Ontevreden en op het einde van mijn kunnen.

Hoi lieve mama, Ik kan je gevoel ergens heel goed begrijpen. Ik ben in 2020 mijn dochter verloren. Ik mocht kort daarna weer zwanger raken van ons zoontje. Echter, begon hij 2 weken na zijn geboorte onwijs veel te huilen. Maanden aan een stuk. Achteraf was er medisch wel iets. Daarnaast heeft hij een ongelooflijk temperament vol karakter. Ik vind het soms of bijna dagelijk heel erg zwaar!! En snap soms ook naar de oude ik van voor de 2 zwangerschappen. En terwijl ik dat denk, voel ik me weer super schuldig..... Kan me voorstellen dat je op het einde van je kunnen zit en heel erg op je tandvlees loopt. Mijn zoontje gaat naar de opvang. Ik merk dat hij die prikkels en andere kindjes heel erg fijn vindt! Gaat jouw zoontje toevallig naar een opvang, gastouder of andere oppas? Zo niet, is dat misschien iets. Dat jouw zoontje wat afleiding heeft en jij even rust. Ik ga er veel op uit. Ik merk dat mijn zoontje het buiten heel fijn vindt. Binnen is hij alles snel beu en kan moeilijk alleen spelen. Dus trek ik een buitenpak aan en laat m buiten uitrazen. Of ik ga wandelen of fietsen. Wat ik ook vaak doe is ergens naartoe waar ook kindjes zijn. Vrienden of familie. Hier veel kindjes om ons heen. Dat werkt voor hem heel fijn. En een andere omgeving. Ik heb hier de mogelijkheid om hem wel eens te laten logeren. Eerst deed ik het, omdat wij beiden in de weekenden werkten. En nu kies is er bewust voor om hem even weg te brengen en tijd voor mezelf of voor ons. En als ik een paar ochtenden het gedaan zeg ik dat mijn partner het een x mag doen. Zodat ik heel even de ochtend voor mezelf heb, of lekker langer kan blijven liggen. Ik weet natuurlijk niet of je iets hebt aan de tips!! Kijk vooral wat voor jullie passend is. Maar ik voel je echt!! Soms ben ik wel eens jaloers op de mama's die dat niet zo voelen. En de mama's die het liefst willen stoppen met werken, om de hele dag bij hun kleine te zijn. Ik vind het soms heerlijk om even weg te zijn en te gaan werken bijvoorbeeld. Om daarna weer 'opgeladen' te zijn. Oh en ik weet niet hoe jouw zoontje is tijdens het koken? Hier was het drama. Vreselijk vond ik het. Wij hebben sinds kort een leertoren. Kan hij erbij staan en meehelpen. Dat is echt een uitvinding ook. Hou vol mama. En neem af en toe even tijd voor jezelf, als dat mogelijk is 🍀🫶

Wat ontzettend lief van je dat je jullie verhaal hebt willen delen. 🤍 Wat verschrikkelijk dat jullie voor hem al een kindje hebben moeten loslaten. Sterkte! Hoeveel tijd er ondertussen overheen is gegaan en ook al hebben jullie nu een zoontje, het lijkt mij daardoor niet minder zwaar. Dankjewel voor je tip voor wat betreft het spelen met andere kindjes, daar kan ik echt wat mee! Mijn zoontje gaat namelijk niet naar de opvang. Mijn schoonmoeder past een dag op en mijn man is een dag thuis met hem. Nogmaals heel erg bedankt voor je tips maar ook je verhaal waarin ik zie dat ik niet de enige bent die het heerlijk vind om te werken na een paar dagen thuis te zijn geweest. 🤍

