Wel of geen 3e kindje?

Mijn situatie is wel een beetje anders want ik heb geen partner (ben bam) en ik wist toen mijn 2e geboren was al ik ben nog niet compleet.... en ben inmiddels mijn traject in gegaan voor een 3e! Neemt niet weg dat ik het zelf voor het zeggen heb en jij met je partner overeen moet gaan komen in het wel of niet

Ik herken je gevoelens heel erg en mijn man absoluut niet een 3e. Zijn redenen zijn: 2 gezonde jongens (6 en 1 jaar), krijgen eindelijk weer vrijheid terug, hij vindt dat ie te oud is voor meer, wat als er iets mis is met het kindje (tijdens de echo, zoals bij onze 2e, of daarna; dat drukt heel erg op het gezin en de andere 2), weer ivf met alle onzekerheid (hoewel: we hebben nog 3 embryo's in de vriezer). Ik vind het heel jammer maar ik begrijp hem wel. Daarom nog meer stil staan bij alle fases van de kinderen. En ik probeer er maar niet teveel over na te denken, anders geeft het zoveel spanning tussen ons (dat hebben we 3 jaar lang gehad tussen de 2 kids vanwege secundaire infertiliteit). We praten er wel over, maar dan in goede sfeer. Veel succes met jullie keuze om wel of niet voor een 3e te gaan!

Mijn 3e meisje is net 1 jaar. (De andere 6 en 2,5) Het is druk met 3 dat klopt... beetje chaotisch ook.. Je bent altijd 1 kind kwijt😆 maar als ik dan zie hoe lief ze zijn voor hun kleine zusje smelt ik. Met 2 kinderen is het makkelijker.. maar met 3 leuker😊 3 kinderen passen nog gewoon in een auto.. Uitjes en vakanties enz.. worden wel duurder met 3 kinderen. Ik heb altijd een groot gezin gewild.. het liefst zou ik er nog 1tje bij willen.. maar mijn zwangerschappen zijn erg zwaar met HG. Mijn vriend vind het ook oke zo.. maar ik heb ook niet dat gevoel van compleet zijn. Ik weet ook niet of dat ooit komt. Ik snap je gevoel dus ook alleen hebben wij dat met een 4e kindje. (Dan met ander huis en nieuwe auto enz..)

Mijn man en ik hadden dezelfde "discussie". Die was een beetje in het midden gelaten met de opmerking dat we nog eens zouden kijken als de destijds jongste 3 jaar zou worden(dit was 2 weken na zijn 1e verjaardag). Alle babyspullen opgeborgen op zolder met de afspraak dat we rond zijn 3e verjaardag een heroverweging zouden maken maar tot dan het wel even prima was. Hij is erg pittig en zeker het eerste jaar met hem was dat ook. Die week dat wij het er over hadden zaten wij thuis met corona en had ik ongesteld moeten worden. Omdat ik best wel wat klachten had dacht ik dat om die reden mijn menstruatie uitbleef. Little did i know want ik was toen net zwanger van onze nu jongste. Voor ons heeft toen eigenlijk altijd vast gestaan dat ze zou blijven. Wij hebben het afbreken nooit overwogen. Ons gezin is nu met 3 kinderen echt wel compleet en we hadden onze dame voor geen goud willen missen maar ik had er liever wat langere tijd tussen gehad. Zeker momenteel ervaren wij het als erg pittig en ligt ons huis overhoop(overhoop als in stoffiger/rommeliger dan we zouden willen)omdat we gewoonweg de energie niet hebben om alle ballen hoog te houden. Dus de schoonmaak wordt echt alleen het hoognodige gedaan. We ergeren ons eraan maar kunnen ook beide even niet de energie opbrengen. Mijn man werkt fulltime, ik 32 uur en de 2 jongste zijn echte velcro kindjes en plakken heel de dag aan mij als ik thuis ben. Ik kom d'r gewoon niet aan toe. Dus volg vooral je gevoel, als dat zegt dat jullie nog niet compleet voelen, hou de optie open en bespreek om het over een aantal maanden/jaren nogmaals te bespreken. Wie weet staat je vriend er dan anders in.

