Ik wil graag nog een kindje maar mn vriend wil het niet:(

Niet gemakkelijk wij zijn zelf een samengesteld gezin van 4 kinderen. Dus heb het recht niet om te zeggen "ben je gek" meer nog ik begrijp je zelfs. Maar mannen zijn daar nu eenmaal anders in. Misschien moet je er eens goed over babbelen en luisteren waarom hij niet wil.

Voor mezelf: Zou ik graag een 2e willen hebben voor ik 35 ben. (nog <3jaar te gaan; volgende week dinsdag doe ik een level up... Verjaren doen we niet meer, we levelen 🤫) En daar stopt het voor mij. Mijn partner weet dit. Voorlopig ga ik enkele maanden overslaan met het proberen. Eigenlijk had ik het liever dichter opeen, het zwanger worden he, niet de verjaardagen. (Omdat ik het wat 'verspreidt' wil hebben, klinkt dit logisch? 🧐🤣 Winter/zomer kindje?) We zelf allemaal rond eind vd jaar/begin vh jaar(sept, okt, nu nov, dec, jan en maart) soit m. Ik gebruik de app FLO (vooral voor de tracking van mijne cyclus. met betalende subscription, voor extra info; topics zoals deze en veel meer; eerste maand(?) free trail) en daar lees ik dat er wel nog mama's van 35+; zelfs 40-45 een babywens hebben. Ook omdat mijn partner het niet direct zag zitten, hoewel we totaal geen klagen hebben over Deamon. Ja, hij heeft zijn momenten, maar welke peuter heeft dat nu niet? It's a new world for them. Hij moet vanalles ontdekken, veel leren, etc etc. Maar ja, babbel een keer met je partner waarom hij het niet wilt en waarom jij het wel wilt. Misschien ziet hij het niet zitten om het 'kort opeen' te hebben en heeft hij liever er 2-3 jaar tussen?

Zo onwijs herkenbaar. Hier 34, dit jaar dus 35. Ik ben ook echt angstig over m'n leeftijd. Mijn man had al lang (lees 6 jaar) nodig om voor onze eerste kleine man te gaan en wil nu eigenlijk geen tweede. De wens is zo groot bij mij😢😥. Zo moeilijk. Ik kan het eigenlijk niet accepteren, maar ik moet wel. Hij wil geen knip laten zetten omdat hij wel nog een lichte twijfel heeft en dat te definitief vindt. Maar ik weet niet hoe ik verder moet. Toen ik het gesprek opgooide of ik m'n zorgverzekering moest aanpassen voor komend jaar ging de deur weer keihard dicht. Alleen vrouwen in dezelfde situatie begrijpen denk ik het verdriet en de enorme onmacht 😢😥

Hebben jullie ook op een goede manier kunnen bespreken waarom jij het wel graag wil en hij niet? Misschien helpt het om je er dan bij neer te leggen of om hem toch enthousiast te krijgen voor nog een kindje :) Heel vervelend om in deze situatie te zitten. Hopelijk verandert hij nog van gedachten of kan jij de wens loslaten.. Denk dat het belangrijk is om erover te blijven praten (ook met vriendinnen). Sterkte!!

Lijkt me erg lastig, hier hoeft het van mijn vriend niet meer na zijn 40ste, hij is nu 37. Het is nu nog niet mogelijk om diverse redenen, dat vind ik al moeilijk te accepteren. Dus misschien komen we ook op dit punt. Ik hoop een tweede zwangerschap ooit nog wel een keer mee te kunnen maken. Voor mijn vriend voelt het ook heel anders dan dat het voor mij voelt, dus staan we er ook anders in. Hij is tevreden met wat we hebben terwijl ik meer denk wat ook nog kan zijn.

Ja we praten er genoeg over. Alleen we staan er wel heel anders in. En dan kom je moeilijk verder. Hij zou het alleen willen als een soort van "investering voor de toekomst" dat onze kleine man een zusje of broertje heeft. Bijvoorbeeld op vakantie om mee te spelen en zwemmen enz. Maar hij ziet die baby fase niet zitten. Hij vond dat heel zwaar. Hij moest toen ook heel erg wennen aan zijn rol als vader. Hij vindt het moeilijk dat z'n leven nu toch zo anders is. Hij is stapelgek op onze bink en wil hem of mij absoluut niet kwijt. Maar als hij het allemaal van te voren had geweten hoe zwaar het zou zijn... Dat idee. En de fase van de krampjes en huiltjes en gebroken nachten ziet hij mega tegenop. Hij is blij dat hij met onze bink nu net echte uitgebreide interactie heeft.

Na een moeizame heftige bevalling van ons eerste zoontje heeft het heel lang geduurd voor we het weer opnieuw aandurfden. Uiteindelijk was ik 38 toen ik voor de tweede keer zwanger werd. Helaas hebben we deze zwangerschap met 18 wkn af moeten breken. Op dit moment ben ik opnieuw zwanger (34 wkn nu) en het gaat hartstikke goed. In april word ik 40 jaar, maar uiteindelijk is leeftijd maar een getal. Met IVF gaan ze ook door tot 43 jaar vertelde de gynaecoloog me meerdere malen, in zijn ogen ben ik dus gewoon nog jong 😉.

