Bijna weer werken, gebroken hart.

Is het een mogelijkheid om op te bouwen? Zodat je rustig kunt beginnen en kunt wennen. Ik begin in september eerst met 16uur te werken en in oktober ga ik weer 28uur aan het werk. Dit geeft mij iets meer rust. Dat ik weet dat ik niet meteen volop weer aan de bak moet.

Ik ga straks vier dagen per week werken. Ik start ook pas in september. Moet zeggen dat ik me er eigenlijk wel een beetje op verheug. Oeps #loedermoeder

Ik heb aan mijn bevalling PTSS en een post natale depressie overgehouden. Hiervoor ga ik iedere maandag naar een psycholoog. De ene keer krijg ik EMDR, de andere keer is het gewoon praten. Toen ik een paar weken geleden weer ging werken keek ik daar ontzettend naar uit. Ik had sinds december niet meer gewerkt. Ik was er dus echt aan toe, even weer ritme in mijn leven. Even meer zijn dan alleen maar ‘mama’ en even weer sociale contacten! Een week voor ik moest beginnen met werken moest ik mijn dochtertje naar de opvang brengen om een ochtendje te laten wennen. Ik ben naar de stad gegaan om even lekker een koffietje te doen, iets wat ik sinds de bevalling niet meer gedaan had vanwege die depressie / angst. Ik vond het heerlijk. Maar een uur verder was het ineens huilen. Totale paniek. Ik wilde mijn dochtertje helemaal niet los moeten laten. Ineens werd de zin in werken echt heel anders. Ik had gewoon geen zin meer en wilde alleen maar bij mijn dochtertje zijn. Paniek dus, want een week later zou ze echt naar de opvang gaan en zou ik 3 dagen per week gaan werken (di, do en vrij). Op di naar de opvang, op do naar mijn schoonouders en op vrijdag heeft mijn man ‘papa dag’. Toen ik dus de eerste ochtend naar mijn werk reed had ik geen fijn gevoel. Mijn dochtertje is een uitslaper dus ik had haar ook nog eens niet gezien die ochtend. Ik had haar de avond er voor op bed gelegd en zou haar die avond na mijn werk pas weer (eventjes) zien. Ik vond het verschrikkelijk. Maar nu het positieve stuk: ik kreeg al vrij snel berichtjes hoe goed het ging op de opvang. En op mijn werk had ik het inderdaad ontzettend leuk (ik werk op een baby groep, misschien scheelt dat?). Dat vervelende gevoel was echt totaal weg en ik ging de dagen / weken er na echt met plezier naar mijn werk. De weken vliegen voorbij en des te leuker vind ik het nu wanneer ik op mijn vrije dagen wel met mijn kindje ben. Je ziet ineens veel meer ontwikkelingen dan wanneer je 24/7 met je kindje zit. Dus mijn ervaring: ik heb me van te voren veel te onnodig druk gemaakt. Tuurlijk mis ik mijn kindje als ik werk, maar des te leuker vind ik het om savonds thuis te komen en lekker te kroelen (ik werk 10 uur per dag + uur auto rijden). Geef jezelf wat tijd. En besluit niet na een week de handdoek in de ring te gooien. Je bent mama (ik denk voor het eerst, net als ik?), dus die gevoelens zijn heel logisch! Als ik foto’s terug kijk van mijn zwangerschap kan ik ook huilen. Terwijl ik zwanger zijn verschrikkelijk vond. Maar gewoon het idee dat ze nog lekker bij je zat en echt alleen van jou was. Ik mis dat ook. Maar je bent, zoals eerder gezegd, meer dan een mama en dat moet je niet vergeten. Zie het als tijd voor jezelf! Het komt echt goed lieve mama. Geef het wat tijd en kroel extra met je kindje bij thuiskomst. ❤️

Ik vond het ook echt vreselijk en het wende ook niet, heb na een paar maanden de keuze gemaakt om 2 dagen in de week te gaan werken. Ik werk nu ook vooral avonden dus ben overdag dan veel met mijn kindjes. Er is meer dan alleen mama zijn maar voor mij zit dat gewoon niet in werk 🤣 Mijn oudste heeft het ook nooit naar zijn zin gehad op de opvang, was altijd huilen en drama terwijl de middelste altijd met plezier ging. Je merkt het vanzelf wat bij jullie gezin past, probeer het gewoon uit 😊

Heerlijk weer 3 dagen aan het werk! Kind twee dagen naar de opvang, andere dag bij papa thuis.