Lees het terug en klinkt allemaal heel zwaar en dat is het ook, maar het is ook wel heel leuk. De twee grote zijn dol op hun kleine zusje en ze vinden het fantastisch om te helpen met haar en op haar beurt vindt zij d'r broer en zus ook helemaal het einde. Ze hoeven maar naar d'r te kijken en ze ligt al in een deuk, knuffelt ze graag en ze krijgen de grootste lach van d'r. Net als wij overigens.

Hier nog een twijfelaar. Mijn hoofd zegt nee, maar mijn hart zegt ja. We kunnen nu royaal leven, 2 keer per jaar op vakantie en alles doen wat we willen. Qua financiën met nog een kind op het kdv etc wordt het gewoon ineens op de centen letten. Ook op vliegvakantie wordt dan gewoon minder goed te betalen. Ik kom zelf uit een gezin met lange tijd 3 kinderen (3 meiden en m'n broertje is 10 jaar jonger) en er viel er altijd eentje buiten de boot. Het kan nooit lang goed gaan met z'n 3en weet ik uit ervaring. Dus dit zegt m'n hoofd, maar m'n hart zegt ik wil een groter en levendig gezin met chaos en alles wat erbij hoort. Lastig hé?

Ik herken je gevoel helemaal. Onze dochter is bijna 4 en onze zoon net 1. Wij komen beiden uit een groot gezin en hebben dat beiden ook als heel waardevol ervaren. Toen we klein waren, maar ook nu we volwassen zijn. Ik voel me echt heel rijk met twee gezonde kinderen en het voelt daarom soms niet eerlijk om dan nog steeds een kinderwens te hebben. Ten opzichte van anderen, bij wie het bijv. niet lukt. En toch voelt het nog niet compleet, dit gevoel had ik al snel na de geboorte van de jongste. Maar ben er ook nog niet klaar voor. Wanneer dat dan wel is, geen idee haha. Mijn vriend heeft hetzelfde, maar zou zich wel sneller neer kunnen leggen als we het niet meer zouden proberen. Met name ook vanuit de praktische overwegingen. Lastig hé? Fijn topic, lees graag mee.

Nieuwsgierig! Ik heb een vriendin die met 2 zusjes is opgegroeid. Toen ze klein was viel de middelste een beetje buiten de boot, nu heeft ze daar juist een hele goede band mee. Hoe was dat bij jullie? Was het dan je jongere broertje die buiten de boot viel of 1 van jullie 3?

We waren allemaal gek op m'n broertje, dus die werd vooral erg bemoederd door 4 moeders 🤣 daar heeft hij nu overigens wel een beetje last van. Er viel altijd 1 van ons buiten de boot. Vroeger deed ik alles met m'n zus, nu alles met m'n zusje, maar nooit allemaal met elkaar haha

Heeeel herkenbaar. Wij hebben een jongen en een meisje van 3mnd en 13 mnd. En ik wil heel graag toch nog een 3e. Nu is het vreselijk druk maar over een paar jaar sluit ik het zeker nog niet uit aangezien ik zelf ook maar 26 ben. Wel moet het passen qua huis, volgende auto 7 zitter en het moet financieel ook kunnen want we willen ze wel volgens een bepaalde norm kunnen laten leven. Maar verder zou ik het wel heeel graag willen. Ik voel echt nog niet dat we compleet zijn

Qua praktische oogpunt sowieso een nee Later met pretparken enzo, Disneyland bijvoorbeeld, zit altijd iemand alleen 🥹

Oeh leuk topic! Hier de wens wel voor een derde kindje, maar merk twijfel bij mijn vriend. Al staat de deur op een kier en is deze nog niet dicht! Wel praktische zorgen, zoals: er moet een kamer bijgebouwd worden, want we hebben nu 3 slaapkamers. Ook het weer van voor af aan beginnen vind ik zelf een pittig idee. Al zijn onze kindjes niet moeilijk oid. De jongste is net 1, dus voor nu is het vooral nog genieten met 2. Ik hoop wel dat rond de kerstperiode we weten of we er wel of niet voor gaan. En of dat dan direct is, of met een jaar. Helemaal prima!

