Postnatale depressie

Miertje heb je nog bloed laten prikken? Ik kan het andere topic waarin het stond niet vinden.

Ja bloed later prikken alleen een vitamine D tekort... Iets met thuiswerken en niets te doen hebben buiten met Hanna bezig zijn. Maar vitamine bij de kruidvat gehaald... We zijn nog bezig met de logepedist met Hanna dus ik wil eerst dat dat loopt en als het dan blijft ga ik naar de diëtiste want dan is het waarschijnlijk voedings gerelateerd... Ik geef nog steeds een deel BV en eet te weinig en snoep af en toe te veel...

Heel herkenbaar ik slikte al vitamine d en alsnog wat 't veelste laag. Heb nu een stootkuurtje en daarna pillen die ik tot een jaar moet slikken (hoezo dieptepunt in vit d😅) Ik snap dat je het even wil afwachten. Wanneer loopt het met de logopediste af? In de tijd dat ik nog borstvoeding gaf at ik ook te weinig door de somberheid waardoor er denk ik teveel afvalstoffen en te weinig voedingsstoffen in de melk zaten. Boris was toen ook heel ontevreden en wilde constant drinken daarom ben ik uiteindelijk naar kunstvoeding gegaan. Ik kon de onzekerheid over of het aan mij lag niet meer aan. Sindsdien drinkt hij als een beer zoals je weet. Dit is niet om je om te praten ofzo hoor meer om te informeren. Hoop dat de logopediste iets voor jullie kan betekenen maar zo niet dan de diëtiste misschien. Hou je ons op de hoogte😘

'De hoeveelheid voedingsstoffen in de moedermelk wordt maar voor een klein deel beïnvloed door wat de moeder eet. Als een vrouw die borstvoeding geeft onvoldoende eet of onvoldoende voedingsstoffen binnenkrijgt, gaat dit vooral ten koste van haarzelf en haar conditie. De aandacht voor de voeding is dus vooral belangrijk voor de moeder zelf' aldus het voedingscentrum dus nee het lag niet aan jouw melk maar een combinatie van factoren waarschijnlijk. Misschien helpt het nog een beetje voor de afsluiting 😉 morgen komt de logepediste... Nog een lange weg te gaan....

Tuurlijk houd ik jullie op de hoogte 🧡💚 thanks voor de check UP... Hoe is het met jou inmiddels?

Dat is lief dankjewel🤗

Met mij gaat het op en af heb gewoon nog steeds veel rug/bekkenpijn maar met wat meer hulp gaat het mentaal wel een stuk beter gelukkig 😘

Ik voel me de laatste dagen ook zeer oververmoeid en bloed chagrijnig. Wordt gek van mijn man die thuis werkt

Waarom vind je dat zo vervelend als ik vragen mag? Vermoedheid kan er idd bijhoren, ik heb er zelf ook last van....

Hey lieve mama’s, Hoe gaat het allemaal met jullie? Ik heb hier en daar een beetje van jullie gelezen en natuurlijk ook gehoopt dat het goed gaat. In mijn familie weet buiten mijn man niemand over mijn depressie en denken ze dat ik thuis zit vanwege chronische gezondheidsklachten. Dus om lief en leed af en toe te delen lucht wel op.

Wat lastig dat anderen het niet weten. Bij mij weten anderen het wel, maar of ze het ook snappen is weer wat anders. Op mijn werk heb ik het wel vaker gehouden. Hier gaat het helaas nog steeds niet lekker. Door steeds weer gezondheidsklachten van onze dochter kom ik aan mijn eigen mentale gezondheid niet toe. Laatst had onze dochter corona en was het daardoor ook niet mogelijk hulp te krijgen dus dat was erg pittig. Elke week hebben we wel een tegenslag, dat blijft opbreken. Bijv weer allergische reactie op nieuw oefenhapje, opvlammend eczeem, jeuk, corona incl de bijbehorende quarantaine en dit alles zorgt ook oor zorgen en slaapgebrek. Ik sta zo in de over allerte stand door dit alles dat ik in het 'normale' leven daardoor helemaal overprikkeld ben. Bij tandarts had ik bijv haast een paniek aanval van al die geluiden enzo en lag daar in tranen. Het voelt ook gek al meer dan een half jaar thuis te zitten. Ik wil graag weer wat werken maar zou nu niet weten hoe. Gelukkig een prettige werkgever, arbo arts en ook de contactpersoon van uwv is prettig. Trouwens ook mooie momenten met zn drieen hoor! Doen ons best daar ook van te genieten.

