32w zwanger, burnout partner

Wat vervelend! Kan je niet zelf meubels aanschaffen en hulp inschakelen van vrienden of familie? Ik begrijp dat je bij 32 weken inmiddels wel wat meer vaart wil maken.

Mijn partner werkt ontzettend veel uren, waardoor het thuis klussen en taken doen gewoon heel lastig is. Ik heb dan ook zelf de meubels besteld en vaak heb je dan ook de optie dat je de montage door een monteur kan laten doen. Ik weet dat geld niet je issue is, maar qua kosten valt het heel erg mee, en ze zijn heel snel. Zo heb ik de grote meubels binnen een week of 2 ontvangen en waren ze meteen gemonteerd. Mocht er geen monteur zijn, dan heb je de app “werkspot”. Dit is een veilige app en enorm veel goede monteurs ☺️ Vervelend van je man zijn situatie, maar dit is onmacht. Ik zou het heft in handen nemen, en hem hiermee niet betrekken als je merkt dat het tegenwerkt… Probeer lekker te genieten van je zwangerschap verder, pak taken stap voor stap op. Je baby heeft de eerste weken echt niet veel nodig!

Sorry, burn out of niet.. dat is geen excuses voor dit gedrag. Hij moet een schop in z'n kont hebben en zich kapot schamen. Het minste wat hij kan doen is hulp accepteren. Het gaat hier namelijk niet om meneer zelf, maar om het welzijn van jou en zijn kind. Ik vind zijn gedrag onacceptabel en zeer kinderachtig. Inderdaad het heft in eigen handen nemen. Ik zelf zou geen respect hebben voor zijn slachtofferrol.

Ik wilde even zeggen dat ik het echt naar voor je vind dat je dit meemaakt. Ik ga momenteel ook door een heel slecht moment in onze relatie (31wk). Probeer te focussen op jou en je lieve baby. Jullie zijn het belangrijkst. En zoals hier ook al wordt gezegd: neem het heft in eigen handen. Bestel de meubels en laat ze monteren. Hij doet het niet en jij moet rust creëren voor jezelf. Het gaat nu om jou en de baby en niet om hem. You got this momma ❤️❤️❤️

Helemaal niet om hem goed te praten, maar zo simpel is een burnout helaas niet..

Ten eerste, wat naar dat je hier doorheen gaat. Is er misschien een familielid of goede vriend of vriend(in) van jouw kant waarmee je kunt zitten om een plan te maken? Ik denk dat je in dit geval maar beter je eigen plan kunt trekken. Uit ervaring weet ik dat ‘burnout-boosheid’ een onredelijke boosheid is, waar niet altijd in meegegaan hoeft te worden. Denk aan jezelf en de kleine, en probeer van deze laatste weken iets moois te maken! ❤️🙏🏼

Wat een nare situatie! Aan alle tips van hieronder heb ik niks toe te voegen....wel een totaal andere tip: neem af en toe een zwangerschapsmassage! Doe ik ook sinds een maand door bepaalde stressfactoren om mij heen en het werkt ontzettend goed om even te ontspannen. Even een momentje voor jezelf en daardoor ook meteen voor je baby!😊❤️

Wat naar voor jullie allebei! Een burn out hebben en een baby op komst is ook pittig. Maar je hebt gelijk, er moet nu echt wat gaan gebeuren want dadelijk is het te laat en dan sta je met je kindje in een lege kamer. Ik hoop wel dat hij beseft dat er een pittige tijd aankomt waar die woede wel onder controle moet zijn. Heeft hij een uitlaatklep? Misschien kan je overleggen (op een rustig moment) of het handig is dat jij vast deze week de meubels uitzoekt, als hij wilt mag hij mee maar jij neemt dit stukje. En dat hij het dan in elkaar zet binnen een week, als dat niet lukt dat je dan wel hulp in huis haalt en dat hij dit dan maar moet accepteren. Dan biedt je hem een kans, betrokkenheid maar ook een ultimatum. Maar bespreek het vooral als hij even rust en overzicht heeft. Dan kan je tot een goed gesprek komen hopelijk. Maar pak idd door, jouw energie is ook kostbaar en niet meer eindeloos! Succes ❤️

Ik ben hersteld van een burnout (3 jaar mee bezig geweest, nu 4 jaar hersteld) en ik ben nu zwanger van de tweede, dus ik ken beide kanten een beetje. Als ik jou was, zou ik het heft in eigen handen nemen en lekker alle voorbereidingen gaat treffen voor de baby. Ik zou hem niet compleet uitsluiten, maar de keuze kleiner en concreter maken. Dus bijvoorbeeld: 'ik ga vanavond het bedje bestellen, wil je meekijken en denken of zal ik het zelf even doen?' In plaats van 'we moeten nu echt met de babykamer aan de slag'. Als geld niet perse een issue is zou ik lekker alles laten bezorgen en zelfs kijken of er een montageservice is. Heel veel succes in deze ingewikkelde periode!

