Band met moeder

Hier hetzelfde hoor! Geen contact met biologische moeder weet wel van de geboorte van de kleine maar niks van haar gehoord.. stiefmoeder is nog maar 1 keer hier geweest ben ik ben een paar keer daar geweest want vind de band wel belangrijk. Mijn vader werkt heel veel en heeft zelf ook nog 2 kleintjes maar laat wel echt zien dat hij trots is. Mijn schoonvader 1 keer geweest op kraambezoek daarna niks meer gehoord. Schoonmoeder is wel een paar keer geweest maar heeft altijd wel iets aan te merken.. ik vind het ook heel lastig want ik gun mijn kindje een leuke familie maar ik vind als ze er nu al weinig tot amper naar omkijken mogen ze mijn rug op! Belangrijkste is dat jij er bent en de papa en dan komt alles goed ❤️

Ik heb niet zo’n mega goede band met m’n moeder. We schelen 20 jaar en ze gedraagt zich niet mega als een moeder. Maar m’n stiefmoeder en twee schoonmoeders zijn wel echt betrokken moeders. Ik heb geleerd dat je vooral niet aan anderen moet trekken en graag of niet. Ben daar wel harder in geworden. M’n meisjes hebben genoeg liefde om zich heen en zullen niks te kort hebben qua aandacht. Maar dan ook niet achteraf janken dat m’n kinderen niks met familieleden hebben 🤷🏼‍♀️💁🏼‍♀️

Ik hoor iedereen altijd zeggen dat je meer houd van je klein kinderen als van je eigen kinderen, maar dat is bij mij ook niet het geval hoor! Mijn moeder is ook een apart geval. Zij koos ervoor om de 9e een vakantie te boeken de 10e te vliegen terwijl ik de 13e uitgerekend was!! Want ze was er echt aan toe.. (Ze gaat 2/3x per jaar op vakantie) en verder komt ze ook niet heel veel. Ze appt wel af en toe van hoe is het maar meer ook niet. Schoonouders zijn daar in tegen het tegenovergestelde en willen het liefst elke dag langs komen!

Ik kreeg 8 jaar geleden mijn eerste kind. De band met mijn moeder wankelde al jaren om diverse redenen. Na dat ze 0 betrokkenheid toonde (1x langs geweest in kraamweek en 1x weken later en het ongemak droop er af) na de geboorte van mijn dochter en mij liet 'verzuipen' na een rottige zwangerschap, heftige bevalling en nog rottigere kraamtijd (mam moest na 2 dagen weer werken en ik had een huilbaby) heb ik het compleet losgelaten. Geen interesse in mij is nog tot daar aan toe, maar bij geen interesse in mijn lieve kind trok ik de grens. Mijn man heeft ook geen contact met zijn moeder, dus nu met baby 2 wel weer even pittig en confronterend. We hebben geen hulp en krijgen idd ook vaak dat soort vragen of opmerkingen. En het doet soms pijn om bij vriendinnen te zien hoeveel trots en liefde die moeders voor hun dochters en kleinkinderen hebben, hoe ze nog net niet hun stokken breken om te helpen en er zoveel mogelijk te zijn. Maar ach, wat er niet is is er niet. Met hun missen we er in ieder geval niets aan. Focus je op je gezin en probeer het samen met je vriend zo goed mogelijk te hebben. En daarnaast, ik ken jouw (schoon)ouders niet, maar misschien is er gewoon sprake van andere verwachtingen. Misschien willen ze jullie als New family de ruimte geven eb zich niet opdringen bv. Probeer het eens te bespreken, geef aan wat je vervelend vind en graag zou willen of nodig hebt. Geef ze een kans :-)

Ik heb geen contact meer met mijn ouders. Ze weten zelfs niet dat ik nog een kindje heb gekregen. Enerzijds voel je een gemis in je leven, zeker bij een geboorte maar anderzijds besef ik gewoon dat dit het beste is. Mijn schoonmoeder is heel lief en toont interesse maar ik heb zelf geen behoefte aan bezoek van haar. Uiteraard is ze welkom want ik gun mijn partner en mijn kindje een band met haar maar voor mij hoeft het niet. Ik begrijp je wel hoor. Je bent gewoon heel beschermend naar je kinderen en als mensen je teleurstellen, voornamelijk als het gaat over je kinderen dan raakt je dat. Als mensen reageren dat de oma's wel trots zullen zijn dan lach ik gewoon eens. Op zich hoeft niet iedereen dit te weten. De mensen die me dierbaar zijn weten hoe de het zit en dat is voldoende. De rest heeft er eigenlijk niet veel mee te maken. Maar iedereen gaat er anders mee om. 😉

