Gevoel van alles alleen doen

Wat betreft de nachten snap ik je frustratie, maar weet ik ook uit ervaring dat mannen grwoon niet ingesteld zijn op het wakker worden van baby gehuil. Dit is ook biologisch. Wat bij ons werkt, zowel bij de oudste als nu weer, is afspreken wie er uit gaat. Dus als ik echt even een nachtje doorslapen nodig heb, dan gaat manlief er uit. Als hij weet dat hij er uit moet, dan wordt hij er wel wakker van. Zelf wordt ik dan bv ook niet wakker omdat ik weet dat er iemand anders op reageert. Verder probeerde we met 1 kind de weekend ochtende te verdelen. Dus zaterdag ik er uit, zondag manlief. En we kwamen elkaar altijd om 8.30 wakker maken om samen te ontbijten. Blijven communiceren en afspraken maken is hierin toch echt het belangrijkste. Bij ons geef ik het vooral aan als ik het nodig heb om even wat extra te slapen. Anders doe ik het graag. Binnen 30 min lig ik namelijk toch weer in bed. Maar een vriendin van mij heeft een vaste nachtenverdeling met haar man. Kijk hier in wat voor jullie beide werkt. Vergeet ook niet dat de meeste mannen erg weinig hebben met de babytijd, behalve die leuke 1e keren. Er is nog weinig interactie. Vanaf een half jaar ongeveer begon de omslag bij mijn man met de oudste. Toen kon hij eindelijk een beetje stoeien en hoefde hij er minder voorzichtig mee te zijn 😅. Bij de 2e vind hij het na 2 maanden al wel wat leuker. Maar die 1e 2 maanden moest hij er ook echt vrij weinig van hebben 🤣

Misschien concrete afspraken maken inderdaad. Als aangeven niet genoeg is. Aanstoten, dit flesje is voor jou. Of jij reageert de tweede helft van de nacht. Of ik pak nu een uur voor mezelf. En als hij er commentaar op levert. Vriend het is ook jouw kind. Ik ben ook moe en ik verdien ook slaap en rust. Voorbeeld hoe het wel kan: ik moest vannacht voor de derde keer het bed uit om te voeden (borstvoeding). Mijn vriend zei direct na de voeding. Ga maar snel terug naar bed. Ik boer haar wel. Toen ze vervolgens niet meer wilde slapen om 6 is mijn vriend met haar naar beneden gegaan zonder dat ik dat moest vragen zodat ik even bij kon slapen. Jullie zijn partners van elkaar. Het zijn echt tropenjaren en jullie hebben elkaars steun nodig om zonder kleerscheuren erdoorheen te komen

Ik probeer mezelf er altijd aan te herinneren dat mannen geen gedachten kunnen lezen en dat ik echt mijn behoeften heel duidelijk moet communiceren. Als hij weet wat er van hem wordt verwacht helpt hij graag. Maar dan alsnog is het met bv geven geen 50/50 verdeling hoor. Dat vind ik ook wel eens zwaar. Maar vooral duidelijk blijven communiceren en idd zoals gezegd, wordt het voor mannen leuker als baby wat "socialer" wordt, ik merk een heel groot verschil daarin

Wij hebben vaste afspraken over de nachten gemaakt, dit maakt het voor mijn man overzichtelijk.

Ik geef mijn man gewoon taken want gewoon veels te verwend door zijn moeder. Dat zegt ze zelf ook gelukkig. Maar hij klaagt bij iedereen dat de baby zoveel huilt en dat het zwaar is. Maar dan denk ik ja waar heb je het dan zwaar mee want sinds 22 april ben ik met verlof en zie ik hem alleen bellen met collega's ook over privé zaken, druk met zijn telefoon, kletsen met de buren en ik vind het meer richting bemoeien gaat. Dan denk ik Hallo Super Papa ga eens wat doen. Nou, dat wordt niet gewaardeerd. Dus ik zeg nu maar ga lekker naar jouw ouders of vrienden toe want dan heb ik even de kids bij me en irriteer ik me niet aan hem. Dat thuiswerken heeft in sommige gevallen ook een keerzijde. Killing voor de relatie. De dinsdagen ben ik lekker met de baby en onze peuter gaat naar de opvang. Ik geniet ervan en binnenkort mag ik weer werken. Hij is een supergoede vader en partner maar soms wil ook ik hem echt achter het behang plakken en vooral met die botte one-liners.

