Corrigeren?

Oppakken en een stuk verderop neerzetten. Een ander speeltje aanbieden, nee zeggen en hem daarbij aankijken (zakken op zijn level). Herhaling herhaling.. Het luisteren moeten ze echt nog leren

Duidelijk zijn en consequent blijven. Idd weghalen uit de situatie of afpakken wat ze niet mag.. als ze blijft proberen of blijft huilen dat ze iets niet mag, dan zet ik haar soms wel even voor straf in haar bed hoor.. Even een minuutje daar krijsen en daarna een knuffel en kus en het is weer goed (beter) Lijkt hier toch te werken :)

Ik vind het dit ook moeilijk, zeker als hij ergens aan zit of doet wat gevaarlijk is. In de week zat hij bijvoorbeeld aan een (weliswaar lege) gasfles bij mijn ouders, maar dit wou ik absoluut niet toe laten want ja hij beseft nket of die leeg of vol is. Thuis zou ik de fles gewoon weg zetten, maar ja bij een ander kan je dat moeilijk. Als ik boos word begint hij te lachen en ziet hij het echt als een spelletje. Zelfs toen ik hem een tik op zijn pamper gaf na veelvuldig herhalen bleef hij lachen, ging lopen en als ik dan terug ging zitten kwam hij langs de andere kant stilletjes terug om het opnieuw te proberen. Echt uitdagen tot het uiterste. Mijn mama zat erbij die kinderbegeleidster is en ze vertelde me dat nee zeggen mag, maar op die leeftijd niet veel nut heeft, ze beseffen het nog niet genoeg. Gewoon afleiden volgens haar, en inderdaad toen leek hij de fles te zijn vergeten, ook toen de afleiding stopte, maar ik heb daar toch mijn twijfels bij want op deze manier beseft hij toch nog steeds niet dat hij iets doet wat niet mag? Ons zoontje is enorm gevoelig voor "negatieve" aandacht, houd van spanning en "adrenaline" dus alles waarbij ik boos raak vind hij spannend en geweldig... Ben al in huilen uitgebarsten als hij me het bloed onder mijn nagels uit haalt en het ergste van alles, als ik huil begint hij ook te lachen...

Wij hebben precies een braafke 😅... Wij zeggen ook dat het niet mag en waarom en halen haar weg bij de situatie en gaan iets anders met haar doen. Na de nee stopt ze nu meestal wel, hallelujah 😊. Als we hier geen tijd of mogelijkheid toe hebben ( om af te leiden) en ze toch doordoet, zoals in het begin wel meer gebeurde, waarschuwden we haar ("nee, dan ga je in het park") en zetten we ze een minuutje of 2-3 in het park. Dit leek ons handig: ze is het ontgroeid en heeft er een hekel aan dat ze er niet zelf uit kan, en wij zijn zeker dat ze niet verder kan doen. Dit vond ze dan ook echt niet leuk - wenen! Na die paar minuutjes halen we ze eruit en zetten ze ergens anders in de ruimte neer. Als ze dan terug zou doen wat we net niet willen, herhalen we het gewoon. Nog nooit meer dan 2x achter elkaar moeten doen, ze lijkt de link gelukkig snel begrepen te hebben. Als ze moe is heeft het allemaal geen zin. Dan heeft ze geen oren naar opvoeden en moet ze gewoon in bed 😊.

De van mij kan ook ontzettend uitdagen. En ik heb veel geduld, maar op een gegeven moment is het wel klaar. En dan straf ik hem ook wel, want hij moet ook gewoon leren dat sommige gewoon niet mogen. Als hij iets doet wat niet mag en ik heb hem al een paar keer gewaarschuwd dan is het klaar en haal ik hem uit de situatie. Hij moet dan wel huilen, maar hij weet donders goed dat hij dat niet mag doen

Ik probeer hem te negeren. Dit kan natuurlijk alleen als het wel een veilige situatie is maar merk dat als hij geen aandacht krijgt hij het niet leuk meer vindt en hij het daarna minder vaak doet. Als ik het niet kan negeren hurk ik voor hem neer en leg ik op een hele duidelijke manier uit waarom het niet mag. Meestal moet dit 2 keer en daarna haal ik hem weg van de situatie. Huilen dan. Als hij wat rustiger is leg ik hem nog een keer uit waarom ik hem daar heb weggehaald. Werkt niet altijd maar over het algemeen wel oké.

Straffen doe ik niet. Mijn moeder heeft hem ‘voor straf’ een keer op de mat bij de voordeur gezet omdat hij z’n bord op de grond gooide. Komt hij doodleuk z’n bord halen en ging hij z’n brood op de mat eten🤣 Maar ik merk wel dat hij heeeel goed dingen begrijpt. Wij hebben kiezelsteentjes bij de achterdeur. Daar mag hij niet aan komen, maar is wel héél verleidelijk natuurlijk. Hij schrikt ook als hij eraan zit en ik ineens z’n naam zeg. En als ik hem zeg ze allemaal weer terug te leggen, dan doet hij dat ook. Of hij gooit z’n fles door de woonkamer. Dan kijkt hij mij vervolgens aan wat mijn reactie is. Ik hoef alleen maar ‘boos’ te kijken en ik merk aan zijn reactie dat hij niet weet hoe hij erop moet reageren. Hij gaat uiteindelijk een beetje ongemakkelijk lachen en daarna verder z’n ding doen (daar laat ik het dus ook bij). Continu terugzetten van de fles zorgt voor een spelletje dat hij het blijft doen. Voor eten op de grond gooien zet ik er tegenwoordig een extra bakje bij en leg hem uit dat als hij niet meer hoeft hij het daarin kan doen ipv op de grond. Alles is dus een beetje een alternatief bieden/voorkomen van of afleiden en uit de situatie halen. Maar hij zit standaard al niet aan de platen en we hebben nooit iets weg gehaald van tafel bijvoorbeeld dus misschien ook een beetje hoe hij is?

Onze zoon is ook ontzettend veel aan het uitproberen. En als hij al weet dat het niet mag gaat hij zelf met z'n vinger heen en weer en nee schudden. Gister zeiden ze dit ook op de opvang dat hij dit doet en hij het daarna doodleuk blijft doen. Hij is erg druk en houdt enorm van stoeien, hij begrijpt niet dat de kleinere kindjes dit nog niet willen. Ook loopt hij voor op de leeftijdgenoten op de groep waardoor hij weinig uitdaging heeft. Hierdoor gaat hij nog meer uitproberen en negatieve aandacht zoeken. Thuis kan ik hem goed 1 op 1 uitdaging geven waardoor die beter luisterd. Ook hier wel eens in de stoel gezet als 'straf' maar hij lacht ons gewoon uit. Alles is en fase... 🙊🙈

Het boze oog. Direct ingrijpen/tegenhouden/afpakken, stem luid en duidelijk maken en kort toespreken, met een duidelijke nee niet doen. Daarna pas rustiger uitleggen, om de schrik wat te laten bekomen. Direct door naar een andere activiteit of afleiding zodat hij niet verder gaat.