Er op uit, alleen en met baby

Hetzelfde hier...baby slaapt niet in de wagen en heeft om de haverklap honger. Ik ga alleen op pad als de baby een volledige voeding heeft gehad en ik neem altijd een fles gekolfde melk mee of KV.

Heel herkenbaar!! Ik geef ook bv op verzoek en heb daarin ook niet echt regelmaat... wat zou kunnen helpen als je alleen weg gaat, is zorgen dat er een beetje gekolfde melk in de koelkast staat zodat je man in geval van acute honger even een (half) flesje bv kan geven. Dat doe ik ook als ik naar de fysio moet voor mijn bekken bijvoorbeeld. Qua wandelen zou ik hem in principe niet slapend weg leggen want een slapende baby wakker maken is nooit fijn. Meest succesvolle hier is voeden dan rechtop voor boertje en dan moe maar wakker in de wandelwagen en dan snel gaan... dan zijn ze het meest tevreden/ kans op in slaap vallen. Maar elke baby is natuurlijk anders. Ikzelf voel ook dat mijn wereldje erg klein is hoor, dus ben ook zeker benieuwd naar tips van anderen!

Ik ga zeker ook op pad met de baby. Laatst ben ik gaan shoppen in een andere stad. Voor mijzelf shoppen is soms erg lastig omdat de kinderwagen niet mee in een hokje past. Maar het is wel gewoon een fijn uitje. Ik heb het gewoon even aangekeken. Hij kwam net voor een voeding toen ik weg wou gaan. Dus ik heb hem in de auto voor vertrek nog gevoed. Als hij eerder was gekomen was ik ook wel ergens met hem gaan zitten. Normaal let ik niet op andere moeders maar nu zag ik meerdere keren andere vrouwen ook borstvoeding geven. Gisteren ging ik even alleen met de oudste naar de kapper en heb ik van te voren gekolfd. Zo kon mijn vriend de baby en flesje geven als hij met een voeding wou wanneer ik weg was

Ik ga regelmatig alleen op pad zonder baby of juist wel op pad met baby (en soms ook met kindje van 1 en van 4 erbij als het zo uit komt). Hoe we dat doen? - als ik alleen zonder baby op pad ga: ik zorg voor een flesje gekolfde melk in de koelkast. Als dit te weinig blijkt te zijn, dan heb ik nog melk in de vriezer liggen. Dit is in een plat zakje ingevroren, dus dat is zo au bain marie ontdooid en opgewarmd. Ik kan dus met een gerust hart op pad, want mijn man of oppas (schoonmoeder) heeft altijd genoeg voeding in huis. - als ik alleen met de baby op pad ga: als de baby slaapt dan is dat heerlijk. Slaapt ze niet en heeft ze toch plots (onverwachts) honger, dan zoek ik ergens een bankje op en dan voed ik daar. Of als ik bijna thuis ben, dan ga ik naar huis en voed ik daar. Mocht ze plots veel huilen, dan wacht ik het even af en loop ik door. Mocht ze blijven huilen, dan zijn er twee opties. Naar huis gaan of in de draagzak. Als naar huis gaan geen optie is (of ik wil dat niet omdat ik bv. heb afgesproken in een andere stad o.i.d.) dan gaat ze in de draagzak. - Als ik op pad ben met 3 kids dan geld ook voorgaande. Maar dan moet ik gaan voeden bij een speeltuintje ofzo, zodat de andere twee zich vermaken en niet gaan klieren of huilen. Maar vaak zitten we dan toch al in een binnenspeeltuin, dierentuin, kinderboerderij of bij opa en oma of vrienden met kinderen. Dus dat is vaak dan ook geen probleem. 😊 Wat ik geleerd heb is dat je het vaak een keer moet doen en er ‘doorheen moet’. En hoe vaker je het doet, hoe makkelijker je erin wordt. Nu scheelt het ook dat deze baby over het algemeen een heel tevreden en vrolijk meisje is. Ons tweede kindje was een huilbaby, dus toen werd op pad gaan wel meer een uitdaging. Toen bleek de draagzak een uitkomst. Als ik dat niet gedaan had, dan kwam ik nergens.

