Beangstigend gevoel zwangerschap

Hoe was dit bij de zwangerschap van je dochtertje? Ik herken het gevoel namelijk helemaal! Ik ben heel gelukkig met mijn dochtertje en je weet dat alles verandert, maar nog niet hoe. Maar, dit gevoel had ik bij mijn eerste zwangerschap ook. Ik vond het heel spannend. Dezelfde vragen als jij nu ook stelt: ga ik het wel kunnen? Wordt het niet teveel? Wat als ik spijt krijg.. maar als ik nu zie hoe gelukkig ik ben met mijn dochter, dan kan ik het gevoel deze keer beter naast me neer leggen merk ik.

Wat vervelend dat je je zo voelt! Ik ben nu ook zwanger van de 2e en in sommige dingen voel ik hetzelfde als jou. Meer van we hebben het nu zooo fijn met zn 3e en hoe ga ik dat vinden als er een baby bij komt. Benieuwd hoe ik de aandacht ga verdelen etc Maar wel ontzettend welkom, dankbaar, blij en heel goed over nagedacht hoor maar wel weer spannend! Ik denk dat gevoel een beetje moet groeien. En zoals je zegt, een broertje of zusje voor je dochter is natuurlijk heel erg bijzonder. Gelukkig duurt t nog even voor de baby er is en kun je hopelijk wennen aan het idee en er naar uit kijken 😘

Mijn allergrootste droom is altijd geweest om moeder te worden. Dat ik dit mocht worden bij de eerste, maakte me intens gelukkig. Ik had toen ook wel veel zorgen inderdaad. Precies dezelfde vragen gingen door me heen, al wisselde dat zich af met intens geluk…. nu ontbreekt dat intense geluk en zijn het vooral zorgen… de wens om moeder te worden (van een eerste) was ook groter dan de wens voor een tweede (ik ben immers al moeder en dat maakt me zo gelukkig). Neemt niet weg dat we voor een tweede niet ook altijd heel enthousiast zijn geweest, alleen ineens ontbreekt dat gevoel van vreugde nu ik zwanger ben, daar maak ik me zorgen om :(

Heel herkenbaar , heb dit ook en mijn man is de rust zelfde die begint dan te lachen , we hebben een huilbaby gehad , jij je dingen , we hebben ondertussen bedrijf draaiende gehouden , gestudeerd met een peuter puber die waarom.zou je het niet aan kunnen ,