Postnatale depressie

Wij mogen alles doen, ze geven dat heel goed aan maar zij adviseren dit voor jullie even uit handen te geven dus proberen dit los te laten. Echt wel fijn toe zien hoe ze ons er ook bij betrekken ook bij de afwegingen hoe dingen aan te pakken. Maar ze zien ook aan ons dat we helemaal op zijn. Maar zal morgen zeker wel een flesje geven en even lekker spelen 😍. Net wel ook al belletje gehad dat ze toch aan het eind van de middag de dermatoloog er al bij hebben geroepen omdat het niet gaat met de jeuk (hadden wij ook aangegeven dat het de laatste 2 dagen erg verslechterde). Nu heeft ze hier drankje tegen gekregen maar betekend ook dat ze weer aan de hartbewaking hangt. Dus morgen zien we onze meid weer terug aan de plakkertjes 😥. Enerzijds voelt dst zwaar maar we zijn ook zo blij dat ze nu op de goede plek is, tegen deze jeuk en pijn helpen knuffels van pappa en mamma niet genoeg en is er medisch meer nodig. Morgen ook maar even bellen met psycholoog, afspraak was nu even uitgesteld. Ik merk dat ik nu door bikkel voor haar maar gaan zelf nog een instort moment krijgen. Heb nu af en toe wat tranen maar de rest komt er nog niet uit, terwijl het wel voelt alsof er nog veel meer zit. Gek hoe je lichaam dat even uit kan zetten nu de prioriteit bij onze meid ligt.

Heel veel sterkte en succes!💪🏻 lijkt me zo moeilijk voor zowel haar als jullie.😥 dikke knuffel

Ach fijn dat de ernst wordt ingezien hoor, dan maar met plakkertjes. Zeker weten dat ze op de goede plek is, jullie lopen er zo tegenaan te hikken..en ja een lichaam kan hele gekke dingen doen als mama zijnde

Sorry ik moet even mn verhaal kwijt ik voel me zo kut vandaag omdat Hanna om de 2 uur drinkt en vanacht ook nog 2x kwam besloten vandaag niks te doen, behalve flessen uitkoken en Hanna verzorgen kolven en slapen . Maar ik merk gewoon dat het me niet goed lukt te ontspannen en me nutteloos voel als ik dus niet schoonmaak of de was doe of zo... Plus als ik dan even slaap komt Hanna natuurlijk gelijk weer voor drinken aangezien 2 uur nogal kort is om te eten en te slapen en flessen uit te koken (weeer spruw😭) daarnaast maak ik me af en toe zo'n zorgen om haar. Ze slaapt nog zoveel (na elke voeding vaak is ze zo moe dat ze niet aan spelen toekomt) op de opvang eet en slaapt ze minder dus ik denk dat het daardoor komt. Ze ontwikkelt zich prima, ze kan omrollen en brabbelen en is dingen bewust aan het pakken. Dus ik zou me geen zorgen moeten maken... Maar toch pfff ik weet het even niet meer

Jeetje, alweer spruw. Hebben daar geen last van gehad maar van mn zus gehoord dat dat heel vervelend en hardnekkig is. Wat lastig dat ze zo vaak wil drinken. Drinkt ze dan ook steeds een hele fles? Wat fijn dat ze wel goed ontwikkeld maar wat is het soms lastig die zorgen los te laten hè! Ik probeer (met nadruk op probeer want het is erg lastig) dit dan ook maar positief te zien. Want als mensen vragen 'voel je je al helemaal moeder' weet ik nooit zo wat ik daarmee moet. Maar dat mamma zijn zit er toch diep in dat je zo'n zorgen kan hebben over zo'n kleintje. En als de zorgen te groot zijn trek dan ook aan de bel! Bij consultatiebureau of huisarts, of vrienden met veel kinder ervaringen. Nog het belangrijkst, je bent niet nutteloos bezig! Je/jullie hebt weer een dag keihard gewerkt om een klein hummeltje wat helemaal afhankelijk is zo fijn mogelijk de dag door te laten komen! En tussendoor 'niks' doen is hard nodig want anders is dat echt niet vol te houden. Hopelijk vind Hanna vanavond wat meer rust en kan ze wat langer aanhouden tussen de flessen door (voor haar en voor jullie)!

