Postnatale depressie

Hi, hoe is het met jullie. Hier helaas nog steeds niet lekker. Nu (op advies psycholoog) aan het overwegen om anti-depresiva te gaan gebruiken. Heb hierover al een oriënterend gesprek met huisarts gehad maar blijf het een enorme drempel vinden. Lastig wat ervan te verwachten en bang voor de bijwerkingen en dat het verslavend werkt en lastignkan zijn om af te bouwen. Ik blijf ook denken dat als het beter gaat met Robin dat ik ook wat meer rust krijg (fysiek en mentaal) en meer aan mijn eigen herstel kan werken. Maar er is altijd wel wat, en inmiddels zijn we natuurlijk wel al meer dan 9 maanden verder...

Mijn moeder heeft een hele poos anti-depressiva geslikt. Al haar emoties werden er enorm van afgevlakt. Was echt heel hard nodig om uit die neerwaartse spiraal te kunnen breken voor haar. Maar ze was door de medicatie echt niet haarzelf, want ook de positieve emoties waren er veel minder. Achteraf zegt ze ook zelf dat ze die periode veel minder bewust heeft meegemaakt. Dus ze was enorm blij dat wij haar hadden gestimuleerd om af te bouwen en te stoppen. Het kan dus zeker goed helpen. Maar misschien van tevoren duidelijke afspraken maken met je psycholoog en/of man over wanneer weer afbouwen. Succes met je keuze!

Moeilijke beslissing. Hier een positieve ervaring, misschien heb je er iets aan. Ik heb in het verleden ook een tijdje antidepressiva gebruikt, mij heeft het toen enorm geholpen. Ik ben van mezelf extreem gevoelig, dat werd daardoor iets minder, maar er bleef nog genoeg over om wel mezelf te kunnen zijn. Ik piekerde minder en kon makkelijker dingen doen zonder eerst 1000 beren op de weg te zien, de scherpe randjes gingen er zeg maar wat vanaf. Het afbouwen vond ik erg meevallen, het scheelt wel als je op een niet al te hoge dosering bent ingesteld en dat is waarschijnlijk ook niet gelijk nodig.

Ik snap je, maar zit niet in jou situatie dus kan er lastig over mee praten ik heb wel welbutrin geslikt voor m'n add. Dat hangt er een beetje tussenin. In een lage dosis... Als het helpt ben je er misschien wel sneller uit. Maar in wilde absoluut zelf geen medicijnen omdat ik niet vond dat het slecht genoeg ging, ik had wel het idee niet helemaal gek te zijn of rock bottom zonder uitweg te zien. De psycholoog vind dat okay omdat Edmr zo goed hielp...

Psycholoog vond dat okay*

Hi! Wat rot dat het nog niet lekker met je gaat. Ik zou als het advies is om medicatie te nemen het wel overwegen. Ik ben al sinds mijn jeugd bekend met depressies en heb al ruim 14 jaar standaard een chronische milde depressie. In mijn jeugd slechte ervaringen gehad met antidepressiva. In 2018 kreeg ik opnieuw een flinke depressie er bovenop en raakte ik suïcidaal. Ik heb me toen heel lang verzet tegen antidepressiva. Uiteindelijk toch overstag gegaan. Het duurde even tot ik het juiste middel gevonden had en de juiste dosering. Ik bleek heel gevoelig te reageren op de pillen, waardoor ik het nu in druppels krijg. Dit werkt voor mij heel fijn en ik wil voor nu écht niet zonder. Alle scherpe kantjes zijn ervan af. Ik heb dit ook ingenomen tijdens de zwangerschap. Ik heb regelmatig contact met de psychiater om alles even te evalueren. Antidepressiva zal je wel gedurende een langere tijd in moeten nemen op dagelijkse basis. Na ongeveer 6 weken merk je mogelijk wat het voor je doet. Het is niet verslavend, maar het is wel gevaarlijk om er zomaar zonder afbouwschema mee te stoppen. Naast antidepressiva heb ik slaapmedicatie en oxazepam indien nodig. Dit zijn wel verslavende middelen. Ik ben zelf niet verslavingsgevoelig. Als je dat inneemt mag je geen auto rijden. Voor mij maakt het al best wat uit om eens een nacht goed te slapen of om de spanning in mijn lichaam te verminderen met een oxazepammetje. Vaak pak ik zelfs maar een halve. Laat je informeren over de mogelijkheden en je kunt dan altijd nog kiezen of je het wil en als je het niks vind kun je in overleg stoppen. Wat rot dat je dit moet doormaken. Je bent niet alleen. Het is een heel donker dal waar je écht eens uit zal komen om de zon weer te zien schijnen.

