De peuterpuberteit lijkt hier te zijn begonnen. Ons meisje doet vooral veel na van haar grote broer (die is nu 3j2mnd)
Van de week gebeurde er iets (ruzie ofzo, weet al niet meer) dus ik riep ze bij me (allebei)... ik zei: dit is toch niet leuk zo?! Onze dochter zegt: nee. Onze zoon zegt: ja wel leuk. Waarop onze dochter zegt: ja wel leuk. Was best komisch zo, maar als dat de hele dag zo gaat is het niet meer leuk 😅
Onze dochter krijgt ook driftbuien. Gisterenavond na het douchen riep ze: sokken aan! Sokken aan! Dus ik zei nee, je hoeft nu geen sokken aan, we doen de pyjama aan en gaan dan een boekje kiezen, welk boekje wil je vandaag? Haar reactie: NEEEEEENEEEENEEEENEEE SOKKEN AAN, NIET BOEKJE LEZEN NEEEEEEENEEEENEEEE!!! Ze was echt heeel erg boos (sokken aan en spelen had zij bedacht😅)
Vanmorgen wisselde negatieve aandacht en positieve aandacht elkaar af... begon al met de verkeerde jurk vanmorgen😅 ze wou een andere aan... nouja prima (ze was al echt heel boos geweest)
Vervolgens was 'ons gesprek' aan tafel:
Zij: mama
Ik: ja
Zij: mama
Ik: ja (en zo een keer of 10...)
Toen dacht ik ik antwoord niet meer...
Toen zij: mamamamamamamamamamamamamamamamamamamamamamamamamamamamamamamama
Tot ik antwoord gaf dus...
Daarna weer ruzie met haar broer, verkeerde speelgoed etc.. en vervolgens weer mamamamamamamamama
Pffff deze fase mag snel voorbij gaan..