Struggle met mama dag

Ik als vader herken dit heel erg. Als we samen zijn lukt t prima, maar alleen met onze zoon zijn vind ik doodeng. Vooral vooraf, als ik weet dat ik een dag en/nacht alleen ben. Op de momenten zelf gaat t prima en geniet ik er ook wel van. Achteraf ben ik ook blij en trots dat het gelukt is. Maar ook ik heb gedachtes van, dit moet je toch gewoon kunnen, stel je niet zo aan, wat ben je nou voor een vader/partner. Een oplossing heb ik niet voor je, enkel herkenning.

Wat mij heel erg helpt is alvast bedenken wat je die dag gaat doen. Voorheen deed ik vaak de weekboodschappen met ons zoontje en dat vond ik een fijne onderbreking van de ochtend. Daarna ben ik ook eenvoudige uitstapjes gaan doen zoals een binnenspeeltuin, kinderboerderij waar we dan ook wat dronken etc. Zo onderbrak ik die (soms lange) ochtenden en was hij na de lunch moe genoeg om het grootste gedeelte van de middag te slapen. Tijdens dit slaapmoment nam ik dan ook lekker tijd voor mezelf en ging ik dus geen huishoudelijke taken o.i.d. uitvoeren ;)

Wat doe je qua activiteiten op zo’n dag? Ik ga zelf altijd wel een dagdeel iets doen (muziekles, naar een café of bibliotheek met speelhoek, meeten met andere mama’s met kindjes, etc) en het andere dagdeel vaak wandelen. Zo maak ik het óók leuk voor mij (door een lekker koffietje of sociale interactie) en makkelijk (meteen even langs de supermarkt/Hema etc). En tuurlijk, sommige dagen zijn leuker dan andere. En zoals al gezegd: doe geen/zo min mogelijk huishoudelijke taken wanneer je dochter slaapt, maar probeer het te doen wanneer ze wakker is. Ze vindt het vast leuk om te helpen met kleine taakjes!

In de ochtend gaan we altijd iets leuks doen; de kinderboerderij of speeltuin of monkeytown, en na haar slaapje (na 3 of 4 uur) klungelen we altijd thuis aan (spelen / puzzelen / iets bakken). Genoeg activiteiten. Ik ben ook niet bang om iets met haar te gaan, of dat er verveling is, het is echt mentaal een soort zwaarte voelen van te voren over zo’n dag, en dan ook altijd blij als zo’n dag weer voorbij is..

Oh helemaal herkenbaar! Samen met mijn vriend ervaar ik nooit stress of tegenzin, maar da’s dus inderdaad puur omdat je het verdeelt. Ik heb twee vrije dagen achter elkaar in de week en dat vind ik best ‘pittig’. Meer verdeeld over de week was soms fijner geweest. Ik denk dat het niet gek is en ook niet erg… je hebt je handen nou eenmaal vol met kindjes en je eigen tijd en flexibiliteit is veel minder dan eerder. Ik voel me net als jij vaak schuldig of niet goed genoeg maar weet tegelijkertijd ook dat ik gek op hem ben en nooit zonder hem zou willen! Soms helpt het idd om iets leuks te plannen waar je naar uit kunt kijken, dat breekt je dagen!

Mijn man is chronisch ziek waardoor ik de praktische opvoeding zo goed als alleen doe. Mijn man ligt namelijk zo'n 22u op bed per dag. Uitslapen is er niet meer bij en ook als ik ziek ben moet ik zorgen. Daarnaast vind ik het ook een intensieve leeftijd, ze maken nog zoveel ontwikkelingen door, willen al meer dan ze kunnen en begrijpen doen we ze ook niet altijd. Daarnaast mag het moederschap ook zwaar zijn en het bevat zeker moeilijke momenten. Wat mij helpt is om inderdaad zoals al gezegd, te plannen wat je gaat doen. Zo doe ik 2 ochtenden boodschappen samen met de kleine en doe ik in de middag vaak wat leuks. Als hij slaapt doe ik iets heel kleins in huis en daarna ga ik lekker ff serie kijken ofzo. En als je af en toe een ochtendje voor jezelf nodig hebt, kun je misschien kijken of ze af en toe naar opa en oma kan als dat een optie is?

