Extreme schuldgevoelens

Ik werk 3,5 dag per week maar ik herken het wel hoor! Vooral omdat op mijn werkdagen mijn zoontje amper knuffel/zie. ‘S morgens is het rennen vliegen springen om op tijd in de auto te zitten en ‘s avonds is het een race tegen de klok om zijn laatste fles op tijd te kunnen geven (spullen uitpakken, koken, eten, kleine man verschonen en omkleden, fles maken etc)😥 Ik moet helaas wel werken omdat we financieel anders niet rondkomen, maar ik hoop iedere week/maand weer dat we een leuk bedrag hebben gewonnen bij de Postcode Loterij want ik vind dit écht verschrikkelijk. Ik wil gewoon thuis kunnen zijn😕

Ook zo herkenbaar. Wilde altijd carrière maken dus ben het pad gaan bewandelen en raakte zwangere Ik werk nu 32 uur (kantoorbaan) waarbij mijn wg moeilijk doet om thuis te werken. Het is dat we een huis hebben gekocht en we met dubbele lasten zitten, maar zodra het financieel kan dan wil ik naar 3 dagen werken. Carrière kan me (sinds moederschap) gewoon weinig schelen. Ik voel me ook zo extreem schuldig. Mijn enige troost is dat familie hem opvangt

Ik ben een leuker mens als ik werk! Jij waarschijnlijk ook. Trots zijn op jezelf en de dagen met de kleine zoveel mogelijk spelen en kroelen ❤️

Hi, ik herken het ook wel heel erg. Heb altijd erg veel gewerkt. Terwijl vriendinnen vaak 'maar' 3 of 4 dagen werkten. Nu werk ik met jonge kinderen en ouders. Dus ik zag al wel voordat ik mn dochter kreeg wat het met een gezin doet als je idd lange dagen maakt. Ik heb er nu voor gekozen om dus wel veel te blijven werken, maar kortere dagen te maken. Wellicht kan dit je wat ruimte geven? Sowieso het ligt niet aan jou, er wordt het onmogelijke verwacht van jonge ouders vind ik! Een kindje heeft je zeker ook nodig, maar deze maatschappij verwacht ook dat je blijft werken. Nu werk ik tijdelijk maar 4 dagen, maar straks zijn het er weer 5. En dan maar 6 uur per dag ipv 8. Je kan dan sochtends meer op je gemak opstarten, en ik stop dus ook eerder zodat de avond ook rustig is, we op tijd kunnen eten. Ze is dan wel elke dag weg, maar ik zie het gewoon als spelen met andere kindjes, terwijl ik even wat werk. Ik vind dat ik haar dan nog wel voldoende zie. Kanttekening is wel dat ik voor mezelf werk, en dus mijn eigen uren indeel (wel 80% op kantoor, dus niet altijd thuis). Uiteraard is carrière heel erg belangrijk, ook voor jezelf. Aan de andere kant heb ik toch bewust deze een beetje aan de kant geschoven, omdat wij ook maar één kindje willen, en deze fases dus gewoon allemaal maar eenmalig zijn. Werken kan straks ook nog als ze wat ouder is. Uiteindelijk is het natuurlijk jouw keuze, maar uit je verhaal blijkt wel dat dit je op dit moment echt niet gelukkig maakt. Ik zou dus zoeken naar een andere vorm wat het voor jou fijner maakt. Misschien kan je alsnog in gesprek met je werkgever naar andere vormen van minder werken (thuis werken, kortere dagen, tijdelijk minder, ouderschapsverlof etc etc). Ze hebben er ook niks aan als je uitvalt door stress.

