Ruzie en irritatie in relatie sinds we ouders zijn geworden

Hoi mama’s, sinds ons kindje geboren is hebben mijn partner en ik bijna dagelijks irritaties/discussies. Het gaat bijna altijd om ons kindje. Ik zoek bijvoorbeeld veel uit (onderzoek in boeken en op internet) en stel dan voor om het op een bepaalde manier aan te pakken. Vervolgens weet mijn vriend het beter, die leest niks van wat ik laat zien, maar zegt dat boerenverstand het beste werkt. Hij doet dan gewoon wat hij denkt dat werkt en heeft dan (voor mijn gevoel) lak aan wat mij het beste lijkt en wat ik heb uitgezocht. Klinkt een beetje kinderachtig zo ;-), maar hierdoor ontstaan de meeste ruzies/discussies. Naar mijn idee “boeit” het de meeste mannen niet zoveel welke aanpak het beste is, maar doen ze vooral gewoon wat de moeder heeft uitgezocht zeg maar haha. Mijn partner is dus het tegenovergestelde, die bemoeit zich het liefst overal mee (behalve kleertjes kopen 😂). Als ik bijvoorbeeld vraag of hij me een speentje wil aangeven, reageert hij meteen met: hij moet eerst z’n fles opdrinken en speentje hoeft nu niet. Dat soort dingen. Na 3x wakker worden in de nacht wil ik ons kindje tussen ons in leggen, zodat we allemaal aan onze slaap komen - hij is het daar dan niet mee eens en laat hem in z’n bedje liggen (waarna hij vaak wakker blijft worden en we een gebroken nacht hebben). Kleine dingen die opstapelen en voor irritatie en ruzie zorgen. Het kost me zoveel energie en ik erger me er kapot aan. Onze lontjes zijn ook enorm kort omdat we nog steeds minimaal 3x per nacht eruit moeten. Ik vind een dag in m’n eentje met ons zoontje dan meestal ook relaxter dan wanneer mijn partner ook thuis is (en zich dus bemoeit). Ik merk dat we ons aan elkaar ergeren en soms heb ik gewoon zin om even een week zonder mijn partner te zijn. Dan doe ik liever alles in m’n eentje zodat ik geen geruzie/geirriteer/gebemoei om me heen heb. Zijn er meer mama’s die hier tegenaan lopen in hun relatie? En hoe gaan jullie ermee om?