Is heel herkenbaar hoor. Het slaaptekort samen met de zorgen maken mij heel onrustig. Hanna doet het super, rolt al om, pakt en brabbelt. Het is sprong 4 die is gewoon vreselijk. Ik zit er ook met vlagen helemaal doorheen. We kunnen dit, keep up momma your doing great😘🤗

Keep your head moest daar staan😅

Ja 100, ik weet dat er kindjes zijn die flessen van 200 wegtikken dus als je het zo bekijkt niet... Ja na 8 uur slaapt ze meestal tot we haar om 23 u wakker maken en dan dus afhankelijk waar ze zin in heeft 3 uur en 6 uur meestal... Ze zit ook in een sprong, wat vooral niet mee zal helpen. Ik ga morgen overleggen met de practisch thuisbegleidster die ik heb, eens kijken of die nog goede ideeën heeft... Volgende week naar het CB die gaven aan dat het prima is tot ze 7 kilo weegt... Morgen 123 speen eens proberen kijken of dat nog helpt. Ik vind het niet zo erg maar denk af en toe wel pfff hoe moet dat toch als je ouder wordt en nog meer moet drinken... Eerst was het namelijk pas in de middag dat ze met die om de 2 uurtjes dronk nu begon ze er vanaf 9 u al mee

Thanks lief en ik was ook moe want kon die worstelend worm aan m'n borst maar lastig hebben vannacht 🤭 idd je hebt gelijk wij kunnen dit fijn dat ik weer niet de enige ben

Hey 2020mama hoe is het vandaag met Robin?

Stuk beter. Dat je denkt "wat doen we hier in het ziekenhuis" maar ze krijgt nu paardenmiddelen die niet mee jaar huis mogen. Gisteravond heeft ze voor het laatst druppeltjes gehad dus nu zien of het zonder ook goed gaat met alleen de nieuwe zalven. Ik verwacht dat ze morgen mee naar huis mag. Dan volgende week weer controle en krijgen wel telefoonnummer mee dat we als het nodig is ook in het weekend kunnen bellen.

Heel herkenbaar alleen ging het bij ons toen nog wel op en neer, hopelijk blijft het goed gaan. Wat was nu de oplossing eigenlijk? Toch de eceem behandelen of was er ook nog wat anders aan de hand? Je hoeft het niet te zeggen hoor maar puur uit nieuwsgierigheid. Telefoon nummers hebben is altijd goed, al is het maar om bevestiging te kunnen krijgen. Veel succes nog in duim voor jullie

Lijkt erop dat het echt de eczeem was. De eczeem kwam langzaamaan op vanaf 3 maanden. Eerder was ze ook onrustig maar blijkbaar is zebovet die onrust heen gegroeid. Nu de jeuk minder is hebbem we opeens een heel ander (vrolijk!)kind. Hopelijl blijft dat zo. Hebben wel al wat vervolgafspraken staan om het te monitoren.

Ik moet even me ei kwijt want ik denk dat jullie snappen hoe ik me voel. Mijn zoontje slaapt al weken echt slecht zowel overdag als snachts. Tenminste thuis met mij alleen want op de opvang en bij opa en oma slaapt hij gewoon goed. Waarom niet bij mij denk ik dan, wat doe ik verkeerd. Soms kom ik thuis van werk en is hij blijer om papa te zien dan mij. Hij schaterlacht zelfs bij papa en niet bij mij. Hij lacht wel naar me maar nooit zoals naar papa. Terwijl papa 60u werkt en hij mij veel meer ziet en ik elke nacht opsta enz. Ik ben gewoon bang dat hij voelt dat ik 't niet meer aan kan en daarom zo verdrietig is. Soms is hij helemaal nat van mijn tranen als ik de fles geef of hem troost snachts. Ik voel mezelf langzaam wegglijden in verdriet en frustratie. Vandaag zat ik alleen in de auto en hij heeft 30 min alleen maar gehuild, speen hielp niet, niks hielp. Eerst heb ik de muziek harder gezet, daarna kon ik alleen nog maar huilen en uiteindelijk stond ik langs de kant mezelf moed in te praten om door te rijden. Ik voel me gewoon zo k#t over me zware zwangerschap, me bevalling vol complicaties, de spoed keizersnee en mijn lijf nu. Ik moet constant doorgaan terwijl ik soms denk ik wil in bed onder een deken liggen en met rust gelaten worden door alles en iedereeen. Pffff ik voel me zoon slechte moeder, ik kan het gewoon niet aan allemaal.

Hee.. ik voel de onmacht uit je berichtjes.. heb je toevallig al een keer een slaapcoach ingeschakeld? Of toevallig het boek droomritme gelezen en het werkboek van http://www.silviabernaards.nl/.. dit heeft mij wel geholpen en onze man slaapt nu veel beter.. ik was er ook altijd veel mee bezig en nu ik een ritme volg en wat dingetjes heb aangepast gaat het veel beter

