Op dit moment ben ik erg radeloos. Mijn partner heeft al een lange tijd een burnout. Daarbij wordt hij snel boos om kleine dingen, blokkeert vervolgens direct en weigert dan mee te werken of iets te doen in huis/babykamer. Hulp vanuit de ggz komt eindelijk op gang na jaar wachttijd.
De babykamer is nog lang niet af, we hebben nog geen bed, commode of kledingkastje voor de baby (geld is niet de issue trouwens).
De tijd dringt en ik en niemand uit onze omgeving heeft grip op deze man. Veel familieleden bieden aan om te helpen, maar mijn partner wuift het allemaal weg dat hij wel zal laten weten wanneer hij hulp nodig heeft. Zo blijft alles op dezelfde slakkentempo verlopen.
De situatie zorgt ervoor dat ik niet kan genieten van de zwangerschap.
Heeft iemand tips om regie in eigen hand te nemen, zonder dat mijn partner compleet doordraait?