Beval verhalen

Week 37+2. Ik krijg wat harde buiken, die veel regelmaat lijken te vinden. Een heel vervelend gevoel maar deze ken ik al sinds week 15. Niets nieuws dus, alleen heb ik nu onder in de buik een wat menstruatie achtige kramp. Ik bel rond 11 uur de verloskundige op en ze komt gelukkig langs. Ze legt mij het 1 en ander uit, en zo ook het onderwerp strippen. Als ik minimaal 1cm ontsluiting heb kan ze mij wel gaan strippen. Zo gezegd zo gedaan. Ik had inderdaad 1 cm ontsluiting en hierop volgend heeft de verloskundige mij gestript. De rest van de dag verlies ik aardig wat slijmerige stolsels maar de "weeën" lijken langzaam aan te verdwijnen. Savonds gewoon gaan slapen en de volgende ochtend had ik nergens meer last van bij het opstaan. Tegen 11 uur komt hier een verandering in. Ik krijg de krampen weer maar nu geen harde buiken. Ik timer de krampen en zie al snel dat ze om de 5 minuten komen. Ik bel de verloskundige weer op om 11.41 uur. Tegen 12 uur is ze er. Ze ziet dat ik inderdaad weeën heb en vraagt mij te gaan liggen tussen de weeën door. Wederom voelt zij even en zegt mij dan met een geruststelling dat ik 2cm ontsluiting heb. We spreken af dat ze mij over 2 uurtjes even opbelt om te kijken hoe het gaat. Ik stuur mijn partner nog even weg naar de garage want ik heb het gevoel dat het nog wel even kan gaan duren. Als mijn man de deur uit loopt worden de krampen vervelender en heftiger. Ook komen ze steeds sneller op elkaar. Tussen de 3 en 4 minuten. Ik bel de verloskundige weer op om 13.16 uur. Zij wou mij net gaan bellen ik vraag of zij met spoed naar mij toe kan komen en dat doet zij dan ook. Om 13.25 is ze bij mij, ze voelt weer en ik zie haar ogen groot worden. Je hebt 7cm ontsluiting we moeten met spoed naar het ziekenhuis. Het ziekenhuis die ik wou lag vol, dus het werd een andere. Ik bel mijn partner op dat hij met spoed naar het ziekenhuis moet rijden, hij stond net 5 minuten in de garage. Ook bel ik mijn moeder op of zij kan komen. Onderweg naar het ziekenhuis worden de weeën erger. Om 14.00 uur komen we aan in de verloskamer. Mijn partner is nog onderweg, ik krijg allerlei instructies van de verloskundige en verder laat ik mijn lichaam haar gang gaan. Mijn partner komt binnen lopen, en ik merk dat mijn lichaam hierop reageert. Ik krijg persweeën. Mijn vliezen zijn nog niet gebroken, de verloskundige zegt tegen mij dat ik bij een volgende wee, een beetje mag mee duwen. Ik geef hier gehoor aan. Voor mij staat er een verpleegkundige die ons vraagt of wij wat te drinken willen. Wij zeggen ja, en ze loopt weg. Hoe de deur sluit achter haar geef ik mee met een wee, ik druk mee. Er volgt een kanon aan vruchtwater. Ik voel mijn vliezen "ploppen" en er komt een brandweerslang straal aan vruchtwater uit. Alles is zeiknat inclusief de beeldscherm die 1 en halve meter verder staat op een (hoge) bureau/plank. Hierna volgt er een storm aan persweeën, in 24 minuten tijd vliegt alles aan mij voorbij. Ik ervaar een pijn in mijn benen en ik verander mijn positie van mijn rug naar mijn knieën. Dit heeft effect want mijn persweeën worden sterker en komen sneller. Na 7 persweeën voel ik zijn hoofdje branden in mijn vagina. Ik denk dat ik dood ga, ik heb zoveel pijn dat ik schreeuw ik kan niet meer haal hem eruit. En direct komt er weer een perswee. Ik druk en voel nu de verlichting zijn hoofdje is geboren. Ik kan weer even adem halen en krijg weer een perswee. Ik geef nog 1 laatste oerkreet en ik voel hem geboren worden. Mijn mannetje is daar. Hoe de verloskundige mijn mannetje opvangt en onder mij door in mijn armen drukt komt mijn moeder binnen lopen. Ze was net te laat. Maar heeft alles gehoord aan de telefoon omdat mijn partner haar heeft gebeld. 25 april 2023 om 14.34 uur wordt ons mannetje geboren en krijgt van ons de naam Emillion Ritano Stanley. Hij weegt 3184 gram en is 47 centimeters lang. 💙💙💙

