Slaapregressie

Kan de 8-10 maanden slaapregressie maar 4 nachten duren?

Jeetje wat ontzettend naar zeg! En dan maar het gewone leven door blijven draaien, terwijl je moe bent en op je tenen loopt. En eigenlijk niet meer ontspannen kunt zijn, stel ik mij zo voor. Je staat constant aan. Je zit met elkaar nu in een negatieve spiraal en ik snap de vraag HOE dan? of hoe verder? Eigenlijk zou je even afstand van de situatie moeten nemen. Ik weet niet of dat mogelijk is? Wij hebben ook een slechte slaper en met name begint zijn dag heel vroeg. Tussen 04.00-05.30 + nog 1 of 2 keer ‘ ‘s nachts wakker voor een voeding. Mijn man en ik spreken elke avond wie wat doet. En een van ons ligt om 20.00 ook al in bed, maar ja onze zoon slaapt over het algemeen wel goed en snel in. Op moment dat de een dienst heeft kan de ander zichzelf even ‘uit’ zetten, even niks hoeven. Bij ons werkt dat. (En ik werk minder uren (in overleg met mijn werkgever) en blijf op mijn werkdagen dan wat langer liggen om wat uurtjes te kunnen pakken. ) Van het weekend was hij ziek (koorts) en sliep opeens twee nachten door. We wisten niet wat ons overkwam. Nu is het 2 nachten weer hetzelfde. Soms zijn wij er helemaal klaar mee en dat mag er dan ook zijn. Ff mopperen en weer oppakken. Dat helpt. En samen een team zijn hierin. Maar knap hoe je het toch elke dag/avond/nacht weer volhoud. Ps. Toen onze zoon opeens niet meer zelf in slaap wilde vallen en krijste bij het in bed leggen (fase hadden we ook opeens) toen hebben wij hem echt consequent een aanpak besproken. Laten huilen dan na een paar minuten naar hem toe, troosten en dat herhalen tot hij sliep. Werkte als een tierelier na een paar dagen was het over. Maar ja dat was bij ons. Houd vol! En blijf erover praten en kijk echt waar je voor jezelf kan zorgen. Er is soms meer mogelijk dan dat wij vaak denken. 💪🏼

Is iemand uit deze regressie? Zo ja, hoe lang heeft het bij jullie geduurd? Ik zit nu in week 2 en ik wordt gek 😭

Volhouden 🙈 ik kan me dag 1 al niet meer herinneren.. maar hier helpt het enorm om haar lekker dichtbij me in bed te nemen.

Ik kom hier ook maar even m'n hart luchten. Eigenlijk hadden wij tot vorige week nergens last van, totdat ze maandagavond opeens ziek werd. Dit was de eerste keer dat ze echt goed ziek was en dat duurde ook echt wel een paar dagen (en nachten...). We vermoeden dat ze direct daarna is overgegaan op last van doorkomende tandjes. Maar het huilen werd donderdag meer krijsen. Ben nog naar de ha geweest om te kijken of het een oorontsteking was maar ze konden het niet goed zien en de arts schatte in dat ze het ergste wel gehad had. Ze maakt ook wel weer een vrolijke gezonde indruk overdag, totdat we haar naar bed gaan brengen... Het is nu al 3 nachten vechten vechten vechten tegen slaap. En ook echt krijsen weer. Ik vermoed dus inmiddels de 9 maanden slaapregressie. Mijn persoonlijke batterij loopt heel snel leeg en ik was gisteren echt op. Ik heb 4 uur ongestoord slaap gehad tot om 2 uur 's nachts m'n man doodziek werd en alles uitgekotst heb. Daarna tussen baby troosten en man helpen amper meer geslapen. Vandaag de hele op de baby gepast terwijl m'n man wat rust kreeg. Normaal gesproken wil ik dat ze uiterlijk 14.30 haar middag dutje doet zodat er extra tijd zit tussen wanneer ze daarvan wakker wordt en weer naar bed gaat rond een uur of 19.00. Maar ze is ook overdag zo ontzettend aan het vechten tegen slaap dat heel dat schema ook overhoop ligt. Dus het was net weer krijsfestijn toen ik haar in bed legde. Stond echt even op het punt om haar maar in slaap te laten krijsen, maar ik kon het uiteindelijk niet en ben bij haar gebleven tot ze toch een keer in slaap viel. Nu lig ik in bed... ergens hebben buren een feestje en 2 katten zijn luidgillend aan het vechten. Inmiddels alweer een keer voor haar eruit geweest. En bij haar is de 1e x altijd snel speen in en dan slaapt ze weer door. maar de volgende keer weet ik dat het weer vechten tegen slaap is. Ik durf gewoon bijna niet te gaan slapen want het is zwaarder voor me om uit m'n rust gehaald te worden dan constant op scherp te staan. maar ik weet ook dat de hele tijd aan staan mij ook nekt vroeger of later

Wat een drama deze slaapregressie van bijna 9 maanden. Waar ze eindelijk lekker door sliep hebben we nu om 12 uur gehuil en om 4.30. Al met al ben je zo een uur bezig en voordat je zelf slaapt begint bijna de volgende. Met nog een peuter rondlopen zijn de dagen lang/langer, langst.

