Uit elkaar

Ahaa wat naar zeg! Wil je gewoon heel veel sterkte wensen. ❤️

Heel veel sterkte, ik denk dat je wel weer gelukkig wordt maar hier eerst doorheen moet♥️

Sterkte! 🌸

Sterkte 🙏🏼

Snap dat je nu erg in de war bent en niet weet wat je moet doen. Heftig. Heb geen tips, maar wil je veel sterkte wensen!

Tuurlijk word je weer gelukkig. En misschien komt er zelfs een tijd dat je het stiekem wel lekker vindt om meer tijd voor jezelf te hebben. Maar dat maakt de situatie nu niet minder kut. Je verliest een droombeeld en je vertrouwde basis, en die keuze wordt ook nog eens voor jou gemaakt en niet door jezelf. Dat is heel verdrietig en zal best een hele tijd moeilijk blijven. Maar het komt goed. Jullie vinden samen vast een goede weg. Ik wens je heel veel sterkte en veel geluk voor de toekomst! 🍀

Veel sterkte, wellicht dat jullie voor de kids wel bevriend kunnen blijven? Wij proberen dit nu ook gewoon samen feestjes te organiseren, hopelijk in de toekomst samen dingen doen met de kids enz enz hopelijk vind je wat rust en misschien in de toekomst een nieuw mooi pad

Wat verdrietig. Maar probeer te accepteren dat dit is wat het is. Als je gaat vasthouden, zal het alleen maar langer duren voor je zelf verder kan (makkelijker gezegd dan gedaan). Hier vanuit een heel andere situatie ook alleenstaand, maar het antwoord op de laatste vraag is wat mij betreft: JA! Ik ben zelf nu echt gelukkiger dan in de laatste jaren van m'n relatie en qua opvoeding vind ik het alleen ook prima te doen nu ik mijn draai gevonden heb. Sterkte!

Dankjewel voor je bericht. Dat geeft me echt goede hoop. En dat kan ik nu zo goed gebruiken. Vasthouden (van de relatie) doe ik niet, het heeft geen zin. Ik heb het eerder dit weekend nog een keer duidelijk gevraagd: weet je het echt zeker? Het antwoord was ja. Dan is dat ook wat het is. Ik heb de afgelopen maanden/jaren genoeg gevochten voor de relatie. Dat heeft nu geen zin meer. Natuurlijk schiet af en toe nog door mn hoofd: wat als hij zich bedenkt? Maar die gedachten laat ik weer voorbij gaan. Dat gaat echt niet gebeuren. En misschien wil ik dat zelf ook niet. Ik wil dat iemand bij mij wíl zijn, voor me en ons wil vechten. Als dat niet lukt, is dat misschien ook niet genoeg. Los moeten laten van mijn toekomstbeeld, schoonfamilie, vrienden, zekerheid, dat soort dingen, dat vind ik wel heel moeilijk. Dat komt er automatisch bij mee. Maar ook dat kan ik allemaal niet vasthouden. Nogmaals, dankje voor je bericht ❤️ Dat doet me goed.

Ik kom zelf uit een gescheiden gezin en wat ik nog erger vond dan gescheiden ouders was altijd de ruzies in huis. Ik denk dat als je als ouders goed met elkaar om kan blijven gaan en beiden gelukkig bent je kindje hier geen last van zou hebben. Ook al is dit natuurlijk niet wat je voor ogen hebt als je aan kinderen begint. Ik wil je vooral heel veel sterkte wensen

Wat naar, sterkte. Hoe gaat het nu met je?

Geen dank, ik begrijp heel goed dat je een beetje goede hoop nu goed kan gebruiken❤️ Het loslaten van dat toekomstbeeld is ook lastig. Ook vrienden en schoonfamilie verliezen is heel verdrietig. Uiteindelijk komen er ook weer nieuwe contacten voor in de plaats, maar het heeft tijd nodig. Mocht je er (in de toekomst) behoefte aan hebben; op Facebook zijn leuke alleenstaande oudergroepen. Er worden meetings georganiseerd en zelf had ik bijv. met kerst twee andere alleenstaande ouders op bezoek op de kerstdag dat mijn jongens bij hun vader waren. Sterkte deze periode🙏

