Schuldig voelen over komst 2e kindje

Het spijt me om te zeggen maar dat schuldgevoel blijft! Ik heb een dochter van 3 en zoontje van1,5 en denk nog steeds ahh bij hem heb ik zo veel minder 1 op 1 aandacht. Maar, ze spelen super leuk met elkaar, zorgen voor elkaar en hij heeft meer verlatingsangst naar mn dochter toe dan naar mij! En ik hou mijzelf voor dat als mn dochter naar de basisschool ga ik dan de mamadagen met hem alleen heb en dan is hij oud genoeg om ook echt leuke dingen te gaan doen! Veel plezier

Poeh ik kan het me super goed voorstellen.. ik durf daarom ook nog niet aan een tweede te beginnen.. 🥹 Maar ik probeer mezelf te zeggen dat het ook super leuk kan zijn.. mijn man zegt nog steeds dat hij zijn jongere broertje als een soort tweelingbroer voorstelde. En dat ze altijd de grootste pret hadden samen. (Zij hadden maar 13 maanden leeftijdsverschil). Ik zelf ben enig kind en vind het idee van broer/zus sowieso dus heel spannend, omdat ik er helemaal geen ervaring mee heb vanuit huis. Ik zou zeggen probeer hem er zoveel mogelijk bij te betrekken.. laat hem helpen en geef hem heel veel lof hoe goed hij helpt en hoe blij je met zijn hulp bent. En probeer op momenten waar de baby slaapt lekker veel met hem te knuffelen en te spelen. Van mijn vriendin weet ik dat haar oudste zoon heel beschermend is naar zijn kleine zusje! En die hadden ook maar 15 maand leeftijdsverschil.. Dus wie weet.. 🥰🙏🏻 Misschien kan hij ook al nu een beetje wennen aan het idee als jullie een rollenspel doen met een babypop? Veel succes en probeer toch een beetje te genieten.. 🥰🙏🏻

Mijn dochtertje is bijna 18 maandjes en ik bijna 34 weken zwanger maar heel eerlijk ik herken het schuldgevoel niet, dus voor de mensen die zeggen dat blijft, nee dat hoeft dus helemaal niet... En het gaat echt goedkomen ze gaan zoveel aan elkaar kunnen hebben straks door het kleinere verschil super leuk🥰

Wij hebben nog geen tweede op komst, maar zijn wel precies nu begonnen om te proberen voor een tweede. Ik heb ook aan mijn man een paar keer gevraagd hoe dat voor ons zoontje zou zijn en of hij nuet te kort zal komen. Volgens hem zal het vooral een nieuw maatje zijn voor onze zoon. Het zal vast ook wel wennen voor hem zijn, al komt dat volgens mijn man ook allemaal wel goed. Nu vind ons zoontje ons allebei goed, dus geen eenkennigheid naar de ander. Ik denk dat ik als het straks wel leukt voor een tweede juist ook de newborn aan mijn man te geven op momenten en dan juist aandacht aan ons zoontje geef. Ik heb hier eerder op het forum gelezen dat inderdaad de oudste meer 1 op 1 met mama heeft, maar de jongste heeft nog extra aandacht van een broer of zus gehad. En daarin altijd een kindje om mee te spelen. En dat is natuurlijk ook veel waard. Dus allebei hebben ze even iets anders wel gehad en de ander niet. Ik denk wat eerder benoemd is, vooral je zoontje erbij betrekken waar mogelijk is. Ik zie bij mijn zoontje dat er nu zoveel ontwikkeling is. Dus binnen de komende paar maanden gaan ze echt steeds meer wel snappen en begrijpen.

Alsof dit over mij gaat. Echt zo bijzonder hoe ons moederhart in elkaar zit. Nou ik kan je gerust stellen. Ik heb een dreumesje van 18 maanden en ben 4 weken geleden bevallen van mijn prinsesje. Heb tijdens mijn zwangerschap niks anders gedaan dan piekeren piekeren en nog eens piekeren. Hoe ga ik dat doen, 2 kleintjes, het huishouden, wat als ik beval en het gaat niet goed, wie vangt haar op. Allerlei gedachtes en ondekerheid wat jij nu hebt. En zal ik je zeggen alles valt op zn plek. Ik ben uiteindelijk bevallen van een geplande keizersnede dus daarvoor had ik ook al paniek, want wat als ze snachts (bij haar oma) wakker word en ze zoekt me? Uiteindelijk echt de dat van de bevalling laat je het los en heb je niet eens tijd, puf om eraan te denken. Ik heb me echt druk gemaakt om niks. Ze heeft een paar dagen geslapen bij haar oma en de beste tijd gehad. Ik voelde me ook enormmm schuldig over aandacht. Maar een pasgeboren baby slaapt eigenlijk best veel je gaat vanzelf een ritme krijgen. Ik vind het meevallen ook met de jaloezie. Ze vind het eigenlijk best gezellig dat ze een zusje heeft. Nee het komt echt goed, maak je daar maar niet druk om. Ik heb hier ook heel erg mee gezeten en uiteindelijk spijt want alles gaat zo vanzelf. Succes 💓

