Postnatale depressie

Is dit de enige plek waar je terecht kan? Is dit via de huisarts? Wat een rommel zeg. Misschien kan je een zelfstandige zoeken. Ik heb dat ook overwogen want ik voel de klik nog niet helemaal.

Nee in denk dat ze zoveel slaapt overdag omdat ze er op het kdv niet aan toe komt en het bij mama inhaalt dat denk ik overigens ook van het drinken... Vandaag is de logepedist dus geweest en ik weet nog niet zo goed wat ik er van moet vinden... Buiten dat dit echt een goeie is en ik het idee hebt dat ze beter weet wat ze doet als die andere. Ze was ook met de stesoscoop aan het luisteren en in haar mondje aan het kijken, dat deed de vorige niet. Maar conclusie ze hapt waarschijnlijk nog steeds veel lucht mee. Ze is is onrustig tijdens het drinken en wil contact maken met mij. Ik voel me zo bizar schuldig, alsof in haar te weinig aandacht geef of zo... Alsof ze toch gevoeld heeft dat ik niet gelijk verliefd op haar was (zoals volgens de boekjes hoort) en dat in moet halen ofzo. Waar ik m'n schuldgevoel een beetje kwijt was is het keihard terug. (misschien helpt de edmr vandaag ook niet mee) en dan dat vervelende knagende stemmetje dat ik het voor mezelf doe om van die 2uur af te komen maar ik ook heus wel weet dat Hanna het zoveel veel kruin kost en ik maar hard blijf roepen dag ik het echt voor haar doe. Ze is vandaag op het kdv geweest van 8:30 tot 16:30 en heeft 185 cc op... Dat kan toch niet.... Nu is het huilen omdat ze honger heeft te snel gedronken heeft en niet kan slapen, dus we gaan voeding 3 maar aanbieden

*Sinds 17u de 3e voeding, ze is af en aan aan het huilen en in slaap aan het vallen....

Ze is weer in slaap gevallen gelukkig zal zo wel weer komen gok ik...

Ja sprong 4 is gelukkig voorbij dus het gaat al een stuk beter. Ik heb ook 2 vriendinnen zonder Kids maar die zijn zo ontzettend lief en behulpzaam daar ben ik echt heel blij om❤️

Agh miertje toch 😢 je hoeft je echt niet schuldig te voelen. Hanna voelt dat je veel van haar houd en je alles voor haar doet dat weet ik zeker. Je probeert niet (alleen) voor jezelf de voedingen te versoepelen maar juist voor Hanna zodat ze makkelijker kan drinken en beter verzadigd is na de voeding. Ook zal ze minder last hebben als haar maagje minder vaak geprikkeld word. (althans dat denk ik) ook volg je emdr om alles een plekje te kunnen geven. En dit alles doe je voor Hanna en dat voelt ze dat weet ik zeker. 😘

Precies dit. Je doet het geweldig ! Hanna kan zich geen betere mama wensen ♥️♥️

Thanks guys, het voelt effe niet zo maar het komt vast goed.

Tuurlijk komt het goed. Onze wegen lopen wat hobbeliger dan gemiddeld maar we komen uiteindelijk allemaal bij het einde van deze fase 😘

! Yesss. En miertje, ik zie hoe je knockt, komt helemaal goed met jullie.

Hier lijkt het over het algemeen wel aan de betere hand, maar ik heb nog wel echt momenten dat ik mijzelf enorm down kan voelen of heel erg snel gepikeerd ben om de meest kleine dingen. Wat je zegt over schuldgevoel naar die kleine, ook omtrent de bevalling, snap ik je volledig. Bij mij komt dat nu toch ook steeds meer naar boven. Zeker nu onze meid opnieuw geopereerd zal moeten worden (ze kan nog steeds haar arm niet buigen en haar ellepijp is toch echt verkort ten opzichte van haar spaakbeen). Ik kan het mijzelf zo verwijten dat het zo gelopen is, dat ik mijn mond had moeten open trekken om te zeggen dat het genoeg was geweest en dat we maar naar de OK moesten voor een sectio (ja, ik weet dat dit ook niet alles is). Ik besef mijzelf dat het zo anders had kunnen aflopen met Mila door het constant dippen van haar hartslag de hele nacht door. Gelukkig is het zo'n sterk prulleke en is het over het algemeen een vrolijke, overenthousiaste meid🥰 bij de psych ben ik helaas nog niet veel verder. Na 3 afspraken moet nog worden bekeken wat het precieze behandelplan zal zijn🙈 emdr is in ieder geval ook hier ter sprake gekomen. Woensdag zal ik meer horen. Maar meid, wees niet zo streng voor jezelf! Als ik jou altijd zo lees dan denk ik dat je een topmama bent, zo lief en ik denk dat Hanna zich geen betere mama kan wensen. En wat je zegt, je doet het niet alleen voor jezelf maar ook zeker voor Hanna. Het zal jullie beide meer rust geven. Een blije(re) mama is uiteindelijk ook een blije baby🙂