Hi 💗 Hier ook alle begrip en herkenning voor je gevoel. Goed en knap dat je het deelt en erkent! Ik kan me geen leven meer zonder mijn zoontje voorstellen en ik houd zielsveel van hem, maar ik vind het ook echt pittig. Ik voel best vaak dat ik liever ga werken dan dat ik een hele dag met hem alleen ben. Wij hebben een vroege vogel (altijd 5.30-06.00 wakker) plus hij slaapt al maanden overdag niet geweldig, waardoor ik de dagen gewoon echt heel lang vind. Daarbij van de ene sprong en slaapregressie in de andere, waardoor hij al een flinke tijd nogal high maintenance is 😅 Hij kan ook echt wel heel lief en grappig zijn en ik houd zo veel van hem. Maar inderdaad, ik mis ook regelmatig het leven van voor het ouderschap. De kinderopvang vind ik inderdaad echt geweldig, hij wordt daar ook zo blij van (en ik ook 😂). Daarnaast hebben wij gelukkig opa’s en oma’s in de buurt waar hij soms gaat logeren, ooh wat kan ik genieten van even ‘uitslapen’ (voor ons is 07.00 al uitslapen haha). Wat bij mij ook heeft geholpen is dit gevoel delen met mijn vriend, we hebben het laatst eigenlijk voor het eerst hardop naar elkaar uitgesproken dat we het echt regelmatig heel pittig vinden. Nu maken we er zelfs vaak grapjes over, en dat helpt echt met relativeren merk ik. Kortom, weet dat je echt verre van de enige bent die zich zo voelt over moeder zijn. Je doet het geweldig, en er komt echt (echt!!) een periode waarin het makkelijker wordt. Ook fijn dat het voorjaar eraan komt, lekker veel naar buiten samen. You got this!! 😘

Jaaaa heeeel herkenbaar! Gewoon niets mis mee. Inderdaad wat me-time nemen en verdelen met partner. En accepteren dat dit vooral te maken heeft met een acceptatieproces richting je zelf. En als ze straks 16 zijn en wij misschien uitgemaakt worden voor ‘kutmoeder’ omdat ze niet op straat mogen gaan hangen met hun vrienden dat we dan weer snakken naar deze tijd. Wij ook sinds kort een leertoren, helpt wel! Ook interactie met andere kids belangrijk en afwisselen van ontdekkingen, die van ons zit ook geen minuut stil. Kind is obsessed van de stofzuiger en dat is het ENIGE waar hij zich 15 mins mee bezig kan houden. Verder van de de kraan, afstandsbediening, lichtschakelaars, koelkast en vaatwasser. Is 4 x leuk maar na 444 x niet meer als je je borden moet inruimen en hij al kwijlend weer aan de opengeklapte vaatwasserdeur hangt of weer staat te schreeuwen tegen de lichtschakelaar. 14 maanden oud, een schat en hou er ontzettend veel van en zou niets willen missen. Maar man wat mis ik soms de rust, een nacht doorhalen op 2 pakken peuken en 2 flessen wijn, dansend de afgrond in en uitgerust wakker worden ❤️ Achja toen was mijn dag ook boring daarna met kater en nu zeer zeker niet 🤣

Kan je kleine knul al lopen? Voor mij is het gouden idee namelijk geweest dat als ik merk dat hij er helemaal klaar mee is binnen, zich nergens mee kan vermaken maar we het niet redden om echt ergens naar toe te gaan, gewoon een blokje om te gaan waarbij hij zelf mag lopen buiten. Oh die grijns op z’n gezicht van oor tot oor, voor mij geen haast (lees, nee de andere kant op! Omdat we ergens naar toe moeten)

Hee, Bedankt voor je reactie en herkenning! Ik kan me voorstellen dat het in jouw situatie lastig is om overdag even een momentje voor jezelf te pakken aangezien hij overdag al een tijdje niet fijn slaapt. Hoe laat gaat hij ‘s avonds naar bed toe? Fijn die tip van het logeren. Ik ga binnenkort eens oppas regelen dat ik in ieder geval weer eens een keer met mijn man een avondje weg kan. 🤍

Hoi, Dankje voor je berichtje! Haha grappig, die van mij vind de stofzuiger ook geweldig! Oh ja, zo vermoeiend inderdaad als je dan iets in huis wilt doen en alles om je heen overhoop wordt gehaald. 🤍

Dankje voor je bericht! Het lopen begint nu te komen. Fijn die tip, hoop ik iets mee te kunnen doen zodra hij echt goed buiten kan lopen. Als ik hem nu buiten laat lopen wil hij binnen de kortste keren weer opgetild worden. Denk je dat het misschien een vorm van eenkennigheid kan zijn?

