Partner tegen moedergevoel

Ja helemaal in het begin had ik dit ook eventjes. Mijn man zei dan bijv. Dat hij ook wel wist hoe die voor zn eigen kind kon zorgen ;) Denk meer dat dit voor de man snel als falen over kan komen? Omdat hij voelt dat je niet tegelijk op loopt in wat werkt voor baby? Terwijl het wel logisch is, want jij hebt verlof en hij werkt natuurlijk dus brengt ook minder tijd met de kleine door. Ik gok ook maar wat hoor, ik weet niet wat het is maar fijn is het niet! Inmiddels is dat bij ons nu niet meer zo, mijn man weet nu inmiddels dat wij moeders een moedergevoel/instinct hebben en neemt nu aan / ziet nu zelf ook wat handig is en wat niet

Begrijp precies wat je bedoeld! Je wil aan de ene kant er ook niet telkens tegen in gaan want het is ook zijn kind, iig zo voelt het voor mij dan. Hij bedoeld het goed alleen is het soms niet handig om dan te doen op dat moment. Ik loop er zelf ook tegen aan en probeer me er niet teveel mee te bemoeien en soms denk ik hij moet het maar voelen maar als m’n zoontje helemaal overstuur ergens van word dan bemoei ik me er wel mee. Loop zelf nu bijv tegen het feit aan dat m’n schoonvader en stief schoonmoeder in Duitsland wonen, en m’n schoonvader is een man met een goed hart maar alles wat m’n vriend doet is geweldig en hij is een prachtige vader en ik moet maar niks tegen hem zeggen want hij doet het zo goed en laat hem maar lekker zegt die dan als k iets zeg tegen m’n vriend, en tegen mij worden er opmerkingen gemaakt als; ben je nog steeds zwanger kijkend naar me buik en opmerkingen als wat ben jij overdreven zeg als ik vraag of die z’n handen wilt wassen als die aan de wijn zit en m’n zoontje wilt vasthouden. Nog geen 1 x iets positiefs gezegd tegen mij alleen dat ik een mooi ventje op de wereld heb gezet want hij lijkt op m’n vriend 😑Nu wilt m’n vriend over 3 weken daarnaartoe maar dat gaat zwaar tegen m’n gevoel in, 5 uur rijden, in zijn huis zitten terwijl ik me totaal niet fijn voel bij hem en zeker niet zo ver van m’n huis en nu ik zie hoe die tegen mij doet , niet in m’n eigen omgeving en nog zoekende met m’n zoontje soms. Zit hier ook zo mee en m’n vriend is ook zo van je doet te moeilijk laten we gwn gaan en zwaar tegen m’n moeder gevoel in.. sorry moest dit ook even kwijt want k voel je echt helemaal

Pff, dat is ook een pieppppp situatie zeg. Ik wil zeggen volg je moedergevoel en maar duidelijk waar jij staat want dat klopt....maar zelf moet ik dit nog echt leren en klinkt in mijn oren makkelijker gezegd dan gedaan.

Ja hoor herkenbaar….. baby onrustig, word rustig als je even met hem rondloopt, meneer blijft zitten met baby op de arm. Na 5 minuten nagels bijten toch even gemeld dat lopen beter werkt… kleintje stil en meneer gaat direct zitten, meteen weer onrustig natuurlijk. Weer zeggen, iets langer lopen… hetzelfde geldt met in bed leggen. Kleine heeft geen zin om te slapen, dus krijsen, meneer troost en zodra hij stil is, legt hij hem meteen weg, meteen weer krijsen natuurlijk. Ik weer, neee help hem in slaap komen, leg hem weg als de oogjes langzaam dicht vallen 🤯🤯 dat kan je dan bijna dagelijks zeggen.

Helaas herkenbaar...

Ja het is ook niet makkelijk want je gaat zo tegen hem in en zo bedoel je het niet maar je weet als mama zijnde gewoon wat het beste is voor je kindje en dat is zo lastig omdat je hem niet af wil vallen Maja idd we moeten gewoon duidelijk zijn tegen ze en ze moeten er ook maar mee omgaan vind ik want we weten het nou eenmaal beter doordat we veel meer tijd met ze doorbrengen

Ja nou dit inderdaad. Zo herkenbaar.

Misschien kan je het meer vragend stellen als in zullen we haar even in de box leggen? Of is het een idee om het prikkelarm te maken? Misschien vindt ze dat wel fijn. En soms ook maar laten gebeuren hoe lastig ook.. hij heeft ook tijd nodig om jullie kindje te leren kennen. Het is dus zeker herkenbaar! Maar door het op een andere manier te vragen kan het als minder belerend voelen daar zijn die mannen van ons nogal gevoelig voor 🤪

Misschien ligt het niet aan onwil van zijn kant maar aan de communicatie. Als ik iets heb gevonden dat werkt bij bijvoorbeeld krampjes etc. Dan vertel ik dat aan mijn man. Hij probeert het dan, misschien niet precies hoe ik het doe, maar hij probeert het... Als ik lees hij loopt maar gaat weer zitten als de baby stil is dan probeert hij het. Als de baby dan huilt, laat het hem nog eens proberen. Als je er meteen bovenop zit geef je hem misschien wel het gevoel dat hij faalt. Hij moet ook de ruimte krijgen om de kleine te leren kennen...

