Bijna 1 en nog steeds niet zelfstandig in slaap vallen

Helpen niet meid, maar hang on 😘 je doet het goed. Laten huilen is nooit de oplossing. Hier ook een meisje van 11 maanden wat alleen bij mama in slaap valt en bij mama in bed slaapt.

Gelukkig niet de enige, vind het ook niet erg hoor maar ben in verwachting van een tweede en zou toch wel fijn zijn als dit uit eindelijk gebeurd

Het kindje moet zichzelf in slaap kunnen krijgen en dat is enkel als die zich veilig voelt. Heb gelezen dat dit zelfs tot 18 maand kan duren. Dus leg niet teveel druk op. Komt wel ;) mijn zoontje heeft ook nog steeds hulp nodig bij het in slaap vallen voor de nacht

Niet de oplossing maar wel herkenning: mijn zoontje (bijna 11 maanden) kan ook nog niet zelf in slaap vallen en slaapt heeel slecht (heel vaak wakker s nachts en korte dutjes overdag). Hij valt soms aan de borst in slaap en dan kan ik m wegleggen of wiegend en dan in bed met veel hulp (knuffelen, mn arm tegen m aan leggen, shhsss geluid maken en z'n billetjes wiebelen) in z'n bedje in slaap te krijgen. Lukt dat bij jullie ook niet? Dat heb ik bereikt door het heel vaak te proberen, als maar weer neerleggen, aaien/ wiebelen en ssshhen of neuriën, en weer oppakken en troosten en wiegen bij huilen, weer neerleggen als hij rustig is etc. Hij werd dan uiteindelijk steeds slaperige en viel dan of op m'n arm in slaap, of toch in z'n bedje met mijn hulp. Door het telkens te blijven 'oefenen' went hij aan dat zijn bedje de plek is en reageerde hij steeds rustiger. Jammert soms nog wel, maar niet meer zo huilen als in het begin. Volgende stap moet worden dat hij ook zelf zonder mijn armen in z'n bedje in slaap gaat vallen, maar dat lukt nog niet.. Lastig bij onze zoon is dat hij niks heeft met een speen of knuffel (Dat ben ik voor hem..) maar helpend was wel Ewan het slaapschaap, met een whitenoise geluid en lichtje, dat leidt en beetje af en vindt hij interessant, waardoor hij daar soms mee ging spelen (wat prima is bij het naar bed gaan - zo doen ze en positieve ervaring op met het bedje). Sterkte!

Stomme vraag maar voelt ie zich dan niet veilig in ze kamer? Wat kan ik daar aan doen?

Zijn bedje stond trouwens wel 10mnd naast mijn bed (dan kon ik m ook bij mij nemen als het s nachts niet ging), hij is pas sinds afgelopen weekend naar zijn eigen kamertje

Als ik hem gewoon vast hou geluidjes maak en ze white noise aan zet dan valt ie in me armen in slaap op de bank kijkt ie dieren geluiden valt ie in slaap ik leg hem weg en hij slaapt heerlijk door alleen het zelf in slaap vallen doet ie niet haha

Ik heb ook hetzelfde. Zelfs nu zit ik met haar in mijn armen elke avond en nacht als ze wakker wordt. Ze wil ook niet bij papa. Soms leg ik haar tussen ons in omdat ik zo moe ben dan wil ze alleen maar knuffelen. Ene keer bij mij de andere keer bij papa. Maar merk ook dat ze de laatste tijd overdag heel zeurderig is. Elke keer boos om iets. Volgens mij slaapt ze daarom ook niet zo lekker. Ik ben zo moe. Ik wil ook graag een tweede kindje maar als het zo aan toe gaat weet ik niet wanneer ik daar aan moet beginnen helaas

Hey! Hier ook een meisje van 11 maanden die wisselend, maar vaak niet, zelf in slaap valt. Met name in de nacht niet.. overdag echt opeens wel.. bij de gastouder kon ze t al maar thuis ook alleen maar huilen dus heel lang niet gedaan. Laatst moest ik echt super nodig naar de wc, ze was al aan de borst in slaap gevallen of bijna, dus ik leg der weg en ze was wakker dus huilen. Ik zeg sorry kindje mama moet echt even naar de wc. Ik had haar Nunki laken wel dicht geritst alvast. Ik ga naar de wc en kom terug en mevrouw was gewoon zelf gaan slapen 🥹 ik was zo trots! Sindsdien vaker gaan proberen, ook als ze wakkerder was. Overdag gaat dat echt steeds vaker goed! Zeker bij papa. Ze was er gewoon opeens klaar voor lijkt het wel. Niks geoefend! Wat hier wel werkt is gewoon na t bed ritueel (en bv) haar neerleggen en eigenlijk direct weg lopen. Als ik erbij blijf en ga wiebelen etc en hand op der rug dan gaat ze juist niet slapen en huilen. Soms gaat ze toch even piepen (niet meer het overstuur huilen) maar dat is dan echt binnen 30-60 sec wel weer klaar en dan gaat ze lekker slapen. Als t niet zo is dan hoor ik t aan der en ga ik terug. Wat de avond betreft gaat t wisselend hoe goed het gaat. Soms heel makkelijk en soms niet. Meestal valt ze nog aan de borst in slaap en leg ik der weg. Wel heb ik veel geleerd van Aletha Solter baby’s weten wat ze willen. Als m’n dochter nou onrustig blijft of gelijk weer huilen etc dan neem ik haar bij me op schoot en laat ik haar echt even flink huilen. Ik zeg af en toe “je mag best huilen, mama is er voor je” etc. Soms heeft ze dat echt nodig om erna veeel makkelijker te gaan slapen… In de nacht lukt het bijna nooit om zelf in slaap te vallen, dus ook zij slaapt meestal nog bij mij in bed in de nacht. Opzich vind ik dat prima en geloof ik echt dat t moment vanzelf komt dat ze er klaar voor is. Maar ik snap heel goed dat je t sneller wil, zeker als je zwanger bent! (Gefeliciteerd 😘) het moment gaat echt komen ❤️