Dit.. en een reactie dat mannen de baby periode minder leuk vinden snap ik ook niet. Je kiest samen voor een kindje en je kan het niet alleen doen. Mijn vriend slaapt ook overal doorheen, ik maak er graag gebruik van.. als ze wakker is om 5/6 uur kan hij met haar naar beneden hihi. En idd communiceren maar die reacties van hem vind ik niet helemaal eerlijk.

Klopt bij bv doe je als vrouw altijd het meerendeel, maar die reacties van hem met dat gepuf vind ik wel te ver gaan persoonlijk..

Ik weet niet of je op Reddit zit, maar het helpt mij altijd om te relativeren als ik verhalen lees op 'breaking mom' subreddit. Dat lost niks op, maar helpt mij wel met de frustratie😅

En inhoudelijk herken ik wat je zegt. We zijn beide geen babymensen, dus spreken ook uit dat we dit weer even uit moeten zitten. De nachten doe ik, niet omdat ik dat zo leuk of fijn vind, maar omdat het mij veel frustratie scheelt tov hem met geweld wakker maken en vervolgens een huilende baby horen die z'n moeder wil. Ik lig, als ik een nachtvoeding doe, binnen een kwartier weer in bed te slapen. En het klinkt nu alsof k dit allemaal prima vind, maar voel me er ook erg eenzaam in. Ook in m'n vermoeidheid en überhaupt de verantwoordelijkheden, want de 'mental load' ben ik ook bij de oudste blijven dragen.

Ik weet niet of ik hiermee vrienden ga maken maar ik ga het toch even zeggen: De baby is van jullie allebei. Hier slapen wij om de beurt een nacht naast onze dochter. Mijn man gaat iedere ochtend eruit om de fles te geven, ook in het weekend, zodat ik dan wat langer kan liggen. Ik kan er echt slecht tegen als een man minder doet omdat dat “biologisch” zo werkt. Nee, sorry, maar zo werkt het niet. Een man kan net zo goed uit bed gaan als een vrouw, en “hij moet werken” vind ik ook geen excuus. Ik zorg de hele dag voor onze baby, dan is het ook wel handig als ik een beetje uitgerust ben. Het gedrag dat hij nu vertoont is echt niet oké, het is net zo goed zijn baby als die van jou, en het is volledig normaal om te verwachten dat hij ook voor zijn kind zorgt, net als dat jij dat doet. Ik hoop dat een goed gesprek kan helpen en dat jullie er uit komen en je wat meer tijd voor jezelf krijgt!

Precies! lekker makkelijk ‘biologisch’ alsof een vrouw alles maar vanzelf kan en doet zonder moeite? Ook is allang aangetoond dat mannen dezelfde biologische verandering in de hersenen doormaken als vrouwen, als ze maar tijd met hun kindje doorbrengen. Echt geen enkel excuus om minder te doen.

Dit. Ik ben er ook allergisch voor. Bovendien bespreek je toch dingen voordat je een kind krijgt? Bovendien moeten wij nog herstellen van de bevalling, hormonen etc. En borstvoeding geven kost ook enorm veel energie. Bovendien wil je toch ook niet dat je partner eraan onderdoor gaat? Dat heeft ook invloed op het hele gezin.

Ik ben een man en heb vanaf dag 1, dag en nacht geholpen wat ik kan. Zowel de kleine als de vrouw verzorgt, bezoek ontvangen etc.. het ligt er maar aan hoe je er als man in staat. +1 voor positiviteit. Tuurlijk zijn de 1e drie maanden zwaar en niet altijd leuk, maar hee.. er zit geen retourbon bij he dus je maakt de situatie dragelijks voor jezelf als gezin, binnen wat kan. :) amen. Goed bezig moeders, trots op jullie.

Hier ook vaste nachten op de dagen dat we beiden moeten werken. Als hij moet werken en ik ben vrij, doe ik de nachten (en andersom). Hebben we beiden weekend: verdelen we.

Vervelend om te lezen dat je hetzelfde meemaakt als ik. Weet dat er veel mannen zoals de onze zijn die vrijwel niet helpen in de babyperiode. Wij zijn al 10 jaar samen maar ik ben heel erg teleurgesteld in zijn rol als vader en partner voor mij. Mijn partner geeft na heel wat ruzies eindelijk 1 nachtvoeding. Dat is dan ook het enige wat hij doet. Hij werkt veel dus ik snap dat de zorgtaak wat meer bij mij ligt, maar dit is gewoon heel erg balen.