Wat vervelend voor jullie beiden! Ik herken het wel, alleen had mijn man een prosnatale depressie 4 maanden na de bevalling, duurde bijna 1,5 jaar. Enige tips die ik je kan meegeven. Stel duidelijke grenzen, helemaal voor jezelf. Aangezien 1 ouder niet 100% functioneerd moet de andere ouder dat wel doen. Dat is je verantwoordelijkheid als ouder. Verder stuurde ik mijn man weg met vrienden en liet ik mijn familie mij helpen, als er iets gedaan moest worden. Tevens heb ik mij man gedwongen therapie te nemen. Dit om de veiligheid binnen het gezin voorop te stellen, het was therapie of scheiden. Bij ons speelde geld ook geen rol, ik heb sinsdien een schoonmaakster, en kocht destijds zelf alles wat onze baby nodig had. Het lijkt zo makkelijk als ik dit zo typ. Maar het is ontzettend moeilijk om het moment dat het jouw overkomt, je man/partner waar je zo van houd. Eerst verleg je grenzen uit liefde waarbij je achteraf denkt “was dat al te ver?”. Als jullie hier samen uitkomen maakt jullie dat alleen maar sterker. Mijn man is mij nog elke dag dankbaar voor wat ik destijds heb gedaan voor het gezin. Maar makkelijk was het zeker niet.

Ik heb ook een man met een burnout thuiszitten, gelukkig herstellende. Bij mij werkte deze aanpak goed, maak het overzichtelijk. Het is pijnlijk dat alles nu bij jou komt te liggen terwijl jij deze periode juist verzorgd zou moeten worden, daar mag je ook verdrietig om zijn. Ik had de neiging mijn partner niet meer tot 'last' te willen zijn, maar je eigen gevoelens doen er ook toe. Dus ik deed wat Annesoof zegt, plus 1 of 2 keer een stevig gesprek: los van jouw situatie onderga ik ook een transformatie en komt er iets groots aan. We moeten ons voorbereiden. Als het niet samen kan, dan apart. Ik moet spullen halen en inrichten, doe dat het liefst samen, maar als je het niet kan opbrengen dan ga ik zelf aan de slag. En als het al te ver gevorderd is voor bovenstaande: ook hij heeft voor deze beslissing gekozen. Je hoeft niet boos op iemand te worden of gemeen te zijn terwijl je hem de waarheid vertelt, namelijk dat ook hij een rol te spelen heeft de komende maanden en jij dit niet alleen kan.

Heel vervelend. Mijn partner ziet soms tegen dingen op. Zelf maak ik nu lijstjes met klusjes of dingen die moeten gebeuren. Die leg ik op tafel. Hij wil ook graag alles zelf doen maar werkt ook 55 a 60 uur per week en ondersteund mij terwijl ik chronisch ziek ben. Maar is ook te trots om hulp te vragen. De voorwaarde die ik nu heb is het lijstje ligt er. De dingen die erop staan elke week zet ik er 1 streepje achter. Na 3 strepen. Dat is 3 weken doe ik wat ik wil. Dat is voor klussen een klusman uit het dorp bellen. En voor dingen die gekocht moeten worden en uitgekozen zoals laatst gordijnen voor de babykamer dan rijd ik na 3 strepen naar de winkel en koop ik wat ik wil. Voor verf had ik kleursamples gehaald die erbij gelegd met mijn top 3 keuzes. Dat bleek hetzelfde te zijn. En zo heb ik uiteindelijk ook 3 keuzes behang neergelegd waar hij na 1 week ook een keuze uit maakte. Geverfd heeft hij nu. Behang heeft hij nog 2 weken voor. Kast heeft hij gekozen dus heb ik nu online besteld. Geen idee of dit voor jou partner werkt. Maar hier werkt dit wel. Hij ziet wat er moet gebeuren. Hij krijgt een paar weken de tijd. En daarna zal hij moeten accepteren dat het gebeuren gaat omdat het anders nooit gebeuren gaat. In het begin was hij wat boos. Maar nu geeft hij ook aan dat het de druk er wel afhaald zo omdat ik ook niet maanden achter hem aan blijf lopen. In jou geval voor de babykamer zou ik dus gewoon een bord maken met voorbeelden en 2 of 3 keuzes. Dat voorleggen. Een weekend vrij plannen om het te doen vrij kort. En een weekend erna met hulp inschakelen. Dan weet hij dit is jou grens en dat gaat er gebeuren dan. Kan hij zelf kiezen of hij het voor die tijd doet. Of met hulp zit. Zou zo ie zo zorgen dat het voor week 35 klaar is. Omdat dat jou ook rust gaat geven. In ieder geval succes. Hopelijk kun je er iets mee en werkt het.