Ik begrijp precies hoe jij je voelt! Onze verhalen zijn een beetje hetzelfde. Er is naar boven gekomen dat het nekje van onze zoon vast zit. Hierdoor slaapt hij ook echt dramatisch. Ook hier een papa de favoriet, terwijl ik thuis met hem ben. En ook wij hebben van de week twee uur rondgereden. Als ik dit aan vriendinnen vertel die kinderloos zijn moeten ze lachen. Terwijl de onmacht en frustratie echt groot zijn. Mama zijn is echt zwaar. Het is ook 9 maanden herstellen, zeker als je zo’n zware zwangerschap en bevalling heb gehad. Ik kan alleen zeggen dat je al trots op jezelf mag zijn, ook nog als werkende moeder erbij. Misschien kan je proberen een beetje te bonden met je zoontje. Als ik het gevoel krijg dat ik een beetje wegzak probeer ik de focus op ons te leggen. Draagzak of bijvoorbeeld slapen in mijn armen. En proberen echt jou tijd te hebben, misschien als je partner thuis is. Mocht je hulp nodig hebben met het slapen kan je altijd het cb bellen, die hebben slaapcoaches en mensen die kunnen helpen. Ik heb het niet zo op het cb maar ze komen wel met goede dingen. Behalve het uit laten huilen. Het komt goed en er komen betere tijden!

Lieve schat toch maar jij bent zo hard voor jezelf... Je bent een super mama maar volgens mij een tikkeltje eigenwijs en als ik je berichtjes zo lees balanceer jij net als ik regelmatig op het randje en zoals je zelf al scheef ( hij passeert regelmatig de revue in mijn hoofd) als je emmertje al vol dan loopt hij snel over. En weet je dat is helemaal niet zo erg als dat gebeurd want dat is super logisch na alles wat jullie hebben meegemaakt. Dus ben een beetje lief voor jezelf en laat het maar gewoon gebeuren, want hoe harder jij probeert het tegen te houden hoe moeilijker je het jezelf maakt. Lieverd het komt echt wel goed met jou en boris, en ik weet zeker dat hij heel veel van je houd. Maar vaak voelen baby's dat wel aan idd, maar ik probeer daar in mijn geval niet te veel over na te denken want die gedachte maakt mij super verdrietig. En niet vervelend bedoeld misschien eens een stapje terug op het werk? En het er toch eens over hebben dat papa iets meer meehelpt in de nacht? Vergeet niet dat dit ook een vervelende sprong is en weer over gaat, maar eindeloos lijkt te duren. Komt wel goed en breng hier vooral je ei als dat nodig is dat doen wij ook... Dikke knuffel van ons

En je bent geen slechte moeder want je doet alles voor de kleine man, dat bewijst de voorraad melk en flessen wel 😉 maar ik snap je gevoel volledig maar ik weet de oplossing ervoor ook nog niet. Ik moest van de psycholoog bewijs verzamelen en opschrijven dat ik een goede moeder was... Misschien heb je er nog wat aan. En wat ik ook nog wilde zeggen door dit forum weet ik zeker dat elke baby wel wat heeft... de mijne wil niet eten, ja die aantallen van jou wordt ik jaloers van hoor😉 als ze 120 drinkt zijn we al blij, de jouwe wil niet slapen, dat doet de mijne dan wel goed (afkloppen ook niet altijd en goed hoor) zo heeft iedereen zijn eigen issues en wie dat niet heeft komt vast aan de beurt😘

Knuffel vanaf hier. Je bent een super mamma! Het is gewoon hartstikke pittig, zeker na zo'n zware zwangerschap en andere bevalling dan gehoopt en dan ook nog eens zoveel slaaptekort en kindje. Herkenbbaar, het huilend de fles geven. Op zo'n moment heeft je hoofd ook veel te veel tijd om te malen (met autorijden ook) en bij mij gaat dit altijd van kwaad tot erger. Van iets kleins dst niet lekker gaat naar dat ik een slechte moeder ben en me afvraag waarom ik er aan ben begonnen. Terwijl het op andere momenten wel goed gaat. Wat goed ook dat je even met de auto bent gestopt. Als je voelt dat het niet verantwoord is verder te rijden schroom dan niet om familie of vrienden te bellen. Mijn psycholoog en de kinderarts gaven ook aan dat je in zo'n situatie 112 mag bellen. Dit vond ik eerst heel heftig klinken. Dat is het natuurlijk ook. Maar in weet nu wel dat dit niet zo is "ik ben niet gek" maar heb een ziekte "postnatale depressie". Als je meer en andere hulp nodig hebt kan dit gewoon nodig zijn. Hulp zoeken als het nodig is maakt je juist een super mamma! Mij helpt het ook van me af te schrijven zoals bijv op dit forum. Kan je er wel over praten met je partner of psycholoog of huisarts? Nogmaals knuffel!!!

Ter aanvulling, ik heb zelf in zo'n moment geen gedachten ofzo om de kleine of mij wat aan te doen maar ik ben op zo'n moment zelf mentaal en fysiek niet in staat om iets te doen. Ik ben er dankbaar dat mn partner en de ouders klaarstaan als ik om hulp vraag 💗. Het is fijn dat ze zo bijspringen als nodig zonder oordeel maar juist aangeven hoe goed het is om aan te bel te trekken als het even niet gaat. Hier gaat het nu overigens mentaal nu een stuk beter, ik ben soms wel bang voor een terugval.