Herkenbaar op carrière switch na. Ik werk tot juni nog 3 dagen, bij soort promotie aanbod werd ik niet blij. Hier vallen schuldgevoelens wel mee, maar ik mis mijn dochter ontzettend op de eerste werkdag van de week en tel echt af tot de laatste. Ik haat kantoordagen maar kan dit wel relativeren. En ik ben zielsgelukkig als ons lang weekendje in het zicht is, niet omdat mijn werk niet leuk is, maar omdat wij de hele dagen voor ons hebben ☺️! Ik zorg dat ik heel veel tijd met haar doorbreng en geef haar echt alle aandacht ☺️ Ik geef nog BV dus voldoende verbindingsmomenten waarvan ik enorm ben gaan genieten in de laatste maanden. Weet dat je niet alleen bent iig 😅

Is het mogelijk om een andere baan te zoeken waar je deze functie wel 3 dagen kan uitvoeren? Zoals je zelf schrijft is het nu ook niet ideaal op deze manier. Als je er financieel niet van afhankelijk bent zou ik altijd zeggen kies voor je kindje want deze tijd krijg je nooit meer terug. ❤️

Ik vind dat een kind altijd op eerste plek moet staan, daarna werk. Als jij denkt dat je kindje te kort doet, dan zou ik toch naar een andere baan kijken. Tijd doorbrengen met je kindje js op deze leeftijd zo belangrijk!

Hoi, wat bedoel je met dat je hebt gezien wat het met een gezin doet als je lange dagen maakt? Ikzelf vind de combi ook lastig. Ik werkte altijd met plezier 50+ uur en dat doe ik steeds het liefst. Maar nog liever ben ik het merendeel bij mijn dochter, dus ik werk nu 32 uur, verdeeld over drie werkdagen aanwezig en twee avonden thuis. Best pittig maar zo kan ik wel bij mijn dochter zijn vier dagen in de week. Overweeg nog over te stappen naar een wat rustigere functie zodat het werk wat minder aan mij trekt en ik minder het gevoel heb dat ik veel mis van het werk. Vind het mooi hoe je omschrijft dat je maar één kindje wil en dat deze fase eenmalig is, zo is het voor mij ook en werken komt straks wel weer.

Ik bedoel dat ik dan bv als reactie van ouders kreeg dat ze onmogelijk samen konden eten in de avond, omdat ze laat thuis waren, en de baby/peuter/kleuter dan al moe was. Of dat je bv op werkdagen helemaal gesloopt bent zoals TS zegt, van de ochtend spits om je kind om 7u op de opvang te krijgen. En ik zag het niet zitten om zo te stressen (kan daar persoonlijk ook erg slecht tegen).

Ik herken het wel, voordat we met onze kinderwens bezig waren, dacht ik ook, hoe dan ook, ik blijf minstens 4 dagen werken. Tijdens ons traject veranderde mijn instelling al iets en dacht ik, wat is er nu echt belangrijk? Inmiddels weer een half jaar aan het werk, 28 uur gemiddeld (3 om 4 dagen). En de weken dat ik 4 dagen werk vond ik in het begin echt verschrikkelijk. Vooral omdat ik m’n zoontje dan iedere dag maar zo’n 1,5 uur zag. Inmiddels goed aan gewend, en gaat t ook gewoon prima. Maar wat ik vooral heb geleerd, hij is maar zo kort zo klein, en deze tijd komt echt niet meer terug. Iedere week leert hij weer iets nieuws en vind het zo jammer om dat te moeten missen. Carrière maken, dat kan in principe ook over een paar jaartjes. Snap dat als zo’n kans voorbij komt het heel aantrekkelijk is, maar volgens mij weet je ergens diep van binnen dat dit waarschijnlijk niet het juiste moment was om dit te doen. Je zit niet voor niets niet goed in je vel. Dus niet echt tips, maar snap wel hoe je voelt. Vooral dat je jezelf niet herkent nu je moeder bent in vergelijking met voorheen. Succes en hopelijk kun je bij je huidige werkgever een andere vorm vinden. En anders zou ik denk ik toch kiezen voor net een stapje terug, en als je kindje naar school gaat weer iets zoeken waarin je kunt groeien. 🍀