'Spark' weer terug vinden, herkenbaar? Tips?

Ja heb ik ook last van! Maar ze zeggen dat ontzwangeren echt wel langer duurt dan de 9 maanden die ervoor staan. Ik zou jezelf dus echt nog niet te druk maken en gewoon lief voor jezelf zijn. Het komt vanzelf wel weer.

Zeker herkenbaar. Bij mijn oudste duurde het ongeveer twee jaar voordat ik me weer mezelf voelde. Wat nu helpt bij de tweede is het nemen van een goede multivitamine: Guud woman of femmegetic. Meer letten op mijn voeding, de basis is warm en voedzaam. Al eet ik nog steeds ongezond tussendoor vooral door het slaaptekort ;-) Daarnaast leg ik mezelf niet de druk op om te sporten maar wel om te wandelen overdag en soms in de avond met vriendinnen

Hier hetzelfde helaas geen tips ik volg me

Hi! Helaas hier ook. Ik maak geen tijd voor mezelf, voel me onfris (niet lekker in mn vel, oude kleren), waardoor ik geen moeite wil doen…ik neem het me steeds voor maar het lukt me niet te doorbreken en leg de focus op de zorg voor mn zoontje, hond en vriend. Ook bekkenproblemen die het allemaal erger maken…

Hier ook eentje. Zelfs als ik ga afspreken met mijn vriendinnen alleen zonder kids maak ik me helemaal op en dan zit ik in de auto denk ik, waarom doe ik dit en dan heb ik spijt dat ik me heb opgetut 😅. Ook als ik dus tijd voormezelf neem om me op te tutten ect voel ik me niet lekker in mijn vel. Maarjah ergens moeten we uit die confortzone en de knop omdraaien, anders blijven we in die bubbel zitten.

Een nieuwe coupe deed wonderen bij mij 💇🏼‍♀️ of koop eens iets leuks voor jezelf (dus geen nieuwe babykleertjes voor de verandering 😅) of doe een wellness dagje (als dat kan). Dit helpt voor mij heel goed, hopelijk heb je er iets aan :)

Hey hoi!! Ja heel herkenbaar. Bij mijn oudste had ik dit pas na 1,5 jaar weer. Het is een hele transitie die je maakt dus ik zou zeggen, wees lief voor jezelf en het komt weer terug ❤️

Ik herken dit ook heel erg. Ik had heel erg het gevoel dat de afgelopen jaren zo voorbij gevlogen zijn en dat ik nu zo'n ander persoon ben geworden, maar dat ik die memo zelf even gemist had ofzo. Ik was mezelf wel een beetje kwijt. Therapie heeft wel geholpen, maar ook "fake it till you make it". Ik probeer nu wel energie te steken in wat ik wil en belangrijk vind. Voor mij was het echt beginnen met de kleine dingetjes; een vast avondritueel, kleren klaarleggen voor de volgende dag, etc. Elke dag een stapje vooruit.

Herkenbaar! Probeer je wel te bewegen? Rondje lopen na het eten misschien? Wat mij ook erg hielp is alle kleding die ik tijdens mn zwangerschap aan had weg te geven/gooien en ook hele bezem door mn normale garderobe omdat je dat toch een hele poos niet aan hebt gehad en je je af kan vragen of je het nog wel mooi vind of gaat dragen. Vervolgens langzaam opgebouwd naar een nieuwe garderobe. Dit doet mij erg goed.

Heel herkenbaar! Door alle gebroken nachten ben ik altijd maar moe. Ik moet me enorm toezetten om te sporten, iets waar ik normaal best plezier in had. Vriendinnen die in buurt wonen vind ik super gezellig, maar zodra ik naar Amsterdam of Den Haag moet rijden vanuit Amersfoort zeg ik liever af of bennik blij als zij afzeggen. Ik heb vaak geen zin om make up op te doen, en draag vaak kleding doenof te groot, of te klein is...of gewoon weer dat setje omdat het nog oo het droogrek hangt. Ik was eindelijk weer wat afgevallen maar op vakantie ben ik opneiuw 2 kilo aangekomen. Dus opnieuw 10 kilo van mijn startgewicht. Baal er zo van! Heb enorm mijn best moeten doen op die 2 kilo. Zelfs shoppen voor mezelf heb ik weinig zin in eant ik vind niets leuk staan. Dankbaar voor mijn gezonde dochter en dat mijn lijf dit allemaal kan. Maar niet blij met het beeld dat ik nu in de spiegel zie... Maar goed...net maar wel weer 20 minuten op de crosstrainer gestaan want van klagen wordt ok nooit slanker. 😂 Ik hoop dat ik me na de borstvoeding weer mezelf ga voelen. 🙏🏻

Whoop sorry voor de typfouten, sta nog na te trillen van de training 😅

Heel herkenbaar. Na m’n eerste ook hele erge bekken klachten waardoor “fit” zijn er niet in zat zoals voorheen. Na een 12-14 maanden werd dit opeens veel minder. Nu bij de tweede wel fit maar nog zo moe vaak met het slaaptekort. Voor de bekken klachten kan je even nagaan of je vitamines wel op pijl zijn. Mij helpt namelijk meer mineralen + vit d en vooral veel eiwitten eten. Verder is het eigenlijk echt geduld hebben. Je komt weer terug alleen hebben we een beeld van te voren van het moederschap waarvan de realiteit echt afwijkt.