Hoe is het nu? Ik herken je verhaal helemaal, maar wij zitten ‘pas’ op 3 weken.

hoi hoi, vorige week was ik echt helemaal op en had ik ook bericht geplaatst van wie heeft please tips. maar de nacht erop begon die weer beter te slapen en mag langzaam aan hopen dat we eruit zijn. maar heeft hier dus ruim 2,5 maand geduurd 🥴. het hoeft niet zolang te duren hoor. maar Pfff ben wel echt heel blij dat ik weer nachtrust heb.

Hier echt van de regen in de drup (ha, toepasselijk met dit saaie weer buiten). Eindelijk leek het ‘s avonds weer wat beter te gaan. In plaats van wiegen bij ons op de bank en huilend wakker worden, moesten we nog maar een paar keer per avond naar boven voor speentje of even sussen in haar bedje. Gisteravond was weer feest, klaarwakker en met geen mogelijkheid in slaap te krijgen. Wakker = vrolijk en druk. Proberen te laten slapen en wiegen = krijsen en overstuur raken. Het leek er ook op dat ze last had van haar oren (grijpen naar hoofd en oren). De nachten slaapt ze nog bij ons in bed. Ze is nog een beetje onrustig en dan houden we haar handjes vast of leggen we een hand op haar borst. Hier nu echt al 2,5 maand ofzo bezig, die ellendige regressie(s). Bizar eigenlijk, al zolang. En dan ook tussendoor nog een sprong, verkoudheid… En het lijkt er ook op dat ze nu in de avond last heeft van verlatingsangst, want ze valt niet meer zelfstandig in slaap en begint al te huilen als ik richting de deur loop. Wanneer houdt dit op 🤣

Zo herkenbaar dit! Het is nu zo erg dat ze gewoon niet slaapt en snachts elk uur wakker 😭. Hoe gaat het nu bij jou?

O wat ontzettend zwaar voor je! Pfff. Niet te doen. Wat een pittige periode is dit he! Het helpt me echt om te horen en te lezen dat de periode rond 8-10 maanden zwaar is. Ik probeer het nu maar te accepteren. Ik herhaal de hele tijd in m’n hoofd ‘het is tijdelijk, het komt goed, ik dans in de regen’. Ik probeer me er niet meer tegen te verzetten of bang te zijn voor associaties enzo. Ik doe en geef wat ze nodig heeft. Dus wieg haar maar in slaap enzo. De avonden hier zijn wat rustiger geworden. En ‘s nachts slaapt ze tussen ons in, dan kunnen we snel haar handje vasthouden of even wiebelen als ze onrustig wordt. Maar het is echt zwaar, vooral als je ‘s nachts elk uur wakker wordt, pfoe! Maar je doet wat je kan, mama. En je doet het goed. Ik heb afgelopen week een lesje restorative yoga gedaan. Was heel fijn om even goed te ontspannen. Misschien ook fijn voor jou?

Ik weet niet of dit iemand zou kunnen helpen maar ik dacht ik deel het even! Mijn zoontje was altijd een prima slaper hij wilde alleen de fles nog 1 a 2 keer per nacht. Nu sinds 2 weken is het drama door deze regressie, ik denk dat ik wel alles heb geprobeerd! Maar elke keer wiegen en bij ons in bed nemen was ik een beetje zat 😅 Bij ons ligt het echt aan verlatingsangst denk ik want het gaat echt om de begin van de avond dat hij helemaal overstuur raakt. Ik deed eerst elke 5 min laten huilen maar mijn moeder hart trok dat echt niet meer en hij raakte alleen maar meer overstuur. Nu kwam ik een filmpje tegen waarin een moeder elke keer de kamer in liep als haar baby ging huilen. Niet optillen maar alleen troosten en zeggen “mama is hier, hou van jou” Ik heb dit denk ik 5 keer moeten doen maar hij slaapt nu sinds 2 weken weer “normaal” Het idee erachter was dat je baby dan weet dat elke keer als hij huilt dat jij komt en hij dan veilig voelt om te kunnen slapen. Hopelijk kan dit ook iemand helpen!❤️