Al 2 maanden niet alleen willen slapen

Mijn dochter is vorige week 1 jaar geworden en al 2 maanden wilt ze niet zonder mij slapen. Elke avond zit ik 1,5uur naast haar bed tot ze in slaapt valt en is mijn hele avond dus weg.. Overdag slaapt ze ook niet zonder mij en slaapt ze soms gewoon de hele dag niet omdat ze weigert te slapen zonder mij. Ik kan overdag niet telkens naast haar bed zitten voor 1uur want niemand gaat voor mij het huisudoen🤷‍♀️ Bij de opvang lijkt ze een perfecte slaper te zijn want dan kan ze het wel zonder mij.. aan prikkels bij de opvang kan ik mij niet voorstellen dat het daar aan ligt, na een drukke dag met veel mensen zoals laatst haar verjaardag zal ze nog steeds niet gaan slapen hoe moe ze ook is.. Na 2 maanden ben ik het wel zat.. ik heb al dagen bijna geen slaap gehad, ook in de nacht wordt ze wakker en moet ik weer opnieuw beginnen met bij haar bed te blijven en dat wel 2x per nacht. In de ochtend is ze al weer vroeg wakker en dan moet ik nog de hele dag werken. Vader met adhd kan het niet hebben als kind huilt en heeft geen geduld dus de nachten afwisselen hoef ik niet op te rekenen bij hem. Inmiddels begin ik het gevoel te krijgen in een depressie en burn-out terecht te komen als dit zo door blijft gaan. En mij telkens ziek melden na een paar slapeloze nachten kan ook niet.. het is nu al zo erg dat ik op sommige momenten mijn kind liever niet had gewild. Mama’s met tips die misschien wel werken? Of misschien positieve verhalen dat het een keer beter wordt. Na veel tips (ook van het consultatiebureau) lijkt dus niets hier te werken en slaapregressie duurt toch geen 2 maanden? Ik ben op en heb nergens geen zin en energie meer voor. De relatie wordt er ook niet beter op en het huis niet schoner. Zelfs mijn werk kan ik niet eens meer fatsoenlijk uitvoeren en ik heb maar gewoon een poetsbaantje van maar 20 uur bij mensen thuis…