alleen ik zelf heb geen doorzettingsvermogen. Ik lees mee voor tips

Hier ook! Lees graag mee. Je bent Iniedergeval niet de enige die zich zo voelt 😙 Ik zit nog steeds 10/12 kilo teveel aan en echt een hangbuik. Keek ik net in de spiegel en zwaaide ik samen met mijn dochter naar ons spiegelbeeld; zie ik die dikke hang armen wat helemaal flubbert. Ik ben nu sinds 2 dagen wel voor het eerst sinds de bevalling onder de 74kg, dat is Iniedergeval wel motiverend. Maar ik zou ook graag een strakker en gezonder lichaam willen hebben. Ik houd alleen niet van de sportschool. Thuis doe ik wel eens work-outs. Maar iemand nog tips om je buik en armen strakker te trainen? Ik heb alleen de tip om heel veel groente te eten en iets minder rijst/pasta/aardappelen/brood. Ik eet dat nog steeds wel maar ipv bijvoorbeeld 75 gram ongekookte rijst doe ik 50 gram en dan héél veel groente. En tussen de middag een xl wrap met bijvoorbeeld cottage cheese en veel sla en vullende groenten. Dan ben je de hele middag verzadigd en ga je minder snoepen merk ik.

Wat vervelend dat je er zoveel last van hebt. Je kan mogelijk ook met iemand gaan praten hierover, begin bij je huisarts, mogelijk een poh of psycholoog kan helpen je veranderde lijf te accepteren terwijl je er aan blijft werken. Zo pak je het op meerdere fronten aan.

Ik heb hier gelukkig niet veel last van, maar als ik dat heb probeer ik mezelf eraan te herinneren dat we (mijn lichaam en ik) echt wel wat gepresteerd hebben met de zwangerschap, bevalling en borstvoeding. Dit geeft mij meer waardering en acceptatie voor hoe het nu is. Verder vind ik de homeworkouts van chloe ting op YouTube fijn. Zij heeft video’s gericht op bijvoorbeeld armen of buik, maar op haar website ook programma’s zodat je haar video’s op een bepaalde schema volgt. Toch denk ik dat acceptatie belangrijker is. De kans bestaat dat je lichaam nooit meer wordt zoals dat het eerst was. Zoals al gezegd werd, als je er in je eentje niet uit komt, is het goed om hulp te zoeken via de huisarts. Maar je kunt bijvoorbeeld ook iets als een boudoir fotoshoot doen. Echt puur voor jezelf. Dat kan helpen om je lichaam weer in een ander licht te zien. Vergeten jullie alsjeblieft niet dat jullie nog steeds prachtige vrouwen zijn! Jullie hebben een klein wonder verricht en mogen trots op jullie zelf zijn💛

Dat oud fijn om te horen het wel kan

Heb inmiddels al hulp van psycholoog voor ptss, trauma van vroeger. Proberen ook mijn negatieve zelfbeeld hierdoor aan te pakken. Heb idee ik met de ptss goede stappen maak.

Mijn lichaam is ook niet meer wat het geweest is voor de zwangerschap. De hangende borsten en striemen zijn natuurlijk niet zomaar even te verhelpen maar de extra kilo’s zijn er met wat moeite en doorzettingsvermogen wel af te krijgen. Ik ben gewoon begonnen met sporten en zorg dat ik ga, daarnaast minder snackjes en eerder een kop thee bijv. Dat is de eerste stap. Na een paar lessen is mijn lichaam natuurlijk niet veranderd en ik vind het ook wel confronterend om te merken hoe weinig kracht ik over heb na de zwangerschap vooral bij mijn buik en rugspieren. Toch voel ik me elke keer weer goed als ik geweest ben en ben ik toch een beetje trots op mijzelf en mijn lichaam. Ik denk dat als je een sport doet die jeleuk vind en je niet te streng bent voor jezelf je al een heel eind gaat komen. Ik zou mezelf niet meteen in een streng dieet storten en 5 keer per week naar de sport school maar gewoon in kleine stapjes beginnen. Komt vast goed! 💋

