Zwanger, maar durf niet blij te zijn

Verzoek gestuurd

Wat naar dat je eerste zwangerschap zo is verlopen, en ik snap je angst heel goed. Ik zelf wacht ook gewoon met vertellen tot ik eigenlijk de eerste echo heb gehad. Pas als ik zelf heb gezien dat het goed zit durf ik het aan anderen te vertellen. Nu weet alleen mijn man en moeder het. Vrijdag heb ik de echo.

Ik heb dit ook. Heb drie miskramen gehad in 1 jaar tijd en nu weer zwanger. Alhoewel het toen vroege miskramen waren en ik nu al bijna 9 weken ben is en blijft het toch heel spannend en durf ik tot hij/zij er is niet blij te zijn

Ergens denk ik ook, stel het gaat weer mis dan is iedereen al op de hoogte en kunnen ze me steunen. Maar toch voelt het nog gek om te vertellen... succes met je echo vrijdag! Ik ben benieuwd, hopelijk goed nieuws allemaal 🥰

Ja ik had in januari een vroege miskraam, dus een positieve test associeer ik nu eigenlijk niet meer als iets positiefs. Echt vervelend. Ik snap jou ook zeker... hopelijk komt het deze keer allemaal goed 🥰

Dat is ook wel zo indd, als het mis zou gaan zou je het misschien ook wel vertellen indd. Daarom moet je gewoon doen wat goed voelt. Alleen aan de mensen vertellen die heel dichtbij je staan misschien. Dankjewel! Al is het de 4e keer het blijft allemaal heel spannend iedere keer. Jij ook succes verder, hoop dat je dit keer een voldragen zwangerschap hebt.

Heel begrijpelijk en wat naar voor je 😔. Ik heb helaas ook 2 miskramen gehad dus ik ben constant bezig met wat ik in mn lichaam voel. Hopelijk kan de echo je snel meer duidelijkheid en vertrouwen geven 🫂

Ja dat vooral, constant bezig zijn met wat ik voel. En elk krampje of iets associeer ik meteen met iets negatiefs... hopelijk is het snel volgende week want dan weet ik meer!

Wat rot (maar heel begrijpelijk) dat je je zo voelt. Ik herken het ook van het begin van mijn huidige zwangerschap, na een lang medisch traject met een missed abortion en een miskraam. Wat ik tegen mezelf ben blijven herhalen: ' nu niet blij zijn maakt de pijn echt niet minder heftig als het straks toch mis blijkt te zijn'. Terwijl als het wel allemaal goed gaat, het zonde is dat de eerste weken worden overheerst door angst. Daarbij wist ik dat ik in beide situaties de steun van familie nodig zou hebben. Daarom heb ik het ook deze keer wel al snel verteld. Maar dat is net waar je zelf voor kiest. Hopelijk heb je genoeg afleiding voor de komende anderhalf week. Ik ga hard voor je duimen. 🍀

Heel begrijpelijk, eind vorig jaar ook een miskraam gehad en weer zwanger geraakt (inmiddels 7+2) vandaag hadden we de echo en godzijdank was alles goed, maar de weg ernaartoe werd ik ook weer onzeker. Ik moet je wel eerlijk zeggen dat ik er deze keer wel een beter gevoel over had (de zwangerschap) dit had ik eind vorig jaar niet. Het komt vast goed, denk positief 😘

Wat super naar dat jullie je zo voelen.. hier ook heel herkenbaar! Wij zijn ook beide heel terughoudend.. Ik voel me amper zwanger en daarom lastig te geloven, laat staan te vertrouwen dat het wel goed zal komen. Het is echt een mentale rollercoaster! Wij hebben ervoor gekozen om het al wel tegen m’n ouders te zeggen. Ze geven ons steun en relativeren. Voelt voor ons heel prettig. We hebben afgesproken dat we wel zien waar we behoefte aan hebben qua vertellen, net hoe het loopt. Gaan het weekend met m’n schoonouders weg, maar aangezien die veel paniekeriger zijn zit ik er niet zo op te wachten dat zij het al weten. Naja we gaan het zien. Ik heb met mijn vorige miskramen echt wel steun gehad aan mensen die het wisten..

Oh wat heftig zeg... begrijp je ook zeker. Ja ergens denk ik ook, waarom per se wachten, want ga hun steun toch nodig moeten hebben, either way. Maar wacht toch maar even de echo vrijdag af en dan ga ik 't ze vertellen 🥰 Afleiding, nee, blijft constant door m'n hoofd spoken hahaha, maar ja kan er niks anders van maken!