Het ligt zeker niet aan zijn onwil en in mijn bericht staat niks over staan en zitten. Het is even vragen of anderen dit ook meemaken en om advies (goed bedoeld waarschijnlijk ) vraag ik even niet.

Ik had dit bij mn 1e ook. De zorg is lastiger zonder dat instinct. Ik sprak mn man toen ook wel eens aan, en dat heeft er alleen in geresulteerd dat hij het niet zo goed meer durfde en t aan mij overliet. Achteraf had ik hem liever gewoon zn gang laten gaan. Nu bij nr 2 helpt hij weer mee en laat ik hem het lekker zelf doen. En gek genoeg, hij doet soms dingen waarvan ik denk neeeee dat werkt niet, en dan werkt het bij hem opeens wel. Zo leer ik ook van hem. En hij durft meer met de kleine waar ik meer van het rustig opbouwen ben, en zie dan dat ik juist ook te voorzichtig kan blijken. Vaders en moeders doen het nou eenmaal anders, maar ik ben er inmiddels van overtuigd dat dat juist goed is. Zo krijgt een kind veel verschillende inputs mee, en kun je van elkaar blijven leren.

Heel herkenbaar wat je schrijft! Mijn man heeft er een handje van al een mening te hebben zonder dat hij weet hoe of wat. Ik wou naar de osteopaat met de krampjes en hij zei , heb ik liever niet al die middeltjes. Nu ik info heb gestuurd en hij het heeft gelezen vind hij t wel prima. Maar dat is dus met meer dingen.

Hahaha jouw tekst is gebaseerd op mijn stukje. Maar ik zit er dus juist niet bovenop. Er staat dat je dat dagelijks kan zeggen, niet dat ik dat doe. Hij doet z’n best. Hij vind dingen uit die werken en ik ook. Het is alleen frustrerend om te zien dat hij weinig met mijn adviezen lijkt te doen :) en als hij hem niet stil krijgt, komt de kleine vanzelf weer bij mij terecht. Dat is andersom ook. Dat is handig van het samen doen

Ik gebruikte inderdaad hou voorbeeld als voorbeeld, ik bedoelde niet dat jij je man constant aanspreekt😉 alleen dat mensen er wel voor moeten waken dat ze niet constant dingen zeggen en een ander daarmee onzeker maken

Ik las ergens anders op social media een tip; 'let the dad struggle'. Vaders moeten hun kind ook leren kennen en zelf uitvinden wat werkt en wat niet. Ik vind dit ook heeeeel moeilijk... Ik wil het liefst dat hij precies doet wat ik doe omdat ik weet wat werkt. Wat voor mij helpt is een avondje (of een paar uur) weggaan en het hem gewoon zelf laten uitzoeken, dan kàn ik niks doen en me ermee bemoeien en dan zie ik achteraf dat het op zijn manier dus ook wel goed komt. En daarnaast heeft alleen hij dan 'last' van zijn acties als ze moet huilen oid😋

Jeetje lastige situatie. Maar wat ik dan lees en ik me zorgen om maak is: het is 5 uren rijden? Hoe doe je dat met die kleine als die niet zo lang in de maxi Cosi mag? 🙈 ik ben er zelf echt heel streng op dus vraag me af hoe je dit doet

Dat was ook mijn argument maar nu heeft hij het laatst bij de verloskundige gevraagd en die zei heel makkelijk ahh joh 1 x maakt het toch niks uit als het maar niet dagelijks is.. dus dan ben ik ook uitgeluld helaas.. hij ziet nu wel dat het met onze zoon elke nacht anders is dus begrijpt me wel meer dat ik het niet fijn vind het overnachten al zo snel en niet in m’n eigen omgeving ben.. dus ben benieuwd k heb m er niet meer over gehoord en begin er zelf ook niet over over dat uitje naar Duitsland 😅

Ik herken dit zo😂 Ik ben ook graag in control omdat ik haar goed ken en ook weet waar je goed om moet denken. Maar opzich is het ook niet verkeerd om de controle soms even los te laten. Zo sliep ik met de kleine meid beneden omdat ze in het begin boven niet sliep. Ook steeds afgehouden om boven te slapen, omdat dit goed werkte. Na paar weken stond mijn man er op om weer met zijn drietjes boven te slapen. Hij voelde zich ook wat eenzaam. Ik weer moeilijk doen. Toch gedaan en ze had nog nooit zo lang geslapen. Ook is het wel sneu om steeds ‘kritiek’ te hebben. Ik zeg nu gewoon alleen iets als het echt belangrijk is. Probeer soms ook een beetje los te laten. Geld ook voor mezelf🙈