Wat is een 'moeilijke' baby? Wat is normaal?

Mijn dochtertje heeft ook last van extreme verlatingsangst. Ik heb ‘gelukkig’ gelezen dat meerdere baby’s hier last van hebben. Bij de eerste kik krampt m’n lijf ook direct samen. Ik raak dan ook direct in de stress en het geduld wat ik al die maanden zo goed had is verdwenen. Het laten huilen voor max. 10 minuten heeft ook geen zin want ze gooit zichzelf naar achteren of gaat bijna over de grond rollen (ja dit doet ze).. Ik weet ook echt niet meer wat ik meer kan doen dan haar even de volle aandacht geven.

Bij mij identiek het zelfde ook een verlatingsangst ik kan nog niet eens 5 seconde weg van hem begint al te huilen😢 maar ben nu zwanger voor de 2 de en ik weet dat alles goed gaat komen 🥰

Ja wat is normaal.. Je moet het voor jezelf bepalen. Je tweede kindje zou ook ernstig ziek kunnen zijn, het geeft geen garantie. Niet verkeerd bedoeld maar bekijk het voor jezelf, je gezin wat je aan kan en wil.

Dat is natuurlijk zo, ik heb wel besloten dat een 2e kindje wat ons betreft even op zich mag laten wachten! Ik bedoel mijn bericht ook meer van: is het normaal dat dit zo moeilijk gaat? Ik zie/lees van veel moeders die weinig problemen lijken te hebben, die gerust 3 kindjes achter elkaar krijgen.. Dan denk ik: zijn dat dan zulke makkelijke kindjes of kunnen die moeders gewoon alles aan?! Ik voel me echt een mislukte moeder, maar misschien heb ik gewoon een wat moeilijker kindje? Nou ja, dat soort twijfels en gedachten.

Ja, zelfde hier! Gefeliciteerd met je zwangerschap! Fijn dat je er met een positief gevoel naar kunt uitzien!

Nee, laten huilen heeft op zo'n moment bij ons ook geen zin. Maar er lijkt nog meer te zijn, want ineens wil hij amper eten en huilt hij erg veel tijdens het eten. Hij is soms alleen stil als ik met hem rondloop. Aandacht van mij is niet genoeg. We zijn nu door de huisarts weer doorverwezen naar het ziekenhuis, maar daarop moeten we natuurlijk weer wachten. Dus je bent zo weer een maand verder voordat je misschien weet wat er is.. en intussen groeit hij ook al niet volgens verwachting, dus raak ik ook wel bezorgd omdat hij dus nu zo weinig eet😟 en nu al 5 weken veel aan het huilen, ook erg moeilijk om het nog positief te bekijken, vind ik dan🥴

Vergeleken met ons meisje heb je een erg moeilijk kindje. Bij ons sliep ze vanaf 4 maanden hele nachten door. Ze speelt goed alleen, heeft wel last van verlatingsangst, maar valt goed te behappen. Soms een keer wakker in de nacht dat ik even over der hoofdje moet aaien totdat ze slaapt en dan is het weer goed. ze is vrolijk en is nog maar 1 keer ziek geweest.

Het zijn fases. Onze zoon van 9 maanden vind het niet fijn als ik niet in de buurt ben! Dus hij is gewoon waar ik ben! Mee naar buiten in de buggy, in de wipstoel als ik boven bezig ben. In de hal als ik naar de toilet moet….enzovoort! Het is onze vijfde en echt…..’t kost je misschien wat meer tijd maar een blijde baby is een blijde moeder….!

Ik begrijp je heel goed! Het is ook echt vervelend, ook voor ons als ouders. We doen in ieder geval wat we kunnen en laten we alvast niet denken aan alles wat er nog komt

Hier ook niet per se een makkelijk baby. Sliep pas met 8,5 maand een keer door. Soms 8 uur huilen, Veel krampjes, overdag ook slecht slapen. Ik moet niet denken aan een twee, dat zou ik niet trekken. Maar ik heb in de afgelopen tijd geïnvesteerd in een andere baan en in slaap training. Perfect is het niet maar man oh man zoveel beter. Sterkte!