Op 02.03 om 11u gestript met 39wk, omdat de echos, metingen en mijn buikomvang aantoonden dat we een kleine baby zouden krijgen. Vanaf dit moment kreeg ik wat menstruatiekrampen in buik en onderrug, maar verder bleef het rustig. 's Avonds rond 22u kreeg ik wat weeën, telkens rond de 5minuten maar dit zwakte binnen een uur weer af. Laatste wee was om 01.21u, toen besloten wat proberen te slapen. Om 05.21u wakker geworden met een wee. Deze volgden elkaar gelijk elke 2,5min op. Om 06.21u de verloskundige gebeld, die kwam met het bevalbad mijn kant op. 07u was de verloskundige er, mijn weeën hielden aan en ik zat inmiddels op 5,5cm ontsluiting. Hierna is snel het bad opgezet. Hier heb ik even ingezeten, maar de frequentie en intensiteit van de weeën zwakte gelijk af en al snel bleek dat ik liever rondjes liep dan ging zitten. 09.15u 7cm ontsluiting, iets teleurgesteld maar eenmaal uit bad namen de weeën wel weer toe. 11u volledige ontsluiting, maar nog geen persdrang. Flink wat weeën weggepuft al liggend op de bank. Hierna besloten mijn vliezen te breken, met de verwachting dat ik dan gelijk persdrang zou krijgen. Vliezen gebroken, rondjes gaan lopen om de kleine meid verder te laten indalen. Hierbij wat mogen mee persen. Tegen 12u toch maar het bad in, nog steeds volledige ontsluiting zonder persweeën. Besloten dat we het persen op eigen kracht gingen doen. Om 12.13u werd onze kleine dame geboren, na volledig op eigen kracht te hebben geperst. Faye werd in bad geboren met de navelstreng om haar nek. Deze is gelijk doorgeknipt en ik kreeg haar op mn borst. Ondanks een klein huiltje, had ze het wat moeilijk en bleef ze blauw. De verloskundige heeft haar uiteindelijk overgenomen en na flink opwrijven, werd ze roze en begon ze echt te huilen. Onze onwijs sterke dame is geboren met 39+1wk. 2740gr en 47 cm en wij zijn erg tevreden over deze manier van opgang brengen van de bevalling. 🩷 En ik kijk onwijs trots terug op de manier waarop ik volledig op eigen kracht, thuis ben bevallen.

Afgelopen dinsdag op woensdagnacht ben ik bevallen van ons zoontje. Het rommelde al het hele weekend en de weeën werden steeds pijnlijker, normaal functioneren ging niet meer en ik moest ze echt wegpuffen. Maar mijn lichaam maakte geen ontsluiting... Omdat ik nog maar 36+1 zwanger was, gaven de artsen meteen al aan dat ze qua inleiden oid niks zouden doen. Elke dag dat de baby nog in mijn buik zou zitten, was er eentje extra. Maar de pijn van de weeën die op een gegeven moment om de minuut kwamen, was gewoon echt niet te doen. Dus met de grootst mogelijke moeite heb ik het volgehouden tot 22.30, toen kreeg ik pijnbestrijding en een sterk slaapmiddel. In de hoop dat als ik wakker werd, ik bijv. 5 cm ontsluiting zou hebben. De weeën waren redelijk onder controle en ik viel bijna in slaap toen ineens mijn vliezen braken en een weeënstorm volgde. Ik heb het hele ziekenhuis bij elkaar geschreeuwd, haha. Maar al vrij snel kwam de gyneacoloog om te zeggen dat ze een keizersnede zouden uitvoeren, en moest dit met spoed omdat de hartslag van ons zoontje enorm piekte na het breken van mijn vliezen. Tijdens de keizersnede ben ik in slaap gevallen door alle medicatie die ik nog in mijn lijf had en heb ik ons zoontje niet geboren zien worden. Ze hebben me bewust niet wakker gemaakt omdat ons zoontje een moeilijke start had en ze hem moesten beademen. Pas toen hij stabiel was, maakten ze me wakker. Al met al rare dagen en erg onverwachts, maar nu lijkt onze kleine man de bocht de goede kant op genomen te hebben en lijkt het goed te gaan allemaal. En daar genieten we enorm van!

