Ongepland zwanger

Goedemorgen lieverd, Ik heb op jouw leeftijd exact hetzelfde gehad. Enorme twijfels gehad en uiteindelijk bij de eerste echo bleek het hartje niet te kloppen. Ik was er kapot van... Nu zoveel jaar later, uit elkaar en ondertussen mama van een zoontje van bijna 2 met een andere partner. Mijn god wat ben ik blij dat ik geen kind heb met de eerste. Als je buikgevoel nu al zegt dat je relatie niet goed zit dan loopt het sowieso fout met een kind. Moet je echt even goed voor jezelf uitmaken of je dit wel wil. Maar eerlijk ? Je moet al een sterke relatie hebben om een baby te overleven. Een zwangerschap is niet makkelijk een een kindje opvoeden ook niet. En ik merk nu pas dat ik terug mezelf aan het worden ben. Dus ik ben de afgelopen 3jaar door de hormonen een compleet ander persoon geweest. Wat ook niet simpel is voor een partner. Uiteindelijk ben je de enige die deze beslissing zou maken. Ook al ben ik geen voorstander van een abortus. Als je nu zo al denkt over de relatie zou ik er met mijn ervaring van nu, er niet aan beginnen. Dikke knuffel en veel moed in welke beslissing je ook mag nemen.

Hoi Cynthia wa (klote) da ge in deze situatie zit…. Je geeft zelf al aan da het gevoel voor jou er zo goed al nie meer is… daar brengt een kind geen verandering in!!! Een kind nemen samen met je vriend/man in de hoop dat het dan beter gaat is na mijn mening geen goeie optie!!! Abortus zal ik zelf echt nooit overwegen…mocht je toch er voor kiezen om het kindje geboren te laten worden zijn der altijd nog optie tot adoptie…. Der zijn zo kei vul gezinnen waarbij een kindje krijgen een droom is die uitkomt…alleen tis nie zo vanzelfsprekend zoals je zelf denks wel weet! Wat voor jou gevoelsmatig denk ik wel goed is om goed over na te denken is je relatie toch beëindigen en dan wel samen zoveel mogelijk jullie kind opvoeden! Heel veel sterkte / Suc6 met deze situatie

Ik ben met mijn moeder het gesprek aangegaan en dat lucht al enorm op. Ergens ben ik ook bang voor de toekomst, dus loop ik er dan liever voor weg. Wat mijn vriend betreft wil ik het nog wel een kans geven. En mocht het er echt niet in zitten weet ik echt zeker dat het ook goed komt zonder dat we bij elkaar zijn en zonder ruzie.

Ik geloof ook niet dat een kind een relatie red. Na een gesprek met mijn moeder en haar steun wordt het al wat rustiger in mijn hoofd en trekken de donkere wolken wat weg. Ik vind het ook gewoon enorm spannend waardoor ik eigenlijk niet goed weet wat te doen. Wat mijn vriend betreft wil ik het echt nog een kans geven. Mocht het toch niets meer worden dan hebben er het geprobeerd, maar zullen we zeker nog door één deur kunnen. We maken tenslotte geen ruzie samen dat scheelt al een hele hoop.

Wat ontzettend zwaar! Zelf zei ik altijd dat ik nooit een abortus kon doen. Maar afgelopen februari werd ik ongepland zwanger en toen zat ik zelf zonder baan en nog herstellende van een burn out. Ondanks dat ik een 2e wilde, wist ik ook dat dit niet de juiste omgeving was voor een kindje. Een zwangerschap is enorm zwaar en een baby is ook echt pittig. Inmiddels zijn we een aantal maanden verder en ben ik nu gepland zwanger en dat voelt veel beter. Al met al denk ik dat je vooral moet doen wat voor je gevoel het beste is. En dat hoef je niet met een paar dagen te beslissen.❤️ Succes!