Grenzen stellen (hoe doen jullie dat?)

Ik ga bij hem op de grond zitten, zeg hem dat mama hier is als hij een knuffel wilt. Dan laat ik hem “uitrazen”, als hij gekalmeerd is dan probeer ik hem het uit te leggen. Het proberen uit te leggen als ze midden in hun emotie zitten heeft geen zin. Weet niet tot hoe ver hij het al snapt, maar het werpt hopelijk vanzelf z’n vruchten af haha

Hier hetzelfde ik volg mee. Momenteel ik leg haar waarom niet mogen is en ik laat haar verder doen(huilen…) en ik reageer niet meer op haar

Hier soms ook woede uitbarstingen, meestal om niets. Ik negeer hem dan, of als het compleet om niets is (doe alsof boos ), dan ga ik een meter verderop enthousiast op de vloer trommelen em dan komt ie snel naar me toe om mee te doen. Sowieso niet toegeven en het boos zijn niet te veel aandacht geven. Wel in de buurt blijven maar niet knuffelen ofzo. Makkelijker gezegd dan gedaan 🙂

Hier ook een jongen die (nog) niet met het woord "nee" om kan gaan. Als hij iets niet mag gaat hij dramatisch op de grond liggen, schreeuwen en ook alles om hem heen wegslaan. Ik mag hem dan ook niet oppakken, dus ik blijf dan bij hem in de buurt zitten en laat hem uitrazen. Als hij wat rustiger is pak ik hem op om te troosten. Ondertussen blijf ik wel rustig tegen hem praten. Ik zeg dat het prima is dat hij boos is en snap waarom dat zo is (meestal) en dat ik er voor hem ben als hij een knuffel wil. Wat ik zo op internet lees is dat je je kindje moeten leren zijn emoties te reguleren. Je mag dus zeker wel troosten, zolang je maar wel consequent blijft in wat hij niet mocht doen en hem niet alsnog zijn zin geeft.

Ik zeg gewoon nee is nee en loop soms weg en laat hem even boos doen. Hij komt dan vanzelf naar me toe en dan leid ik hem weer af met wat anders maar ik ga hem geen uitleg geven. Nee is nee.

Het achteraf uitleggen is wel een goed idee. Ik merk inderdaad dat ze alleen maar kwader wordt als je dat probeert. Soms lastig hoor dat je pas later weet of je het goede hebt gedaan (vruchten afwerpt inderdaad).

Het gaat soms door merg en been het gehuil en boos zijn dat maakt het lastig inderdaad. Maar het klinkt alsof jullie al een mooie manier hebben gevonden voor jezelf.

Fijn om je reactie te lezen. Minder fijn natuurlijk dat we allemaal in het zelfde schuitje zitten haha, maar dat terzijde. Jouw aanpak proberen wij ook meestal toe te passen. Je hoopt alleen dat het de juiste manier is en je echt je kindje met die emoties leert omgaan. Daar twijfel ik soms gewoon teveel over.

In de eerste plaats probeer ik zelf rustig te blijven en het te zien als de enige manier waarop de emotie geuit kan worden. Verder probeer ik de emotie te benoemen. "Je bent heel boos. Jammer he, dat je dat niet mag. Je wordt er boos van." Dat soort zinnen 😊

Mijn dochtertje mag alles zolang het niet A onveilig is of B iemand anders schaadt. Ik noem het “de pipi langkous opvoeding” 🤣 Dus ze mag ook in de keukenkastjes rommelen of vies worden. Het is iets meer werk voor mij misschien om het daarna weer op te ruimen, maar ik ga liever geen strijd aan de hele dag. En ik gun haar al het ontdekken. Als iets niet mag (bijvoorbeeld alleen de trap op) en ze gaat huilen troost ik haar of leid ik haar af met iets anders. Ze kan haar eigen emoties nog niet reguleren, daar is het brein simpelweg nog niet aan toe. Ik help haar om weer kalm te worden door haar vast te houden tot ze weer rustig is. Over het algemeen heeft ze maar weinig huilbuien.

Precies dit 😎