Hier was de oudste 20 maanden toen zijn broertje geboren werd. Hij begreep het ook nog niet zo goed voorafgaand en toen het eenmaal zover was, was het van de ene op de andere dag gewoon normaal. Hij kon wel heel goed praten al dus dat was fijn dat hij zelf ook kon duidelijk maken wat hij wilde, scheelde een hoop frustratie denk ik. Het schuldgevoel herken ik niet zo en ik denk dat je jezelf daarmee onnodig veel druk op legt, je hebt genoeg liefde te geven en die balans tussen twee kids ga je echt wel vinden. Ik vond wel het uit handen geven aan anderen moeilijk, maar omdat je soms niet anders kan met twee kinderen went dat ook en dan zal je ook aan de oudste merken dat deze dat niet perse vervelend vindt.

Bedankt iedereen voor de reacties 💓 Stelt enigszins gerust, ik ga het gewoon op me af laten komen

Hey, ik ben 7 weken geleden bevallen van mijn zoontje, en ik heb dit schuldgevoel wel heel erg gehad, vooral de eerste weken. Hij huilde veel en sliep alleen in de draagzak waardoor ik bijna geen 1 op 1 tijd met mijn dochter had. Het klinkt heel naar maar ik had zelfs een beetje ‘heimwee’ naar hoe het eerst was. Dit komt ook omdat ik al heel vroeg thuis kwam te zitten en alle dagen met haar heb doorgebracht. Nu hij wat rustiger wordt, ik weer wat meer tijd met mijn dochter heb en zij ook gewend is aan haar broertje, kan ik het loslaten. Het zal alleen maar leuker worden als ze samen kunnen spelen etc.🥰 uiteindelijk komt het allemaal goed! Bij mij speelden de hormonen in het begin denk ik ook een grote rol. Ik bracht haar bijvoorbeeld altijd naar bed en dat kon nu niet elke avond. Het is even een nieuwe weg zoeken🤎

Het schuldgevoel kwam trouwens ook doordat ik het lastig vond om de aandacht te verdelen, ik heb mijn dochter bijvoorbeeld nooit laten huilen. Ik pakte haar meteen. Nu kan dat niet altijd, als ik met de een bezig ben moet de ander soms even wachten en huilt dan eventjes. Dat gaat compleet tegen mijn gevoel in, maar dat is niet anders. Ook daar heb ik opnieuw een weg in moeten vinden 😊

Wat mooi dat jij het 'heimwee' noemt! Ik was erg op zoek naar een naam voor dit gevoel, want herken zó erg wat jij schrijft. Hier precies hetzelfde gevoelt (en heel soms nog zo). Dank voor het geven van woorden aan mijn gevoel! 😁

Ik ben 4 dagen geleden bevallen van ons tweede kindje en onze dochter wordt 24 mei 18 maanden. Ik was ook enorm bang dat ze nu ongelukkig ging worden, maar de eerste dag thuis is super verlopen! Ze komt de baby af en toe aaien of knuffelen of wijst eens als hij aan de borst hangt, maar verder is ze gewoon zichzelf tot nu toe. We letten er wel goed op dat we haar ook nog zo veel mogelijk de liefde geven die ze van ons gewend is. Ik ben benieuwd hoe het over een aantal weken loopt, maar ik ben al blij met de goede start 😊

Oh pas geleden! Alles goed gegaan hoop ik? Fijn dat de eerste dag goed ging en hopelijk blijft dat zo 😍. Ik ben over 9 dagen uitgerekend dus ook bijna, maar na alle positieve reacties hier zie ik er al een stuk minder tegenop. Ga idd proberen hem zoveel mogelijk aandacht te geven zoals voorheen en er gwn het beste van te maken.

Gefeliciteerd! 🥰 Wat fijn dat het zo goed gaat met jullie dochtertje, nu er weer een kleintje bij is. Het leuke is natuurlijk wel dat ze echt samen op zullen groeien. Zo herkenbaar dat zoveel andere mama's zich hier ook zo druk over kunnen maken tijdens de zwangerschap, maar wat fijn om te lezen dat het meestal wel losloopt en dan eigenlijk best goed gaat. Ik ben zelf momenteel 21wk zwanger en ons dochtertje is nu 18 maanden 🥰