Ach dankjewel voor de moeite om dit fijne bericht te typen. Meteen tranen in mn ogen! Ik moet ook niet te voorbarig zijn en misschien al met de instelling erin gaan dat ik me slecht ga voelen terwijl ik het gewoon even op me af moet laten komen. Ik vond zwanger zijn ook verschrikkelijk maar nu mis is hem zo dichtbij me elk moment van de dag. Zelfs nu hij slaapt op z’n eigen kamer mis ik hem soms snachts bij me. Dus waarschijnlijk is tijd voor mezelf juist ook goed (en nodig) haha. Bedankt! Ik heb weer iets meer hoop dat het goed komt. 🥰

Ja.. we gaan het gewoon een paar maanden aankijken. 4 dagen me kleintje wegbrengen klinkt alleen zoveel.. gewoon meer dan de helft van de week en die gedachte maken me zo misselijk. We gaan het zien en anders pas ik het heel snel aan of zoek ik iets anders. Er is meer dan moeder zijn, maar moeder zijn vind ik toch het fijnste wat er is haha

Het hert.

Ik keek er bij mijn eerste dochter ook tegenop, maar het viel me reuze mee! Eigenlijk ervoer ik juist meer ruimte in mn hoofd en werd er ook een leukere moeder van, de afwisseling. Ik begin nu 2 sept weer en mn jongste gaat vanaf half aug een paar halve dagen naar de opvang, zodat ik ook nog even lekker wat tijd voor mezelf heb. Dus ik hoop dat het mee gaat vallen voor je. En je het ook positiever gaat ervaren dan het nu voelt!

Oh meid ik was vorige week helemaal in tranen omdat dit m’n laatste 2 weken verlof zijn. Ik denk dat het nooit echt makkelijk word. Ik weet nu al dat mn eerste dag drama word. Ik ga 2/3 dagen ongeveer maar heb met mn vriend afgesproken dat als ik het echt niet trek ik maar 1 dag ga of helemaal niet meer. We redden het prima zo dus is het niet perce nodig dat ik werk

Ik begin 2 september weer. 3 dagen per week, maar wel vanuit huis. Ik heb een hekel aan kolven en heb eigenlijk onze dochter alleen nog maar aan de borst gevoed. Toch zal ik een laptop moeten ophalen of soms eens op locatie moeten werken. Vanaf morgen ga ik elke dag kolven, zodat ik tenminste iets in de vriezer heb… maar ik vind kolven verschrikkelijk kut om te doen. En ik weet niet eens of ze wel een flesje pakt van mijn vriend. Anyway, beetje dom misschien van mij, maar ik vind het zo fijn die voedmomentjes samen. We zitten in zo’n fijn ritme thuis. Dat wordt straks anders. Als ik thuis werk is het geen probleem. Maar krijg wel stress van het feit dat het niet altijd zo zal blijven en ik toch echt eens op locatie moet zijn… en dus daar moet kolven maar er dus ook genoeg voorraad thuis is. Zijn er meer mensen die dit herkennen?

Ik zou eigenlijk per 1 sept weer starten, maar toch besloten om er oktober van te maken. Ben zzp'er dus heb wat dat betreft wat meer vrijheid. Lekker nog even thuis, andere kids naar school en genieten van m'n zoontje! En daarna rustig aan beginnen met 2 dagen, als ik zin heb bouw ik het uit naar meer, maar misschien hou ik het voorlopig wel ff zo. Blij dat er in ieder geval geen druk op zit.

Ik begin ook de eerste week van september weer. Zit er best wel tegen op omdat ze dan precies 3 maanden is en het hele lange werkdagen zijn van 10 uur. Ik ga twee dagen achter elkaar werken en denk soms dat ik er maandag avond voor het ‘laatst’ zie en dan pas weer donderdag ochtend. Ik hoop dat dit meevalt en opzich zijn 2 dagen ook nog wel ‘leuk’ hoop ik. En ben vervolgens wel weer 5 dagen bij haar. Maar een maandje extra vrij had ik wel lekker gevonden.🥲 vanaf februari ga ik 2 om 3 dagen werken.

