Spanning relatie

Heel herkenbaar! Ze zeggen dat communicatie belangrijk is. Dat proberen we, maar ook dat eindigt soms in een discussie of ruzie… ik stap dan vaak uit de situatie, pak de kinderwagen en ga een stuk wandelen. Bij terugkomst probeer ik de draad dan weer op te pakken en vooral met de kleine bezig te zijn. Dusja… mijn tip voor jou: blijf dicht bij jezelf, hoe moeilijk ook. Ik hou hoop dat het met de tijd beter zal worden 🤞🏻

Is het misschien mogelijk dat iemand komt oppassen en dat jij even de deur uit kan? Even wat voor jezelf doen? Of samen met je man. Wij hebben dit ook gehad. Alleen is het onze eerste en was ze de eerste drie maanden een huilbaby. En jij hebt er nog een peuter bij, nog zwaarder! Het heeft ons echt geholpen en onze relatie om echt even wat met z’n tweeën te doen maar ook apart van elkaar!

En na drie maanden word het echt al beter!

Dankjewel voor jullie reacties, is al 'fijn ' om herkenning te horen. Mijn man heeft nu 3 weken vakantie en gaan ook even naar de camping dus heb stiekem wat hoop dat andere omgeving en echt met z'n 2e zorgen voor de kids even wat spanning eraf zal halen, maar van de andere kant kijk ik er toch ook wel een beetje tegen op omdat we echt steeds om niks een woorden wisseling hebben

Ik herken het vooral van bij de eerste, nu gaat het eigenlijk best goed. Wat voor ons werkt is toch blijven communiceren. Maar wel op een moment dat het rustig is en dus de oudste op bed ligt. Verder is het ook veel loslaten, van beide kanten. Dus niet altijd reageren op een geïrriteerde opmerking van de ander. Elkaar ruimte geven en achterhalen wat de ander nodig heeft. Mijn partner heeft bijvoorbeeld genoeg aan zijn werk en heeft verder weinig tijd voor zichzelf nodig. Ik werk momenteel niet, dus ik zit hele dagen met de kinderen. Daarom ga ik 2-3 keer per week een (half) uur fietsen en daarna lekker rustig douchen. Ook laten we soms wat huishoudelijke taken een dagje liggen zodat we even samen op de bank kunnen zitten, of samen de zorg voor onze dochter kunnen doen. Dus wat bij jullie helpt hangt ook heel erg van de situatie af en waar jullie behoefte aan hebben. Je zou bijvoorbeeld op een rustig moment kunnen vragen waarom hij doorgaat wanneer jij aangeeft er doorheen te zitten. En je kunt dan ook aangeven wat jij van hem nodig hebt op zo'n moment. Wellicht wil jij dat hij dan gewoon even het voortouw neemt en zelf kijkt wat er gedaan moet worden. Maar als hij dat niet weet, kan het lastig worden. Ik merk vooral dat ik veel meer loslaat en veel meer laat gaan. M'n partner doet ook z'n best en dat waardeer ik. Daar probeer ik me op te focussen. Maar dat heeft lang geduurd hoor, voordat we waren waar we nu zijn.

Heel veel herkenning. Met 3 onder 3 is er momenteel niet veel ruimte tot ze op bed liggen voor onszelf. Vriend heeft ook een handje van om thuis te komen en dat wel te verwachten. We proberen te blijven communiceren en afspraken maken. De jongste huilt erg veel wat mij opbreekt en de andere hebben ook de aandacht nodig. Ik hoop zo dat het net zoals met de 2de die ook veel huilde met een maand 3 a 4 maanden wat beter gaat. Het zijn ook niet voor niks de tropenjaren maar je moet ze wel goed samen doorkomen. Moment voor jezelf of even samen is dan vaak wel fijn. (Al komt dat er hier nog niet echt van)

Dank voor jullie tips adviezen en geruststelling, het is weer een beetje gezakt en we gaan een manier zoeken om hier beter mee om te gaan! We weten ook wel dat het komt door de vermoeidheid en de situatie waar we nu in zitten met de tijd zal dit ook makkelijker/ beter worden :)