Hoi,
Vandaag kwamen wij er achter dat ik in verwachting ben van ons derde kindje. We hebben een dochter van bijna 6, een zoon van bijna 3.
Ik heb PTSS en een angststoornis. Het opvoeden van twee kinderen is dan ook een echte uitdaging. Los van het achterstallige huishouden. Mijn man werkt, Ik zit wegens mijn mentale rugzak in de WIA.
Ik kan slecht tegen stress en drukte. Mijn leven werkt het beste als ik controle hou. Dus een beetje een controlfreak. In februari had ik mijn laatste cyclus. Opzich sla ik wel eens een maand over.
Begin april een test gedaan. Negatief. Vandaag twee testen gedaan. Allebei positief. Mijn man wilde altijd maar 1 kind. Later kwam hij uit op 2 kinderen. Hebben ze elkaar kom op terug te vallen . Onze jongste is een relschopper en zuigt alle energie uit je. Een hart van goud, maar toch je hebt er je handen vol aan.
Nu blijk ik in verwachting te zijn van nummer 3. Ongepland en mijn man ziet het niet zitten. Financieel niet, maar ook ruimte en alles opnieuw aanschaffen. Bovendien is hij bang dat ik een mentaal onderdoor zal gaan.
Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om het te laten weghalen. Maar ook ik twijfel of ik we niet aan onderdoor zal gaan en ook of mijn andere 2 kinderen niet tekort gedaaan worden. Ook al was het niet gepland. Het is wel gewenst. Ik weet het gewoon niet. Mijn schoonouders zijn 70+. Mijn eigen familie is zo goed als niet in beeld. We wonen in een nieuwe woonplaats en ik heb dus bijna geen netwerk