Gefeliciteerd! Wat knap dat je het zo op eigen kracht hebt gedaan! Oprechte vraag: waarom de bevalling opwekken als de baby klein is? Het komt op mij tegenstrijdig over 🤔

De gedachte hierachter is dat de baby dan dus in de buik tekort komt en buiten de buik beter kan gaan groeien!

Gefeliciteerd met jullie zoon! Hopelijk kunnen jullie hem snel mee naar huis nemen. Het klinkt als een heftige ervaring... hoe kijk je erop terug?

Ooo ja dat klinkt logisch 😊 Dat ze nu maar snel lekker mag gaan groeien!

Afgelopen zondag 30 april ben ik om 11.05 bevallen van onze dochter Joleen. In de nacht van zaterdag op zondag begonnen om 01.30 de weeen. Rond half 3 / 3 uur braken mijn vliezen en vanaf dat moment werden de weeen wat regelmatiger. Vk gebeld voor de zekerheid en om te vertellen dat het was begonnen maar nog niet heel regelmatig was. Afgesproken dat ik sochtends terug zou bellen. Mijn man ging nog wat slapen maar ik heb, liggend in bed, geprobeerd wat rust te pakken en zo lang mogelijk te blijven liggen omdat ik nog wel lekker lag. Na een tijdje werden de weeen wat pijnlijker en besloot ik ze op te vangen onder de douche rond 06.30. Het douchen hielp goed en voelde veel fijner qua opvangen van de weeen dus hier een uurtje onder gezet. Ik merkte wel dat de weeen korter op elkaar kwamen dus besloten na het douchen weer te gaan timen. Om 08.23 weer vk gebeld om te zeggen dat het nu wel echt om de 4 a 5 minuten kwam en ik bij sommige weeen moeite had ze weg te krijgen en het al best pijnlijk vond. De vk zou langskomen tussen 08.30 en 09.15 om mijn ontsluiting te meten. Tijdens het wachten op de vk houdingen gezocht en uiteindelijk op de grond met mijn man achter mij duwend in mijn rug, de weeen weggezucht en opgevangen. Om 9.11 belde vk om te zeggen dat ze een spoedgeval tussendoor had en achter ambu aanreed, of ik het nog even volhield. Dat lukte op dat moment want ik zat even een uurtje in mijn bubbel maar ik zei wel dat de weeen nu elke 3 minuten kwamen en ik wel hoopte dat ze snel zou komen. Nadat ik had opgehangen werden de weeen ineens heel heftig en moest ik poepen dus ben naar de wc gegaan. Hier werd ik wat flauw en niet lekker en de weeen kwamen zo snel achter elkaar dat ik het qua pijn niet meer goed kon opvangen. Om 09.30 toch maar weer de vk gebeld dat ik eigenlijk naar het ziekenhuis wilde zsm en de weeen echt elke minuut kwamen en lang aanhielden. (Ik wilde sowieso voor de zekerheid liever in zh bevallen). De vk zei dat ze onderweg was. Hierna naar mijn man geroepen dat hij haar maar eens moest bellen en zeggen dat ik het niet meer volhield zo. Ik wist niet hoe lang deze fase nog ging duren maar wist wel dat ik pijnbestrijding wilde en het niet langer meer ging trekken zo. Snel tussen de weeen door naar de bank gegaan en eenmaal hier waren de weeen ineens weg.. op dat moment stond ook de vk eindelijk voor de deur, om 10.00. Ze controleerde de ontsluiting en concludeerde dat we het ziekenhuis niet meer gingen redden. Ik had volledige ontsluiting en aangezien ze het hoofdje al voelde zou het een thuis bevalling worden. Ik snel naar bed (boven) en verloskundige en mijn man snel alle spullen zoeken en klaarmaken voor de persfase. Ik mocht wel al zachtjes meepersen maar nog niet volledig aangezien iedereen nog bezig was alles klaar te maken. Uiteindelijk 10.17 mogen beginnen met persen, tussendoor nog even naar de baarkruk verplaatst maar omdat te snel ging ivm uitscheuren toch weer terug op bed. Jammer genoeg bleef haar hoofdje lang hangen in de welbekende ring of fire dus nog 1 perswee proberen en anders een knip. In die wee alles gegeven en eruit geschreeuwd wat er in me zat en om 11.05 is onze prachtige klein maar fijne (2670gr - 45 cm) dochter Joleen onverwachts thuis geboren. Al met al totaal anders dan ik dacht, helaas nooit in mijn bubbel kunnen komen in het ziekenhuis met mijn kaarsjes en muziek maar wel supersnel bevallen. Wel vind ik het jammer dat ik tot aan de persfase geen idee had waar in de bevalling ik mij bevond, hoeveel ontsluiting ik had en of de intensietijd van de weeen daar bij paste. Het was even schaken van zh maar thuis bevalling maar ontzettend blij en dankbaar dat alles zo goed en vlot is verlopen🙏