Wat klinkt dat zwaar, ik kan begrijpen dat je op bent. Ik kan je alleen een hart onder de riem steken en wat ideeën meegeven. Mijn zoon loopt inmiddels al een tijdje goed en dat heeft veel verschil gemaakt in hoe goed hij zichzelf kan vermaken. Ok, hij kan zich ook vermaken met alles waar hij nu bij kan dus ook alle kastjes en lades… dus daar kun je misschien al iets voor bedenken. Ik weet niet wat voor speelgoed je al in huis hebt, wij hebben wat hoekjes voor hem ingericht zodra de box eruit ging. Wij hebben een keukentje met wat pannen en groenten/fruit van stof neergezet (van Marktplaats) dat hij geweldig vindt en waar hij zich goed mee vermaakt. Een Ikea Trofast kast waar hij zelf speelgoed uit kan pakken en waar ik ook steeds ander speelgoed bovenop zet (om het interessant te houden). Een mand met boekjes waar hij gek op is (om zelf door te bladeren en voorgelezen te worden, ook een paar boekjes met geluidjes en een paar met flapjes). Een duweend met van die flapjes aan de poten waar hij mee rond blijft lopen. Een kleine zachte bal om mee te gooien. Een oude doek om zich onder te verstoppen. Houten diertjes. Wat muziekinstrumentjes. Een paar houten blokken. Wat knuffels. En we hebben een Pikler klimrek dat hij leuk vindt. Verschillende opties dus waar hij meerdere kanten mee op kan. En dat werkt hier heel goed. Hij speelt echt niet een uur aan 1 stuk zelf maar kan lekker rondlopen, een tijdje met dit, weer even bij mij, dan weer even dat. En we gaan veel naar buiten, naar de speeltuin, de kinderboerderij of bij slecht weer ook wel naar de bibliotheek (daar hebben ze een speelhoek voor kleintjes en we lenen er boekjes).

Heel erg bedankt voor je fijne tips voor wat betreft het speelgoed. 🤍

Ik heb ook dagen dat er geen land te bezeilen valt met hem, en dan frustreert me dat eeeenorm! Dan ben ik blij dat mn vent thuis komt en ik effe rust heb... Tijdens het koken of de was opvouwen😅 Wat ik merk is dat meneer vooral vervelend is tijdens sprongetjes, of als we de hele dag thuis blijven. Bij ons werkte er op uit gaan! Al is het maar naar de supermarkt of naar de ikea 😂 hij vindt het geweldig als ie in die karretjes niet in het zitje hoeft, maar echt in de kar mag zitten, staan, springen. Plus een hoop aandacht van andere mensen, andere omgeving, veel te zien. Een ochtendje naar een binnenspeeltuin of diertjes kijken bij de kinderboerderij vindt ie ook fantastisch. Wat bij ons ook helpt is om zijn speelgoed door te wisselen. Dus om de paar weken wat speelgoed wegleggen en ander speelgoed neerleggen dat ie zelf kan pakken. Ook merkten we dat hij de ballenbak van een vriendinnetje erg leuk vond, dus hebben we op marktplaats wat ballenbakballen gekocht en die in ee hondenzwembadje gegooid. En als het je echt te veel wordt piep er dan zelf even lekker een keer tussenuit! Eens in de zoveel tijd effe weg zoals een dagje thermaalbaden in Arcen, een dagje shoppen in een Westfield Mall en een keer een nachtje een goedkoop hotelletje met vriendinnen hebben mij ook goed gedaan. Gewoon weer eens effe een beetje je oude zelf zijn om weer op te laden. Ik kan het iedereen aanraden! Hopelijk helpt het je.

