Scheiden, ruzie en verdriet

Na een lange tijd, met veel verdriet heb ik er toch voor gekozen om te gaan scheiden. Ik ben er enorm verdrietig onder en had het liefst een leuk gezin gehad. Mijn man heeft mij in de hele relatie gekleineerd, vreemdgegaan, mentaal en ook fysiek als hij dronken was pijn gedaan. Het doet mij zoveel pijn dat mijn schoonouders helemaal achter de uitspraken van hun zoon staan. Hij geeft mij de schuld van zijn gedrag en gebruikt nu ons dochtertje om de ‘perfecte’ papa te spelen, terwijl hij als wij samen zijn ontzettend weinig doet en als hij wat doet geirriteerd is. Mijn schoonouders eisen dat ze haar 1 dag per week zien en ze pushen mij om er maar mee akkoord te gaan en doen heel vervelend tegen mij omdat ze dan weten dat ze hun zin krijgen. Maar ik wil nu voor mijn dochter en mijzelf kiezen en het doet mij gewoon pijn dat echt bijna niemand in ziet dat ik er alles aan heb gedaan. Mijn schoonzusje stond achter mij om te scheiden maar als ik straks bij een advocaat aangeef dat ik liever niet wil dat ze een dag oppassen dat ze mij helemaal laat stikken, daar ben ik bang voor. Dat mijn dochtertje straks mij kwalijk gaat nemen dat ik niet bij papa ben gebleven omdat zijn ouders en hij zo goed mensen om kunnen praten. Hoe loopt een scheiding? Ik heb toch maar een afspraak ingepland bij een advocaat omdat ik bang ben dat zij via een mediator heel erg hun wensen gaan doordrukken…. Iemand tips.. hoop… liefde? Misschien kennen jullie mij nog wel, hij vond deze groep belachelijk en wilde niet dat ik mijn verhaal hier zou doen.