Ik begin 21 oktober weer met werken. 3 november is onze meid 6 maanden. Ik ging met mijn zoontje ook na 3 maanden en 2 weken weer aan het werk. Ik vond het echt veel ste snel, was er zowel geestelijk als lichamelijk nog helemaal niet aan toe. Ik begon mij net beter te voelen toen ik weer begon met werken. Ik werk 3 dagen achter elkaar ma-di-woe van 10 uur per dag. Ik vind het best intensief en ik ben echt benieuwd hoe het mij afgaat met 2 kids straks. Ben blij dat ik nu later begin met werken als onze dochter ietsje ouder is, maar of ik er naar uit kijk, nee zeker niet!

Ik ben vorige week, 15 augustus weer begonnen. Voorheen heb ik fulltime + gewerkt (meestal wel 50-60 uur) en ik ga nu 24 uur eerst. De bedoeling is om op den duur naar 32/36 te gaan. Ik werk als zzp’er dus kan makkelijk schuiven met uren. Eerste dag werken en de maandag ben ik op kantoor geweest. Eerlijk, het beviel mij erg goed. Een paar weken tot dagen voordat ik moest beginnen had ik ook totaal geen zin, maar eenmaal op kantoor, was het prima. De dag vloog zo voorbij. Onze dochter zou eerst naar de opvang gaan. Dat ging mij wel te snel. Dat hebben we nu verschoven naar eind oktober. Tot die tijd komt mijn moeder thuis bij ons oppassen wat mij een geruststellend gevoel geeft als ik weg ben. Ik zal in beginsel 1 dag in de week naar kantoor gaan en 2 dagen thuis werken. Dan voed ik ook zelf als het uitkomt.

Hier hetzelfde! Ik werkte 2.5 dag per week. Nu terug gegaan naar 2 ochtenden, en wat is het toch heerlijk om veel met ons kleine meisje te zijn💖

Ik kijk hier heel erg tegenop. Ik heb het geluk met vakantiedagen en ouderschapsverlof dat ik pas na de herfstvakantie begin, maar o wat kijk ik hier tegenop… ik lees ook dat er vooral in oost Europa zoveel meer verlofdagen zijn voor mama’s en het voelt zo onnatuurlijk om die kleine achter te laten. Ze zijn nog zo klein 😩 bij de gedachte alleen al word ik emotioneel, dus ik snap je helemaal.

Ik ben weer begonnen met werken toen de kleine 11 weken was. Inmiddels is hij 16 weken😄 Ik zag er tegen het eind van m’n verlof ook enorm tegenop. Vaak gefantaseerd dat ik zelfs helemaal zou stoppen met werken om voor de kleine te zorgen😅 Maar helaas was dat geen optie. De wen ochtend op de opvang vond ik heel moeilijk, ik moest echt wel even huilen. Die week erop ging hij meteen een hele dag (hij hoeft gelukkig maar 1 dag in de week). Daarna werd het al een stuk makkelijker. En qua werk zelf? Ik vind het heerlijk! Dat had ik nooit verwacht. Maar mega fijn om even niet alleen ‘mama’ te zijn, om weer andere gesprekken te voeren en je brein op een andere manier te stimuleren. En ook heerlijk om weer thuis te komen bij de kleine na een lange werkdag. Ik werkte voorheen 32 uur (4 dagen achter elkaar), en heb m’n betaald ouderschapsverlof ingezet om naar 24 uur te gaan. Ik werk nu dinsdag, donderdag en vrijdag en dat bevalt prima. Dus al met al, het is voorkomen normaal dat je je zo voelt. Maar het komt echt goed lieve mama!♥️

Oh en ter aanvulling. De kleine vindt de opvang helemaal leuk. Hij begroet de pm’ers met een dikke glimlach in de ochtend, hij doet zn voedingen en slaapjes daar perfect en iedereen daar loopt met ‘m weg, zo lief! Daarnaast is m’n man op dinsdag thuis en m’n moeder past op vrijdag bij ons thuis op. Dat gaat beide ook super.

Ik begin vandaag weer.. vind het zo spannend, bijna 4 maanden elke dag voor haar gezorgd en nu gaan anderen dat doe , voor een hele dag. Bah zeg ik heb hier zo tegenaan gehakt. Komt ook wel goed maar vind het lastig