Jullie baby wil zeggen met verlatingsangst, ik voel me fijn bij jou mama. Ik voel mezelf veilig. Dat is iets positiefs. Ook al is het niet makkelijk als je baby je zo nodig heeft. Moeder zijn is super, maar de verantwoordelijk die je voelt als moeder kan ook zwaar voelen. Dat ervaar ik ook

Ach lieve mama, wat leef ik met je/jullie mee. Als ik jouw topics en reacties lees voelt het altijd alsof je zo'n enorm groot (moeder)hart hebt. Je bent er volgens mij echt áltijd voor je kleintje, die het niet altijd gemakkelijk heeft. Dat jij je nu afvraagt of je "zwakker" bent of twijfelt over je wens voor gezinsuitbreiding vind ik oprecht heel verdrietig! Je mag trots zijn op jezelf, je doet het echt goed genoeg. Een oordeel over hoe moeilijk jouw kindje het heeft t.o.v. anderen is denk ik niet helpend als je daaruit de conclusie trekt dat jij minder aan kan dan andere moeders. Probeer maar te accepteren dat hij je enorm hard nodig heeft en dat jij dat moeilijk mág vinden en niet perfect hoeft te zijn. Kijk naar wat jij nodig hebt om overeind te blijven, schakel eventueel (meer) hulp in en houd voor ogen dat het echt een keer beter wordt ❤ hopelijk komen jullie snel in een rustigere fase..

Hee Frumpsie! Ik herken mezelf heel erg in jouw verhaal. Ik lees vaak topics van jou voorbij komen en volgens mij hebben we hetzelfde kind haha! Die lekker iedere sprong en slaapregressie intens beleven. Ik vraag me ook vaak af wat ik zo verkeerd doe waardoor mijn zoontje zo slecht slaapt. Ik krijg van de meeste mensen het advies om gewoon go with the flow te gaan en erop te vertrouwen dat alles maar tijdelijk is. Als je kindje nu aan je vastgeplakt wilt zitten dan plak je hem maar vast 🤭, dat idee. Maar pittig is het zeker! Ik ervaar zelf het zorgen maken over of ik wel/niet iets verkeerd doe nog als het zwaarste, dus dat probeer ik maar niet meer te doen. Heb je mensen die hem af en toe van je kunnen overnemen of die je een handje kunnen helpen?

O ja, ik merk ook dat ik soms jaloers kan worden op mensen die in mijn ogen een "makkelijke" baby hebben. Maar dan bedenk ik me wel ook alle kwaliteiten die ik bij mijn zoontje zie, namelijk dat ik hem uitzonderlijk grappig, vrolijk, lief en onderzoekend vind! Ik zou hem voor geen goud willen ruilen 😄. Probeer je daar op te focussen ipv wat hij allemaal zo moeilijk vindt, dat helpt misschien ook qua mindset.

Het is moeilijk om te bepalen wat een moeilijke baby is denk. Het gaat vooral om hoe je het zelf ervaart denk ik, maar dat wil niet zeggen dat het niet moeilijk is. We hebben zelf een tevreden baby maar eerlijk het drinken en slapen is vanaf het begin al dramatisch. Gelukkig heeft hij meer goede momenten dan slechte en is hij tijdens het wakker zijn wel echt gezellig op al het gemopper na dan. Lukt het een beetje om de moeilijke momenten los te laten en gewoon er in mee te gaan? Ik merk hoe meer ik mijn zoontje probeer te sturen hoe meer ik gefrustreerds raak. Ik ga vooral veel met hem naar buiten en op pad en probeer hem zo veel mogelijk te laten ervaren in de vorm van zelf doen en ruiken, proeven, voelen dan is alles goed maar hoe meer ik hem help en de touwtjes in handen probeer te hebben hoe meer frustraties hij krijgt. Hier is het echt een wisselwerking.. Wat dat betreft heb ik wel makkelijk praten omdat ik de heledag de tijd heb om met hem bezig te zijn maar het geeft mij wel frustratie dat ik thuis nergens en ook amper aan mijzelf toe kom. Ik wil ook net als jij graag een groot gezin maar het is pittig en ik heb voorlopig wel mij handen vol aan deze kleine man. Het komt wel goed het wordt beter 💋