Verlegen

Hee! Ik las laatst ergens dat het niet goed is om in het bijzijn van je kindje hem/haar in hokjes te proppen. En al helemaal niet door andere. Dus bijvoorbeeld verlegen. Benoem dat naar anderen en naar je kind als: dat je kind iets meer tijd nodig heeft om ergens aan te wennen, de kat uit de boom kijken. Wil niet zeggen dat jij dit doet hoor! Dat schrijf je zelf ook al. Maar mijn moeder heeft mijn zus altijd verlegen genoemd waar ze bij was en zij raakte daar altijd heel overstuur van als iemand haar zo noemde tot op de dag van vandaag. Verder geen tips voor het vertrouwen. Gaat hij toevallig naar de opvang? Hoe doet hij het daar? Ik merk dat mijn zoontje nu wel steeds meer zelfvertrouwen krijgt. Maar als hij danst / zingt mag ik vaak niet mee doen en krijgt hij ook een verlegen koppie!

Gaat je zoontje toevallig ook naar de opvang of peuterspeelzaal? Misschien dat het kan helpen om meer tijd in een groep met leeftijdsgenootjes door te brengen. Zo leren ze heel wat sociale vaardigheden wat weer kan leiden tot wat minder angst/verlegenheid. Mogelijk helpt het ook door er zelf niet al te veel aandacht aan te besteden. Soms kan je angsten vergroten doordat je er zelf (negatieve) aandacht aan geeft door te troosten of er te diep op in te gaan. Beter maak je er iets leuks van. Richt het boekje met starende kinderen eens op iets anders: "De kindjes in het boekje kijken nu naar mama. En nu naar het bed, zie je dat? Nu kijken ze naar M. Waar gaan ze nu naar kijken?" Een beetje verlegen is niet erg en komt ook veel voor onder kinderen, het is een eigenschap die tot op zekere hoogte ook positief kan zijn.

Mijn dochtertje van bijna 2,5 jaar is tot haar 2e ook erg introvert geweest. Verlegenheid wil ik het niet noemen, ze is gewoon meer een observeerder, ziet veel , krijgt alle prikkels binnen en moet dit verwerken. Ze is hartstikke sociaal, want ze herkent alle emoties bij de ander, deelt graag en geeft de ander graag ruimte. Ze ziet het gelijk als papa of mama verdrietig of boos zijn, of juist blij. Sinds kort is ze naar anderen opener en kletst ze meer, laat ze meer zien van zichzelf. Maar ik vind het beiden prima, of ze nu in het middelpunt van aandacht staat of aan de rand observeert. Het mag er beiden zijn en dat wil ik haar ook meegeven. Het is maar net hoe ze in haar velletje zit en hoe de klik is met het bezoek/ de ander.

Mijn dochter was ook wat verlegen, maar lijkt er nu een beetje overheen te groeien. Zelfs bij haar opa, oma en oom moest ze altijd even de kat uit de boom kijken. Sommige mensen zeiden dan: 'o, ze is verlegen!' En dan zei ik vaak: 'Nee hoor. Ze kijkt even of jij een leuk mens bent (tegen vreemde)/jij vandaag wel een leuk humeur hebt (tegen bekende). En dat is helemaal oké.' En soms kreeg ik dan terug: 'Nou, dan hoef je in ieder geval niet bang te zijn dat ze zomaar met iemand meegaat.' Precies. Nu heeft ze steeds minder tijd nodig om te ontdooien en gaat ze al snel dansen en zingen. Dansen en zingen doet ze nu ook regelmatig in het winkelcentrum of op de opvang. Mensen mogen dan wel kijken, maar direct aanspreken haalt haar uit de mood.

Dankjewel voor jullie reacties en ervaringen. Ik bekijk dit verlegen zijn bij m'n zoontje ook niet als iets negatiefs (en benoem het al zeker zo niet) maar wil liefst niet dat hij er zelf last van krijgt. Zeker niet met de schoolstart in het vooruitzicht. Maar ja, zo willen we allemaal 'het beste' voor onze kinderen he. Terwijl mijn kleine mannetje gewoon helemaal perfect is zoals hij is 🥰

Bedankt voor je mooie reactie. Je beschrijft precies mijn zoontje: heel sociaal en nieuwsgierig naar mensen, heel opmerkzaam, heel gevoelig. 🍀🍀

Ik heb laatst een boekje gelezen met mijn zoon. Het heet: ik ben stil van Andie Powers. Het gaat erover dat je kind niet verlegen is maar stil. En dat je kindje goed is zoals het is. En zo zijn er nog meer boekjes die je samen met je kindje kan lezen die gaan over introvert/verlegen/stil zijn