Heel herkenbaar wat je zegt hoor! Ik heb met mijn moeder een paar keer een pittige tijd gehad en heb twee broers die net wat andere behoeftes hebben aan (vooral minder vaak) bezoek en contact dan ik zou willen met mijn moeder. Denk dat mede daardoor mijn moeder/dochterrelatie met haar soms wat afstandelijk of ongemakkelijk voelt. Vroeger hebben wij heel erg mee gekregen: "geen nieuws is goed nieuws". En dat is nog steeds haar insteek. Dus zo lang ik niks laat weten of er niks geks gebeurt, horen we er weinig van. Daarnaast is mijn stiefvader 14 jaar ouder dan zij zelf en hebben ze het nu liever druk met hun eigen leven, ondernemen ze veel en zijn ze geregeld een weekend weg met de camper. Als mijn moeder er is, is ze zeker wel trots op haar kleinzoons en ik hoor haar gelukkig steeds vaker over dat ze wel een keertje op wil passen. Maar er kunnen met gemak enkele weken voorbij gaan voordat we iets horen vanuit hun. Met momenten vind ik dit jammer en moeilijk, maar ik heb gemerkt dat het averechts werkt om meer contact te 'forceren'. Wij zoeken daarom steeds vaker vrienden op die kindjes hebben in dezelfde leeftijden als wij. Heb jij anderen in je netwerk buiten je ouders met wie je een dergelijke band kan opbouwen?

Oh joh... Hier door omstandigheden geen goede band met mijn moeder. Daarnaast is zij fysiek niet goed mobiel. Mijn oudste vindt er daarom ook niks aan als ze langskomt omdat ze niet met ze speelt, niet leuk wel hoe het is.. Ze probeert op haar manier wel een soort van band met kinderen te hebben. Ik vind het vooral heel erg veel energie kosten als ze langskomt. Ik moet het gesprek gaande houden de hele tijd, vallen heel heel veel stiltes. Dus nee hier ook eigenlijk totaal niks aan mijn moeder, ook niet mentaal zeg maar.

Hier ook weinig contact. Moeder heeft weinig tijd ivm op vakantie zijn met haar camper. Vind ik wel fijn want ze kost mij megaveel energie. De band is al jaren niet goed, maar sinds ik moeder ben is het alleen maar erger geworden. We verschillen zo erg van levensopvattingen. Ik snap haar keuzes steeds minder en erger mij ook echt kapot aan haar. Uit respect voor mij vrijwel alleen opvoeden en nog meer gezeik te voorkomen zien we haar nog af en toe en houd ik mij altijd in. Mijn schoonouders en mijn vader zien we wel veel meer sinds de kinderen er zijn. Ze komen ons meer opzoeken en zijn ontzettend trotse opa’s en oma. Hun liefde voor onze kinderen is zichtbaar gigantisch. Onze oudste zoon is ook werkelijkwaar dol op ze en ik gok dat het met de jongste niet anders gaat worden. Ik denk dat ik daardoor ook geen last heb van het feit dat mijn eigen moeder niet zo aanwezig is.

Schoonouders wonen aan de andere andere kant van het land, schoonvader is ernstig ziek, maar zijn in de eerste 2 weken 2x langs geweest. Daarna niet meer gehoord of gezien. Ze hebben 2 keer met mijn man gebeld en gevraagd hoe het ging. Het valt mij op dat ze ook niet elke keer meer reageren in de groepsapp als ik een foto erin zet (dat doe ik 1 a 2x in de week). Verder zijn het wel trotse opa en oma voor mijn oudste zoon. Als ze er zijn, krijgt hij wel volle aandacht. Maar verder laten ze het naar mij toe afweten. Mijn moeder is overleden en mijn vader is bijzonder. Hij is twee keer langsgeweest sinds de geboorte. Na het belletje dat ik bevallen was duurde het een week voordat hij vroeg wanneer hij langs kon komen en de tweede keer was omdat hij wat nodig had uit m’n huis. Ik mis verschrikkelijk iemand die mij een handje helpt, serieus vraagt hoe het gaat of alleen al mee denkt. Wat kan de kraamperiode toch verschrikkelijk eenzaam zijn. “Gelukkig” wist ik dit al van m’n eerste kindje, dan heb ook niet meer zoveel verwachtingen.