Hier ook een mama die er na de zwangerschap aan is begonnen. Ik herken je uitstel heel goed en voor je het weet ben je indd weer een paar maanden verder. Zou je het misschien fijn vinden om privé contact te hebben zodat ik je er misschien in kan helpen/steunen/adviseren? Soms als je iemand anders ziet die het zelfde heeft dat je je dan niet zo alleen voelt. Want je bent zeker niet alleen❤️❤️❤️

Bedankt voor jullie lieve reacties😊. Vandaag de knoop doorgehakt en huisarts gebeld, kon toevallig al vanmiddag terrecht. Krijgt nu lichte dosis anti depressiva en dan kijken wat het doet.

💚🧡 Dikke knuffels van ons

Dapper dat je de keuze hebt gemaakt om het te proberen. Geef het even de tijd om het zijn werk te laten doen. Hopelijk is het net dat extra steuntje in de rug voor je!

Hey hoe is het met iedereen?

Hey! Lief dat je t vraagt. Ik weet niet of ik er hier al eens gepost heb maar ga er toch even op in 😉 Na een zware eerste werkweek met twee dagen een tegelzetter in huis en geen toilet helaas geen weekend om bij te tanken. Het werd een weekend waarin mijn ouders oppasten en ik ‘ruzie’ met ze kreeg en mijn man vervolgens hele weekend ziek op bed lag en alle zorg voor de kleine op mij neerkwam. Ik was zo kapot, zit er zo doorheen door die alsmaar voortdurende verbouwing en te korte nachten. Ik wilde alleen nog maar huilen en slapen. Steeds gedachtes aan dood willen. Dus toch maar naar de huisarts voor antidepressiva want de systeemtherapie die we krijgen helpt nog onvoldoende. Vandaag de tweede dag medicatie (Sertraline) en voel me erg suf en wazig in m’n hoofd. Ik zie ook niet echt goed. Herkennen anderen dit? Ervaring met Sertraline? En hoe is t met jou Miertje? En de kleine grote meid?

Effe een beetje shit, vandaag een mri omdat ik nog steeds duizelig ben, duurt nu een maand ongeveer en voelt alsof ik een hele goede borrel op heb. Ze denken dat het iets psychisch is... En dat is lastig te verknauwen. Als hier niks uit komt moet ik naar de duizeligheids fysio therapie. Maar m'n oor voelt niet normaal dus ik ben benieuwd... Maaaaaar Hanna doet het super, ze kruipt ze zit, water drinken is nog wel een dingetje maar hapjes en boterham gaan meestal hardstikke goed, we zitten op 5 tanden en mevrouw is aan het oefenen met optrekken.

Ow nooit anti depressiva geslikt dus echt geen idee, helpt dit? https://www.apotheek.nl/medicijnen/sertraline