Hee lezer, Hoe is het nu bij jullie? Hier blijft het eigenlijk hetzelfde, het alleen spelen gaat wel iets beter maar vandaag waren we bijvoorbeeld naar het centrum van Utrecht en op de heenweg zegt hij steeds al ‘klaar’ in de auto. Hiermee bedoeld hij dat hij uit zijn autostoel zal willen. In de stad is het ook steeds drama. Voor mijn idee kan ik gewoon nooit meer zoiets ondernemen met mijn zoontje erbij. Aan de andere kant vind ik wel dat het soms gewoon even niet om hem moet draaien maar ik voel me dan zo gespannen en verdrietig als we op pad zijn. Ik had hem in de buggy een doosje rozijnen gegeven, totdat dat doosje leeg is gaat het goed maar daarna is het gelijk weer ‘klaar’ en gaat hij weer mopperen. Vervolgens hadden we een filmpje opgezet in de buggy en dan hoor je hem niet maar het voelt ook gek om hem steeds achter een filmpje te zetten om hem tevreden te houden. Herkent iemand dit? Of hebben jullie tips?

Eerlijk? Heel veel kindjes vinden het niet fijn/leuk om heel lang in de auto/buggy te zitten. Inclusief de mijne haha. Ik laat hem vaak gewoon lopen ipv kinderwagen. In de auto is bezig houden met speelgoed en te gaan rijden tijdens dutjes tijd. 🤷‍♀️ bepaalde momenten van de dag draait het om je zelf, als je kindje even slaapt of elders is. Maar moeder zijn is dat het 90% van de tijd om je kind draait. Zodra ze ouder worden, worden ze ook zelfstandiger waardoor jij ook meer en vaker mama tijd weer hebt. ;-) moeder zijn kan soms inderdaad even pittig zijn.

Ik begin te vermoeden dat die van mij dat heeft geleerd op het kdv. Hij gaat 1 dag in de week, maar inmiddels kan hij aardig op zichzelf spelen, wat hij ook met enige regelmaat doet.

Hey hey, ik herken het echt wat je zegt. En ik weet ook dat veel kinderen het niet leuk vinden in de auto of de kinderwagen. Maar zoals hieronder gezegd wordt om dan los te laten lopen, vind ik zelf ook heel spannend. Hij gaat ALLE kanten op. De laatste tijd gaat het echt wel beter. Maar ook altijd mopperen, gillen, huilen of schreeuwen als hij vastzit. Of tijdens het eten in de kinderstoel. Wij zijn ook nog nooit met hem uit eten gegaan, want dat 'durf' ik gewoon niet. Ik moet er wel bij zeggen dat er wel veel heeft gespeeld bij mij en je kind is natuurlijk de allergrootste spiegel😅 overlijden van m'n dochter, Vince die veel huilde als baby en veel frustratie had, werkgerelateerde dingen waar uiteindelijk PTSS is uitgekomen. Ben ik inmiddels voor behandeld. Ik merk daarin al wel veel verschil! Qua spanning en ik heb weer een lontje laten we maar zeggen. Ik merk ook dat ik zoveel vergelijk! Mijn dochter waarbij in een keer alle dromen weggetrokken werden. Daar heb ik veel verdriet van gehad. Een eigen verwachting van het hebben van een baby. En die verwachting is helemaal niet uitgekomen. En nu kan ik het langzaamaan een 'plek' geven dat het oké is! Wat niet wegneemt dat het soms onwijs zwaar en pittig is. Maar die bepaalde acceptatie die ik nu heb, geeft me wel meer rust en minder spanning. Ook niet iedere hoor😉 Mijn zoontje tikt alles aan van een druk en temperamentvol kind. En ik ga hem nu steeds meer begrijpen. Zijn behoeftes. En daar probeer ik op in te spelen. En voel me na bijna 2 jaar geen slechte moeder meer. Ik doe wat goed voelt en doe mijn best voor hem. En ook dat geeft mij meer rust. Ik heb dus niet direct bruikbare tips die ik je mee kan geven. Maar ik begrijp je gevoel wel helemaal! De dingen, zoals uit eten of een rondje in de stad doe ik gewoon nu niet met hem. Dat komt hopelijk nog wel. De dingen waar hijzich wel fijn bij voelt, zoals monkey town, kinderboerderij, zwemmen, zelf spelen (buiten!), dat doe ik vooral, zodat hij lekker bezig is, en ik niet zoveel spanning voel! Hebben we beiden een fijne dag❣️