Schuld gevoel

Jeetje.. Ten eerste goed dat je dit deelt, zodat je een steuntje in de rug kan krijgen van anderen. Het lijkt mij enorm pittig voor je als je man je niet helpt. Het moederschap is al zwaar genoeg en eerlijk gezegd klinkt dit al bijna als een soort single mom life. Ik zou je adviseren om met een helikopter view naar jullie relatie te kijken en als zijn gedrag een herhalend patroon is wat doorblijft gaan, zelfs na goede communicatie, dan heeft hij geen respect voor je en is het naar mijn mening tijd om te vertrekken… Dit maakt je als moeder ook niet een beter mens. Choose yourself and your happiness. Komt altijd goed en je hoeft je niet schuldig te voelen, want je bent ook maar een mens!!! 🫶🏼

Lief van je ♥️ en zal ik doen 🥰

Dit inderdaad. Probeer het eens te bekijken alsof je een relatie van een vriendin of zus ziet, en niet je eigen. Wat zou je advies dan zijn voor hun? En je zegt dat je het verschrikkelijk vind om net als jij op te groeien zonder vader. Maar bedenk ook, is hij nu wel echt vader voor haar? En wat voor voorbeeld stelt hij als vader/man voor haar? En jij als moeder, dat je dit accepteert. Is dit het normaal wat je haar wilt laten zien? Klinkt heftig, maar bedenk wel dat je een voorbeeld functie hebt. Of je nu bij elkaar bent of niet.

🫶🏼🫶🏼

Ik lees een aantal rode vlaggen, waar je zeker iets mee moet lieve mama 💚 Mijn advies zou zijn om in gesprek te gaan zonder kindje op een andere plek. Desnoods met iemand die je vertouwd. Tijdens dit gesprek moet je duidelijk aangeven dat jij op het randje balanceer lt en dit zo niet verder kan gaan. Ik zou communiceren wat anders moet en voorstellen om samen een vorm van therapie te volgen. Desnoods zet je het op papier.