Ik ben alleenstaande mama en heb ook een drukke baan (werk 32 uur) dus misschien wat tips uit mijn ervaringen. Ik vond soms dagen ook lang duren, zeker als ze buien heeft en een jengel dag en dan wetende dat je het alleen op moet vangen kan voor een gestresst gevoel zorgen. Wat kan helpen is om zonder verwachtingen aan de dag te beginnen. Stel niet te hoge eisen en verwachtingen aan hoe de dag gaat lopen. Probeer op te staan met de mentaliteit dat je er samen een leuke dag van gaat maken en maak ook plezier tijdens aankleden, eten en niet alleen als je iets “leuks” gaat doen. Want juist die momentjes kunnen leuk zijn en dragen bij aan jullie binding samen. En al heeft je kindje een mindere dag. So be it. Hebben wij volwassenen ook. Niet elke dag hoeft perfect te zijn.. en als moeder hoef je ook niet perfect te zijn. Een kindje grootbrengen is soms ook gewoon keihard werken. Dus probeer het los te laten. Wat jij voelt en doet is oke. En wat je kindje voelt en doet is ook oke. Hoe relaxter ik erin ga staan hoe makkelijker alles gaat. Dus probeer niet te hoge eisen te stellen voor jezelf. En het is helemaal niet raar om te voelen dat iets makkelijker gaat als je partner erbij is want zo werkt het ook gewoon.

Wat mij helpt is om een activiteit te hebben op mn mamadag. We doen nu een cursus peuterdans maar anders gaan we rustig opstaan en de deur uit. Bijv zwemmen, de stad in of monkey town. Dan na het middagslaapje nog even een rondje door de buurt. Als ik de deur niet uit ga, word ik lamlendig. Geen minuut rust aan je hoofd, niet even normaal naar de wc kunnen en vooral ook eentonig. Ik verzucht dan vaak dat ik echt niet begrijp hoe je in vredesnaam een thuisblijfmoeder kunt zijn. Ik voel me niet schuldig daar over. Het heeft voor mij niets te maken met mijn liefde voor mn kind. Als we met zn 3en zijn, dan voelt het idd anders omdat je kunt afwisselen. Ik denk wel dat het met de leeftijd te maken heeft. Ze zijn nog vrij jong, de emotie regulatie moet nog ontwikkeld worden, ze kunnen nog niet goed praten, de spanningboog is klein. Sowieso ben ik meer een educatief met kinderen type en dat past beter als ze wat groter zijn. Als hij bij het lezen de blz niet kapot scheurt enzo. Kortom, denk ik dat je niet te streng moet zijn voor jezelf. Het is oké dat je het zwaar vindt en ik denk zeker dat je baan er mee te maken hebben. Kan je ruimte creëren om even een uurtje voor jezelf te hebben? Mijn vader komt soms bijv op mn mamadag en dan kan ik sporten. Ik zou geen ander werk zoeken als je je werk leuk vindt. Dit is tijdelijk. Ze gaan straks naar school en dan heb je ook ruimte voor jezelf. Ik zou zoeken naar andere manieren van balans. Bijv dat je zaterdagochtend voor jezelf hebt en je partner dan met de kleine is. Waarom vraag je je af of je miss depressief bent?

Ik herken het wel een beetje hoor en je hoeft je niet te schamen ;) Nu worden onze kindjes ook allemaal groter en meer een peuter. Dus ze zoeken meer uitdaging. Gaan vaker over je grenzen heen en worden steeds zelfstandiger. Wat ik vooral doe is lekker veel naar buiten gaan. Ik heb zo'n auto-wagentje die ik zelf kan duwen. Gaan we daar maar een rondje mee lopen. Naar de speeltuin of even naar de winkel. Ik zorg dat we lekker actief bezig zijn voornamelijk. Dat heeft onze kleine ook echt nodig want hij is echt ontzettend ondernemend haha! Maar soms als ik even rust wil tussendoor dan herken ik het wel ja dat ie geen zitvlees heeft en altijd bezig wilt zijn. Ik moet ook echt nog niet aan een 2de kindje denken hoor. Ik vind het op dit moment wel prima zo. Waarschijnlijk ben je net als mij gewoon wat sneller overprikkeld. Want ik heb ook vaak het gevoel dat ik het niet altijd aankan. Met name in de avond na een drukke dag kan ik ook nauwelijks prikkels meer verdragen. Met name geluiden zijn dan echt de hell.