Dankjewel! Klinkt idd tegenstrijdig, maar het idee is idd dat de baby het dan beter buiten de buik doet, dan erin. In mijn geval bleek de placenta erg klein te zijn en had ze het dus niet langer fijn kunnen hebben in mijn buik. Achteraf een hele goede keus geweest dus.

Korte update, we zijn thuis sinds 4 mei! Na bijna een maand op een neer naar het ziekenhuis nu heerlijk aan het genieten. Linde en Evert mochten allebei mee zonder sondevoeding, ze drinken heel goed hun flesjes. Super trots op ze!

Wat een schatjes! En zoveel haar!!😍 Vind het prachtig!! Zo goed dat ze zonder sondevoeding naar huis mochten. Geniet van je kleintjes

Gefeliciteerd!! Overdreven met het genieten van jullie mooie baby’s !😍 ze zijn bijzonder mooie.

Ooooh wat fijn om allemaal babietjes te zien. Gefeliciteerd allemaal. Goed gedaan!!!

Vannacht werd ik om 04.00 wakker om te plassen (what else is new), maar toen ik weer in bed ging liggen had ik wat voorweeën. Met de bevalling van mn andere dochtertje in mn achterhoofd (voorweeën begonnen donderdagnacht 01.00, geboorte zaterdagochtend 05.30), dacht ik, dit duurt nog wel even, ik probeer nog maar een beetje te slapen. Dat lukte niet, dus uurtje later uit bed. Weeën begonnen nu toch wel wat meer pijn te doen. Vond het alleen lastig om ze te timen, dus geen idee of er enige regelmaat in zat. Ik moest eigenlijk in Rotterdam bevallen ivm een indicatie van mn dochtertje, zou daarom ook aanstaande vrijdag worden ingeleid met 39 weken. Rotterdam is alleen 40km rijden en grote kans op file, zeker op de eerste dag na een vakantie. Had mn vriend nog niet wakker gemaakt en ons dochtertje sliep ook nog natuurlijk, dus voor 06.30 wegrijden ging echt niet lukken. Wist alleen niet waar ik in ons lokale zkh precies moest zijn, dus had de vk (waar ik eigenlijk niet meer zat ivm medische indicatie) even gebeld om te overleggen. Voelde echt dat het weleens snel kon gaan, vertelde ik haar ook, dus ze zei, rij maar gewoon, je moet daar en daar zijn, even bellen dat je eraan komt, dit is het telefoonnummer. Nou in de tussentijd vriend wakker gemaakt, schoonvader gebeld om ons dochtertje te halen, maxi cosi nog in de auto moeten doen, laatste spullen snel snel gepakt. 07.00 uur in de auto onderweg naar het zkh. Krijg ik persweeën. Wilde zo graag meepersen, maar wist dat dat niet handig was, dus ingehouden. Wat is dat rot zeg. Maargoed. Ik zeg nog tegen mn vriend, wtf ik heb al persweeën, hóe dan?! Zegt hij "moeten je vliezen dan niet eerst breken?" 2 tellen later, knap, dat waren mn vliezen.. Bij het zkh heb ik mn vriend "vriendelijk" (lees: dwingend) verzocht de auto voor de deur te parkeren en heb ik nog een x gebeld, of ze me niet daar konden komen halen en wat ik moest doen om die persweeën tegen te houden. Ze kwamen ons gelukkig tegemoet, hebben me in de hal opgehaald en zijn rennend met me naar de afdeling gegaan. Denk dat ik daar rond 07.15 aan kwam. Om 07.27 is Mila geboren, echt letterlijk na 4x persen waarvan 2 echt serieus. Heb wel gegild toen het hoofdje geboren werd, man... maar daarna was het ook klaar. Bij mn andere dochtertje had ik een ruggenprik, nu ging het daar allemaal veel te snel voor. Ergens ook mooi om mee te maken hoe het zonder pijnstilling ging (en zeker bij zo'n snelle bevalling). Was nu veel meer intens gelukkig dat ze geboren was dan de 1e keer, waarsch omdat ik zo blij was dat de pijn dan ook klaar was 🤣

