November mommy’s deel je bevallingsverhaal met reacties. ( groot topic )

Hallo hallo! Nu het geboortetopic langzaam vol begint te stromen met die heeeeeeeerlijke baby's (ik word echt heel blij van dat topic!), lijkt het me leuk/interessant om dit topic eens (nieuw) leven in te blazen... Van de mama's die het willen delen zou ik graag wat meer geboorteverhalen willen lezen!

Misschien is zelfs een pinnetje wel een idee, mod? 🙃

Doe ik ! Dan houden we dit topic aan voor alle bevallingsverhalen :)

Om 02:00 in de nacht was ik wakker, ik voelde mijn dochter in de buik bewegen en ineens hoorde ik een soort “plop”. Ik kon het niet helemaal plaatsen en dacht dat het misschien mijn dochter was die hard schopte. Verward wilde ik naar de badkamer lopen, maar toen liep het water ineens heel erg hard langs mijn benen. Mijn vliezen waren gebroken en het bleef maar lopen. Ik schoot meteen in de stress want ik was nog maar 35 weken zwanger. Ik ben naar het ziekenhuis gegaan waarbij de verpleegkundige mij gerust stelde en zei dat ze even zou gaan kijken maar dat ik waarschijnlijk wel naar huis zou mogen omdat ik nog geen weeën voelde. Toen ze ging kijken zat ik al op 5cm ontsluiting. De verpleegkundige vertelde mij dat ik zou gaan bevallen en dat ons kindje prematuur zou zijn en wij dus moesten rekenen op een ziekenhuis opname van minimaal 2 weken. De artsen kwamen bij mijn bed staan tijdens het persen om mijn dochtertje mee te kunnen nemen omdat ze waarschijnlijk moeite zou gaan hebben met de eerste minuten buiten de buik. Het persen heeft 52 minuten geduurd. Onze dochter had een apgar score van 8,9 en 10 en de artsen besloten dat ze bij mij mocht blijven. Tijdens het onderzoeken van de placenta zijn we erachter gekomen dat onze dochter eigenlijk een tweeling was, er was namelijk een bijplacenta gevonden in de placenta van onze dochter. Dit heb ik nooit geweten en ik ben ook nooit bloed verloren tijdens mijn zwangerschap. Na 2 weken ziekenhuis heeft onze dochter zonder sondevoeding leren drinken en konden we naar huis! 🩷

Yaaaay mee eens natuurlijk

Maandag ochtend was ik naar het toilet geweest en wilde terug mijn bed in maar plots was het mega nat tussen m’n benen, mijn vliezen waren gebroken met 35+4. Nadat de verloskundige langs is geweest om te bevestigen dat het vruchtwater was moesten we ons melden in het ziekenhuis. Daar werd al gauw duidelijk dat ik opgenomen werd. Als de bevalling niet vanzelf zou doorzetten zouden ze inleiden bij 37w. Toen ik 36+6 was kreeg ik een ballon en na 1,5 uur had ik al regelmatige stevige krampen. Eventjes erna had ik 4cm toen de ballon eruit kwam. Ik had gelijk pijnlijke regelmatige weeën en kwam daarna in een weeenstorm terecht. Met 6 cm een ruggeprik gehad (heaven) en toen binnen no time had ik 10cm. Na 24 min persen kwam m’n zoontje ter wereld❤️

Wow, wat een verhaal! Heb je er emotioneel nog last van gehad dat je nu achter dat aspect van een tweeling kwam?

Nee en ja. Eigenlijk super verdrietig, maar omdat ik het nooit heb geweten heb ik niet het gevoel van verlies. Maar toch ook weer wel omdat ik het nu wél weet…

Snap ik! Het is ineens wel heel veel tegelijk! Maar de natuur zal beslist hebben dat dit het beste was en je hebt nu een gezond kindje. Sterkte en veel geluk!

Vandaag geboren.. Was van plan in het ziekenhuis te bevallen. Maar ik had al 5 cm ontsluiting toen de verloskundige kwam. Dus werd het een thuis bevalling.

Mijn bevalling begon met het breken van de vliezen op 28 oktober om 7 uur s'ochtends. Naar het ziekenhuis geweest omdat ik medisch ben vanwege crohn en zwangerschapscholestase. Daar is mijn ontsluiting gemeten en zat nog maar op 2 cm en had geen regelmatige krampen dus mocht ik weer naar huis en daar afwachten of het op gang kwam. Ben smiddags nog met mn vriend en dochtertje naar het centrum geweest in de hoop dat wandelen het op gang bracht. Maar helaas was dat niet het geval en werd ik de volgende om half 8 aan de wee opwekkers gelegd. Al snel kwamen de weeën op gang en hebben ze hem uiteindelijk maar 2 x verhoogd want er zat op den duur bijna geen minuut meer tussen de weeën. Ik wou graag een ruggenprik en daar werd voor gebeld nadat ze mijn ontsluiting gemeten hadden. Die zat op 5 cm. Ik ging weer op mijn zij liggen en de weeën bleven elkaar snel opvolgen en waren redelijk op te vangen. Opeens nog geen 5 minuten later kreeg ik dat bekende gevoel van dat je naar de wc moet en toen bleek ik al op 8 bijna 9 cm te zitten. Dus de ruggenprik werd afgebeld. Na ongeveer een half uur de laatste cm weggepuft te hebben zei de verloskundige dat ze al haartjes zag. En na 5 minuten persen lag ze op mn buik 💕 maar toen bleek ik wat meer bloed te verliezen doordat de placenta deels los zat en niet wou komen. Toen kwamen er ineens 5 mensen extra bij en kreeg ik t wel even benauwd. Zat toen al op 870 ml bloedverlies en de placenta kwam nog steeds niet. Gelukkig na het legen van mn blaas kwam de placenta na 1 x persen eruit en stopte het bloedverlies gelukkig ook. We moesten vanwege mijn bloedverlies en de langdurig gebroken vliezen 1 nachtje in het ziekenhuis blijven maar gelukkig de volgende dag weer lekker thuis gekomen en nu lekker bijkomen van alles met zn 4tjes ❤️