Ik ben gastouder dus automatisch ook thuisblijfmoeder 🤣 ik herken het ook hoor! De opvangkindjes die ik heb, zijn rond ons zoontje zijn leeftijd dus hij heeft leeftijdgenootjes om mee te spelen. Maar ik vind mijn kind echt zó pittig, luid, heftig in zijn emoties, ga zo maar door. Terwijl ik geen 'last' heb van mijn andere opvangkindjes? Krijg soms ook echt error als ik hem hoor schreeuwen oid.. Ik probeer ook altijd weg te gaan op de dagen dat ik geen opvangkids heb, maar dat is ook omdat ik de rest van de week + soms weekenden gewoon thuis zit en dan wil ik gewoon echt graag even uit huis 😅 snap ook niet dat mensen hun kindjes missen als ze op bed liggen .. ben ZO blij als hij slaapt 🤣🤣

Ik herken het wel, ik werk 2 dagen en ben dan 3 dagen achter elkaar alleen met ons zoontje. Geen auto en in de buurt geen interessante uitjes, zoals kinderboerderij, zwembad of indoor speeltuin. Wij zijn dus het grootste gedeelte van die 3 dagen thuis. 's Ochtends gaan we wel altijd een eind wandelen (of straks weer fietsen) of even het dorp in. Verder doe ik het huishouden met hem om me heen, spelen we samen en af en toe een activiteit zoals bakken, spelletje, knutselen, sensorisch spel.. Maar ik ben het na 3 dagen ook echt wel zat, ben iemand die veel tijd voor zichzelf nodig heeft en rust om zich heen. Tja, dat gaat niet (maar op mijn werk ook niet, ik werk in het onderwijs). Ik kan me wel voorstellen dat je op die ene dag wilt/moet bijkomen van het werken, maar dat kan niet met een klein kind. Dat is geen bijkomen, maar nog steeds hard werken😉. Misschien proberen 's avonds meer rust te pakken als de kleine slaapt, ook op je werkdagen? En ik lees hier veel tips om echt iets te plannen die dag en eruit te gaan.. maar misschien is het tegenovergestelde ook weleens goed: je hoeft niet altijd weg te gaan om het leuk te hebben! Misschien leg je jezelf onbewust druk op, zo van: vandaag zijn we samen, dan móeten we ook wel echt iets leuks/leerzaams/interessant doen? En dan ben je voor je het weet de hele ochtend weg en plan je ook iets voor na het slaapje. Misschien onbewust dus dat je teveel wilt op zo'n dag? Dit heb ik ook weleens en dat zorgt dan voor frustratie omdat ik teveel wil, eigenlijk al moe ben van werk/verzorging.. soms is dan even niks willen en samen blokkentorens bouwen een betere optie dan ergens heen gaan.

Dag lieve mama, Voorop gesteld, fijn en goed dat je het deelt en eerlijk bent over je gevoel naar jezelf toe. Weet niet of je partner/vader weet dat je je zo voelt. Misschien kan hij je helpen:) Dan wat betreft je drukke baan. Is het mogelijk om ouderschap op te nemen en die in te zetten op d'r dagen dat ze op de opvang is? Zo heb je echt een dag voor jezelf. Happy mom, happy kid zeg maar.

Bedankt voor alle reacties, alleen al het lezen dat meerdere moeders (en vaders) het herkennen is al heel fijn en zorgt dat ik minder twijfel aan mijn eigen gesteldheid. Ik lees veel de tips om vooral iets te gaan doen; maar dat doen we juist al :) In de ochtend vaak iets actiefs zodat de vele energie eruit kan, en in namiddag thuis aanklooien. Het is vooral mentaal voorafgaand aan zo’n dag. Het is maar 1x id week, ik werk 4 dagen 9 uur. Een dag daarvan opnemen als verlof is niet echt een optie, dan zou ik nog maar 3 dagen werken en dan stapelt het werk zich nog meer op/ daar is mijn functie niet op ingericht. Wel ga ik dat misschien nu 1x id maand doen, zodat ik een eigen dagje heb. Afgelopen vrijdag had ik weer mama dag en die was eigenlijk heel fijn. Ze was heel lief, en ik voelde, misschien door het lezen van alle deze berichtjes , wat minder druk dat het perfect moest zijn.

Wat goed dat je minder druk voelde dat het perfect moest zijn! Nog iets wat ik herken😉 en juist als de drang naar perfectie wegvalt, kan je even echt in het moment zijn. En misschien heeft je dochtertje dat ook aangevoeld en was ze daardoor zo lief😊.

Waarschijnlijk kun je hier niets mee.. maar ik ben alleenstaande mama en werk heel onregelmatig (als in, soms fulltime, soms 2 weken niet..) ik merk dat ik ook moeite heb met de 'losse dagen' als ik veel werk. We moeten dan echt een ritme vinden/aan elkaar aanpassen. Als ik veel thuis ben is het'even wennen' en daarna heel relaxt en veel makelijker! Kun je nu misschien niets mee, maar ik denk dus niet dat het aan jou ligt🤷🏼‍♀️🌹