Klaagmomentje

Ik herken dit precies! Menig discussies ook gehad hierover. Gelukkig is mijn vriend dan wel meer bezig met huishouden omdat hij minder uren draait sinds een tijdje en dus thuis kan helpen. Maar met een peuter is dit nog even 100000 keer zwaarder dus ik herken wat je zegt.. harde buiken etc. Heb je toevallig een moeder/schoonmoeder die je wat vaker in kan schakelen?

Eerst en vooral zou ik het aangeven aan je man dat je stress krijgt van de hele situatie wat natuurlijk niet ideaal is voor jullie kindje. Daarnaast zou ik ook trachten niet beschuldigend te klinken naar je man toe. Eerst aangeven hoeveel je het apprecieert dat hij twee jobs doet en vervolgens kaderen dat het niet makkelijk is voor jou om alles alleen te doen. Indien mogelijk kan je eens kijken om samen iets ontspannend te doen. Iets gaan eten, samen een rustig avondje terwijl je eerste kindje bij een groot-ouder / familielid/… gaat slapen op die manier kan je samen even tot rust komen

Heel herkenbaar, wat bij mij was gelukt dat ik aan mijn lichaam luister en geen huishouden doen en ik doe tv aan mijn douche dan kan ik zou rusten. Als je familie hebt die jij kan hulp vragen of jouw dochter even een overdag daar laten zou perfect zijn zoals een oplossing

Mijn reageert altijd als volgt als ik heel soms eens hulp aan zijn mama bvb wil vragen die 5min van ons woont, je doet altijd aslof zwanger zijn een ziekte is’ sorry maar moest hij eens weten hoe lastig ik het soms heb en zeker met onze peuter erbij zou hij anders praten maarja meneer is weinig thuis dus heeft hier allemaal geen last van. Ik weet nie of ik het op die manier wel nog zie zitten zelf. Ik ga er lichtjes onderuit en hij doet alsof er niks aan de hand is. En dan heb ik ook super veel schrik voor als de kleine geboren gaat zijn ik er ook vooral alleen voor zal staan. Hij begrijpt mij niet of wilt het niet begrijpen.

Ik kan me goed voorstellen dat het voor een man moeilijk in te schatten is hoe pittig het zwanger zijn kan zijn, zeker met een peuter erbij. Misschien kan hij mee naar je volgende afspraak met de verloskundige en kan zij het een en ander uitleggen over het belang van rust en de effecten van zwangerschap op je lichaam? Dat helpt hem misschien om jou beter te begrijpen en maakt de communicatie tussen jullie ook prettiger. Ik zou vooral proberen om het bespreekbaar te houden. Dit zijn kindjes van jullie samen, dus hoe de verdeling ook is: uiteindelijk doen jullie dit samen. Je kan het mama❤️

Wat een lastige situatie! Ik vond zwanger zijn sowieso geen pretje , maar zeker met een peuter erbij vond ik het nog zwaarder. En dat je harde buiken krijgt zegt echt dat je rustiger aan moet doen. Die krijg je meestal niet voor niets. Hoe vaak heb je dat? Zou dat ook bespreken met je vk. Is je partner weleens alleen een dag met jullie dochter? Mijn man heeft vanaf het begin een papadag , dat heeft er wel voor gezorgd dat hij precies snapt hoe zwaar een dag .met een kind kan zijn. Is dat nog een idee? Dat je bv in het weekend voor jezelf hebt en hij met de kleine is (geef je hem ook nog een lijstje huishoudelijke klusjes want dat hoort er blijkbaar ook bij voor hem). Wellicht ervaart hij dan wat jij bedoelt? En ik weet niet hoe je band is met je schoonmoeder, maar zou je haar gewoon eens kunnen vragen zonder dat eerst met hem te overleggen? Dat je gewoon meedeelt dat je moeder komt oppassen, zodat jij even rust hebt en dat je dat superfijn vindt. Probeer vooral op een rustig moment erover te praten, zodat het geen ruzie is maar je gewoon kunt vertellen hoe jij je voelt en wat zijn opmerkingen/gedrag met jou doet. Hopelijk lukt dat!