Kan het moeilijk op die manier bekijken, probeer dit al wel, maar vindt ik/mijn lichaam gefaald heeft. Ondanks k weet enorm blij moet zijn na een traject zwanger te zijn geworden, onwijs blij en trots op mijn dochter dit staat er los van. Heb vriendinnen die na 2 zwangerschappen heel mooi zijn en in bikini lopen. Heb idee ik mijn lichaam genoeg tijd heb gegeven, 1,5 jaar. Sport en loop bij voedingsdeskundige en nog werpt het niet zijn vruchten af. Begrijp striae nooit meer weggaat, en accepteer ik nooit meer in zwempak kan en dus niet kan zwemmen en na badkledingdagen in sauna’s omdat k mij echt schaam. Als ik in spiegel kijk bent trek ik het vaak niet meer, walg van mezelf. Schaam me kapot, ook als ik na fysio moet, ben echt afstotelijk en vreselijk om te zien Als ik in de spiegel kijkt walg ik echt van mezelf weet het heel extreem is, daarom kan k op hier en psycholoog na niet delen.

Ik heb er niet zó veel last van, maar ik mis mijn borsten van voor de zwangerschap en heb last van mijn flubber buikje. Die zie je zo goed zitten .. plus, spijkerbroeken zitten niet fijn daardoor of ze zitten precies op mijn littekens van mijn galblaas operatie die ik 5maanden na de bevalling heb moeten laten verwijderen .. Ik heb de ringfit voor de nintendo switch, maar ik zoek t 's avonds niet om dat nog te gaan doen hahah 😅 Die is wel heel fijn! Daar train je écht alles mee en is ook nog leuk!

Wat vervelend dat je er zo over inzit! Ik denk wel dat het goed is om te beginnen met gedachten over jezelf veranderen. Je walgt van jezelf en eigenlijk ben je daarin heel hard en gemeen tegen jezelf. Begin met gedachten ombuigen. Bijvoorbeeld: je denkt: 'Ik ben walgelijk', maak daar eerst eens van: ik heb weer de gedachte dat ik walgelijk ben. Deze gedachte is niet zo aanvallend en staat verder van je af. Je kunt daaraan toevoegen: deze gedachte is niet waar, ik ben een ... mens (leuk, spontaan, lief, creatief, zorgzaam, etc. Vul in wat past). Ga daarnaast focussen op wat je lichaam voor je doet, ipv hoe het eruit ziet. Je denkt nu: mijn benen zijn dik en lelijk > maak ervan: mijn benen dragen me elke dag, ik kan lopen, rennen, springen, huppelen. Of: mijn armen flubberen, dat is zo lelijk > mijn armen doen elke dag zoveel, ze dragen mijn kind, tillen, doen het huishouden, geven knuffels, etc. Je zegt dat je vriendinnen mooi zijn, in bikini kunnen. Waarschijnlijk vergroot je je eigen imperfecties en die van hen zie je niet. Zij hebben waarschijnlijk ook dingen aan hun lichaam die ze niet waarderen. Probeer tegen jezelf te praten alsof je tegen je vriendinnen praat. Tegen hen zou je niet zeggen: je bent een walgelijk mens omdat je lijf niet perfect is, je ziet er niet uit of je bent het niet waard om ooit nog te zwemmen. Je zou opbouwend spreken tegen je vriendinnen, dus doe dat ook tegen jezelf! Echt, ik herken het enorm, ik heb al meer dan 10 jaar van mijn leven aan diëten en een vreselijk negatief lichaamsbeeld verspild. En ik kan je zeggen, met jezelf haten kom je echt nergens. Als het je niet alleen lukt, ga hier alsjeblieft actief mee aan de slag met een coach of psycholoog! Wees lief voor jezelf. Je hoeft heus niet je lichaam ineens prachtig te vinden, je mag er onzeker over zijn en je mag hopen en werken aan verbetering, maar doe het dan vanuit liefde en niet vanuit haat.

