Niet kunnen kiezen wel/niet 3e kindje

Same Here. Mijn man ziet een derde, mede om deze reden, ook echt niet zitten. Daarbij komt dat we al 42 en 43 jaar zijn en alles dan toch wat zwaarder wordt, ik een hernia heb en postpartum veel last heb van overprikkeling door alle hormonen. Ik heb toch nog een flinke kinderwens voor een derde, maar heb me voorgenomen om dit pas serieus over 1,5 jaar op te halen. Ben ik fysiek weer gezond, voelt het alsof er ruimte en rust in ons gezin is ontstaan en als mijn man ook enthousiast is geworden, dan proberen we het mss. Zijn er voor jullie gezin mss ook een aantal voorwaarden te bepalen waardoor een derde een haalbare uitbreiding voelt?

Bij twijfel niet doen zou ik zeggen wie weet verandert het later nog

Ja die overprikkeling herken ik, door hormonen (heb ook een traagwerkende schildklier dus dat zit rondom hormonen en vermoeidheid sowieso niet goed bij mij) en fysieke klachten. Maar toch, het is een soort oergevoel dat ik nog een kind wil maar mijn ratio zit met logische redenatie te bedenken waarom we het niet moeten doen terwijl, dat zijn redenen die je bij een 1e ook niet weerhouden waarom nu dan wel..

Haha..ik ook een traagwerkende schildklier. Nooit daarmee in verband gebracht🤔 🙏. Maar idd: het oergevoel is absoluut overheersend. Denk dat bij mij wel meespeelt is dat ik ook wil denken aan wat een hele zware periode voor (blijvende) impact heeft op mijn lichaam, de andere kindjes en mijn relatie met mijn man. Als jij het idee hebt dat je niet gokt met dat soort fundamentele dingen: go for it! Het is dan maar een fase en het waard

Mijn vriend wil ook graag een derde. Ik zie er enorm tegen op maar ga waarschijnlijk wel overstag

Precies dat is de reden dat ik/we nog altijd niet zijn gegaan voor een 3e. Angst overal te kort in te schieten voor je kids, huwelijk en eigen gezondheid (zowel fysiek als mentaal). Misschien gaat het bij mij om het leren accepteren dat een 3e niet haalbaar is om die redenen, ik weet de strijd nog niet zo goed..

Waar precies zie je tegenop? En wat maakt dat je desondanks wel overstag zal gaan?

Hoi hoi, hier hetzelfde kindjes zijn 1.5 jaar en 3 jaar maar ook ik twijfel enorm. De afgelopen jaren waren heel intens voor ons. Ik worstel nog steeds met een angststoornis en burn-out klachten. Mijn partner staat er nu nog niet voor open. Op dagen dat het wat beter gaat kriebelt het toch bij mij. Dat is dat oergevoel..

Hier staan mijn hart en hoofd niet op één lijn. Mijn man twijfelt ook enorm. Bij ons kan het zo dagen zijn dat we het prima vinden met 2 kinderen en daarna opeens weer omslaan naar de droom voor een 3e. Wij hebben aankomend jaar nog een verbouwing voor de boeg. Als dit gedaan is, de oudste op school zit (word bijna 3) en ik een nieuwe grote auto heb (begin 2025 ivm lease auto).... dan gaan we de knoop doorhakken voor wel of niet proberen voor een 3e kindje.

Vervelend dat je die klachten hebt, dat zal het niet makkelijker maken allemaal. Wel bijzonder dat je desondanks dat oergevoel hebt, komt toch ergens vandaan hè...

Ja hier precies hetzelfde, ik start met een nieuwe baan volgende week. Eerst dat een jaar of wat aankijken en dan maken wij ook de definitieve call. Spannende hè

Hier 7 weken geleden bevallen van de 3e. Onze oudste wordt volgende week 3, dus ze zitten kort op elkaar. Tijdens de zwangerschap heb ik ook vaak gedacht... doe ik hier wel goed aan? Is dit wel goed voor ons gezin? Maar ik was zo overtuigd dat ik een 3e kindje wou voor ik zwanger was, maar vanwaar dan die twijfel af en toe? Nu is ze er, en echtwaar, ze hoort er helemaal bij. Nu denk ik hoe kon ik hier toch over twijfelen.. Ik vond dat een 2e kindje erbij veel impact had op ons leven... bij het 1e kindje leer je rekening houden met het kind, bij de 2e leer je plannen, bij de 3e leer je loslaten. Ons 3e kindje gaat mee op in het gezin, ik merk eigenlijk weinig verschil met toen ze er niet was, ze gaat gewoon mee in de flow zegmaar... Natuurlijk is het ooit zwaar, afgelopen maand zijn allebei de andere kids flink ziek geweest, en dat in combinatie met de nachtvoedingen is echt geen pretje... maar als ik dan de oudste 2 kids met de baby zie dan denk ik wauw! Dit hebben we mooi voor elkaar. Onze zoon van bijna 3 zei van de week: baby noor is mijn dikke vriend hey, ik hou van baby noor. Nou dan smelt ik van geluk. Ik denk dat twijfelen over nog wel een kindje of niet meer, dat dat een heel gezonde twijfel is. Je weet natuurlijk niet wat je te wachten staat, hoe het kindje zal zijn. Ik zou vooral zeggen ga met elkaar in gesprek, en bedenk hoe oud je kids zullen zijn als de baby geboren wordt. Jouw andere 2 kids zullen al een heel stukje zelfstandiger zijn als de 3e geboren gaat worden. De oudste gaat dan waarschijnlijk al naar school bijvoorbeeld... Geen idee wat ik allemaal wil zeggen, maar vooral volg je hart. En het gaat hoe dan ook allemaal goedkomen, of er nou wel of niet een 3e kindje bij gaat komen

Gefeliciteerd!! Wat schrijf je dit mooi en liefdevol, heel steunend voor mij ook. Op de manier hoe jij het omschrijft zie ik het helemaal voor me. Maar de realiteit is dat ik ook deze nacht weer met de jongste huilend zit omdat hij niet wil slapen/ ons dichtbij zich wil hebben. Dit is al 1,5 j onze realiteit met af en toe een uitzondering van een goede nacht na. Ik merk dat ik dat gewoon niet meer volhoud.. we hebben gezegd nu geen keuze te maken en over een half jaar kijken we opnieuw naar alles. Dat haalt voor mij wat druk vd ketel weg. Bedankt voor alle openheid voor iedereen en fijne jaarwisseling