Wat fijn dat je een mooie echo had! 🥰 Ja ik moet ook zeggen dat ik me dit keer wel zekerder voel, ondanks dat het heel onzeker is allemaal. Maar toch tot die echo toont dat het op de goede plek zit, blijft het eng. Elk krampje denk ik, foute boel 🫠

Wel fijn om te lezen dat dit wel iets is wat ik niet alleen voel en meemaak. We hebben het ook afgelopen weekend aan m'n schoonouders verteld en die reageerden heel blij maar ook terughoudend, tot de echo, dan mag het feest worden haha. En inderdaad uiteindelijk moet je toch steun vinden bij iemand, en hoe fijn als je dat dan wel wel gedeeld hebt met iemand...

Wauw wat herken ik mijzelf in jouw verhaal. Alleen had ik een kloppend hartje op de echo die buitenbaarmoederlijk zat en kon het via een curretage weg gehaald worden. Een vrouw die in een abortuskliniek beland, totaal verdrietig omdat het gewenst is met demonstranten voor die deur. Dat was echt een ervaring die ik niemand gun. Gelukkig was ons kindje in mij overleden voordat het eruit gehaald werd. Ik was bijna 9 weken. Daarbij had ik heftige HG. Ik ben wel blij met mijn positieve testen maar toch voel ik mij totaal niet zeker. Wat als het weer verkeerd zit, wat als het dood is. Ik heb al 2 kindjes en 2 miskramen (waaronder bbz) gehad waar ik alle 4 misselijk was. Waarom ben ik dat nu niet? En daarbij wil mijn man tot 12 weken!!!!!!! wachten totdat we het gaan vertellen omdat dan alles zeker is. Hij is er echt niet blij mee nog. Hoe zeer ons vorige kindje gewenst was, hoe zeer dat nu niet zo is ofzo? Heel dubbel… 😔 Ik word gek van mijzelf… helaas door langdurig ziekte verloskundige, kan ik 10 april pas terecht met 7 weken. Ik duim hard voor je, jij ook voor mij?

Ik herken mijzelf helemaal in jouw verhaal! Ik heb precies het zelfde mee gemaakt vorig jaar november. Helemaal blij toen we er achterkwamen en 8 weken later was ik geopereerd, zwangerschap weg én mijn hele rechtereileider weg. Nu zijn we opnieuw zwanger en vonden we het ook heel spannend, maar alles zit deze keer op de goede plek en het harte klopt mooi. Ben vandaag 7 + 3, nog een paar dagen en dan ben ik verder dan ik de vorige keer ben gekomen en dat vind ik al heel wat 🥳 Maar de angst zit er diep in. Ik heb pas 22 april weer de volgende echo (termijnecho) en vind het nu juist heel spannend dat ik geen missed abortion krijg (daar lees ik zo veel over 😭). Denk dat die angst ook nooit helemaal weg meer gaat.

Heel herkenbaar.. Wat naar dat je je zo voelt. Ik hoop op goed nieuws vrijdag! In januari hetzelfde meegemaakt als jij met bbz. Nu weer zwanger, maar helaas zit het weer niet op de goede plek (wrs bbz in andere eileider..) - moet nu om de twee dagen naar zhuis voor bloedprikken en echo: ik hoop dat het toch nog naar mijn baarmoeder verplaatst en geen operatie nodig is 🤞🏼 Wat jij ook zegt: balen dat het niet gegund is als leuke tijd. Maar dit is uitzonderlijk: in de meeste gevallen gaat het na 1 bbz wel goed, dus ik duim hard voor je!

Heel begrijpelijk hoor! Ik heb vorig jaar een missed abortion gehad met 9 weken, na twee goede echo’s met een kloppend hartje. Nu opnieuw zwanger, eergisteren een mooie echo met kloppend hartje gehad maar durf ook nog niet écht blij te zijn, want wat als het weer mis gaat. Eigenlijk begint het nu pas voor mijn gevoel, weer richting die 9 weken. Ik denk als je eenmaal een keer iets meegemaakt hebt, dit altijd een angst blijft. Maar hopelijk gaat het helemaal goed komen deze keer 🍀🍀

Wow... wat doet jouw verhaal mij veel 😪😪 wat een heftige ervaring. Een kloppend hartje lijkt me op zo'n moment echt verschrikkelijk om te zien... Lijkt me heel moeilijk om 12 weken te wachten 😨 ergens snap ik het. Maar aan de andere kant heb je ook steun nodig van de mensen dicht om je heen. Hopelijk is het snel 10 april en ziet alles er goed uit op de echo. Ik hoop het echt van harte voor je 💖

Heftig he, dat zo'n ervaring een eigenlijk zo'n mooi moment helemaal kan laten vervaren. Ben zo blij voor jullie dat jullie een mooie 1e echo hadden! Snap je angst, maar ergens ook positief en hoopvol blijven! Wij hebben het nu toch zijn ouders en zusje verteld, en ook zij zijn super voorzichtig natuurlijk, maar wel blij. M'n vriend wordt met de dag ook blijer hoe dichterbij de echo komt... Hopelijk komt alles goed bij ons beiden 🥰