Moeilijk

Hoort echt bij de leeftijd. Onze dochter (16 maand) wil bijvoorbeeld ALTIJD de lampen en planten omver trekken. Als ik dan nee zeg, gooit ze zichzelf op de grond, slaat met armen en benen en hoofd vervolgens op de grond en krijgt een mega driftbui. Iedereen zegt tegen mij telkens: "het is een fase, gaat vanzelf over". Daar hou ik me maar aan vast 😅

Ohja, hier gaat het bij de opa's & oma's en crèche ook altijd goed. Maar als ze dan thuis komt dan zoekt ze de grenzen op. Misschien teveel prikkels gehad ?

Heel normaal en herkenbaar! Bij opa en oma worden ze wellicht minder begrensd, mag meer en dan is een nee van papa en mama erg moeilijk daarna en ook verwarrend voor zo’n kleintje. Na opvang is hij moe en sneller geprikkeld. Na een weekend bij oma is het raak, tot mijn eigen grote frustratie. Wij hebben tegen oma gezegd dat wij bepaalde regels hanteren en leggen ook uit waarom. Of ze er iets mee doet, weet ik niet… Ik zie het als een fase waarin ze uitproberen en waarin het lastig is voor ze te begrijpen waarom het soms ja en soms dus nee is. Weet niet of het bij jullie ook daar aan ligt maar een beetje begrip voor zijn kleine koppie doet mijn frustratie wel altijd zakken.

Hier begint hij direct te jammeren zodra hij mij ziet🥴 Maar ik heb weleens gelezen/gehoord dat ze juist de grenzen enz opzoeken bij de mensen die hij het meest vertrouwd. Jij bent zijn ‘wereld’, van jou moet hij leren en dat weet/wil hij (onbewust) zelf ook. Ik merk dat ik wel vaak probeer wat anders te doen. Bij oma eet hij braaf als hij gevoerd wordt, bij mij wil hij dat pertinent niet en ‘zelf leren’ dus ik probeer hem dat te bieden. Of dingen die niet mogen niet altijd ‘nee’ zeggen maar iets anders aanbieden (soms is nee al een trigger voor een driftbui) Hoop dat dit wat helpt bij je eigen frustratie (ik herken het hoor😅)

Haha herkenbaar hoor. Hier is t vooral bij mij. Als ik binnenkom gelijk aan mn been hangen jammeren noem maar op. Als ik samen met hem ben geen probleem maar als er iemand bij is word hij "vervelend" en hangt de hele tijd aan mama. Net of hij bang is dat ik hem vergeet. Ik zie t maar als n compliment 🤣

Pohhhh zo herkenbaar!! Ik vind deze fase echt heftig🙈 ons ventje heeft heel veel gehuild als baby. Ik weet nog dat ik hem echt groot keek. Ik zei tegen mijn man: "wat zou het toch heerlijk zijn als hij vooruit kan en zijn wereld groter worst!" Hij is idd een stuk rustiger nu zijn wereld groot is, maar de hele dag politie agentje spelen. Aan de grote plant trekken. Op de bank staan en hard lopen. Is daar al 2 x hard!!!! vanaf gevallen, maar kennelijk vindt hij het nog steeds onwijs leuk. De heledag de kan slaan of trekken aan de haren. EN.... wat ik heftig vind, hij heeft al een tijd het slaan ontdekt. Naar ons, naar andere kinderen. Ik durf hem gewoon niet alleen te laten met andere kinderen. En zeker als hij iets van speelgoed in z'n handen heeft. En vanuit de opvang of de opa's en oma's horen wij idd dat het goed gaat. Wel temperamentvol! Maargoed.... geen tips! Wel heel veel herkenning in deze FASE😅

Denk wel dat het bij de leeftijd hoort of soms ook wel gewoon bij het kind. Mijn zoontje vermaakt zich prima als ik er niet ben. Dan speelt hij heerlijk en is hij met van alles en nog wat bezig. Maar zodra ik in beeld kom dan hangt hij de hele tijd aan mijn been en wil contant op schoot. Zodra ik hem corrigeer dan is het ook groot drama, wil dan wel getroost worden door mij. Hij vermaakt zich ook prima bij mijn ouders en schoonouders als ze oppassen en is dan ook het voorbeeldige kind. Het is hopelijk een fase🙈🤭

Heel herkenbaar dit haha. Best vermoeiend soms!

Ik heb er ‘nog’ geen ervaring mee maar heb weleens gelezen dat kinderen hoe klein ze ook zijn toch gewenst gedrag vertonen bij een ander. Dus als ze bij jou zijn en zich dus veilig voelen ze dus ook gewoon hun emoties tonen hoe die zijn.

Ja precies dit. Eigenlijk een onwijs mooi compliment en dat je het als ouder juist heel goed doet. De bevestiging dat jouw kleintje zichzelf veilig genoeg voelt om zijn emoties te uiten🙏 Ik bekijk m maar positief haha😊

Bedankt voor jullie reacties. Fijn dat er een stuk onzekerheid wordt weggenomen. Ergens weet ik wel dat hij niet de enige op de wereld is met opstandige buien, maar het maakt me ontzettend onzeker. Bang dat ik faal als moeder. Top, faalangst! 😂 Maar we genieten ook enorm van ‘m en jullie vast net zo met jullie eigen kroost. Dus het is vallen en opstaan, met heel veel liefde! Rebelse dreumesjes maken het leven in elk geval niet saai! ❤️ succes allen met deze fase ❤️

Haha zo zie ik dat ook idd!

Ik denk dat het ook een soort ontladen is. Thuis is echt thuis en daar voelt hij de vrijheid om de grenzen op te zoeken. Dat is misschien niet fijn voor jou, maar hoort bij de ontwikkeling van een kind. Hij moet van alles leren waar de grens ligt en dat moet ook een aantal keer herhaald worden, om goed duidelijk te zijn. Doodvermoeiend, maar zo werkt het. Onze dochter is ook echt een pionier; zit overal aan, klimt op tafels, etc. Als ze na een aantal keren nee zeggen of haar weghalen nog niet doorheeft wat de bedoeling is, dan haal ik het voorwerp/de situatie weg. Ik hou er zelf niet van om in zo'n negativiteit terecht te komen, dus dan maar even zo. Ze zijn ook nog heel klein en begrijpen nog niet alles. Kies daar je eigen weg in en probeer het jezelf ook zo makkelijk mogelijk te maken. Je komt hier wel doorheen! 💪🏻