Op 09-05 braken sochtends vroeg om 01:30 mijn vliezen. Ziekenhuis gebeld, ik mocht gaan slapen (wat ik uiteraard niet meer kon) en afwachten. Sochtends rond 9 gebeld naar het ziekenhuis met hoe het ging en hoe ik me voelde. Kon om 15:00 terecht voor een CTG. Hierop bleek alles goed te zijn met de kleine man en er waren nog geen weeen activiteiten te zien. We zijn weer naar huis gegaan , hebben wat te eten besteld en zijn even op bed gaan liggen. Toen het eten er rond 18:30 was zei ik tegen mijn partner dat hij het maar alleen moest opeten want ik had geen trek meer, had regelmatig kramp in vooral mijn onderrug. Om 18:45 ziekenhuis gebeld omdat ik elke minuut contracties had, die zei dat we gelijk konden komen. Om 19:00 waren we in het ziekenhuis en de weeën werden steeds heftiger en had tussen de weeën door ook geen rust want ben in een weeënstorm beland. Ook had ik koorts gekregen dus er moest van alles van me worden afgenomen, kweek, urine, bloed. De hartslag van de baby moest via het hoofdje in de gaten worden gehouden, via de normale ctg lukte dit niet. Dus allemaal gerotzooi aan je lijf en tussendoor weeën wegpuffen is helemaal geen pretje. Heb heel veel onder de douche gestaan/gezeten omdat ik het daar makkelijker voor elkaar kreeg om ze weg te zuchten. Rond 21:45 aangegeven dat ik helemaal kapot was omdat ik al bijna 3 uur lang geen rust tussendoor kreeg en ik graag morfine wilde. Onder de douche voelde ze me ontsluiting en ik zat op 7/8 cm. Ze adviseerde me uit de douche te komen in bed op me zij te gaan liggen. Dit heb ik gedaan en toen werden de weeën nog intenser en voelde ik bij elke wee dat ik licht mee moest drukken, dit deed ik en mocht ik ook. Voelde het hoofdje ook letterlijk iedere keer steeds verder het geboorte kanaal inglijden, zo’n gek gevoel. Na 2 x licht meedrukken zeiden ze het hoofdje al te zien, dus dat ik bij de volgende weeën goed mee mocht persen. Na 4 goede persweeën is toen eindelijk onze prachtige zoon Luca Jame geboren 💙. Hij kwam er met 39 graden koorts uit, omdat ik ook koorts had. Dit werd goed in de gaten gehouden, ik heb antibiotica gekregen en ben nog onder algehele narcose geweest omdat ze de placenta operatief moesten verwijderen, die wilde niet loslaten. Al met al een pittige bevalling, maar is wel allemaal heel snel gegaan, en dat is natuurlijk erg fijn. 💙

Ik ben nog niet bevallen maar wil wel iedereen feliciteren en bedanken voor de positieve verhalen! Na mijn eerste kindje zie ik zo op tegen de bevalling maar ik lees hier ook zoveel positieve (2e) bevallingsverhalen wat me erg goed doen, dus meiden: bedankt ☺️