Dankje. ❤️ het is een enorme berg aan emoties en onzekerheid over de toekomst. Zoveel en zo belangrijk, dat het (nog) niet te overzien is. Mn hoofd draait overuren en mn wereld staat op zn kop. Ik voel me verdoofd, en af en toe zijn er tranen (maar nog niet zo vaak en nog niet veel). Gelukkig heb ik mensen om me heen om mee te praten en dat doe ik ook. En ik heb alvast hulp gezocht om me te helpen met het verwerken hiervan. Ik probeer het nu maar per dag te bekijken, dat is al genoeg. Me te richten op ons kleine mannetje. Hij krijgt er wel wat van mee merk ik en dat vind ik erg moeilijk. Ik probeer er voor te zorgen dat zijn dagen zo normaal mogelijk verlopen en we leuke dingen blijven doen samen, ook al kost me dat nu wat moeite. En ik probeer vooral te accepteren dat het is zoals het is, alle weerstand los te laten. Want dat gaat me niet helpen weet ik. Maar het valt in de praktijk niet mee want ik heb nog ergens het gevoel dat het zover niet had hoeven komen. Wel weet ik dat het nu niet meer te herstellen is (vanuit ons allebei) dat is duidelijk. Het helpt ook om het hier een beetje van me af te schrijven merk ik.

Wat mooi, dat jij er zoveel positieve kanten aan kan zien en er ook veel mooie nieuwe dingen uithaalt. Het klinkt als een goede balans tussen goed zorgen voor je kinderen en ook voor jezelf. De schouders eronder en op een positieve manier doorgaan. ❤️ Ik hoop dat dat mij over een tijd ook gaat lukken.

Ja begrijp ik, ik heb zelf een schoonzus die is gescheiden, had t aan t begin heel moeilijk, ging ook verhuizen etc etc, maar ze bloeit nu echt op en het gaat super goed met haar. Dat hoor je vaker. Verzacht het niet de pijn als jullie in ieder geval vrienden blijven? En alles zo goed mogelijk regelen voor de kleine? Je moet hier even doorheen. Er komen echt betere tijden aan en praat met mensen die je gelukkig maken. Als je hier wat kwijt wilt kan dat natuurlijk ook altijd😘💓

Dankjewel! Inmiddels ook al vier jaar alleenstaand, en heb gelukkig mijn weg gevonden. Toen na twee jaar de rust een beetje begon terug te keren, werd ik onverwacht zwanger van mijn jongste dochter. Haar vader heeft nooit meer van zich laten horen. De emoties die je beschrijft zijn dus zeker wel herkenbaar. Daarom wil ik graag meegeven dat er echt een positieve toekomst mogelijk is😊 Goed dat je hulp hebt gezocht. En je zoontje krijgt er ongetwijfeld iets van mee, maar hij krijgt ook mee dat zijn moeder zo zijn best doet voor hem!

Dankjewel voor je bericht. Of we echt vrienden zullen worden weet ik niet, of ik die overgang kan maken. Maar ik hoop heel erg (en ga er ook alles aan doen) dat we samen een goede vorm vinden waarbij we hopelijk ook dingen met zn 3-en blijven doen. En aardig en netjes naar elkaar zijn. Door alle emoties die ik nu door elkaar heen voel is dat niet makkelijk. Maar ik doe er echt mijn best voor. Er zullen vast nog heel moeilijk momenten aankomen door wat we moeten bespreken en regelen. Daar kijk ik erg tegenop. Maar zoals je zegt: ik moet hier doorheen. Het is niet anders. Ik hoop echt dat het na een tijdje beter wordt… 😔

Dat lijkt me heftig, net je draai vinden en dan weer zo’n nieuwe uitdaging erbij. Een prachtige en bijzondere uitdaging ❤️ maar dat zal best heel moeilijk zijn geweest. Dat er toch een positieve toekomst mogelijk is, in welke vorm dan ook, geeft zeker hoop. Jouw positieve instelling is daar natuurlijk een groot onderdeel van. Die ga ik ook (weer) proberen te vinden. Het ontroert me wat jij zegt. Ik doe ook echt mn best, voor hem en voor ons. Al valt het me nu nog ongelofelijk zwaar. Wat een achtbaan en er is nog zo’n weg te gaan 😔

Hii hoe gaat het nu met je?

Met veel ups en downs. Momenten dat het even best ok is. En momenten met veel verdriet. Het blijft lastig te bevatten. Er gaat zoveel definitief veranderen. Dat is allemaal moeilijk te overzien. En er zijn zoveel herinneringen die geen vervolg samen gaan krijgen. Een vermoeiende achtbaan van ingewikkelde emoties. Het is wat het is, helaas.