Samen maar toch alleen..

Nee je bent (helaas) niet de enige. Ik heb vaak precies hetzelfde hier en ik lees het ook veel op dit forum. Vaders vinden dit blijkbaar een dingetje 🫠

Ik heb er zelf geen last van maar ik zie het wel vaker. Heb je al eens met hem erover gepraat?

Totaal niet herkenbaar. Als je verandering wil zal je in gesprek moeten gaan.

Wat vervelend dat jij dit ook hebt! Ja blijkbaar wel.. toch (fijn) om herkenning te hebben. Soms voelt het alsof ik maar zeur

Komt je kleine op deze leeftijd nog steeds om de twee uur?

Voor mij heel herkenbaar, hier ook hetzelfde. Behalve dat die van ons dan slaapt van 19:00-07:00 en wij (eigenlijk alleen ik) ‘s nachts niet eruit hoeven. Daarnaast ook nog eens alles in het huis ook nog alleen doe, heb dit al een paar keer besproken, of ja meer uitgeflipt tegen mijn man. Ik houd het liever voor mezelf wat ik hieraan doe🙃

Gelukkig! Ja heel vaak. Aangegeven dat ik op instorten sta en dat ik echt even slaap nodig heb. En dan zegt hij of niks of hij praat eroverheen. Of zegt dat ik teveel met slapen bezig ben. Hij vind dat ik overdag ook te vaak slaap wat helemaal niet nodig is volgens hem. Ik slaap heel af en toe overdag wat omdat de kleine snachts slecht slaap en ik dus ook. Wat ik dus niet vind aangezien ik al bijna een jaar super weinig slaap.. ik heb het idee dat hij het gewoon niet inziet en het maar normaal vind. Als hij bijvoorbeeld een avond thuis is zal hij niet een keer onze kleine omkleden en een fles geven.

Gelukkig dat je het niet herkent! Ja dat doe ik ook zeker maar ik merk dat ik het even van mij af moet schrijven

Nee je bent geen zeur. Het is gewoon ontzettend zwaar. Als moeder voel je een bepaalde verplichting om altijd ‘aan’ te staan voor je kind (althans dat heb ik). Soms zeggen mensen: gewoon bij papa zetten en vertrekken. Voor mij voelt het dan alsof ik mijn kind te kort doe en de dupe laat zijn van de situatie. Dit zit waarschijnlijk tussen mijn oren, want als hij voor ons dochtertje moet zorgen, is ze altijd mega vrolijk en tevreden. Het huis staat dan ook op zijn kop. Mijn vriend is een hartstikke lieve vader begrijp me niet verkeerd, maar hij heeft gewoon 0,0 besef over hoe het dagelijks leven met baby en bijbehorende taken + huishouden er nou eigenlijk uit ziet.

Ja helaas wel.. af en toe heeft hij een goede nacht maar de meeste nachten is hij om 2,4 en half 6/ 6 uur wakker

Ohja en ik commandeer voortaan. Letterlijk doe ff dit en doe ff dit. Gruwelijk irritant, hij wil het graag zo en het werkt (soms)

Wat vervelend dat je je hierin herkent! Dat is wel heel fijn. Pff ja dat is echt even teveel. Werk je ernaast ook nog? Helpt het bij jou om het eruit te gooien? Ik merk dat het bij mij weinig teweeg brengt..

Dankjewel! Ja dat is het zeker en daar herken ik mij ook volledig in. Ik kan ook echt niet weg gaan. Terwijl het voor mezelf soms wel even goed zou zijn, een momentje om bij te komen.. dat is bij mijn vriend echt precies hetzelfde! Hoe ga jij daarmee om?

Wel fijn dat dit bij jullie werkt. Bij mij helaas niet. Ik zeg soms maak om 20:00 een fles tot die tijd kan hij dan wat voorzich zelf doen. Vervolgens komt hij dan om half 9 naar beneden en vind dat ik en dus ook ons zoontje maar hadden moeten wachten. En begrijpt dus niet dat ik dan boos wordt. Mijn kindje staat op 1 en ik pas daar wel alles voor aan.

Veel mopperen vooral 🤣. Ik heb toen onze dochter zo’n maand of 3 was gedreigd dat als er geen verbetering zou komen ik zou vertekken, want ja ik deed toch al alles alleen. Het gaat een stuk beter, maar vaak wel met gekuch en gepuf. Ik doe maar net of ik het niet hoor. Onze dochter wordt ook makkelijker, dus dat scheelt natuurlijk ook wel. Ze slaapt ook van 19:00 tot 07:00 dus gek van slapeloosheid worden we hier niet. Maar slapeloosheid kan wel veel te weeg brengen. Je vriend heeft in geen enkele manier inspraak op je dutjes in de middag, lekker doen en negeren.

