Verlof en emotioneel

Ik ben ook zo veel emotioneler… ik ben 34+4 vandaag en mijn vriend is sinds 06:15 weg en voel me zo rot wil m nu dichtbij hebben ook omdat t mn eerste kindje is en zoveel pijn heb en niet weet wat er gaat gebeuren… (ook soort van van me af schijven dit😅)

Haha ja zeker. Onze dochter is bijna 3,5 en kan me t bloed onder de nagels vandaan halen🤯 Niet luisteren, wegrennen. Bij mij staat het huilen soms ook nader dan het lachen. Maaar geniet ook enorm van de weken die ik nu nog alleen met haar heb!

Hier niet per se emotioneler, maar wel enorm moe. Ik ben ook sinds deze week met verlof en onze peuter slaapt ook niet meer overdag, waardoor ik niet echt aan mijn soms hard nodige middagdutje toekom. Ik ben lichamelijk momenteel ook niet in staat om met hem naar de speeltuin te gaan bijvoorbeeld om wat energie kwijt te kunnen, en kan ook niet lang op de grond gaan zitten om met hem te spelen. (Hij vraagt regelmatig of ik kom spelen en is het er niet mee eens als ik aangeef dat dit nu niet kan 😅). Ik denk af en toe wel pff hoe kan ik dit nog volhouden al die weken. Gelukkig gaat hij nog drie dagen per week naar kdv, kan hij zijn energie kwijt en ik wat meer rusten. Maar de andere dagen zijn erg zwaar 🥲

Absoluut herkenbaar! Een labiel wezen ben ik op dit moment 😅

Ik ben ook 34 weken nu en met verlof. Heel emotioneel ook idd..je kunt me af en toe echt opvegen.. Mijn vriend is vanochtend vertrokken voor een weekendje weg naar Dublin, heb me nog ingehouden maar toen ik de deur dicht hoorde vallen heb ik zitten huilen als een klein kind. Terwijl ik het hem zo gun..

Hier ook een emotionele zwangere hoor! Ik kan ontzettend genieten van momenten, maar ook ineens overmand worden door emoties. Meestal gebeurt dat wanneer ik de dag daarvoor wat teveel heb gedaan, ik trek heb (echt heel stom, maar wel waar) en er ‘iets’ gebeurt. Kan klein zijn, maar dan komt het zo hard binnen. Gisteren had de poes op ons (witte!!) kleed geplast. Ik was zó verdrietig. Heel suf, maar het hoort erbij denk ik maar. Goed rust nemen helpt mij wel echt.

Vervelend dat jullie er ook last van hebben maar toch fijn om te lezen. Ben nu 33.4 en sinds 4 dagen ineens heeeel emotioneel. Echt met kei hard huilen en zo verdrietig. Brullen gewoon 😭😅 Ben er helemaal moe van. En niet dat er nou ook echt iets zó erg is, maar er is gewoon veel om aan te denken en het komt echt hard binnen

Oh zooo herkenbaar dit!!

Haha ja echt. Normaal gesproken zeg ik er wat van en dan is t gauw goed. Maar nu zodra ze weer eens wegrent omdat ik bijvoorbeeld d'r haren wil doen, springen me de tranen in de ogen en heb ik geen zin om er achter aan te gaan, gaan we weer😂 Zooo frustrerend haha. En dan uiteraard op momenten dat je ook een beetje haast hebt, dan werkt mijn labiliteit ook niet mee🫠

Haha nou.. Om alles ineens error en niet mee willen werken hè. Echt babygedrag. Aankleden, haren doen, niet meer willen fietsen maar ook niet meelopen. Sjouwen kan/mag eigenlijk ook niet meer zulke stukken. Aan de andere kant kan ze ook weer heel lief zijn en spontaan kusjes en knuffels geven en zeggen ik hou van je mam. Zouden ze t allemaal gewoon aanvoelen dat wij minder sterk zijn momenteel?

Inderdaad, tegenwoordig als ik bijv. naar de stad ga, neem ik de buggy mee want plots wilt ze niet meer lopen😵‍💫 Aaah ja, daarom, zijn hele lieve kinderen maar soms..... Ik denk het wel hoor, want als mijn vriend erbij is doet ze dit minder. Al moet ik wel zeggen dat hij wat meer geduld heeft momenteel haha.

Lijkt of ik me eigen verhaal lees . Peuter 3.5 en vraagt zoveel aandacht , kan ook niet meer weg voor zijn energie . En daardoor word hij erg tegendraads en vervelend, voel me dan ook echt schuldig. Hier gelukkig ook nog 3 dagen opvang..

Ja ik heb precies hetzelfde. Mijn peuter vraagt continu aandacht en ligt veel dwars. Gooit voortdurend alles op de grond waar ik niet bij kan. Ik heb daarom maar een paar keer extra dagen aangevraagd op het kinderdagverblijf want ik trek het niet.