Och jee, meen je niet, al een maand lang:(. Laat je niets aanpraten, als je denkt dat t fysiek moet zijn of je gevoel iets anders zegt. Jij hebt geen medicatie waar t een bijwerking van kan zijn? Als jouw oor niet normaal voelt, zou t toch een verstoring van je evenwichtsorgaan kunnen zijn? Kijken ze daar niet naar dan? Of ziekte van Menière? Misschien is dat op de MRI te zien, geen idee.. hopelijk heb je snel duidelijkheid en iets dat helpt! Wat leuk om te horen wat Hanna allemaal al kan. Ze zit ook mooi stevig lekker te spelen, heerlijk! En 5 tanden al! Drinkt ze daardoor niet slechter? Bij Isa gaat t vaak minder met drinken als ze last heeft van tandjes, althans dat denk ik dan. Ze heeft er nog steeds maar 2 als ik t goed heb. Optrekken en rondschuiven is hier ook populair🥰

Nee helemaal geen medicatie buiten de pil dan ( nog niet klaar voor een broertje of zusje 😉) als het goed is kunnen ze een hele hoop zien op de mri dus we hopen maar op een ontsteking of zo. Meniere en migraine zijn aanvallen en dit is constant aanwezig dus dat is het waarschijnlijk niet. Nee ik vrees dat mevrouw een eigen willetje krijgt en daarom geen water wil drinken melk wil ze wel, aleen heeft ze super harde poep 😅

Wat cool dat isa zich optrekt en zelfs rondschuifelt 💚🧡

Haha herkenbaar: niet klaar voor broertje of zusje😅. Wanneer krijg je de uitslag? Hopelijk zien ze wat t is idd. Lastig dat ze geen water wil. Maar hee, ze heeft in ieder geval karakter😜 dat denk ik maar als mijn dochter weer eens koppig blijft draaien op t verschoonkussen haha.

Hier maar overgestapt van pil naar prikpil, echt geen zin in ongelukje als ik er een keer 1 vergeet in de baby chaos 🙈. Ik slik nu 2,5 week antipepresiva ik heb escitolapram voorgeschreven gekregen. Neem die voor het slapen en was dan zo weg. Ik was er erg vermoeid door en herken dat wazige zeker. Daarom ook 1e paar dagen geen auto gereden. Het wazige is nu voorbij en de moeheid is ook veel minder maar nog niet geheel weg. En nog een bijwerking die ik lastiger te bespreken vind maar lang leve anoniem forum: het lukt niet meer een orgasme te krijgen. Na 5 weken staat weer afspraak met huisarts om te bespreken hoe het gaat. De meeste bijwerkingen zijn met 2 á 4 weken als het goed is over en de werking start met 4 á 6 weken. Ik merk wel al dat ik wat afgevlakt ben. Dit is enerzijds fijn omdat ik die uitschieters (hele diepe dalen) niet meer heb maar voelt ook gek alsof allerlei zaken me minder intreseren en dat ik dat ook niet erg vind. Hier heb ik dan zelf niet zoveel last van maar merkt mijn man natuurlijk wel veel, dat vond ik dan wel lastig. Maar ik kijk het voor nu maar aan. Wat vervelend dat de oorzaak van de duizeligheid nog steeds niet is gevonden, wat een zoektocht ☹. Maar gelukkig groeien de meiden hard door! Leuk dat ze al lekker eten of rond gaan! Zojuist heeft Robin zich voor het eerst zover opgetrokken dat ze uit zichzelf op beiden voeten (tenen) stond! Met het eten maken we hier ook stappen. Ze eet nu ca 100 gram fruit en groente (gepureerd)! Dat is voor ons nadat ze gestopt was met eten weer super veel. Nu met preverbale logopedist ook langzaam opbouwen met stukjes, van vruchtenhageltjes, naar koekkruimels, volgende stap wordt klein stukje brood.

Hey wat super te lezen dat Robin het zo goed doet zeg, eten zal nog wel even een struggel blijven maar kleine stapjes hé. Hanna eet ook alleen gepureerde groente/fruit hoor. Ja ze krijgt wel eens een stuk groot stuk komkommer omdat ze daar lekker lang op aan het knagen is en extra vocht binnen krijgt, goed voor de poep 💩 ach ik ben blij dat ik een Mri heb gehad, dat ze het allemaal uitsluiten. En dat de lieve poli assistent mij er mooi tussen heeft gestopt vandaag 😊