Dat zal ik misschien wel meer moeten doen! Jeetje wat heftig zeg! Maar knap van je dat je dat hebt gezegd en dat dit verandering teweeg heeft gebracht. Ik denk er zelf ook over na om dit te zeggen en misschien zelfs echt een keer weg te gaan.. maar hij weet ook dat ik niet echt weg kan. Ja slapeloosheid speelt enorm, daarbij heb ik veel pijn en dat wordt nog erger omdat mijn lichaam geen rust meer krijgt. Ik vind het gewoon zo lastig. Hij is een lieve vader maar ik mis gewoon dat hij een keer zegt weetje deze nacht doe ik wel een keer dan kan jij een keer een goede nacht hebben. Ik doe alle nachten ondanks de pijn in mijn lichaam. Als er dan aangeboden wordt om een keer een nachtje weg te gaan, de kleine bij opa en oma dan wilt hij dit niet maar hij gaat er vervolgens ook niet uit.. ik merk dat ik gewoon op instorten sta, het weinig slapen breekt mij op. Daarbij zorgt het ook voor irritaties binnen de relatie.. sorry voor mijn lange verhaal

Jeetje dit klinkt niet goed. Ook als ik hoor hoe er op jou wordt gereageerd. Jij zegt op instorten te staan, hij vind dat je te vaak slaapt. Je krijgt aanbod van nachtje logeren, hij bepaald dat dit niet gaat gebeuren. Je geeft aan dat je al vaker het gesprek bent aangegaan en heb aangegeven wat je hier ook schrijft en dat dit niets met hem doet. Mijn advies is om harde grenzen te trekken. Geef aan dat je 50/50 verdeling wilt. Je bent 50/50 ouder dus dat doe je samen. Om en om de nacht, afspraken kom je na (dus 20u is 20u) en beslissingen maak je samen. Zodra dit niet gebeurd spullen pakken en met je kindje even ergens anders heen. Dit klinkt namelijk niet als een gelijkwaardige situatie. Jekan altijd weg, miss hien lijkt dat niet zo maar waar een wil is is een weg. Zoek steun en hulp vanuit jouw omgeving en het komt goed. Maar laat hem zien dat jij een gelijkwaardige partner bent die als zodanig moet worden behandeld, hij moet nu juist even meer doen zodat jij kan herstellen. Hebben jullie het verder nog wel leuk samen? Maar ga het gesprek nog een keer aan, alleen dan harder. Niet "ik zou graag" maar "dit moet veranderen anders". Klinkt hard maar zolang het allemaal geaccepteerd wordt is er ook geen rede om te veranderen nietwaar. Ik hoop voor je dat er betere tijden aankomen. Veel sterkte!

Balen zeg! Probeer heel duidelijk aan te geven wat deze situatie met je doet en dat het je opbreekt. Misschien kan je er een derde bij betrekken? Die jou helpt om door te dringen tot je partner. Dat wil soms wel eens helpen. Veel sterkte!

Ik werkte part time, maar zit weer ff een tijdje thuis. Zijn smoes was vaak ‘ik werk, ben moe’. Zoals julibabymd ook zegt, commandeer ik ook. En nog doet hij het soms niet, dan doe ik ook geen dingen voor hem. Soms laat ik onze zoontje logeren bij mijn ouders, om te kunnen uitslapen een keer, want ik slaap zelf heel slecht. Dan durft ie te zeggen dat hij dat niet wilt omdat hij hem mist, dan flip ik hem dus echt uit. Hier helpt het soms om het te laten voelen wat ik voel. Helpt hij mij niet met onze kind, of met dingen in het huis waarin wij samen wonen, dan mag hij het ook zelf uitzoeken voor zijn eigen dingen. Als hij ook nog eens probeert daar boven op te komen dreig ik hem ook. Ik ben zeker niet degene die gaat vertrekken met de kleintje.

ik heb me eigen denk wijze veranderd. Dit deed mij accepteren en uiteindelijk minder moe. Ik ben een alleen staande ouder met een fulltime baan. Voor de rest deed ik leuke dingen met hem in de avond waardoor hij me ook meer terug ging geven. Als ik ziek ben voor me zorgen. ( Dit deed hij voorheen niet) Ik weet dat mijn partner het begin met kinderen lastig vind. Met een 1.5 werd hij bij de oudste pas een vader. Die hoop heb ik nu ook weer als is zijn band met de jongste veel sterker.