Na een uur wakker en ontroostbaar huilen. Wat nu?

Ik ben ook benieuwd!! Dit is precies mijn verhaal ook nu.. ben beetje radeloos

Even een rotantwoord maar als ik je verhaal zo lees geeft je kindje heel erg goed aan wat ze nodig heeft nu; jou. Gaat vanzelf over, maar is voorlopig inderdaad aan huis vast zo erg? Ik kies er zelf voor, al sinds de geboorte eigenlijk. Heb niet echt het idee dat ik wat mis, en kies hiervoor omdat hij juist een bagger slaper is helaas. Snap dat als je kindje ander slaapgedrag heeft laten zien je even moet slikken maar zou zelf even kiezen voor haar wens… 💞

Ik lees even mee. Veel vergelijkingen hier. Dochter van bijna 9 maanden. Als je er nog eens één op één over wil hebben, bied ik me aan. Misschien lucht dat ook Iets op 😊

Ik lees ook even mee, heel herkenbaar namelijk. Ons zoontje is net 9 maanden en wordt rond 2130 ook krijsend wakker. Hij blijft vervolgens onrustig tot een uur of 12. Dit kennen we eigenlijk helemaal niet van hem (op de sprongetjes na), want hij was altijd een prima slaper..

Och, het meisje heeft je nu zo hard nodig en wauw, je bent er gewoon voor haar. Dat is echt de beste inverstering die je kan doen, je biedt haar veiligheid, geborgenheid.. je bent de belangrijkste persoon in haar leven en beschikbaar, hoe mooi. ik lees niks geks in je verhaal, maar begrijp je wanhoop/frustratie óók. Het is echt even uitzitten, cliche: het gaat écht voorbij. Maar, dan is het wel voorbij mét een sterke basis. Draai het eens om, stel dat je er niet voor haar zou zijn? Dat ze je zo nodig heeft in deze fase (er gebeurd van alles!) maar je bent er niet? Hoe onveilig moet dat zijn?

Slaapregressie samen met verlatingsangst waarschijnlijk? Het is een faseeeee 🙈😅

Dank voor deze mooie woorden. Ja ik ben er. In de 9 maanden dat ze er is, ben ik twee keer een avond weggeweest omdat het niet anders kon. Verder ben ik er met liefde voor haar. Overdag ondernemen we trouwens vanalles en werk ik ook. Ik wil er ook zeker voor haar zijn, maar soms weet ik even niet waar ik goed aandoe. Straks is ze helemaal gewend om iedere avond naar beneden te komen of iedere nacht en komen we hier (voorlopig) niet meer uit. Het duurt inmiddels bijna 3 maanden. Ook lijkt het me zo fijn om weer de avonden voor mezelf te hebben, niet eens om de deur uit te gaan, maar om op te laden en weer wat meer quality tijd met haar vader door te kunnen brengen. Helemaal als de avonden weer langer en lichter zijn zou ik bijvoorbeeld nog graag in de tuin werken of even in de tuin zitten. Vooral met het oog daarop denk ik nu: hoe gaan we het tij keren?

Nee aan huis vast is zeker niet erg. Maar na een dag werken of zorgen is eventjes wat tijd voor mezelf om wat tv te kijken, te douchen, even niks te hoeven ook wel fijn om zo weer op te laden voor de volgende dag. Maar uiteraard, mijn dochter gaat altijd voor. Ik twijfel alleen soms wat nu het beste is voor haar.

Herken het verhaal heel erg. Heb meer avonden gehad dat ik de slaapkamer niet eens meer uit kwam savonds dan wel. Ons dochtertje wil alleen bij mij in slaap vallen savonds, anders blijft ze krijsen (ja echt, ze gilt moord en brand). Ze gaat rond half 9 naar bed, ik heb mijn tanden al gepoetst en pyjama aan zodat, als ze alleen maar op/tegen mij wil blijven liggen dat kan. Probeer me er zo veel mogelijk aan toe te geven. Oortjes in, muziekje aan. Paar glazen water bij het bed. Mijn man doet wat voor zichzelf, laat de honden uit, douched en komt uiteindelijk ook naar bed. Als het wel lukt om weg te gaan douche ik snel, anders doe ik dat samen met mijn dochter of sochtends als ze slaapt. Binnenkort heb ik een etentje en scholing met werk. Ik zie er zo tegenop. Mijn man is hoopvol en hoopt dat het hem lukt haar op bed te leggen. Maar we hebben het 2x eerder geprobeerd en beide keren moest ik na een half uur weer terug. Het gaat beter worden. Het gaat hier al beter dan het ooit ging. Maar soms is het echt frustrerend.

Wat je schrijft is zo begrijpelijk én herkenbaar. Mijn 2e was een soort van accessoire, altijd bij me. Ik geloof niet op deze leeftijd dat je al kan verwennen of je baby kan manipuleren. Wel zou je het kunnen afkaderen. Bv eerst op haar kamertje blijven, dan naast haar liggen, handje vasthouden. Dus wel nabijheid, maar niet naar beneden. Dat klinkt natuurlijk makkelijker dan het is. Geloof me, het gaat echt voorbij

Begrijp ik goed.. tijd voor jezelf is zo belangrijk, jij bent belangrijk. Je bent niet alleen moeder, maar ook nog jezelf en partner! Ik zou je aanraden om een slaapcoach in te schakelen, die kan hier goed mee helpen en geeft je je welverdiende eigen tijd weer terug!

Ja, dat hebben we zeker geprobeerd. Over het hoofdje en buikje aaien, nog een kort verhaaltje lezen. Maar als je haar niet pakt, wordt ze hysterisch. Terwijl ze de rest van de dag heel makkelijk en vrolijk is. En eigenlijk ook niet zo eenkennig. Ze kan ook gerust een hele poos zelf spelen in de andere kamer,, terwijl ze mij niet ziet. Na twee maanden proberen, hebben we besloten haar naar beneden te nemen, omdat ze dan namelijk wel slaapt op mijn buik. En als ze in bed blijft, slaapt ze niet.