Overstuur bij afscheid opvang

Hoe oud is hij? Zou zelf denk ik ook niet voor kiezen om langer te blijven en er een groot ding van te maken denk ik! Het is vaak een fase (hier wel eens gehad maar niet dat ie een uur huilt) Hoor je van de opvang dat het een uur duurt? En daarna is hij weer oke?

Ik zou het met de opvang bespreken. Ons zoontje wil sinds een paar weken ook niet dat ik wegga (voorheen nooit problemen mee gehad) en ik blijf dan ook zo'n 10 minuten in het lokaal om hem even zijn draai te laten vinden. Vaak is dit even samen op de grond op schoot spelen en klets ik met de leidster. Andere kindjes komen er rustig bij en zodra mijn zoontje zijn draai heeft gevonden, ga ik ook meteen weg (vaak zonder afscheid te nemen). Soms huilt hij dan even, maar als ik door de gang loop dan hoor ik het huilen stoppen.

Deze week is hij ziek, maar vorige week kon ik beide dagen ineens vlot weg omdat hij wat nieuws gevonden had om mee te spelen

Hij is 16 maanden. Ik bel de opvang steeds na een uur om te vragen hoe het gaat, dan hoor ik hem nog op de achtergrond (in mindere mate) en geven zij aan dat het idd een uur duurde en hij nog steeds wat verdrietig is.

Ja precies, dit lijkt me heel prettig. Ik ga het bespreken, maar heb eigenlijk ook sterk het gevoel dat het niet mogelijk is of dat ze zeggen dat het het beste is om meteen weg te gaan. Persoonlijk vind ik dat wat achterhaald advies (een beetje net als dat het vroeger “normaal” was om je kindje te laten huilen omdat hij anders verwend wordt). Mijn gevoel zegt dus dat het voor hem juist fijn is als ik hem even laat wennen, even samen speel en daarna wegga. Werkt thuis ook goed

Dit zijn allemaal fases waar ze doorheen gaan. Onze kleine heeft soms ook periodes dat ie heel verlegen kan zijn zodra ik hem afgeef bij de opvang. En wil het liefst tussen mijn benen kruipen en onzichtbaar worden haha! En dan met een beetje jengelen erbij. En dan plots de dag erna is het weer helemaal goed en heeft ie er geen last meer van. Dit zijn periodes dat ze gewoon wat meer last hebben van verlatingsangst. Daar moeten onze kleintjes gewoon doorheen. Maar het komt goed! Wat ik dan doe is er zo min mogelijk aandacht aan besteden. Hem een kus geven en dag zeggen. Vaak is het dan alweer goed en sprint ie als het ware naar het lokaal waar hij mag spelen. Dit gaat op deze manier heel goed gelukkig

Lastig is dat het. Als ik mijn mening mag geven zou ik het wel kort houden maar nooit weggaan zonder afscheid. Ik zeg meestal zo iets van; ga je lekker een dagje spelen. Mama gaat werken en ik kom jou vanmiddag weer ophalen. Dan een kus en zwaaien en weg. Zomaar weggaan en uit het oog verdwijnen lijkt me niet goed voor een kind.

Lijkt mij heel vervelend! Ik zou het gewoon proberen iets langer blijven en kijken of dit voor jouw kleintje makkelijker gaat. Uiteindelijk moet je doen wat het best voelt voor jou en de kleine en niet omdat dit “de regels” zijn. Het werkt niet voor iedereen hetzelfde. Succes❤️

Dit heb ik ook met mijn 1 ste zoon gehad, hij is nu bijna 11. Altijd als ik weg ging wat het huilen en achter mij aan rennen. Zelfs als ik naar de wc ging. Reden??? Wij hebben met kdv een routine afgesproken. We gaan samen naar binnen, ik geef hem een kus en zeg tot vanmiddag, mama komt jouw na het werk weer ophalen en jij mag lekker spelen. Dag lief. Begeleider nam hem mee naar een rustige plek en gaan samen een boekje lezen. Dit hebben we 3 jaar zo gedaan. Tuurlijk waren er tranen (ook bij mij soms) maar deze duidelijkheid maakte het voor hem makkelijker. Toen hij naar school ging deden we dit eerst op dezelfde manier. Later gaf hij aan dat hij het moeilijk vind om mij weg te zien lopen. Dus van groep 2 liep hij zelf naar binnen en verdween ik direct als hij zich had omgedraaid uit beeld. bleef uit zijn zicht staan kijken of het goed ging. Mijn jongste is nu bijna 18 maanden en heeft er ook last van. Doe het nu weer op dezelfde manier en dit gaat prima. Ik heb bij mijn eerste zoon het vermoeden dat die ernstige verlatingsangst naar mij toe komt door zijn Geboorte. Ik ben met 41. Weken ingeleid en hij is toen in sneltreinvaart geboren met enkele complicaties. Hij had direct naar geboorte enorme huidhonger en dit heeft tot zeker 4 maanden geduurd en kwam weer terug rond zijn 3e levensjaar.

Mijn zoontje heeft dit ook gehad. Hij gaat al vanaf 3 maanden naar de opvang en is nooit een probleem geweest. Op een gegeven moment werd hij eenkennig, maar ging het wegbrengen nog wel goed, omdat hij dat gewend was. Na de zomervakantie ( hij is toen 3 weken thuis geweest) ging het helemaal mis. Hij wilde niet naar binnen en begon al te huilen zodra we de deur door waren en eenmaal bij de groep aangekomen waar hij zit was hij helemaal overstuur. Wij hebben toen ook het advies gekregen om gewoon normaal afscheid te nemen zoals we altijd hebben gedaan en het niet te gaan rekken. Als we weg waren was hij nog wep verdrietig, maar dat werd elke dag minder lang. En na een tijdje ging het afscheid nemen weer gewoon goed en vond hij het gewoon weer leuk om naar de opvang te gaan en te kunnen spelen met andere kindjes.