Ja het is best wel confronterend, ik heb ook een moeizame relatie met mijn moeder, ze woont met het ov 1,5 uur verder ik wilde haar bezoeken met de baby omdat ik hoopte dat het haar blij zou maken. Ze heeft lichamelijke problemen er gebeurd niet veel leuks in haar leven. Ze laat via mijn broer het afweten omdat ze nekpijn had. Dat kan natuurlijk maar het kwam op mij niet gemotiveerd over.Van beiden kanten geen moeite gedaan voor een nieuwe afspraak. Mijn vader is wat ouder gemigreerd naar Frankrijk, hij wilt zijn kleinkind graag zien maar heeft last van zijn been. Gelukkig wel interesse vanuit mijn partner zijn familie

Lastig he! Heel herkenbaar jouw situatie. Ik heb geen goed contact met mijn ouders. Onze zoon is nu bijna 7 weken en ze zijn twee keer geweest. Hebben het tijdens het langskomen over andere dingen zoals formule 1 en andere onzin. Het is al jaren zo dat ze weinig interesse in mij tonen, dus ben er gewend aan. Toch was het voor mij ook moeilijk in de kraamweek dat je dit contact niet hebt. Weet zelf ook niet wat ik ermee moet. Probeer het zoveel mogelijk te laten en me te focussen op alle lieve mensen om ons heen die wel interesse tonen. Maar het blijft knagen..

Hier ook heel slecht contact. Vond het zo confronterend dat vreemde mensen op straat soms meer interesse in mijn baby hadden en oprecht luisterde naar wat ik te vertellen had, dan mijn eigen ouders. Inmiddels mijn derde kindje en we hebben geen contact meer, toch blijft het een pijnlijk gemis ondanks ik het gewend ben. Vooral met uitstapjes als ik een opa en oma zie spelen, ik had dat ook zo gehoopt voor mijn kinderen maarja, het is wat het is. Je bent zeker niet alleen in ieder geval 🥰

Heel herkenbaar... alleen dan net iets anders. Hier een opa (waar ik echt een goede band mee heb? die om de hoek woont, maar niet veel interesse toont. Is er wel om de dag en kroelt lekker, maar zodra de kleine begint te huilen geeft ie hem af. Een uurtje op eigen initiatief oppassen zit er niet in. Toen ik hem dit van de week vertelde, dat dit echt zeer doet, zou ik hem ineens verwijten maken. Oma daarentegen, die op een uur rijden woont, vindt het daarentegen geweldig en is er elke week wel een keertje! Probeer je gevoel te tonen, maar schrik niet als ze ook daar weinig mee doen... ik heb soms het gevoel dat wij kinderen blijven, en dat de 'oudere' generatie denkt dat wij er vooral voor hen moeten zijn. Maar dat is mijn gevoel!

Hoi, Ik denk dat elk gezin anders is, mijn ouders en schoonouders lopen hier niet de deur plat, maar zijn wel heel trots en vinden het op hun manier echt leuk. Moet eerlijk zeggen dat ik ook niet zit te wachten dat ze vaak voor de deur staan. Ik krijg ook die vraag, van oma’s zullen wel vaak komen en een fantastische band hebben. Maar wat is vaak en wat is een fantastische band? Iedereen heeft een ander idee bij en elke moeder-dochterband is anders. Laat je niet gek maken wat anderen zeggen, bekijk vooral waar je behoefte aan hebt. Ik heb ook veel steun aan goede vriendinnen.

Hoi hoi, onze baby is van 31 mei en is morgen 5 weken. Mijn ouders zijn nu denk ik twee keer langsgeweest bij ons, en ik ben gaan logeren bij ze op Texel. Mijn schoonouders wonen in de UK en komen donderdag de 11e voor het eerst deze kant op. Ik vind het persoonlijk zelf genoeg😂