Hier op 9 mei bevallen van ons kleine meid, na inleiding om 8 uur werd ballon eruit gehaald lag los en gelijk starten net wee opwekkers. Ctg was duidelijk weeën te zien maar ik voelde weinig, kon nog kletsen. Ieder half uur omhoog, ik had wel last van mijn rug beetje menstruatie pijn maar werd niet meer of minder. Rond 3 uur kwam buikweeen goed opgang ik zat heerlijk in mijn bubbel. Elke 2 minuten een wee en in mijn hoofd heb ik heerlijk bergen beklommen met jungle muziek op de achtergrond. De ontsluiting vorderde gestaag ieder uur 1 cm ongeveer. Rond 7 uur zat ik dan ook op 7 cm, echter werd ik wel moe pijn was goed te doen. Omdat bij mijn vorige bevalling er van alles fout ging en uiteindelijk schouder vast had gezeten, wilde ik niet te moe worden. Gekozen om toch morfine pompje te doen zodat ik niet te moe zou worden voor uitdrijving. Pomp was erg fijn maar na ruim 1 uur werden weeën heftiger en had ik idee dat ik persdrang kreeg, maar vond dar snel dus weggepuft. Uiteindelijk om kwart voor 9, had ik bijna helemaal ontsluiting, toen werd ik wat paniekerig door ervaring en angst vorige keer. Ik ben super opgevangen en voelde toen echt duidelijk pers weeën (vorige bevalling niet gehad wat een verandeming) Ik mocht mee gaan persen, kleine meid deed super goed en uiteindelijk na 16 minuten persen kwam ze eruit. Wat bijzonder en mooi ze was er echt. Ze deed meteen goed was wel voor haar termijn 38 +3 aan grote kant namelijk 3740gram. Dus moesten sowieso 12 uur blijven vanwege glucose. Hierna kreeg ik nog 4 uur lang volle dosis weeën opwekkers, dit vond ik heel heftig had namelijk volledige rug en buikween kwamen ook om de 2 minuten ik was moe wilde niet meer. Maar met paracetamol en extra naproxen heb ik 4 uur gered en toen eraf en toen begon volledige genieten.

Op 10 mei moest ik mij melden om 19:00 want was vanwege er geen vruchtwater meer was met spoed medisch geworden. Was 41+2 Na ctg kreeg ik ballon ingebracht. Dit gaf zoals vaak gelijk al wat druk. Half uur later begonnen de weeën al en gaf ik al aan als dit zo doorgaat red ik 7 uur morgen vroeg niet🤣. 21:47 begonnen met timen en toen kwamen de weeën elke 2 a 3 minuten voor ruim 1 minuut. Dus hup richting de verloskamers en lekker na goede ctg in bad. Helaas werden ze niet sterker mijn weeën na de ballon eruit was en ging de ontsluiting niet verder. Rond 04:45 werden mijn vliezen gebroken en kwam er echt een mini straaltje water uit. Gelukkig helder. Ook dit hielp niet met de weeën. Dus uiteindelijk voor anderhalf uur in slaap gevallen want de weeën waren op dat moment helemaal weg. 07:00 weer aan de CTG en rond 07:30 na controle aan de opwekkers. Zat toen op 4cm. Elk half uur omhoog en begon pas 2 uur erna echt wat te merken. Maar ze werden heel snel heel heftig en met de bevalling van mijn dochtertje in mijn achterhoofd dat ik toen zo vermoeid was wou ik dit in geval van voorkomen. Dus rond half 12 wou ik weten wat mijn ontsluiting was om plan van aanpak te bespreken. Toen nog steeds 4cm dus besloten voor walking epidurale. Alleen kon het wel even duren want mijn buurvrouw was voor mij. Toen eerst gevraagd mag de opwekkers dan lager want ja dan iets minder activiteit zou fijn zijn als k moet wachten. Alleen de vk ging weg. Verpleegkundigen kwam terug om mij uit bad te helpen toen kwamen er volop ontsluitings weeën want elke minuut moest ik weg puffen en de druk nam heel heftig toe. Dus 5 minuten later terug bij bed en gaf aan ik voel er is flink vordering. Vk kwam er bij en terwijl ik op mijn knieën zat werd en gevoeld en jahoor 5 a 6cm. Alleen wou ze me ook op de rug hebben om nog beter te beoordelen. Na weer een wee opgevangen te hebben omgedraaid en bam 8cm. Toen had ik toestemming om zodra ik weer op mijn knieën zat voorzichtig al mee te persen want het was nog maar zo dun randje. En toen 10 minuten later was me zoontje Zayn geboren. Ruggenprik was ook na die 2de controle gelijk afgezegd want de ontsluitings weeën waren dus maar 25 minuten ongeveer 😅. Meneer had in ene hele erge haast om eruit te komen. Dus ondanks het heel heftig was geen ruggenprik nodig gehad en goede sneller bevalling gehad.