Fijn om dit allemaal te lezen van jou @lentebloempje. Ik ben het helemaal eens met je en ik herken wat jij zegt @joure1992. Ik vind ook alles enorm spannend en overdenk alles. Op een gegeven moment heb ik het gewoon gedaan en juist doordat te doen wordt je weer flexibel in hoe je ermee omgaat. De eerste keer lucnhen met baby voelde ik niks voor borstvoeding geven in openbaar. Toen moets ik mijn moeder afzetten bij de schoonheidsspecialiste met een huilende baby want honger en mijn moeder instinct zei meteen, hoppa aanleggen op het bankje en gaan want mijn dochter heeft honger. Dan gaat de wereld open voor je want je ervaart en voelt wat je kan en wilt doen. Nu durf ik al veel meer risico te nemen omdat ik weet hoppa tiet eruit en voeden, lekker boeie wat anderen vinden

Ik herken mezelf hier ook wel in… baby is 5 weken oud morgen. en voor mij voelt huilen ook nog wel als worst case scenario/iets stressvols - dat gevoel zal denk ik nog wel afnemen. Ik wandel kleine stukjes, ga soms even alleen wandelen of naar de winkel, of even naar het park met een vriendin met haar kindje. Laatst een mega uitspatter toen ik van Texel naar Den Haag reisde met de kleine in de draagzak ik de bus, boot, trein, tram! Dan ineens kan je de wereld aan. Hij sliep het grootste gedeelte en ik voedde hem 1x in de trein. Dus misschien gewoon een keer iets spannends doen zoals dat :)

Hier een zoontje van 4 weken en een zoon van 3. Wij gaan sinds week2 de deur uit. En ja, het is een hele onderneming. Soms krijg ik er energie van en loopt alles vlekkeloos en soms kost het mij mega energie en denk ik waar ben ik aan begonnen. Toch moet je er doorheen en niks van andere aantrekken als de kleine huilt. Toch hebben mensen het vaak met je te doen en is een newborn vaak bij de meeste mensen een zwak puntje en vinden ze m lachend of huilend leuk haha. Je word er makkelijker in. Begin met dicht bij huis en kleine dingetjes doen. Je bent zo thuis als t niet gaat en daarna lekker uitbreiden, desnoods met iemand erbij.

Oh wat fijn dat ik niet de enige ben hierin! Soms voelt het even alsof ik pleinvrees heb ofzo, niet naar buiten durven want wat als... wat erin resulteert dat ik, op kleine rondjes wandelen na, een soort van aan de bank gekluisterd ben. Iets wat ik totaal niet van mezelf herken… 🙈 toen ik zwanger was zei ik nog met mijn grote mond dat ik vooral eruit zou blijven gaan en mijn baby overal mee naar toe zou nemen. Zo anders zit ik er nu bij haha. Heel fijn al deze tips! Samen met mijn partner vind ik het makkelijker om de deur uit te gaan, maar in mijn eentje (met baby) vind ik het echt spannend. Nog tips om de spanning hier af te halen, of is het echt een kwestie van doen en uit mijn comfortzone gaan?

En nog tips over hoe mijn baby de kinderwagen leuker gaat vinden en daaraan man wennen? Korte loopjes in de maxicosi bijv in de supermarkt als ik met de auto ben vindt hij helemaal prima en de draagzak vind hij ook top. Heb soms het idee dat hij, als hij wakker is, het liefst wat om zich heen kijk en de kinderwagenbak daarom niet echt een succes is?

Ik heb sinds een week ook de maxicosi erbij gepakt op de wandelwagen. In de bak was ze wel rustig maar wakker en apigde wat vaker wat terug ( ik denk te wiebelig en te groot) maxicosi doet zij eht veel beter in bij ons. Slaapt ze zelfs onderweg

Je moet daar echt ff doorheen en gewoon gaan doen. Ene keer zal het super gaan en andere keer super kut, maar het gaat elke keer makkelijker. Eerst durfde ik nog geen flesje drinken te kopen bij de snackbar om de hoek met mijn baby. En nu reis ik met kleuter, peuter en baby 3uur met de trein zonder nadenken 🤣 vaak neem ik de baby nu ook mee puur voor de gezelligheid, dus echt het went vanzelf!