Echt heeel naar, mn vriend zit momenteel niet eens in twijfel tis gewoon prima zo hoor ik dan en discussie gesloten zo oneerlijk! Ik heb eigenlijk nog zoveel liefde te geven.. dat mn moeder hart nog niet compleet voelt. Vaak maakt mn vriend en grapjes over in een context met in geen 100 jaar.. eerst even genieten.. man wat is dit voor dooddoener? Dat doe ik zeker drom is mn verlangen zo groooot voor nog een kindje 😏 heb geen jaknikker kwa inrichting huis kleur op de muur vakanties boeit mn vriend niks wat ik kies maar dit… nee hij is zo stellig! 😔

Ik hoop het.. maar vind het idee gewoon fijner dat ik het voor mn 36e beslis anders vind ik het kwa gevoel gewoon toch teveel risico etc..

Gefeliciteerd trouwens met de zwangerschap geniet ervan 🥰

Hier in hetzelfde schuitje. Het idee dat we nooit een tweede zullen krijgen, dat ik nooit meer zwanger zal worden, maakt me intens verdrietig. Ik heb hem gevraagd er nog heel goed over na te denken en de deur niet direct dicht te gooien en over een half jaar het gesprek nog eens aan te gaan. Nu dus een half jaar op m’n tong bijten. Vind het zooo moeilijk, mijn wens is zo groot, maar ook hier ‘dringt de tijd’ qua leeftijd.

Dit was ook wat mijn vriend steeds riep hij zag heel erg op tegen nog een keer de baby fase maar vind het nu geweldig. Ik heb daarop aangegeven dat we evt kinderopvang kunnen inzetten (dat doen we nu helemaal niet) en dat ik ook minder kan werken het eerste jaar. Dat maakte het voor hem al beter. En gelukkig kunnen we deze keuze financieel gezien prima maken. Inmiddels heeft hij ook een aantal keer gezien hoe anders ons zoontje is als hij met andere kinderen kan spelen en dat hij dan wel "zelf" kan spelen. Dat hielp ook al heel erg. Eind november riep hij voor mij heel onverwacht op vakantie dat ik de pil maar daar moest achterlaten. Nu dus hopen dat het snel mag lukken weer zwanger te worden.

Hier is het juist andersom. Mijn man wil heel graag een 2e. Als het aan hem had gelegen was die er nu al bijna geweest. Maar ik moet er zelf echt nog niet aan denken. We praten er wel goed over. Het scheelt misschien ook dat het voor de toekomst mogelijk wel op tafel ligt.

Ik snap je heel goed, wat betreft je leeftijd. Het voelt alsof het je ‘laatste’ kans is (Ik ben bijna 39). En of het nou de 1e, 2e of 3e is, de wens is nog steeds even groot! Zeker als het voor jou nog niet voelt dat je gezinnetje compleet is. Bij ons duurde het heel lang voor het lukte bij de 2e en daar voelde ik me zo machteloos in (en dat is nog anders voor jou, als de voorwaarde om er samen voor te gaan er (nog) niet is). Mannen kennende moet je vooral niet pushen. Misschien draait hij nog wel bij, als hij gezinnetjes in zijn omgeving ziet en wat de kindjes aan elkaar hebben. Daar kun jij nu even niks mee, maar ik zou het even niet te veel uitspreken. En dan bijvoorbeeld over 2 maanden nog eens aankaarten..? Succes met je wens 😘

Herkenbaar Na de geboorte van onze 2de had ik complicaties aan de baarmoeder ( gelukkig werd het keizersnede en zagen ze het) kreeg het advies bij een volgende sowieso 2jaar wachten. Had enig een sterke kinderwens en toen hij 2 jaar was, gooide ik het balletje op. Maar mijn man wilde wachten. Mijn leeftijd tikte ook door en wilde graag met m’n 35 alles afgerond hebben. Maar m’n man hield vol, wachten en toen weer van ik vind het goed zo. Dus na een zeer moeilijke tijd had ik me erbij neergelegd. Ons gezin was af, had 2 prachtige kinderen en privé gebeurde er van alles. M’n moeder kanker met vele chemo’s en toen die klaar was bleek mijn vader ongeneeslijk ziek. Een heftige tijd en na 3 maanden stierf hij. 1,5maand later werd ik niet ongesteld en deed ik bevend een test. Positief. Mijn man ( op zee) heeft 1,5 week niet met me gesproken na z’n laatste woorden WTF. En daarna zei hij, het is zo en we maken er het beste van. Na een pittige zwangerschap is hij met geplande keizersnede geboren ( gelijk m’n eileiders laten afklemmen.) 2 weken daarna weer terug int ziekenhuis met een vermoedelijke baarmoeder ontsteking Nu 37jaar en geniet volop van m’n lieve jongen en de slapeloze nachten neem ik voor lief ( af en toe niet🙈) En m’n man is stapel gek op hem. Ons kadootje, want zo zien we hem allebei

Ik hoop het ook voor je! Heel veel geluk!!

Ja echt een kutsituatie dan hè. En zo uitzichtloos 😔😣

Wat fijn om te lezen… en niet natuurlijk 🥺 hier zelfde schuitje! Begin van de week al mijn gevoelens, gedachten en zelfs argumenten uitgeschreven (zelfs praktische overweging meegenomen). We gaan groter wonen in september… we wilden er altijd twee… je wilt het toch uitschreeuwen! Wat is het probleem? 😭 Intens verdriet. Deur is nog niet helemaal dicht. Maar ik zou het liever nu hebben dan over een jaar en liever na dat jaar niet meer inderdaad… 😭 die onzekerheid..

Precies dat. Ik huil me je mee.

Aaah i feel you!! ❤️ stuur mij anders een pb via facebook? Lorena Albarracin Rodriguez ; ik heb een Tip!! Xxx