10 mei moesten wij ons melden in het WKZ voor de inleiding. Bij het inwendig onderzoek bleek ik al 1,5 cm ontsluiting te hebben dus een ballonnetje plaatsen had niet veel zin. Begonnen met pilletjes om de 2 uur. Na 5 pillen nog steeds 1,5 cm ontsluiting. Hierdoor hebben ze de keuze gemaakt om mij toch weer bloedverdunners te geven aangezien er nog niks was gebeurd in 10 uur tijd. Pil nummer 6 nog genomen en toen gaan slapen. 01:45 werd ik wakker met krampen en heb dit een uur aangekeken en toch mijn man wakker gemaakt. Verpleegkundige geïnformeerd en aan de CTG. Hierop was niks te zien terwijl ik toch vrij veel pijn had. Ineens voelde ik wat vocht tussen m’n benen. Vliezen gebroken… was toch wel echt begonnen ook al was er niks te zien op de CTG. Ontsluiting gemeten was inmiddels 2 tot 3 cm Onder de douche en in bad de weeën opgevangen tot ik niet lekker werd en op bed moest gaan liggen Ivm verhoging en duizeligheid. Toch maar even kijken naar de ontsluiting en we zaten ineens op 6 á 7 cm. Verloskundige was erg verbaasd over de ontsluiting aangezien ik zo rustig was. Niet veel later kwamen de weeën erg snel achter elkaar en wou ik graag pijnstilling. Ivm mijn bloedverdunners mocht ik pas rond 9 uur een ruggenprik. Zelf wou ik graag een morfine pomp, deze mag je Max 4 uur gebruiken en de verloskundige rade dat eigenlijk af omdat ze het idee had dat het nog wel even zou duren. Toch na wat overleg de morfine pomp gegeven. Kon wel 2x klikken en toen voelde ik pers drang. Verloskundige toch weer even ontsluiting meten en wat bleek. Volledige ontsluiting dus ik mocht gaan persen. 20 minuten persen en de kleine meid was geboren op 11 mei om 8:30. Bij de nageboorte is er een stuk placenta achtergebleven waardoor dit operatief verwijderd moest worden. Hierna nog 3 liter bloed verloren en moest dus terug naar de OK. In het ergste geval moest mijn baarmoeder verwijderd worden. Gelukkig hebben ze dit anders opgelost en kon ik om 17:00 terug naar mijn man en meisje❤️ Was een heftig dagje met wat complicaties maar als ik terug kijk naar de bevalling zelf kan ik wel zeggen dat het een soort van droombevalling was en zou ik het zo over doen❤️ Iedereen die nog moet heel veel succes en je kan het 🍀

Ik kreeg woensdag- op donderdagnacht voorweeën en wilde graag dat die doorzetten. Dus woensdag nog lekker een stuk gewandeld, wat schoongemaakt in huis, vrouwenmantelthee gedronken en ook rust gepakt. In de loop van de dag werden de weeën steeds consistenter en scherper qua hevigheid, maar nog niks om voor te bellen. Ik ben naar bed gegaan, maar werd om 1:00 wakker van de intensiteit van de weeën en wist met timen in de app dat het raak was. Iets voor 2:00 het ziekenhuis gebeld en m’n moeder (die bij ons is komen logeren) voor onze slapende dochter opgetrommeld en rond 3:00 waren we in het ziekenhuis, waar de weeën al best intens waren. Ik zat overdag nog bij de controle en had toen 1cm ontsluiting, ‘s nachts op 3cm dus wel iets vooruitgang. Om 11:00 in de ochtend zat ik op 9cm, die laatste ene cm om te mogen persen duurde echt nog tot iets na 12:00 uur en dat was het langste uur uit m’n leven haha. De weeën waren heftig genoeg dat ik wilde persen maar dat mocht nog niet, moest alles wegpuffen. Ik heb toen ook echt nog even gedacht: had ik maar pijnstilling genomen. Om 12:20 zat ik eindelijk op 10cm en toen mocht ik gaan persen, wat echt zo pijnlijk maar ook zo bevrijdend voelde na een uur de boel te moeten wegpuffen en “ophouden”. Om 12:39 was onze zoon dan geboren, gepoept in het vruchtwater maar gelijk een hele gezonde start gelukkig. Vanwege het poepen moesten we 6 uur ter observatie blijven. Ik was iets ingescheurd en moest gehecht worden en was best wat bloed verloren met de nageboorte van de placenta, dus was dat langer blijven ook voor mij met aansterken en laatste check ups eigenlijk wel goed. Ik was zooo blij met mijn vriend en zusje aan m’n bed die me steunden tijdens dit hele proces, we zijn ook alledrie echt helemaal verbluft door de bijzondere ervaring en onderlinge samenwerking. Superfijn gehad dus met die twee! En ik wilde zoooo graag natuurlijk (en zonder pijnstilling) bevallen, dus dat maakt het hele plaatje wel echt compleet. 🩵💭