Wens voor een tweede partner niet.

Ik snap je gevoel heel goed. Heel praktisch en stoïcijns gezien is het heel simpel, twee ja's is een ja en één nee is een nee. Maar emotioneel is dat heel anders. Wij hebben nu twee kindjes (heel dicht op elkaar), en we hebben het er toevallig laatst heel uitgebreid over gehad. Ik zou op den duur misschien nog wel een derde willen, ik weet het nog niet zeker. Mijn man staat er wel open voor, maar voor hem is het nu zo ook goed. Ik benoemde toen ook dat als hij had gezegd dat hij er klaar mee was en een knip zou nemen, ik dat 100% zou accepteren, maar dat daar wel een soort rouwproces aan zou zitten waar ik nog niet helemaal klaar voor ben. Iets dat zou kunnen zijn, een potentiële toekomst, zal dan nooit meer kunnen bestaan, en dat ik dan afscheid moet nemen van dat beeld. Ik vind dat best wel heftig. Hij vertelde juist dat dat voor hem juist een soort afsluiting, een soort closure zou zijn, en hij erkende ook dat dat voor mannen doorgaans misschien makkelijker is om te verwerken dan voor vrouwen. Voor nu hebben we het hierbij gelaten en gaan we het er over een tijdje weer over hebben, kijken hoe het dan voelt. Ik vond het in ieder geval heel fijn om het er zo met hem over te hebben. Je hoeft er niet hetzelfde over te voelen, dat is oké. Je kan ook zowel achter hem staan als er emotioneel moeite mee hebben. Dat mag gewoon naast elkaar bestaan, en ik hoop dat jullie dat ook van elkaar mogen voelen.

Onwijs mooi🤍! Zo voel ik het ook, precies zoals je omschrijft. Het idee dat hij dat wellicht gaat doen zorgt echt voor paniek bij mij. Het is dan definitief onmogelijk. Neemt niet weg dat ik altijd achter hem sta, wil dat hij gelukkig is en wij een gelukkig gezin zin. Dit betekent alleen voor mij dat ik iets een plekje moet geven. Ondanks dat ik er achter sta vind ik het onwijs moeilijk en ben ik bang dat ik dit nooit maar dan ook nooit een plekje kan geven.

Precies dat, een plekje geven ❤️ En daar moet tijd overheen ook, dat is echt een rouwproces. Samen er open over blijven praten is denk ik heel belangrijk, om ruimte te geven aan dat gevoel. Dat gevoel van paniek snap ik ook heel goed, maar ik geloof echt dat dat beter wordt met tijd.

Mag ik vragen waarom wil hij een knipje doen, jullie kunnen andere beschermen doen, misschien later vergadert hij zijn mening daarover!

Lief dat je zoveel begrip hebt voor je partner. Maar waarom nu al een knipje? Heeft hij ook zoveel begrip voor jou. Persoonlijk zou ik dit niet doen zolang het voor jou zo pijnlijk is. Dit klinkt voor mij meer als zijn zin doordrijven zonder dat het gesprek open blijft. Geef het eerst een plekje, er zijn genoeg andere manieren van anticonceptie. En wie weet, stelt hij zijn keuze nog bij, jullie kindje is nog zo klein. Mag ik vragen wat zijn redenen zijn voor geen tweede? En hoe jong jullie zelf zijn? Mijn partner was ook heel zeker, ik wil nooit een tweede. Hij zag het om heel veel redenen ook niet zitten. Maar nu na 7 jaar is er toch een tweede. In heel veel dingen was hij bijgedraaid, deels gewoon doordat hij ouder was geworden en veel dingen stabieler zijn geworden, was hij ook daarin van mening veranderd.

Een knipje omdat ik zelf niet meer aan de anticonceptie ga, condoom dus overblijft en ja daar heeft hij moeite mee. Vind hij vreselijk. Dat is de reden, naast dat hij er echt niet nog een wil. Uberhaupt ook geen risico wil lopen. Wij zijn 29 en 40. Mijn partner is 40, naast zijn leeftijd, financien, vrijheid, heeft hij ook als reden dat hij t gewoon niet voor zich ziet. Hij krijgt al kriebels bij anderen die 2 of meer kinderen hebben. Op zo'n moment denk hij alleen maar, vreselijk die chaos.

Dat begrijp ik wel ja, mijn partner heeft het inmiddels ook gedaan. Zo snel na de tweede de afspraak gemaakt dat de verloskundige erom moest lachen met het eindgesprek. Maar dat was wel een keuze waar we toen beide achter stonden. Als het aan mijn partner had gelegen hadden we helemaal geen kinderen gehad denk ik. Hij heeft het vooral voor mij gedaan. Maar wel in de mate dat hij het kon handelen, wat en wanneer hij het zag zitten. Niet dat ik mijn zin heb doorgedrukt ofzo. We hebben er veel over gepraat en geen beslissingen gemaakt waar we niet beide achter stonden. Ik hoop dat dit bij jullie ook zo is. In je eerste berichtje komt het over alsof het echt zijn keuze is, dat zou ik niet fair vinden tegenover jou.

Hier een heer erg vergelijkbare situatie.. partner neigde eigenlijk naar geen kinderen, ik wilde wel heel graag. Ik dacht dat ik er maar 1 wilde maar nu twijfel ik toch.. hij blijft echter bij zijn standpunt en wil het hierbij laten.. wil ook een knip laten zetten maar heeft hier geen haast mee gelukkig. Ik denk dat dit ook te maken heeft met mijn proces en dat ik het echt nog wel een plek moet geven dat er geen tweede komt.. vind het ook heel lastig voor mezelf te bepalen of ik het moeilijk vind omdat ik iets afsluit of omdat ik echt heel graag wel een tweede wil. Ik zie zelf ook echt wel voordelen aan maar 1 kindje maar een broer of zusje voor ons zoontje lijkt me ook wel heel leuk. Heel lastig dus ik begrijp je heel goed ❤️❤️

Bij ons is er nu een 2e. Ik zou misschien ook wel een 3e willen, mijn man denkt van niet. Maar ik heb nu, voor de tussentijd, een spiraal laten zetten. Dan kunnen we gewoon genieten van ons gezin zonder dat we overhaaste beslissing nemen, veel gedoe hebben van andere anticonceptie. Hopelijk wordt dan komende jaren de beslissing duidelijker (waarschijnlijk blijft het hierbij, maar dan kan ik wennen aan dat ons gezin zo blijft en voelt het waarschijnlijk voor mij ook beter om een knip te laten zetten als we over 2/ 3 jaar meer vrijheid terughebben). Is een spiraal (hormoon of koper) voor jou een optie? Als een soort compromis om toch wat jaren bedenktijd te hebben?

Lief je reactie. Precies dat tuurlijk zijn er voordelen maar bij 2 ook. Super lief en fijn dat hij je de tijd geeft!!