Hier een zoon die in oktober 4 word en de jongste 1 jaar. Zei altijd heel stellig 1 is genoeg en nu denk ik een 3de maakt ook niet meer uit! Denk alleen dat mijn vriend echt niet wilt en dit snap ik ook heel goed, dus als het niet zo is dan niet 😊. Qua plaats denk ik dan hoeveel plaats heb je nodig? Tuurlijk moet je in je auto plaats hebben (hen zelf een Fiat 500 dus dat word krap met 3 🤣), in je huis is het zeker fijn als je veel ruimte hebt maar met minder lukt het ook allemaal. En in ons geval qua pretpark geen probleem, mijn vriend houd niet zo van achtbanen dus die kan bij de tassen blijven 🤣❤️

Ik kom dus uit een gezin met 3 meiden en ik kan dit beamen. Mijn moeder zei altijd maar dat ze niet meeging, maar die stond dus de hele dag op ons te wachten. Achteraf best zielig 🥹

Wat mooi hoe je het omschrijft! Liefdevol en realistisch. Ik ben ook altijd erg van het opruimen, schoonmaken, lat hoog leggen. Maar dat is gewoon niet realistisch met kids. En soms denk ik, ach 3, hoe mooi zou het zijn? Zo'n kleine muiter erbij. Gezellig lijkt me het vooral! En de eerste jaren zijn zeker tropenjaren en vergeet je jezelf en elkaar soms uit het oog.. maar ik denk heel normaal! Ik ga het gesprek nog eens aan :) tnx!

Nou precies dat! Hoe praktisch is het? Ja het is een stuk duurder... dat wel.. maar denk zeker dat je dan wel makkelijker wordt in andere dingen! En pretparken zat bij ons vroeger ook altijd iemand alleen, want m'n moeder ging nooit mee want die durfde niet (heb zelf 1 broer) dus tja.. hahaha

Hoe oud zijn jouw kindjes?

De oudste is 4(van oktober 2019) de middelste is 2 (van eind september 2021) en de 3e is net 1 (juni 2023). Ze zitten ook wel dicht op elkaar met zijn 3tjes. De middelste sliep nog geeneens door toen de jongste kwam. Zij slaapt nu net sinds een weekje over het algemeen door met af en toe rond half 6 nog een voeding maar ik haar dan wel gewoon weer wegleggen. Dat we (vooral ik) bijna 3 jaar gebroken nachten hebben gehad helpt natuurlijk ook niet mee🫣.

Wij zaten 2 jaar geleden in dezelfde situatie.. Grote twijfel. We zijn er voor gegaan. Kindjes zijn nu 6, 4 en 1 . Heel eerlijk, afgelopen jaar was rete zwaar en ik heb mij heel vaak afgevraagd waarom ik dit zo graag wilde. Ik vind het heftig, 3 kindjes in 3 verschillende fases. Ik kan en wil de jongste niet meer missen, het is een heerlijke dreumes om erbij te hebben en de oudste 2 zijn dol op hem. Wel heb ik enorm veel vrijheid ingeleverd en is het soms niet praktisch. Ook voel ik mij schuldig tov de oudste dat we steeds afhankelijk zijn van slaapjes en gedoe. Gekke is dat mij de redenen die worden genoemd over vakanties en pretparken mij echt niet boeien. Dat zijn sporadische dingen. Wij hechten meer waarde aan bv samen eten, samen fietsen, samen rondje in het bos lopen, samen knutselen, samen opblijfavond. In dat soort gevallen maakt het niet uit of je 1, 2 of meerdere kindjes hebt.

Ojah, wat betreft buiten de boot vallen.. ik hoor van moeders die al verder zijn met 3 kindjes dat het altijd wisselt in samenspeel combinatie. Ook denk ik dat je qua opvoeding ook een deel kan bijdragen aan hoe je met elkaar omgaat