Ik ben het hier echt helemaal mee eens! Zo geef je hem een keuze. Een schop onder z’n kont gaat helaas niet helpen, zo werkt een burn-out inderdaad niet. Maar ik denk dat bovenstaande aanpak nog weleens helpend zou kunnen zijn. Overigens wil ik nog wel even zeggen dat ik het heel erg vind voor je dat je hier doorheen gaat. Ik kan me voorstellen dat je je soms ontzettend eenzaam moet voelen. Juist in deze periode moet je een gevoel van geborgenheid ervaren en heb je de liefde van je partner nodig. Ook wil je natuurlijk dat je partner ook zin heeft om aan de slag te gaan met alles! Ik vind het heel verdrietig dat dit niet het geval is bij jou. Mocht je een keer willen praten mag je me altijd een berichtje sturen ❤️ veel sterkte!

Wat een vervelende situatie. Ik denk dat je hem het beste kunt laten weten dat je de babykamer graag op korte termijn af wil hebben (dat geeft immers rust), maar tegelijkertijd aangeven dat je begrip hebt voor zijn situatie en hem een oplossing aandragen waar hij zelf niet mee wordt belast. Bijvoorbeeld dat jij de meubels uitkiest en besteld en ze door de winkel waar je ze koopt laat monteren. Of je zegt dat een bekende je er graag mee helpt om het in elkaar te zetten. Ik zou misschien niet te veel overleggen met je man, als dat alleen maar op ‘nee’s’ uitdraait, maar in plaats daarvan op je strepen gaan staan en zelf zoveel mogelijk de beslissingen maken. Het kan voor iemand met een burnout heel lastig zijn om overal over na te ‘moeten’ denken (en al helemaal als er tijdsdruk achter zit). Ik zou hem uiteraard wel laten weten wat je dan precies van plan bent, dus niet achter zijn rug om. Het lijkt me ook weer niet goed voor jullie relatie om hem compleet te passeren, maar iets ertussen in lijkt me wel noodzakelijk.

Wat een enorm lastige situatie inderdaad. Een alternatief wat je zou kunnen proberen is in plaats van beslissingen, je man concrete keuzes voor te leggen. Je geeft aan dat familie wel wil helpen, maar door hem weggewuifd worden. "Kan ik ergens mee helpen" is een veel moeilijkere vraag dan "zal ik familielid X vragen om de babykast in elkaar te zetten, of om te behangen?" Je betrekt je man nog steeds bij de voorbereidingen en zet hem niet buitenspel, maar er worden wel dingen gedaan die je zo zelf meer in de hand kunt nemen. Samen met de andere goede tips die tot zover gepost zijn komen jullie er hopelijk samen goed doorheen!

Dank jullie wel voor de lieve, begripvolle reacties! Zelf die met 'schop onder de kont' en 'kinderachtig', want mijn ouders zouden mij al lang die schop gegeven hebben. Was vergeten te zeggen dat de babykamer nog vol staat met andere spullen van ons 🙈 de woonkamer ook. Meubels bestellen en monteren gaat eigenlijk nog niet wegens ruimtegebrek. We werken nu inderdaad met taken op een bord per week en per maand. Het werkt eigenlijk wel en dingen gaan sneller dan voorheen, maar nog niet snel genoeg. We hebben echt hulp nodig om (grote) spullen weg te gooien om eerst ruimte te maken dus hiervoor is het wel nodig om de hulp in te schakelen wat tot nu toe weggewuifd wordt.

Een burn-out is niet niks, helaas ben ik een ervaringsdeskundige. Het is een van mijn zwartste periodes uit mijn leven. Ik kon toen niets, al had ik het wel heel graag gewild. Bij jullie is er nu ook nog een lieve kleine baby op komst en ik weet zeker, diep van binnen wil je partner jou graag helpen en ondersteunen, maar hij kan het momenteel gewoonweg niet door o.a. gebrek aan energie. Ik zal als ik jou was, de situatie accepteren zoals hij nu is en zelf het heft in eigen handen nemen. Laat familie en/of vrienden je helpen om de kamers leeg te halen. Vraag je familie en/of vrienden of ze je willen helpen met de babykamer te verven, mocht dat nodig zijn en als het je zelf niet lukt. En ga daarna lekker op internet shoppen en laat alles bezorgen en monteren. En daarna kun je de babykamer lekker gaan inrichten 🥰 het is niet ideaal, maar jezelf druk maken om de situatie help je jezelf nu niet mee, maar je partner ook niet. Probeer rust te creëren door in oplossingen te denken en dan weet ik zeker dat het uiteindijk goed gaat komen. Je kunt dit lieve mama! 💪🏻🍀🤎