Ik doe dit ook zo! Wij hebben ook altijd wat poedermelk als ‘noodvoorraad’, maar in principe krijgt ze gekolfde melk als ik weg ben. Als ik minder dan 3 uur weg bent leg ik haar altijd nog even aan van te voren, zodat ze even wat extra kan drinken. Op pad met de baby vind ik borstvoeding ideaal. Heeft ze honger, dan ga ik even op een bankje zitten of in een cafeetje en geef ik haar eten. In de auto ga ik naar een parkeerplaats langs de snelweg en voed ik haar daar. Het is even ongemakkelijk maae het went snel om in het openbaar te voeden. Ik heb altijd alleen een klein etuitje bij me met 2 luiers, doekjes en een hydrofiel. Die hydrofiel kan ik eventueel ook gebruiken om de borstvoeding wat af te schermen.

Ik heb een verschoningsmatje aangeschaft en dat maakt weggaan voor mij op de een of andere manier veel makkelijker! Ik pak dat ding erbij en kan gaan. Er zitten een paar luiers in, vochtige doekjes, zoogcompressen en een mini hydrofiel doekje. Zo heb ik alles bij de hand. Meestal voed ik van tevoren, ook als dat eigenlijk niet helemaal in zijn ritme past. Zo weet ik zeker dat hij met een volle maag op stap gaat. In de maxi cosi of in de draagzak blijft hij vaak het rustigst. In de wagen wordt hij sneller wakker. Ik heb een heel klein onderstel voor de maxi cosi gekocht en dat ligt standaard in mijn auto. Dan hoef ik aan zo min mogelijk dingen te denken als ik weg wil. Kortom: ik heb geprobeerd om alles zo simpel mogelijk te maken! Want anders zag ik het ook steeds als iets groots en kwam ik de deur bijna niet uit.

Eh ja ik doe eigenlijk van alles. Naar de winkel in het dorp, met de trein naar de stad, naar vriendinnen met kinderen. Ik geef ook bv maar dat doe ik dus ook rustig overal waar ik kan zitten. Mijn baby is vaak binnen 10-20m klaar met drinken dus het duurt allemaal niet superlang. Ik vind bv daarom ook echt een voordeel, heb altijd eten bij mij en hoef verder alleen een paar schone luiers, billendoekjes en een schoon setje kleren mee. Ik heb al een voorraadje afgekolfde melk in de vriezer en altijd 1 zakje in de koelkast voor als ik langer van huis ben. Het langste dat ik weg ben geweest is tot nu toe 2,5u. Binnenkort langer. Mijn baby is bijna 6 wk, maar is ook mijn 2e kind. Ik merk dat het bij de 2e allemaal wat makkelijker gaat omdat ik superveel vertrouwen heb in mijn vriend en ik ook meer behoefte heb aan me-time. Bij de eerste ging ik pas na 3 maand langer dan 2u van mijn baby weg en vond ik het in het begin heeeel spannend en keek ik steeds op mijn telefoon.