Dat is dus een boek van aletha solter

Hier ook! En ook slecht slaapjes koppelen. Heb binnenkort consult met Bureau van Slaap. Rip uit mijn lijf maar ik hoop op het antwoord

Ik bekijk het alsof ik zelf in een nieuwe kamer lig. Als ik alleen lig moet ik mezelf ook wijs maken dat ik veilig ben. Niets kan er gebeuren. En die veiligheid kan ik zelf bieden aan mijn zoontje door er bij te blijven tot hij in slaap is gevallen. Ik probeer nu ook een knuffel aan hem te geven, zodat hij weet dat als hij zijn knuffel heeft, alles ok is en veilig is.

Jep hier ook niet hoor. Paar weken terug kon hij het wel ineens. Dan gaf ik nog even een knuffel en legde hem in bed, dan draaide hij zich meteen op zijn zij en ging slapen. Toen stond ik vol verbazing te kijken. We leggen hem wel al een tijdje in bed en gaan dan naast zijn bed zitten om hem vertrouwen te geven dat hij het zelf kan maar we wel dichtbij zijn. Toen gebeurde het ineens dat hij meteen ging slapen en we weg konden lopen. Nu is dat allemaal weer weg. Hij gaat spelen als ik hem in bed leg en ernaast ga zitten. Zelfs als we voor bedtijd druk gespeeld hebben. Weglopen is hier ook huilen. Ook als ik boven blijf en af en toe wat laat horen dat ik er nog ben. Ik denk dat het weer in de armen in slaap vallen is tot hij weer zelf in zijn bed wil. Proberen, proberen en uit eindelijk lukt het vast een keertje. Doe vooral wat goed voelt!! :)

Geen stomme vraag hoor, maar hij weet nog niet dat het veilig is. Veilig voelt hij zich bij jou, en los van jou waarschijnlijk niet of minder - zeker als op deze leeftijd de eenkennigheid nog speelt. Dus hij moet gaan ervaren dat z'n bedje en z'n kamer ook fijn&veilig is, daar heeft hij jou bij nodig (er bij blijven, vast ritueel, bijv vaste knuffels of plaatjes in z'n kamer even dagzeggen, een knuffel kan daar ook bij helpen, bijv 1 die naar jou ruikt, het slaapritueel meedoet etc. En bovenal: merken dat je meteen komt zodra hij huilt of roept, als hij je mist)

Ik kan je niet echt helpen denk ik. Maar wel wat met je delen.. Mijn zoontje van 3 valt nog steeds niet zelfstandig in slaap. Ik haatte het.. voelde dat ik er alles aan moest doen en het heeft ons een hoop frustratie opgeleverd. Toen ik me er bij neer ging leggen, gaf het meer rust. (Ik moet z'n handje vast houden tot hij slaapt). We komen van in slaap wiegen, dus dit is nu met een drie jarige wat beter te doen. Mijn dochter is bijna één.. die leg ik weg en ze gaat slapen👀💁‍♀️. Niets anders bij gedaan. Alle kindjes zijn anders. Je doet het goed🩵 blijf bij je eigen gevoel en doe wat voor jullie goed voelt!

Hier ook nog geen kindje wat zelfstandig in slaap valt. Laten haar wel steeds vaker aan haar bedje wennen alleen (even erin spelen, als ze nog niet wilt slapen en dan rommel ik wat) daarna loop ik terug en help ik haar in slaap. Hoe rustiger en relaxter ik ben hoe beter ze inslaapt! Nabijheid, dan ontstaan vertrouwen en zelfstandigheid. Het komt vanzelf denk ik maar