Fijn dat je partner de kleine even overneemt ook al werkt hij zo veel. Die paar minuutjes je handen vrij kunnen zo heerlijk zijn! Scheelt ook wel echt dat de nachten wat beter gaan en dat je je avonden meer voor jezelf hebt. Hier merk ik dat ook, zo fijn! Maar nee ik vind je niet naïef hoor. Ik had het zelf ook veel minder pittig verwacht. Je staat 24 uur per dag aan voor zo'n kleintje en dat is gewoon keihard werken. En niet te vergeten alle klusjes eromheen.. het is harder bikkelen dan een fulltime baan in ieder geval🙈

Dat is pittig dan ja, als je de zorg zo goed als in je eentje moet doen. Hopelijk krijg je er snel een beetje ritme in. Wat naar dat je hoofdbehandelaar zo bleef pushen over emdr. Je moet toch doen waar je jezelf goed bij voelt?! En sowieso, ze moeten je je veilig laten voelen. Dit werkt niet echt mee dan. Is het wel uit je behandelplan gelaten? Ohh ja, lastig met vriendinnen die zelf geen kinderen hebben. Dan wordt er nog zo gemakkelijk over gedacht (ik maakte mij er net zo goed schuldig aan hoor😅). Maar juist nu zou begrip van vriendinnen zo prettig zijn. Heb je wel vriendinnen die ook kinderen hebben?

Hier gaat het wisselvallig. Ook omdat ik toch nog veel zorgen heb om onze dochter. Deze week ging bijv alles goed én een week zonder doktersafspraken! Omdat uitslag bloedtest goed was toch weer met pindakaas gestart maar daarna heeft ze de fles eruit gespuugd en helemaal wit. Vanmiddag heeft ze heel veel geslapen. Gaan weer verder kijken met kinderarts. Dit was eindelijk weer een rustige week, voor haar maar dus ook voor ons om even aan onze gezondheid te denken. Doordat ik nog steeds niet alles verwerkt heb komen dit soort dingen erg zwaar binnen. Ook schuldgevoel terwijl ik dondersgoed weet dat ik niks verkeerd heb gedaan. Maar toch... ik heb die hap pindakaas gegeven... Er gaan ook dingen wel beter. Ik merk dat ik het missen van de laatste zwangerschapsmaand en de 1e 2 weken in het ziekenhuis en dus rare start meer een plekje heb gegeven. Zo kan ik bijv naar een hoogzwangere vrouw kijken zonder zelf in tranen uit te barsten en had als eerste gedachte na geboorte in mijn omgeving 'leuk' ipv 'sterkte'. Ik vind vooral lastig dat ik labiel ben. De ene dag, of meerdere achter elkaar gaat het goed, maar om een klein dingetje kan ik in paniek raken of in janken uitbarsten. Wat voor mij ook helpt zijn jullie verhalen. Het liefst wil ik natuurlijk dat het met jullie allemaal goed gaat maar het is fijn te weten dat je niet alleen bent en deze gevoelens ook normaal zijn.

Herkenbaar van die hoogzwangere vrouwen ik heb me heel jaloers gevoeld toen ik al bevallen was en iedereen in de geboorte club zowat nog zwanger was. Ik ben er inmiddels ook wel overheen gelukkig fijn dat dat voor jou ook het geval is! Fijn dat het langzaamaan dan toch beter gaat.

Ja het gaat wel weer wat beter. Vandaag hebben we lekker gewandeld. Ja ik heb nog niet helemaal een klik met ze moet ik zeggen. Ik heb in het verleden al EMDR gehad dus ik kan zelf goed inschatten of het nodig is of niet. Maar gelukkig spreek je zo’n iemand maar een keer en dan treden ze naar de achtergrond. Ik heb nog een paar vriendinnen die nog door studeren. Maar gelukkig ook vriendinnen met kinderen. Daar haal ik wel veel steun uit. Als ze dan bellen en ik zeg sorry nu even niet dan snappen ze dat gewoon. Ik lees dat je snel gepikeerd bent, pff zo voel ik me ook! Je hebt dat gewoon niet onder controle hè. Hopelijk komt alles goed met je dochter als ze geopereerd word. Vooral niet schuldig voelen! Je kan ook niet alles van te voren zien. Ja die behandelplannen gaan langzaam hè... ik hoop dat je een beetje een fijn behandelplan krijgt. Succes met je kleine meisje!

En andere mama’s ik wens jullie ook veel sterkte en liefde toe! Ik ga een tijdje minder aanwezig zijn ivm ramadan. (Ik ben islamitisch, mochten jullie het niet weten 🤭) Dit jaar gaan we gewoon een relaxte ramadan hebben. Ik heb niks van te voren gekookt en ik zie het allemaal wel. En verplichte bezoekjes mogen toch nog niet door Corona. Mijn man vind het ook heerlijk, die is echt een huismus. Gewoon lekker met z’n drietjes. Tot snel!

Herkenbaar alle de ballen de lucht inhouden in combinatie met perfectionisme. Mijn emmer loopt ook over. Ik ben in het verleden depressief geweest maar dat ben ik nu niet wel echt vermoeid ja dat klopt.

Een mooie ramadan gewenst! Geniet van deze bijzondere tijd met z'n drietjes 💕.

Succes met de ramadan