Wat super naar! Ik herken het ook. Ik ben nog 5 kilo zwaarder dan voor de bevalling maar erger mij ook het meest aan mijn buik Sinds twee weken ga ik naar de sportschool. Daar volg ik twee keer in de week een les Zumba icm BBB (buik, billen, benen). De eerste les dacht ik dat ik dood ging maar je voelt je zo goed daarna! Alleen dat euforische gevoel verandert je zelfbeeld al. Maar het kost natuurlijk wel tijd. Het is niet na drie lessen minder… En daarbij heb ik moeite met lekkere snacks laten staan. Een koekje, zakje chips, chocolaatje etc. Het is allemaal te lekker. Maar sporten zou ik zeker doen. Als je eenmaal de stap genomen hebt ben je echt blij!

Hoop dat het leesbaar is, misschien een 👁 opener dat je dit niet ook voor je kind wil….. Sterkte en blijf hulp vragen 😘

Sport zelf al een half jaar maar heb niet pik mij beter voel. Als ik dat wel (zelden) een keer heb na het sporten en kijk in de spiegel is dat weg.

Hier ben ik ook bang voor ik het over geef aan myn dochter. Ben al in therapie voor ptss en ook voor negatief zelfbeeld. Voel zoveel schaamte voor mijn lijf, idee iedereen na my kijkt en er een mening over heeft. Hoop er snel wat veranderd begin aardig wanhopig te voelen. Kan mezelf niet aanzien

Wat een dappere stap dat je therapie aangaat!! Het kan soms echt even duren voordat je verandering merkt, maar probeer te vertrouwen op het proces. Je vraagt in je beginpost of je strenger voor jezelf moet worden, maar alles in mij schreeuwt "vrouw wees maar juist zachter voor jezelf". Het werken aan je trauma kan de negatieve focus op je lijf trouwens ook (tijdelijk) versterken, praat hier vooral over met je therapeut. Oke, je bent niet blij met je lichaam. Punt. Het is niet meer en niet minder dan dat kleine onderdeel van wie jij bent. Het mag er even zijn. Je hoeft niet overal blij mee te zijn en je hoeft niet alles te perfectioneren. (Makkelijk gezegd natuurlijk) Zorg goed en lief voor jezelf door gevarieerd en voldoende te eten en bewegen omdat dat gezond is. Doe dingen waar je blij van wordt en kies mensen om je heen die je steunen. Als je beter in je vel zit, zul je ook positiever naar alles kunnen kijken, dus misschien ook dat waar je nu ontevreden over bent.. 🍀

Hi! Herkenbaar. Ik ben m’n gehele jeugd gepest over m’n ‘dikke lichaam’ (als ik foto’s terugkijk zie ik dat ik gewoon slank was). Aankomen is dus altijd gevoelig onderwerp voor mij. Voor de bevalling was ik op m’n fitst ooit (niet het Dunst, want ik ben ook een mager spook geweest, neit gezond!) dus zichtbare lijnen op buik, slank en goed gespierde benen/billen etc. Ik ben 22 kilo aangekomen 😩😩😩 borstvoeding daarvan val je af zeiden ze. Nou als ik niet bij at dan viel ik flauw. Ben nu 2 maanden gestopt met borstvoeding geven en begin nu pas die heftige honger cravings niet meer te ervaren. Ik moet nu nog 10kilo (was weer wat aangekomen na stoppen bv omdat ik ‘eindelijk’ weer alles kon eten en drinken). Het kost me heel veel moeite om niet lelijk te spreken over m’n lichaam. Ik heb niet meer maatje 36 die losjes zat, maar maatje 40 die eigenlijk te strak zit. Ik ben me wel bewust van een ongezonde relatie met eten jaren en jaren lang. Ik heb daarom besloten niet te lijnen, maar actief te bewegen en sporten> dit zal ervoor zorgen dat het proces heel langzaam zal gaan, maar ik ga dan wel beter van m’n lichaam houden en van het proces (want weigeren (dieet) werkt vaak averechts) Heel heel lang verhaal, maar wat ik je als tip zou willen geven. Probeer elke dag iets positiefs hardop uit te spreken over je lichaam (en meen dit). Koop nieuwe kleding die goed past, zodat je daar iig lekker ik voelt. En probeer bewust te eten, hiermee bedoel ik, alles wat erin gaat moet je beseffen. Klinkt wat zweverig, maar voorheen kon ik zo een reep chocola weg eten en dacht ik huh is ie al op, en dus niet van genoten. Ik heb jaaaaaren low carb gedaan en dat werkte (dacht ik) super. Nu dus wel weer carbs in m’n ‘dieet’ en ik heb niet meer constant honger tussen de maaltijden waardoor ik niet ga snaaien. Ik heb van heel veel vrouwen hier op forum gelezen dat ze binnen maand weer in oude kleding etc paste maar weet echt dat het gros dat niet heeft. Heel lang lang verhaal kort: Probeer die weegschaal te vermijden, en negatief over je lichaam te praten (makkelijker gezegd dan gedaan, ik doe het ook nog te snel) en focus op de dingen die jou helpt gelukkiger met je lichaam te zijn > mooie kleding die NU past (niet voor straks). Complimenteer jezelf & ga lekker wandelen elke dag. Je kan dit 💜💜💜💜 Ohja! En als je dan een dag hebt waarbij dit allemaal niet lukt. GEEFT NIETS. Je hebt niet gefaald!!! 1 dag is maar 1 dag. Morgen start je de dag weer met de beste intenties. Niemand is perfect !!!

