Bij 2e zwangerschap meer “angst”

Ik heb echt precies hetzelfde! Hier heel onverwacht zwanger. In 1ste instantie dacht ik aah leuk. En nu denk ik hoe dan 😵‍💫. Dalijk de 1 naar de crèche brengen, de ander naar de opvang, koken met 2 kinderen en ga zo maar door 🤣. Ik denk als de kleine er is het allemaal vanzelf gaat, zullen zeker momenten zijn dat je echt denk wtf, maar die heb ik nu met 1tje ook. Gefeliciteerd met jullie zwangerschap! ❤️

Ik denk dat het de "normale" onzekerheden zijn want je wil natuurlijk alles zo goed mogelijk doen voor jouw kindjes!! Ik heb het zelf ook soms en kan heeeeeel verdrietig zijn erom( ik denk deals hormonen)

Als jullie erover uit zijn het kindje te houden en als alles goed gaat zou je kunnen proberen helpende gedachten in te zetten in plaats van aan jezelf te twijfelen. Je zou 'hoe gaat het financieel?' kunnen veranderen in 'Wat is er financieel nodig en hoe gaan we daarvoor zorgen?' Wat betreft je lichaam is denk ik ingewikkelder, maar blijf jezelf afvragen of het helpend is hoe je tegen jezelf praat. Mn moeder zegt altijd 'alles gaat voorbij, ook zware dagen' 🥲

Klink makkelijker dan gezegd maar probeer het los te laten. Jullie willen graag een broertje of zusje voor je eerste kindje en ik geloof altijd dat alles wel goed gaat komen. Ik krijg 17 november een geplande keizersnede van een tweeling. Dus je kunt begrijpen dat ook even mijn vraagtekens had. Hoe ik het ga doen met 3 kids. Me zoontje is net 2 jaar! Maar piekeren gaat niet helpen en heb vertrouwen in jezelf!

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Heb ik ook gehad. Ik wist zeker dat ik een tweede kindje wilde, maar toen ik eenmaal zwanger was had ik ineens overal angsten zorgen en twijfels over. Wat doe ik mijn eerste kindje aan, nu is alles perfect, we tarten het lot om een tweede kindje te willen, dalijk is het niet gezond, kan ik er wel net zoveel van houden? Wordt het vanaf nu altijd chaotisch en druk in huis? Het hoort er helaas een beetje bij, ik heb tijdens mijn zwangerschap ook boeken erover gelezen en veel gegoogeld haha. Het is normaal. En gelukkig vagen al die zorgen helemaal weg zodra je tweede er daadwerkelijk is. De liefde borrelt op, ja het is weer even pittig zoals iedere kraamtijd (alleen nu is mijn vriend bezig met het dagprogramma onze oudste, en ik met de baby, taakverdeling). Maar ik heb nergens spijt van en dit is helemaal goed zo. Ik heb tijdens mijn zwangeschap wel nog even bewust genoten van de rust met 1 kind.😅

Heel herkenbaar, ik kon er ook heel verdrietig en onzeker over zijn want het ging zo goed met zijn drietjes! Maar inmiddels is de jongste alweer 7 maanden en het is zo leuk om ze samen ze zien. De oudste is helemaal gek op zijn kleine zusje en ondanks dat ik soms echt met mijn hoofd tegen een muur wil bonken omdat ze allebei tegelijk huilen of de oudste beneden loopt te krijsen terwijl ik de jongste boven in slaap loop te sussen en we al zeven maanden slecht slapen, zou ik het geen goud meer willen missen ❤️

Ik was bij de eerste ook heel rustig en voor niks bang. Bij de tweede had ik het ook heel erg en was voor alles bang en haalde alles in mijn hoofd. Al met al nergens voor nodig geweest want alles ging goed en ze is zelfs alweer 4 maanden! Eerste keer wennen bij de opvang vond ik nu vreselijk terwijl ik daar bij de eerste ook geen last van had… Lastig hè 🫣