Mijn dochter sliep tot 11 maanden alleen bij mij in bed, kon alleen in slaap vallen aan de borst of door te wiegen. Ik heb dat 11 maanden met alle liefde gedaan en vond de stap naar haar eigen bed ontzettend moeilijk. Ik kan haar namelijk niet laten huilen. Totdat ik tot drie belangrijke inzichten kwam: 1) ik neem haar niks af, ik voeg iets toe aan haar leven. Het is voor haar ook niet fijn om afhankelijk te zijn om te kunnen slapen. 2) bij een nieuwe skill aanleren horen frustratie en traantjes. 3) door naast mij te slapen en om het uur borstvoeding te krijgen, komt ze nooit echt in een diepe slaap. Ik heb me toen ingelezen in verschillende soorten technieken, zonder uithuilen. Toen heb ik deze stappen uitgevoerd. Als eerste stap; ‘s nachts maar 1x voeden. De eerste nacht was drama. Ik heb bijna niet geslapen en alleen maar met m’n dochter gelopen. Toen ze hieraan gewend was en de productie daarop was aangepast, ging ik door naar stap 2. De tweede stap; 1x voeden en niet uit haar bedje halen. Als ze huilend wakker werd, bleef ik erbij tot ze weer rustig was en sliep. Ik legde haar neer, aaide over haar ruggetje. Ik merkte al snel dat ze hier steeds sneller rustig van werd. (Als ze echt overstuur raakte, pakte ik haar wel op en knuffelde ik tot ze weer rustig was). Toen dit na een aantal nachten steeds beter ging, werd ze minder wakker, viel ze snel terug in slaap en hoede ik steeds minder lang aan haar bedje te blijven zitten. We gingen door naar de 3e stap. De derde stap; wanneer ze ‘s nachts wakker werd, ging ik er niet meteen naartoe. Ik bleef ik eerst op de babyfoon kijken wat ze deed. Als ik zag dat ze zelf weer ging liggen, gaf ik haar de tijd om zelf weer te gaan slapen. Als ik zag dat ze bleef staan, ging ik erheen. Dit wachtte ik ongeveer 5-10 min af. Door haar dit even zelf te laten proberen, gaf ik haar de kans om zelf weer te gaan slapen. In het begin duurde dit soms 7 minuten, maar dat werden er al snel 5, 3 en 0! De vierde stap ging eigenlijk vanzelf: stoppen met de nachtvoeding. Echt wakker worden doet ze niet meer, want ze weet nu hoe ze zelf in slaap moet vallen. Ik ben nu 3 weken verder en ons meisje slaapt door. Dit leek 3 weken geleden echt onmogelijk. Het waren pittige nachten, maar na 3 nachten werd het echt al beter! Wat me hierbij heeft geholpen: - goed naar de wakkertijden en de slaapsignalen kijken. - een vast slaapritueel. - de eerste dagen alle slaapjes en wakkertijden noteren om inzicht te krijgen in haar ritme. - mijn man die mij overdag ontzorgde en hielp het vol te houden. Ik hoop dat je hier wat aan hebt! Jij kunt dit ook! (Dit is hoe het voor ons werkte, zonder uithuilen, maar wel met ruimte voor frustratie en met veel liefde en troosten. Ik ben geen slaapcoach, maar een moeder die op gevoel handelt) Liefs

Dank voor je schematisch inzicht. Dit ziet er super uit. Knap gedaan

Misschien is je kindje er gewoon nog niet aan toe en komt het vanzelf. Ik kan er niet over meepraten, maar de keren dat onze zoon succesvol tussen ons in heeft geslapen oid (op de eerste maanden na uiteraard) kan ik op 1 hand tellen. Ik vind het heerlijk als hij weer eens bovenop mij in slaap valt of het even moeilijk heeft en dan bij papa en mama slaapt. Maar ben ook heel erg trots en blij dat hij zo goed in zijn eigen bedje slaapt en dat zelfstandig kan. Misschien kun je stap voor stap gaan opbouwen. Uiteindelijk is het voor je kindje ook heel fijn om straks zelf veilig in zijn bedje in slaap te kunnen vallen. Ik heb wel eens gelezen over een methode dat je met een stoel naast het bedje gaat zitten. Aaien, neurien, etc. en als dat goed gaat dan ga je steeds verder weg zitten. Dat je stem je kindje kalmeert en dat je kindje je nog ziet zitten. Zo biedt je de veiligheid en bouw je steeds meer af. Vergt wel wat geduld maar misschien helpt het. Slaaptipsvoorbaby’s boekt hele goede resultaten met een methode die bij jullie past en vaak al heel snel. Succes ❤️

Jemig herkenning haha 🥲 Mijn kleintje hoeft ook niets te weten van een speen of knuffel, en slaapt het makkelijkst in en door met mij. Mocht ik haar eens wegleggen dan 9/10x dat ze na 40 minuten alweer wakker is. Op mij kan ze prima 2,5 uur slapen. Zelfstandig inslapen is 99% ook ontroostbaar krijsen. Aan de ene kant wil ik het uitzitten tot ze er zelf klaar voor is, maar aan de andere kant hoor ik ook gewoon weer te gaan werken (ben nu ziek gemeld en vrijdag gesprek bedrijfsarts 🤷🏽‍♀️) en moet ze ook eens naar een oppas kunnen zodat mijn vriend en ik ook eens wat kunnen doen, avondje uiteten, filmpje ongestoord kijken, shoppen voor nieuw huis etc Lastiggggg Vaak huil ik mee 😔