Gefeliciteerd! Hoeveel weken was jeee? 🩷

Dankjewel! Ik was 37 +2 weken

25 oktober kwam onze knul ter wereld via een geplande keizersnede bij 37+5. Gek om van te voren te weten wanneer hij geboren wordt. Maar ook praktisch, de avond ervoor zijn we voor het laatst met z'n tweetjes uit eten geweest. Smorgens eerst ff gedoucht en daarna om 07.00 in het ziekenhuis zijn. Vervolgens eerst alle controles en plaatsing infuus etc. 10.00 uur waren we aan de beurt werd er gezegd. Heel vreemd om naar de klok te kijken en af te wachten, we waren er beide stil van. Voor het eerst voelde ik toch wat zenuwen maar op een positieve manier. Daarna was het zo ver en op de OK werd de spinaal geplaatst. Hier voelde ik helemaal niks van. Ik werd ingepakt met operatie doeken en toen gingen ze beginnen. Ook hier voelde ik niks van, alleen wat geduw zoals bij de tandarts. En 8 minuten later werd hij geboren. Toen ze hem eruit haalden ging het doek naar beneden en konden we via een doorzichtig scherm mee kijken. Wat een magisch moment is dat! Vanuit de schopjes in je buik zie je daar ineens een mini mensje! Als ik niet had meegekeken kon ik het niet geloven denk ik. Hij had een goede kleur en begon meteen te krijsen. Pfff met hem is alles goed! Daarna namen ze hem mee naar een apart tafeltje met papa en werd hij nagekeken en schoongemaakt. Ik was zo in de wolken er naar aan het kijken dat ik niks mee gekregen heb van de nageboorte en hechten. Vervolgens kreeg ik meneer op de borst. We waren instant verliefd! Hierna werden we naar de recovery gebracht waar we best een tijd lagen want m'n spinaal werkte maar niet uit en m'n bloeddruk was niet helemaal stabiel. 2 dagen later mochten we naar huis met z'n allen. Hij doet het volgens het boekje en is een hele relaxte baby. Sinds de eerste nacht slaapt hij al door tussen 24 en 05. En omdat hij overdag ruim voldoende drinkt mogen we dat zo laten. Ik heb het allemaal als heel positief ervaren met veel rust en tijd om te genieten.

Over een aantal dagen staat er bij ons ook een keizersnede gepland, omdat meneer nog steeds in stuit ligt. Heel fijn om jullie positieve verhaal te lezen!! Dank je wel hiervoor! Gefeliciteerd 🩵👶

Deze zwangerschap was vreselijk. Ik had sinds het tweede trimester ontzettend veel last van jeuk op mijn gehele lijf. Hierdoor aan de prednison en werd ik medisch. Met 37+2 werd ik ingeleid dmv een ballon en de volgende dag moesten we terug naar het ziekenhuis. Mijn partner en ik waren allebei enorm bang dat het mis zou gaan met de baby tijdens de bevalling door de complexiteit van de zwangerschap. Ik kreeg sochtends en smiddags tabletjes voor het rijpen van de baarmoeder mond en de weeën begonnen om 12 uur. Dit ging goed en ik kon alles enorm goed opvangen. Om 7 uur werden mijn vliezen gebroken. Hierna werd de pijn vrij snel ondragelijk. Ik riep om pijnbestrijding en zou een pomp krijgen. Ze ging voelen en ik had 5 cm ontsluiting. Nadat ze het medicijn ging halen kreeg ik ineens enorm de druk om te gaan poepen, maar ze had nog maar net gekeken dus pers weeën konden het niet zijn, toch? Nou wel dus. In 10 minuten tijd van 5 cm naar 10 cm ontsluiting gegaan, en na 5 minuten persen kwam dan eindelijk lang verwacht ons knulletje naar buiten. Ik heb het als enorm naar en zwaar ervaren. Het ging zo snel dat mijn hoofd het niet bij kon benen en ik letterlijk niet wist wat er aan de hand was en wat me te wachten stond. Gelukkig was met kleine Guus alles goed en na een 3 kwartier na de bevalling viel alles op zijn plek en kon ik adem halen. Nu lekker genieten van de kleine man💓

Jeetje wat een intense ervaring! Hopelijk kun je het straks een plekje geven hoe het allemaal is verlopen 🤗 Gefeliciteerd met Guus in ieder geval 💙

Gisteren om 04:15 is me vruchtwater gebroken. En de weeen willen niet doorzetten. 😩

Sterkte met het wachten!! Je kan het mama! Veel succes en voor je het weet heb je je baby’tje in je armen🥰

In je slaap? Ik ben altijd benieuwd of dat kan