Wauw wat een heerlijk opbeurend verhaal met zeer goede tips, lees dit met veel plezier en geef je helemaal gelijk! Bedankt voor het delen 💪🏻🥰

Hé bebe, met mijn psycholoog over het negatieve effect van de trauma behandeling gehad, ze weet wel zeker het hier ook veel invloed op mijn negatieve zelfbeeld heeft. Van de week moet ik als opdracht zwemmen met mijn gezin, bah. Geen bal zin in, bang k überhaupt niet in mijn zwempak pas. Het gevoel van walgen blijft. Vraag me soms echt af wat voor zh het allemaal nog heeft op mijn dochter na.

Hé broedkip, Wat heftig je je jeugd gepest bent en dit je zoveel pijn heeft gedaan. Sinds ok bevallen ben al paar keer gehoord ik nog dik ben of wanneer ik wat aan mezelf ga doen. Wel ben ik een stuk dikker maat 44/42 zie er echt niet uit alles hangt, mismaakte striemen. Bedankt voor de tips, wat ik ook doe val niet af dat frustreert me zo. Zie mezelf bouwt gelukkig worden in dit lijf, herken mezelf niet meer. Iets positief opschrijven gaat heel moeilijk worden maar kan het proberen. Als k mijn lichaam zie krijg k zin het pijn te doen en het te straffen, psycholoog is hiervan nu op de hoogte. Werken de tips jou goed? Denk je echt ik mezelf ooit kan accepteren.

Ik zou niet eerlijk zijn als ik zou zeggen dat het elke dag lukt! Maar sinds ik niet meer op de weegschaal sta, juist minder bezig ben met wat ik niet mag eten (om af te vallen) en constant m’n lichaam te vergelijken met voor de zwangerschap, gaat het een stuk beter! Ik heb kleding gekocht die past en dat maakt ZO’N verschil. Ik vind mezelf dan direct mooier. Ik heb ook dagen dat ik wil zeggen of daadwerkelijk zeg: Getver wat een dik slap lichaam heb ik, maar dat is niet eerlijk naar mezelf (en voor jou ook niet naar jezelf): we hebben een kindje in ons gedragen dat is echt HEEL wat!!! Ik geloof oprecht dat je jezelf gaat accepteren! Maar het heeft tijd nodig! 2 stappen vooruit en soms een achteruit. Probeer eens na te denken waar je blij van wordt bij jezelf (innerlijk of uiterlijk) en leg de focus daarop. Ik lees ook dat je de opdracht hebt om te gaan zwemmen maar dat je bang bent dat je überhaupt niet in je zwempak past. Kies er dan voor deze niet aan te trekken maar koop een MOOIE nieuwe! You’ve got this 💜💜💜