Peuterpubertijd opmerken

Om een voorbeeld te geven: we wilden gisteren nog even naar het speeltuintje lopen, hem helemaal ingepakt met een skibroek en winterjas, wanten aan, maar hij kreeg een peuter inzinking en heeft de hele straat bij elkaar gegild in de voortuin omdat hij (denken wij) even niet had ingepland dat we na zijn slaapje naar buiten zouden gaan. We zijn weer naar binnen gegaan. Ik kan ‘m wel meeslepen, maar ik merk dat ik daar niet zo goed op ga, ik ben de laatste tijd wat sneller gestresst als het om dit soort situaties gaat, dus om zijn en mijn grenzen te waarborgen was dit de beste beslissing. Binnen heeft hij ook nog even doorgegild, we hebben ‘m getroost en daarna koelde hij weer af. Dit is een voorbeeld. Heb nog meer van dit soort peuterpuber verhalen van onze zoon. En oh wat houden we van ‘m. Maar pittig is het zeker wel 😂🤣

Duidelijk, op dit punt zijn we inderdaad écht nog niet...

Dramatisch op de grond gaan liggen en de beste show van hun leven geven met krokodillentranen. Op dat moment vreselijk maar als ik er aan terug denk moet ik er altijd om gniffelen

En misschien heb je geluk en slaat hij dit soort praktijken over. Het ene is het andere kind niet. Ik weet niet of je een pittige baby hebt gehad, maar onze zoon heeft altijd al wel een spicy karakter gehad. Dus ik moet er niet van staan kijken dat hij soms zo is/kan doen. Gelukkig is hij ook super lief en grappig 🥰

Ik denk dat het per kind verschild. In het algemeen valt het bij onze zoon tot nu toe ook redelijk mee. Wel inderdaad veel nee zeggen en uitdagen waar de grenzen zitten. Hij heeft wel soms dat als hij zijn zin niet krijgt, hij op de grond gaat liggen. Dan huilt hij, maar gilt gelukkig niet. Meestal krijgen we hem daar ook snel uit door afleiding en/of een knuffel. Bij het eten koken heeft hij nu even een periode dat hij veel huilt/op de grond ligt, ik denk omdat hij dan op het eten moet wachten. Maar vind het tot nu toe redelijk mee vallen. Nu kan het wel nog erger worden, maar ik moet zeggen dat in het algemeen onze zoon niet zo moeilijk is, dus ik denk ook wel dat het een gedeelte persoonlijkheid is.

Hier af en toe. Ik denk dat ik het zelf zwaarder vind nu ik zwanger ben dan dat hij echt moeilijk is. Altijd wel heel lief en makkelijk geweest maar nu vooral echt zn eigen zin willen. We proberen hem veel af te leiden met wat anders of hem bijvoorbeeld keuzes te geven waarin wij ons doel bereiken haha voorbeeld als we naar boven moeten gaan: ga jij zelf lopen of mama optillen? Dan kiest hij natuurlijk voor zelf lopen maar komen we uiteindelijk wel boven. Zulke situaties voorkomen een hoop woedeaanvallen. Verder veel geduld en af en toe een dagje naar oma haha. Peuterspeelzaal doet hem ook heel goed!

Het verschilt per kindje denk ik. Tussen de 16 en 22 maanden hebben we veel situaties zoals Marlot87 gehad (het niet snappen of zich duidelijk kunnen maken en daardoor een breakdown krijgen). Dacht dat het nooit meer over ging 🤣 Toen 2 rustige maanden gehad en momenteel merk ik vooral dat ze heel erg grenzen op zoekt en dr eigen wil ontdekt. Waar ze eerst gewillig dr jas en schoenen aan trok is dat nu iets wat gerust 20min kan duren (wegrennen, weer uit trekken, nee roepen), dingen die ze heerlijk vond niet meer willen eten, schreeuwen 'isse Mamy!' (is van Amy) als ik wil helpen of iets afpak, etc. Ik denk (en hoop 🤣) dat dit wel echt de peuterpuberteit is... zo niet, dan hou ik mn hart vast. Vind dat ik nu soms al het geduld uit mn tenen moet trekken 🙈... Dus ik hoop met je mee Hepziba, dat dít het gewoon is 💁‍♀️

Hier zitten we er ook al een tijdje in... (denk al een maand of 3) wat heel erg helpt is toch door voor te bereiden en te zeggen wat je gaat doen. Merk dat als ze het niet weet het een verassing is ze wat sneller in die driftbui schiet omdat ze het dan niet voorzien heeft. Verder is consequent zijn een grote hulp, al kost dat soms echt even veel geduld vooral als het in het openbaar gebeurt 😆 We merken dat het steeds beter gaat, ze heeft een hele grote ontwikkeling doorgemaakt met haar spraak en dergelijke. Echt ons lieve meisje is er gewoon nog steeds en ook het woordje JA komt weer vaker voor. Al is het nu in combinatie met: ja papa/mama tuuuuurlijk! 😂👌

Klinkt heel bekend, inderdaad. Ik hoop met je mee

Nieuwe standaard zinnen sinds tijdje: wil ik niet! Self doen! Mij!! Haha heeft ook wel iets grappigs die eigen wil. Zelf de stofzuiger is MIJ!

Mijn zoontje heeft het nu ook extreem. Vorige week toen hij ziek was, was ik hem helemaal zat. Hij wilde alles zelf doen, maar ook weer niet. Ik mocht niet helpen, mocht ik hem wel helpen wilde hij het weer zelf doen. Toen hij ziek was, was ik al blij dat hij iets at, maar nu is het weer een strijd om aan tafel brood te eten. Hopelijk is hij er snel klaar mee, heb er soms zo geen geduld voor. Haha🙈

Nou hier is het begonnen denk ik. Ze is nog geen maand 2 maar wat een drama. Moet zeggen dat ze ook niet fit is, maar dit moet niet betekenen dan ik meer toelaat eigenlijk, wat ik lastig vind. Vanmiddag naar het centrum geweest. Nou m'n rug was nat van het zweet. Overal aanzitten, niet willen staan of lopen en keihard krijsen in de winkels 🫢 wat een drama ! Ben dan geneigd om naar huis te gaan, maar ze moet het ook maar leren. Ook neem ik haar mee naar de opvang waar ik werk, maar daar gaat het de hele dag net zo, vreselijk. Ze luistert gewoon echt niet !

Oh, mooi zeg! Hier ook; Niet doen! Als hij wil dat je ergens mee stopt. Nee nee nee nee nee, als hij iets zelf wil doen of ergens lekker mee bezig is en gestoord dreigt te worden. "Nee! Is mijn!" Als iemand iets pakt dat hij heeft geclaimd of wil (is bijna alles). Heb ik in het openbaar inmiddels afgezwakt naar "mijn beurt!". Papa mag mijn ook niet knuffelen tijdens een voeding...

Voeg daar: 'heb ik geeeeeen zin in' aan toe. En oh en die oren zitten er voor de sier op. Wat is het soms moeilijk om geduldig te blijven! En dan doet ze weer iets wat super cute is....en smelt je weer 🤭