Ik denk een beetje omdat er een taboe op heerst. Maar ik vind het wel prima. Dat m’n man het weet en rekening mee kan houden vind ik het belangrijkste. Jeetje wat pittig. Het zit jullie niet mee. Hebben jullie uiteindelijk ook Corona gehad? Ik kan begrijpen dat je uiteindelijk in een overleef modus gaat. Je maakt je zo zorgen om je kind. Wat raden ze nu overal aan voor jullie dochter met bijvoorbeeld allergieën en eczeem? Ik hoop dat het wat beter word, zeker voor jullie kleintje. Zoveel meemaken op zo’n jonge leeftijd!

Nee, dat is het gekke. Wij hebben het helemaal niet gehad, tegelijk met haar getest, tussendoor en 5 dagen nadat zij geen klachten meer had. De eczeem is in het algemeen redelijk onder controle met 2x per dag teerzalf en wanneer nodig ook hormoonzalf, we hebben meerdere sterktes in huis. Alleen met bijv de koorts van de corona en allergische reactie is haar lichaam van slag en duurt het weer even het in balans te krijgen. We hebben ook een op allergieen gespecialiseerd diëtist, zij help met de aanpak van de oefenhapjes. We geven nu de eerste keer echt heel weinig en bouwen het dan langzaam op. Alleen gaat dat lastig omdat ze vaak geen zin heeft om te eten. Het is alleen wel spannend of ze op nieuwe hapjes reageert. Haar allergie (FPIES) geeft pas na enkele uren een ueftige reactie. Verder krijgt ze nu haverpapje want dat is goed voor de darmen. Ik hoop dat ze er niet te veel van meekrijgt. Geen idee wat er allemaal in dat kleine kopje omgaat.

Nogmaals, echt pittig voor jullie. 🥺 is je dochter inmiddels weer beter van Corona? Dat ook nog erbij. Dikke virtuele knuffel!

Zijn er hier ook moeders die een postnatale angststoornis hebben ipv een depressie? Het vermoeden is nu dat ik dat heb. Mijn klachten komen ook meer overeen met een angststoornis dan een postnatale depressie. Alleen had ik er tot de dag van vandaag überhaupt nog nooit van gehoord.

Ik ben er ook niet mee bekend, hier gediagnosticeerd met ptss in had geen postnatale depressie omdat ik nog wel dingen bleef ondernemen. Ik heb mezelf ook wel gedwongen om al was het maar een fotootje maken van Hanna of een stukje lopen in het begin. Ik voelde dat anders helemaal fout zou gaan, in heb een verleden met depressie. Misschien is het ook zo iets bij jou?

Nee bij mij zit het eigenlijk vooral in dat ik mezelf helemaal gek maak. Bijvoorbeeld, stel hij slaapt niet goed wat dan? Stel hij drinkt niet goed? Stel je voor ik breng hem naar mijn familie bijv. en er gebeurd iets? Stel je voor hij gaat ineens dood? Zo ziet er beetje mijn gedachtegang er de hele dag uit.. In het begin zij iedereen in mijn omgeving “Stef dat hoort erbij” of “Je maakt je altijd zorgen” maar nu we inmiddels een halfjaar verder zijn ben ik er achter dat dit geen “gezonde” gedachtes zijn. Ik weet dat het een baby is en tja die slapen nou eenmaal niet altijd goed of drinken soms hun flesje niet op. Maar al die gedachtes door elkaar en die stoppen niet. Ik kan hem ook nergens meer naar toe brengen, puur omdat ik dus zo beangstigend ben. Ik sta ermee op en ga ermee naar bed. Morgen heb ik een afspraak bij de huisarts ervoor.

Ik herken heel veel in je verhaal. Ik heb veel aan mijn partner en moeder die kunnen me gerust stellen en ik probeer de gedachtes bewust van me af te zetten als boris bij de opvang is of bij iemand anders. Maar het kan me ineens aangrijpen. Pure paniek voel ik dan.

Ja inderdaad. Echt pure paniek. Mijn moeder is helaas vlak voor mijn 16e verjaardag overleden dus daar kan ik geen steun bij vragen. En mijn vriend begrijpt het wel tot op zekere hoogte om het zo maar te zeggen. Gelukkig heb ik een vriendin die dit ook heeft gekregen na haar bevalling aantal jaar geleden. Vandaar dat ik ook veel erin herkende..

Ah okay, op die fiets ik herken wel een deel hoor, heb ook wel eens van die gedachten maar niet zoveel als jij, het beheerst niet mijn leven. Heel eerlijk ik vond het verschrikkelijk Hanna de eerste keer weg te brengen na het kdv, ik had er echt een paniekaanval door. Maat had ook zo iets beter nu dan dat ik het helemaal straks niet durf