Qua voeden in het openbaar is het echt even en knop omzetten. Het zal je verbazen hoe veel mensen behulpzaam zijn. Mijn ervaring is echt hoe vaker je het doet, hoe makkelijker het wordt. Ik heb mijn tweede kindje vrij lang gevoed en op de gekste plekken. Een keer tijdens het winkelen in de stad, liep ik het eerste beste café in: was daar een of andere grote sportwedstrijd gaande en dus tot de nok gevuld met bier zuipende mannen . Ik ben toen toch gewoon gaan zitten en heb een kop thee beeld en hop gevoed. Mannen keken allemaal snel heel beleefd weg😆. Inmiddels(3e kindje) vind ik het geen probleem en juist ontzettend handig dat ik het altijd bij me heb. Wat ik ook echt een eye-opener vond is dat een meer ervaren vriendin destijds bij mijn 1e tegen mij zei: jij bent hier in het restaurant degene die zich het meest druk maakt om het huilen en gaat er automatisch vanuit dat andere mensen dat dus ook doen. Ik zit hier nu naast je en hoor het amper en stoor me er totaal niet aan. En al zou hij keihard huilen dan nog zou ik alleen maar denken: arm kleintje en wat een goede moeder die zo rustig blijft. Wij zijn als moeders 'geprogrammeerd' om te reageren op het gehuil van je kind. Jij hebt daarbij hele sterke gevoelens die andere mensen niet hebben. Dus de paniek/kortsluiting/angst of wat je dan ook voelt, voelen anderen over het algemeen niet🙂. Als je je dit realiseert zie je het ook echt om je heen . De vertederende blikken van oma's die zien dat je aan het voeden bent, opmerkingen over die rottige krampjes etc. Laatst in en restaurant zei een stel tegen hun tieners : ja zo zaten wij ook met jou. Kortom ik heb zelf eigenlijk alleen maar positieve reacties gehad. Gewoon doen, je kan het en naar huis gaan is altijd nog een optie❤️.

Wat een fijn bericht dit 🤍 bizar hoe je zo in je hoofd/gedachten gaat zitten hiermee dan he, fijn zo’n eye opener!

Ik lees al heel veel goede tips! Ik ga in principe zowel met als zonder baby op pad (2e kindje). Wat wij doen: -Zorg ervoor dat er altijd melk in de koelkast/vriezer ligt. -Als we langer weggaan probeer ik vlak ervoor te voeden. -Het maakt niet uit of ze wakker is of slaapt, daar houd ik in principe geen rekening mee. -Ze slaapt slecht in de kinderwagen, dus draagzak ligt altijd onderin de wagen als we weggaan met kinderwagen. -Draagzak gebruiken we erg veel, ook in huis. Wij onze handen vrij, en zij slaapt heerlijk (meestal dan). -Als we op pad zijn voed ik overal waar dat mogelijk is. Favorieten zijn auto en Hema (of andere horecagelegenheid) of anders een bankje ergens buiten. Wat we met de 2e (vandaag 8 weken) al gedaan hebben is opa en oma op uur rijden, uitvaart, winkelen regelmatig, kinderboerderij, naar een natuurgebied/bos, dagjes naar familie (lekker bqq'en zonder de voorbereidingen en zooi in huis🤭) en gisteren zijn we naar de apenheul geweest. Dat was overigens een groot succes ondanks de regen! Baby lekker in de draagzak en die heeft van voeding tot voeding geslapen. De heen en terugreis gingen daarentegen wat minder. Heenweg alles ondergepoept, terugweg honger en dus tussenstop gemaakt om te voeden. Was voor iedereen wel een lange(9.00 uur vertrokken, 19.00 uur weer thuis), vermoeiende dag, dus dat is wel iets om op voor te bereiden. Maar mijn ervaring en dus ook tip is gewoon doen. Luiers enzo en wat kleding/doeken mee en gaan. Je kunt voedingen/luiers/huilen enzo toch niet plannen, dus gewoon kijken hoe het loopt😊

Oja, ik moet er wel bij zeggen dat ik het bij m'n eerste ook erg lastig vond hoor! Toen hadden we ook een huilbaby en durfde ik echt niet zomaar op pad te gaan. Was alleen maar aan het denken: wat als? Wat als hij huilt? Wat als hij honger heeft? Toen heel veel binnen gezeten maar achteraf heeft me dat mentaal geen goed gedaan, zat slecht in m'n vel. Nu dus besloten het anders aan te pakken en toch te proberen. Eerst was het moeilijk/onwennig, nu gaat het steeds makkelijker.

Mag ik vragen welk klein onderstel je voor de maxi cosi in de auto hebt liggen :)?

Wat een feest van herkenning dit topic! Ik schaam me een beetje, de kleine is morgen 9 weken en we zijn nog niet echt lang weg geweest omdat in het openbaar borstvoeden echt als een drempel voelt. Met de tips van dit topic ga ik het komende week toch maar gewoon doen, en dan zie ik wel!